Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης
Ολοκληρώθηκε το ταξίδι του Πάπα στην Νίκαια και στην Κωνσταντινούπολη.
Δεν γνωρίζουμε αν θα υπάρχει Ορθόδοξος ιστορικός του μέλλοντος για να γράψει για αυτήν.
Οι σημερινοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι που παρακολουθούν στοιχειωδώς τα πράγματα εντός της εκκλησίας και του κλήρου, χαλαρά θα ονόμαζαν αυτήν ως την απόλυτη προδοσία.
Πανηγυρίζουν οι Παπικοί, τάχα ότι με λίγη αγάπη και καλή διάθεση, μπορούν να λυθούν όλες οι διαφορές των δύο εκκλησιών που υπάρχουν στο μυαλό μας όπως λένε.
Στο μυαλό μας λοιπόν.
Ξύπνησαν μια ημέρα οι Ορθόδοξοι από κακόν ύπνο και βάλθηκαν να φωνάζουν ότι έχουμε διαφορές με τους δυτικούς;
Ενώ δεν έχουμε;
Συγνώμη λέει ζήτησε ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β από τον Κύριο για τα δεινά που προκάλεσαν οι σταυροφόροι το 1204 στους Ορθοδόξους και την Κωνσταντινούπολη.
Την συγνώμη ενώπιον του μακαριστού αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου την ζήτησε στον Κύριο, και όχι σε εμάς.
Γιατί αν την ζητούσε από εμάς θα έπρεπε να μας επιστρέψουν και όλα τα κλοπιμαία από την λεηλασία της βασιλεύουσας, που είναι γεμάτα ακόμα με τα λάφυρα τα μουσεία και οι Ναοί της Δύσης.
Ακόμα και το ακάνθινο στεφάνι του Χριστού που φυλάσσεται στην Παναγία των Παρισίων κλεμμένο από τους σταυροφόρους είναι και το μετέφεραν στο Παρίσι.
Εικόνες, Άγια λείψανα, δισκοπότηρα χρυσά και με πολύτιμους λίθους ανεκτίμητης αξίας, επιπλέον άλλα κειμήλια υπάρχουν χιλιάδες ακόμα στην κατοχή τους.
Φυσικά και τα χάλκινα άλογα του Λυσίππου γνωστά ως Τέθριππο Θριάμβου που φυλάσσονται στην βασιλική του Αγίου Μάρκου στην Βενετία δικά μας είναι.
Αν ζητούσαν συγνώμη σε εμάς λοιπόν θα έπρεπε να τα επιστρέψουν.
Ζήτησαν την συγνώμη στον Κύριο όμως και καθάρισαν.
Αντί αυτών μας επέστρεψαν τρία μικρά θραύσματα που κατείχαν από τα γλυπτά του Παρθενώνα.
Αυτό είναι το ένα σκέλος.
Το δεύτερο είναι ακόμα χειρότερο.
Οι σταυροφόροι κατά την άλωση του 1204 πέταξαν σε σκύλους Άγια λείψανα της Ορθοδόξου εκκλησίας, έβαλαν πόρνες να χορεύουν στην Αγία Σοφία και βίασαν γυναίκες πάνω στην Αγία τράπεζα του Ναού.
Πάμε και στα δογματικά τώρα.
Εισήγαγαν το Φιλιόκβε στο σύμβολο της πίστεως.
Κατ αυτούς το Άγιο πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και από τον Υιό, πράγμα που το κάνει υποδεέστερο και στην ουσία δεν έχουμε Αγία Τριάδα.
Για την κατασκευή της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου κυκλοφόρησαν τα περίφημα συγχωροχάρτια, όπου κάποιος εγκληματίας πλήρωνε το ανάλογο τίμημα και του συγχωρούνταν οι αμαρτίες.
Από αυτή την ιστορία προέκυψε σχίσμα στις τάξεις τους και από εκεί δημιουργήθηκε η παραφυάδα των Ευαγγελιστών-Προτεσταντών.
Εισήγαγαν δοξασίες όπως το Καθαρτήριο πυρ το οποίο αναφέρεται σε δόγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, σύμφωνα με το οποίο όσοι πεθαίνουν σε κατάσταση θείας χάρης αλλά βαρύνονται με λιγότερο σοβαρές αμαρτίες, τις λεγόμενες «συγγνωστές αμαρτίες», πρέπει να περάσουν από μία προσωρινή κατάσταση κάθαρσης.
Επιπλέον εισήγαγαν την θεωρία της αμώμου σύλληψης της Θεοτόκου.
Με λίγα λόγια θεωρούν ότι η Παναγία γεννήθηκε χωρίς την κηλίδα του προπατορικού αμαρτήματος κατά τη σύλληψή της.
Αν γεννήθηκε και η Παναγία μέσω Αγίου Πνεύματος όμως, τότε είναι και αυτή θυγατέρα του Θεού και ουσιαστικά μιλάμε για Αγία τετράδα.
Ακόμα εισήγαγαν μόλις το 1950 την θεωρία του αλάθητου του Πάπα, το οποίο δήθεν ο Χριστός εμπιστεύτηκε σε ολόκληρη την Εκκλησία, διά του οποίου ο Πάπας, είναι «κεφαλή του κολλεγίου των επισκόπων και πως όταν μιλάει για θεολογικά θέματα είναι αλάθητος.
Ένα ακόμα τεράστιο πρόβλημα είναι το περίφημο πρωτείο του Πάπα.
