Τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου †, Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας
16ον
«Θὰ ἀγωνιστῶ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς μου, ἐναντίον τοῦ στρατοπέδου τοῦ ἐχθροῦ», ὁρκίζονται οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Μούν, ποὺ διαθέτει ἀκόμα καὶ ἐργοστάσιο παραγωγῆς ὅπλων. «Ὑπόσχομαι νὰ τιμωρῶ μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις ποὺ διαθέτω ὁποιονδήποτε κατηγορεῖ ἢ ἐξευτελίζει τὴ Σαηεντόλοτζυ μὲ ἐπιζήμιο τρόπο», ἀναφέρεται σὲ κείμενα αὐτῆς τῆς ὀργάνωσης, ἐνῶ βασικὸ ἄρθρο τοῦ «Κώδικα Τιμῆς» εἶναι: «Μὴ διστάσεις νὰ προξενήσεις πόνο σὲ ὁποιονδήποτε γιὰ ἕνα δίκαιο σκοπὸ»!
Αὐτὸ μπορεῖ νὰ σημαίνει, νὰ σκοτώσει κανεὶς ἀκόμη καὶ τὴν ἴδια του τὴ μητέρα, ἐὰν τολμήσει νὰ δυσφημίσει τὴν Σαηεντόλοτζυ. Ἕνα ἀπὸ τὰ θύματα ἦταν ἡ Gabriele Hubert ἀπὸ τὴ Γερμανία. Ἔλαβε μέρος στὸ Α΄ διεθνὲς Ἐξειδικευμένο Συνέδριο Συλλόγων Πρωτοβουλίας Γονέων, ποὺ πραγματοποιήθηκε μὲ πρωτοβουλία τῆς «Πανελληνίου Ἑνώσεως Γονέων γιὰ τὴν Προστασία τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ τῆς Οἰκογενείας καὶ τοῦ Ἀτόμου» (ΠΕΓ) στὴν Ἱερὰ Μονὴ Σκαφιδιᾶς τὸν Αὔγουστο τοῦ 1984. Ἡ κυρία Hubert δὲν παρευρέθηκε στὸ δεύτερο συνέδριό μας τὸ 1987· τὴ σκότωσε ὁ γιός της, ποὺ ἦταν ὀπαδὸς τῆς Σαηεντόλοτζυ.
Οἱ ψευδομεσσίες τῶν «ἐσχάτων καιρῶν» ταυτίζουν τοὺς ὀπαδούς τους μὲ τὰ «Παιδιὰ τοῦ Θεοῦ», ποὺ πρέπει νὰ ἀγωνισθοῦν ἀκόμη καὶ μὲ θυσία τῆς ζωῆς τους ἐναντίον τῶν «Παιδιῶν τοῦ Σκότους». Στοὺς ὀπαδοὺς ἀνήκει τὸ μέλλον, θὰ εἶναι οἱ ὑπεράνθρωποι «τοῦ Νέου Κόσμου», ποὺ θὰ τὸν διαμορφώσουν καὶ θὰ τὸν διοικήσουν. Οἱ τεχνικὲς «αὐτοεξέλιξης» θὰ δημιουργήσουν τὴ «νέα φυλή». Ἐξ ἄλλου στὶς ἐσχατολογικὲς-ἀποκαλυπτικὲς αἱρέσεις, τὰ «Παιδιὰ τοῦ Θεοῦ» πρέπει νὰ παίξουν τὸ ρόλο τους ποὺ «προφητεύεται» στὴν Ἀποκάλυψη καὶ νὰ ἐπισπεύσουν τὸ «θρίαμβο τοῦ Χριστοῦ» στὸ λεγόμενο «Ἀρμαγεδώνα». Ἂν ὅμως ὁ «μεσσίας» ἢ «ἄβαταρ» τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ἀπειληθεῖ καὶ ἡ ὀργάνωση κινδυνεύσει, τότε τὸ «πέρασμα» στὴ «νέα φυλὴ» θὰ γίνει μέσα ἀπὸ τὸν θάνατο ἢ τὴν αὐτοκαταστροφή, δηλαδὴ στὴν ἑπόμενη ζωὴ (μετενσάρκωση). Ἔτσι κάθε φορὰ ποὺ ἀπειλεῖται ὁ «μεσσίας» ὑπάρχει κίνδυνος ὁλοκαυτώματος, ὁμαδικῆς αὐτοκτονίας.
