ΕΠ’ ΑΥΤΟΥ, τὸ ἀντιαιρετικὸ Γραφεῖο τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς σχολίασε: «Μὲ βάση λοιπὸν αὐτὴ τὴν “θεολογία” περὶ “σωτηρίας”, τοῦ “δοῦναι καὶ λαβεῖν” καὶ τοῦ “νομικὰ τακτοποιημένου” ἀνθρώπου, ὁ παραμένων πεισματικὰ ἀμετανόητος Παπισμός, δὲ ἔχει ἄλλη ἐπιλογή, ἀπὸ τὸ νὰ “βάζει στὴ ζυγαριὰ” τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ τὸ Θεό. Ἔτσι ἐξηγεῖται, διότι καταφεύγει σὲ δικανικὰ σχήματα καὶ νομικίστικες θεωρίες καὶ φθηνὰ ἰδεολογήματα, ἐφευρίσκοντας καὶ θεσπίζοντας κακόδοξα καὶ βλάσφημα δόγματα, ὅπως: ἡ “Ἱκανοποίηση τῆς Θείας Δικαιοσύνης”, τὸ “Καθαρτήριο”, ἡ “Διαχείριση τῶν Ἀξιομισθιῶν” κ.λπ.)! Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο θέσπισε καὶ τὸ “Ἰωβηλαῖο Ἔτος”, τὸ ὁποῖο παραπέμπει σαφῶς στὸν νομικὸ ἐξαναγκασμὸ τοῦ παλαιοδιαθηκικοῦ “Νόμου”, παραβλέποντας τὴν ἐλευθερία τῆς χάριτος τῆς Καινῆς Διαθήκης. Δὲν μπορεῖ νὰ κατανοήσει ὅτι πιά, “Παρῆλθεν ἡ σκιὰ τοῦ Νόμου, τῆς χάριτος ἐλθούσης”! Κριτὴς τῶν παπικῶν κακοδοξιῶν καὶ παραδοξολογιῶν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος κήρυξε τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸν “ζυγὸ τοῦ Νόμου” (Γαλ. 5,1) […] ἀποδεικνύει ξεκάθαρα ὅτι ἡ παπικὴ “ἐκκλησία”, ἀγκιστρωμένη στὸ νομικιστικὸ – δικανικὸ πνεῦμα, ἀνήκει στὴν κατηγορία τῶν “ἐξ ἔργων νόμου”, καὶ ὡς ἐκ τούτου, “ὑπὸ κατάραν εἰσὶ” (Γαλ. 3,10)! Αὐτὸ σημαίνει ὅτι εἶναι ἀπογυμνωμένη ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅτι δὲν εἶναι Ἐκκλησία καὶ δὲν μπορεῖ νὰ προσφέρει σωτηρία! Ἡ “τέλεση” τοῦ “Ἰωβηλαίου Ἔτους” ἀποδεικνύει σαφέστατα τὴν πλήρη ἀπουσία ἐκκλησιαστικότητας στὸν Παπισμό!»! Συμφωνοῦμε!
«Οἱ μπακαλίστικες» περὶ σωτηρίας πλάναι τοῦ παπισμοῦ