Σύμφωνα με αυτή την θεωρία ο Πέτρος ήταν ο πρώτος των μαθητών και έτσι με αυτή την διδασκαλία ο Πάπας ως διάδοχος του Πέτρου είναι η κεφαλή της εκκλησίας.
Αν παρακολουθήσει κανείς εκκλησιαστικές ειδήσεις από την Ιταλία αυτές τις ημέρες, θα δει ότι οι δυτικοί θεωρούν ότι η ορθόδοξη εκκλησία απέτυχε με το συνοδικό σύστημα που ακολουθεί καθώς πολλές εκκλησίες σήμερα δεν έχουν κοινωνία η μία με την άλλη.
Θεωρούν λοιπόν ως ευκαιρία να αναγνωρίσουμε τον Πάπα ως πρώτο για να βρούμε την ειρήνη που έχει η εκκλησία τους, ώστε να μην έχουμε τα προβλήματα που έχουμε π.χ για το ουκρανικό ζήτημα ή για το ζήτημα του Κατάρ οι Ορθόδοξοι.
Όλες αυτές και ακόμα περισσότερες είναι διαφορές που έχουμε στο μυαλό μας όπως λένε οι παπικοί, και με λίγη θέληση και αγάπη μπορεί να ξεπεραστούν.
Ας δούμε τώρα γιατί η συνάντηση της Νίκαιας και της Κωνσταντινούπολης ήταν απόλυτη προδοσία για την Ορθοδοξία.
Σύμφωνα με δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου για το κοινό Πάσχα πριν την συνάντηση με τον Πάπα είχε πει επί λέξει… Όπως οι εν Ελλάδι Ρωμαιοκαθολικές Κοινότητες ακολουθούν το Ορθόδοξον Κανόνιον διά τον προσδιορισμόν του Πάσχα, προκειμένου να το εορτάζουν από κοινού με τους Ορθόδοξους αδελφούς τους, όπως εις Φιλλανδίαν από πολλών ετών η ημερομηνία του Πάσχα είναι κοινή δι᾽ όλους τους Χριστιανούς της χώρας το αυτό προτείνουμε να θεσμοθετηθή εις παγχριστιανικόν επίπεδον και δη επί τη βάσει του τρόπου καθορισμού του Πάσχα υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Μετά την συνάντηση με τον Πάπα αντί να δούμε τους δυτικούς να ευθυγραμμίζονται με τους ορθόδοξους στον τρόπο υπολογισμού της ημερομηνίας του Πάσχα, βλέπουμε εκκλήσεις που λένε ότι πρέπει να καθήσουν στο τραπέζι και να βρουν μια μέση λύση αποδεκτή από όλους.
Αυτό σημαίνει ότι παρακάμπτεται ο κανόνας που όρισε η Ά Οικουμενική σύνοδος της Νίκαιας για τον υπολογισμό του Πάσχα και έχουμε υπαναχώρηση από πλευράς Πατριάρχου.
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω το μόνο που δεν είδαμε στην Κωνσταντινούπολη ήταν το κοινό ποτήριο.
Λες και λύθηκαν οι δογματικές διαφορές ως δια μαγείας.
Μόνο και μόνο εις το όνομα της αγάπης και της καλής θελήσεως, θα επωμιστούμε και οι Ορθόδοξοι όλες αυτές τις κακοδοξίες που υιοθέτησαν ανά τους αιώνας οι παπικοί.
Δεν είπαμε να μην αγαπάμε τους συνανθρώπους μας, ούτε να μην τους τιμάμε.
Αλλά ως εκεί…
Οι δογματικές διαφορές συνεχίζουν να υπάρχουν, και είναι αυτοί που ξέφυγαν από πλευράς πίστεως και αν θέλουν ας επιστρέψουν στα προ των αλλαγών, και τότε ευχαρίστως να τους αγκαλιάσουμε.
Όχι όμως να γίνουμε σαν και αυτούς.
Κάνει τεράστιο λάθος ο Πατριάρχης και ο κάθε κληρικός αν νομίζει ή αν υπολογίζει ότι τα παραπάνω ξεχάστηκαν ή μπορεί να υπερκεραστούν.
Αν προχωρήσουν θα δημιουργήσουν σχίσμα μεγαλύτερο του 1054, αυτή την φορά ίσως όχι εκκλησιών αλλά πιστών.
Θα υπάρξει σχίσμα και διαχωρισμός μεταξύ εκατομμυρίων ορθοδόξων χριστιανών, οι οποίοι θα ακολουθήσουν οι μεν την στάση του Πατριάρχη, οι δε την στάση των Αγίων και θα έχουμε σίγουρα δημιουργία νέας Εκκλησίας.
Είναι έτοιμος ο Πατριάρχης για ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Είναι έτοιμοι οι κληρικοί που πολλοί σχεδόν έχουν γίνει ήδη Ουνίτες να υποστηρίξουν μια τέτοια κατάσταση;
Είναι έτοιμοι οι Χριστιανοί να εννοήσουν ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε αίρεση και κακοδοξίες;
Δεν μπορούμε να πούμε ότι θα το δούμε εν καιρώ.
Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι το όλον ζήτημα είναι θέμα μερικών ετών που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Όποιος θέλει ας ψάξει πληροφορίες για τις ενέργειες της Παπικής Εκκλησίας και πως σχεδιάζει να εορτάσει αυτή το έτος 2033.
Εκεί θα βρει τις πληροφορίες που θέλει και την αλήθεια των πραγμάτων.
Πηγή