Ἡ θλιβερὴ αὐτὴ πραγματικότητα ἐπιβεβαιώνεται δυστυχῶς ἀπὸ συγκλονιστικὰ γεγονότα τῶν τελευταίων δεκαετιῶν:
– Τὸ 1979, εἴχαμε τὴν ὁμαδικὴ τρέλλα τῶν ὀπαδῶν τοῦ «Ναοῦ τοῦ Λαοῦ» στὴ Γουιάνα μὲ μεσσία τὸν Τζὶμ Τζόουνς, ὅπου αὐτοδηλητηριάστηκαν χίλιοι περίπου ὀπαδοὶ καὶ μεταξύ τους μικρὰ παιδιά.
– Τὸ 1983, εἴχαμε στὸ Κάνσας μία ἔνοπλη σύγκρουση ἀνάμεσα στοὺς ὀπαδοὺς τῆς αἵρεσης «Κομμιτάτους» καὶ τῶν δυνάμεων ἀσφαλείας μὲ ἀποτέλεσμα τὸ θάνατο ἑνὸς ἀστυνομικοῦ καὶ τοῦ ἡγέτη τῆς ὁμάδας.
– Τὸ 1984, ἔγινε νέα σύγκρουση στὸ Σίατλ, ἀνάμεσα στὴν ἀστυνομία καὶ τοὺς ὑπερασπιστὲς τῆς λευκῆς φυλῆς, ποὺ συγκροτοῦσαν τὴν ὁμάδα «Ἡ τάξη», μὲ ἀρχηγὸ τὸν Ρόμπερτ Μάθιους ποὺ σκοτώθηκε κατὰ τὴ σύγκρουση.
– Τὸ 1985, στὴ Φιλαδέλφεια, σὲ σύγκρουση ἀνάμεσα στὴν ἀστυνομία καὶ στοὺς ὀπαδοὺς τῆς Ὁμάδας «Μοὺβ» εἴχαμε 11 νεκροὺς καὶ ζημιὲς 10 ἑκατομμυρίων δολλαρίων.
– Τὸ 1988, στὴ πόλη Μαριὰμ τῆς Γιούτα, σὲ σύγκρουση μὲ τοὺς ὀπαδοὺς μίας αἵρεσης, ποὺ διακήρυττε τὴν πολυγαμία σκοτώθηκε ἕνας ἀστυνομικός.
– Τὸ 1990, στὸ Μισούρι, συλλαμβάνονται 7 ὀπαδοὶ τοῦ Τζέφρι Λάνγκτον, ἱερωμένου τῆς «Ἐκκλησίας τῶν Ἁγίων τῶν Τελευταίων Ἡμερῶν», μὲ τὴν κατηγορία τῆς τελετουργικῆς θυσίας πέντε ἀτόμων.
– Τὸ 1991, στὸ Πόρτλαρτ, συλλαμβάνονται ὀκτὼ μέλη τῆς «Ἀθλητικῆς Ἐκκλησίας», συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ ἀρχηγοῦ της,Ἔλντιτζ Μπράουαντ, μὲ τὴν κατηγορία τῆς δολοφονίας ἑνὸς κοριτσιοῦ 8 ἐτῶν καὶ γιατί ὑποχρέωσε ἄλλα παιδιὰ νὰ ζοῦν σὲ κατάσταση δουλείας.
– Τὸ 1992, στὴν Πολιτεία τοῦ Ἀϊντάχο ἡ ἀστυνομία, ὕστερα ἀπὸ πολυήμερη καταδίωξη συνέλαβε τὸν ἐπικεφαλῆς μιᾶς ὁμάδας «ὑπερασπιστῶν» τῆς ἀνωτερότητας τῶν λευκῶν, Ράντι Τουίβερ. Στὴ διάρκεια τῆς σύγκρουσης σκοτώθηκε ἕνας ἀστυνομικὸς καὶ ἕνας νεαρός.
– Εἶναι γνωστὰ τὰ γεγονότα τῆς Παλλήνης κατὰ τὸ ἔτος 1993, ὅπου εἴχαμε 2 ἀνθρωποθυσίες.
– Τὸ 1993, στὴ Ρωσία τὸ ζεῦγος Γιούρι Καβονόχοφ καὶ Μαρία Τσβιγκοῦν (Μαρία Ντέβι Χριστός!) καλοῦσαν τοὺς ὀπαδούς τους σὲ ὁμαδικὴ αὐτοκτονία. Στὶς 14 Νοεμβρίου ἐπρόκειτο νὰ γίνει ἡ γενικὴ κρίση. Στὴ Ρωσία λέγεται ὅτι ἔχουν 144.000 ὀπαδοὺς καὶ ἀπροσδιόριστο ἀριθμὸ σὲ ἄλλες ἀνατολικὲς χῶρες.
Πηγή: Ἐκδόσεις Διάλογος, τῆς Ὑπηρεσίας Ἐνημερώσεως Διαλόγου καὶ Πολιτισμοῦ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν σὲ συνεργασία μὲ τὴν Π.Ε.Γ.