Γράφει ὁ Μοναχὸς Νικόλαος Ἁγιορείτης
Διαβάζοντας στὸν ἀγωνιστικὸ Ὀρθόδοξο Τύπο τὴν ὑποκριτικὴν καὶ θεατρικὴν συνέντευξιν, ποὺ ἔδωσε σὲ ἐκπομπὴν τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ὁ ἁγιορείτης Ἱερομόναχος Ἀντύπας ἐξεπλάγην τὰ μέγιστα. Στὴν ἀντίχριστη αὐτὴν ἐποχὴν τῶν ἐσχάτων χρόνων ποὺ ζοῦμε, ποὺ κάθε παρὰ φύσιν ἁμαρτία πῆρε νομιμότητα ὡς κάτι τὸ φυσιολογικόν, καὶ ποὺ ἀκόμη καὶ ἡ ἑνότης τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας διασαλεύθηκε, καὶ ἐμεῖς ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, ἀντιμετωπίσαμε τὴν διασάλευσιν αὐτὴν μὲ τὸ «Σκασίλα μου»!, ἔρχεται ὁ π. Ἀντύπας νὰ διακηρύξη ὅτι ἀνεκάλυψε ὅτι ὁ Ο.Τ. βρωμάει! Μήπως ἔχεις τὸν λογισμό, π. Ἀντύπα, ὅτι ξεπέρασες μὲ τὴν ἀνακάλυψί σου αὐτὴ καὶ τὸν Χριστόφορο Κολόμβο; Ἡ μεγάλη ὅμως βρώμα ποὺ ἰσχυρίζεται ὁ π. Ἀντύπας ὅτι ἐκπέμπει ὁ Ο.Τ., δὲν προέρχεται ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ ἐφημερίδα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν δαιμονικὴν ὑποκρισίαν μας. Καθόσον ξεπεράσαμε κατὰ πολὺ τὰ ἐννέα «οὐαί», ποὺ ἐκτόξευσεν ὁ Κύριος κατὰ τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων, καὶ πλησιάζουμε στὸ νὰ ἀκούσουμε τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα… Ὅταν μὲ μεγάλο δαιμονικὸ θράσος καταπατοῦνται οἱ Ἱ. Κανόνες τῶν Θεοφόρων Πατέρων μας καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἀπὸ τοὺς κατὰ τὸ πλεῖστον σήμερα διορισμένους -καὶ ὄχι θεόθεν ἐκλεγμένους- οἰκουμενιστὰς ποιμένας μας, γιατί ἀγωνιζόμαστε μὲ ἀγωνία καὶ ἄγχος νὰ βροῦμε καὶ τὸ τυχὸν μικρὸ σκουπιδάκι στὸν ὀφθαλμὸ τοῦ Ο.Τ., ἐνῷ μὲ μεγάλη ὑποκρισία καὶ ἀδιαφορία ἐθελοτυφλοῦμε διὰ τὸ δοκάρι στὸν δικό μας ὀφθαλμό; Πρὸς καλυτέραν κατανόησιν θὰ ἀναφέρω δύο παραδείγματα:
1ον παράδειγμα: Λίγο πρὸ τοῦ ἐφετινοῦ Πάσχα 2022 ὁ π. Ἀντύπας εἶχε φιλοξενήσει στὸ Ἱ. Κελλί του τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρον, ὁ ὁποῖος μετ’ ὀλίγας ἡμέρας, τὴν Μ. Παρασκευήν, ἐτέλεσε τὴν περιφορὰν τοῦ Ἐπιταφίου ὁμοῦ μετὰ Παπικοῦ «Ἱεράρχου»! Ποίαν γνώμην ἔχει ἆραγε ὁ π. Ἀντύπας διὰ τὸ φοβερὸν αὐτὸ οἰκουμενιστικὸν ὀλίσθημα τοῦ Σεβ. Ἀμερικῆς; Ἂν συνεχίση νὰ τηρῆ σιγὴν ἰχθύος καὶ δὲν καταδικάση δημοσίως, τότε θὰ πιστεύσω καὶ ἐγὼ αὐτὸ ποὺ εἶπε ἕνας ἁγιορείτης ἀδελφός: «Ὁ π. Ἀντύπας ὀνειρεύεται, καὶ κοιμισμένος καὶ ξυπνητὸς τὴν δεσποτικὴν μίτραν»…
2ον παράδειγμα: Ἀσφαλῶς θὰ γνωρίζη ὁ π. Ἀντύπας τὶς ἐξωφρενικὲς δηλώσεις τοῦ Σεβ. Ν. Ἰωνίας κ. Γαβριὴλ ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ποὺ ἐδῶ καὶ πέντε μῆνες διεδόθησαν εὐρέως καὶ ἐδέχθησαν ἀπὸ πολλοὺς ἀποστομωτικὴν κριτικήν. Διατὶ ὁ π. Ἀντύπας ὡς ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου, τηρεῖ καὶ ἐδῶ σιγὴν ἰχθύος, ὅπως καὶ σὲ τόσα ἄλλα παρόμοια ζητήματα;
Ἰδού, λοιπὸν μὲ μόνον αὐτὰ τὰ δύο παραδεί-γματα, φάνηκε πλέον καθαρὰ καὶ τὸ δοκάρι στὸ μάτι μας, ἀλλὰ καὶ τὸ σημεῖον διαρροῆς τῆς βρώμας, ποὺ ὁ π. Ἀντύπας ἐπιχειρεῖ ψευδῶς νὰ ἀποδώση στὸν Ο.Τ. Διότι ὁ Ο.Τ. ἀπὸ δεκαετίες καταγγέλλει καὶ ἐπικρίνει καὶ ὅλα τὰ οἰκουμενιστικὰ ὀλισθήματα, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ ἀντίχριστα καὶ παρὰ φύσιν, ποὺ διδάσκονται καὶ πραγματοποιοῦνται γύρω μας.
