1ον
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν χαρίσματα ἀπὸ τὸ Θεό, ἄλλοι μικρὰ καὶ ἄλλοι μεγάλα, καὶ ἄλλοι λίγα ἢ πολλά, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ θέτουν στὴν ὑπηρεσία τῆς κοινωνίας καὶ νὰ μὴ περιορίζονται μόνο στὸν ἑαυτό τους καὶ τοὺς οἰκείους τους. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅταν γίνεται δεκτὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, διαμορφώνει νέα φρονήματα καὶ προεκτείνει τὰ ἐνδιαφέροντά του πρὸς τὸν πλησίον. Ἀνακαινίζεται ὁ νοῦς του, ξεπερνάει τὸν ἑαυτό του μὲ ταπείνωση καὶ ξανοίγεται στὴν ἀπεραντοσύνη τῆς ἀγάπης. Οἱ δυνάμεις του καὶ τὰ χαρίσματά του εἶναι στὴ διακονία τῶν ἄλλων καὶ γενικὰ στὸ σύνολο τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ βέβαια εὔκολα λέγεται, ἀλλὰ δύσκολα ἐπιτυγχάνεται. Προϋποθέτει πνευματικὴ καλλιέργεια, ἐγρήγορση στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ ἀξιοποίηση τῆς σχετικῆς ἐμπειρίας τῶν ἐνάρετων ἀνθρώπων, ἡ ὁποία ὡς γνωστὸν πείθει, ἐμπνέει καὶ αἴρει ἐπιφυλάξεις καὶ δυσκολίες.
Τὰ χαρίσματα, καὶ τὰ φυσικὰ καὶ τὰ ἐπίκτητα, εὔκολα ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴν ὑπερηφάνεια καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ μεγάλη ντροπή, ἀφοῦ ὅλα εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, τονίζει σχετικά: «Ὅποιος ὑπερηφανεύεται γιὰ φυσικὰ χαρίσματα, δηλαδὴ ὀξύνοια (γρήγορη ἀντίληψη), εὐκολία στὴ μάθηση, στὴν ἀνάγνωση καὶ στὴν προφορά, εὐφυία καὶ ἄλλα παρόμοια, αὐτὸς οὐδέποτε θὰ ἀποκτήσει τὰ ὑπερφυσικὰ ἀγαθά. Διότι ὁ ἄπιστος στὰ λίγα θὰ φανεῖ καὶ στὰ πολλὰ ἄπιστος καὶ κενόδοξος»1. Καὶ συμπληρώνει ὁ ὅσιος Ἰωάννης: «Γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς τέλειας ἀγάπης καὶ πλούσιων χαρισμάτων καὶ θαυματουργικῆς καὶ προορατικῆς δύναμης, πολλοὶ βασανίζουν καὶ καταπονοῦν ἀδίκως τὸ σῶμα τους. Λησμόνησαν οἱ ταλαίπωροι ὅτι ὄχι οἱ κόποι, ἀλλὰ κυρίως ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ μητέρα ὅλων αὐτῶν. Ὅποιος ἀπαιτεῖ πνευματικὰ δῶρα ἀντὶ τῶν κόπων του, ἔβαλε σαθρὸ θεμέλιο. Ὅποιος ὅμως θεωρεῖ τὸν ἑαυτὸ του χρεώστη δοῦλο, αὐτὸς ξαφνικὰ θὰ λάβει ἀπὸ τὸ Θεὸ ἀνέλπιστο πνευματικὸ πλοῦτο».2
Ἰδιαίτερα προσεκτικοὶ πρέπει νὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν πολλὰ χαρίσματα ποὺ τοὺς χορηγεῖ ὁ Θεός. Πρέπει νὰ τὰ βλέπουν «σὰν αἰτία μεγαλύτερης τιμωρίας, γιατί δὲν τοὺς ἀξίζουν. Ἔτσι ὁ νοῦς τους θὰ ἀσφαλίζεται ἀπὸ τοὺς κλέφτες, ὄντας κλεισμένος μέσα στὸ ταμεῖο τῆς μετριοφροσύνης».3
Δὲν ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὰ ἴδια χαρίσματα. Διαφορετικοὶ οἱ ἄνθρωποι, διαφορετικὰ καὶ τὰ χαρίσματα. Ὅλοι ὡστόσο ἀποτελοῦν τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως συμβαίνει καὶ μὲ τὰ μέλη καὶ τὰ ὄργανα τοῦ ἀνθρώπινου σώματος. Τὸ κάθε μέλος ἔχει τὸ δικό του ἔργο καὶ τὸ ἕνα μέλος ἔχει τὴν ἀνάγκη τοῦ ἄλλου καὶ ὅλα μαζὶ συνεργάζονται ἁρμονικὰ καὶ τὸ σῶμα ἔχει πολλὲς δυνατότητες.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει στοὺς Ρωμαίους ὅτι «στὸ χῶρο τῆς πίστεως ὁ Θεὸς εἶναι ποὺ χάρισε στὸν καθένα σας ὅ,τι ἔχετε. Παράδειγμα τὸ σῶμα μας. Ἔχουμε πολλὰ μέλη, δὲν ἐπιτελοῦν ὅμως ὅλα τὴν ἴδια λειτουργία. Ἔτσι καὶ τὸ πλῆθος τῶν χριστιανῶν εἴμαστε ἕνα σῶμα χάρη στὸ Χριστό, καὶ καθένας μας ἀποτελεῖ μέλος τοῦ σώματος, ποὺ μέλη του εἶναι κι ὅλοι οἱ ἄλλοι. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἔδωσε διάφορα πνευματικὰ χαρίσματα. Ἄλλος εἶναι προφήτης, γιὰ νὰ κηρύττει ἀνάλογα μὲ τὸ βαθμὸ τῆς πίστεώς του· ἄλλος ἔχει τὸ χάρισμα τῆς διακονίας, γιὰ νὰ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του. Τὸ ἴδιο κάνει κι ὁ δάσκαλος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μὲ τὴ διδασκαλία, κι ὅποιος ἔχει τὸ χάρισμα νὰ στηρίζει τοὺς ἀδελφούς. Ἀλλὰ κι ὅποιος μοιράζει τὰ ἀγαθά του μὲ τοὺς ἄλλους, νὰ τὸ κάνει μὲ ἁπλότητα, ὁ προϊστάμενος νὰ δείχνει ζῆλο γιὰ τὸ ἔργο του, ὅποιος μοιράζει τὶς ἐλεημοσύνες νὰ τὸ κάνει μὲ καλωσύνη».4
Πρεσβ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ
Σημειώσεις: 1. Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, Κλῖμαξ, Ὠρωπὸς 1978, σελ. 242. 2. Αὐτόθι. 3. Ὅπ. παρ., σελ. 266. 4. ιβ΄ 3-18.