Καὶ ἐπειδὴ ὁ π. Ἀντύπας ἐπεχείρησε νὰ καλύψη τὴν συκοφαντίαν του πίσω ἀπὸ τὸ ἀνάστημα τοῦ συγχρόνου μας Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνακιώτου, θὰ ἤθελα, χωρὶς νὰ τὸν διαψεύσω εὐθέως νὰ τοῦ θέσω ἕνα συλλογισμόν μου, ὥστε μόνος του νὰ ἀναγνωρίση καὶ διορθώση τὸ σφάλμα του. Ἀσφαλῶς δὲν θὰ ἀγνοῆ ὁ π. Ἀντύπας τὴν μαρτυρίαν τοῦ γνωστοῦ τ. Καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆς στὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τοῦ Α.Π.Θ. κ. Δημ. Τσελεγγίδη, καὶ ὄχι μόνον αὐτοῦ, διὰ τὴν θέσιν τοῦ ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνακιώτου περὶ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν ὁποίαν ὁ Ὅσιος ἔλαβε ἀπὸ θεϊκὴν πληροφορίαν ὅτι, δηλαδὴ «ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν ἔχει τὸ πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον καὶ προκαλεῖ ἀφόρητον δυσωδίαν». Γνωρίζω βέβαια ὅτι ὁ π. Ἀντύπας ἔχει ἀντίθετη γνώμη καὶ ὅτι ἐγκωμιάζει οἰκουμενιστὲς καὶ οἰκουμενισμόν, δὲν δύναται ὅμως, νὰ ἀρνηθῆ τὴν αὐθεντικὴν αὐτὴν μαρτυρίαν. Ἐρωτῶ λοιπὸν τὸν π. Ἀντύπα. Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Ὅσιος νὰ αἰσθάνθηκε τὴν ἀφόρητον δυσωδίαν τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀλλ’ ἐπίσης νὰ αἰσθάνθηκε βρώμα καὶ ἀπὸ τὸν Ο.Τ., ποὺ ὡς κύριον ἔργον του ἔχει νὰ πολεμῆ τὸν Οἰκουμενισμόν;! Θεωρεῖ τὸν ὅσιον παράφρονα;! Νομίζω, λοιπὸν ὅτι, ἂν φυσικὰ δεχθοῦμε ὅτι στὴν μαρτυρία τοῦ π. Ἀντύπα ὑπάρχει πυρήνας ἀληθείας, καὶ δὲν κινεῖται ἐξ ὁλοκλήρου στὸν χῶρον τῆς φαντασίας ἡ μόνη δυνατὴ ἑρμηνεία της εἶναι ἡ ἑξῆς: Ὁ Ὅσιος δὲν αἰσθάνθηκε βρώμα ἀπὸ τὴν θεάρεστον κριτικὴν τοῦ Ο.Τ., ἀλλὰ ἀπὸ τὶς ἀναφερόμενες καὶ καταγγελλόμενες στὶς σελίδες του οἰκουμενιστικὲς διδασκαλίες καὶ ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες καλῶς ἀναιροῦνταν στὴ συνέχεια ὑπὸ τῶν συνεργατῶν τοῦ Ο.Τ.
Ἀλλὰ καὶ στὴν μετ’ ὀλίγας ἡμέρας, κατὰ τὴν Μ. Ἑβδομάδα ἑπομένην συνέντευξίν του ὁ π. Ἀντύπας μᾶς ἀπογοήτευσε. Ἀναμέναμε ὅτι θὰ ὁμιλοῦσε διὰ τὰ λίαν κατανυκτικὰ τροπάρια τῆς Μ. Ἑβδομάδος ὡς Ἱερεὺς καὶ Πρωτοψάλτης ποὺ εἶναι, πρὸς ψυχικὴν ὠφέλειαν τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλ’ ἀτυχῶς οἱ νουθεσίες του ἐξαντλήθηκαν σὲ συνταγὲς ταραμοκεφτέδων καὶ κρητικὲς μαντινάδες! Τὸ δὲ πρόσωπον, τὸ ὁποῖον ἔλαβε τὴν συνέντευξιν καὶ συμπνευματίσθηκε μὲ τὸν π. Ἀντύπα ἦταν ὁ κ. Σταῦρος Θεοδωράκης, ἀρχηγὸς τοῦ κόμματος «Ποτάμι»!!! Οὐδὲν σχόλιον… Τέλος π. Ἀντύπα, ἡ γλῶσσα ποὺ ἐπιτίθεσθε κατὰ τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου εἶναι τῆς ὑπερηφανείας, ἐνῷ ἡ ταπεινὴ γλῶσσα τοῦ διαλόγου εἶναι τῆς Ἐκκλησίας.