Αξιότιμε κ. Διευθυντά,
Σας γράφω αναφορικά με το άρθρο της Εφημερίδας σας «ΝΟΣΗΡΑΙ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΙ ΤΑΛΑΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ» (19/2). Είχα την μεγάλη ευλογία να επισκεφθώ τους Αγίους Τόπους προ πολλών ετών και να προσκυνήσω τα Πανάγια Προσκυνήματα. Αισθάνθηκα πολύ υπερήφανος για το γεγονός ότι τα Προσκυνήματα ήταν σε Ελληνικά χέρια και Έλληνες Μοναχοί, οι Αγιοταφίτες, κάτω από πραγματικά δύσκολες συνθήκες υπηρετούν εκεί. Γνώρισα και πολλούς Πατέρες, οι οποίοι αφ᾽ ενός μεν με διαβεβαίωσαν ότι νοιώθουν ιδιαίτερα ευλογημένοι που αξιώθηκαν να βρίσκονται εκεί, αφ᾽ ετέρου όμως μου εξέφρασαν την λύπη τους και την αγωνία τους για το μέλλον του Πατριαρχείου, επειδή, όπως μου είπαν, υπήρχε μεγάλη λειψανδρία αλλά και αδιαφορία από τούς υπευθύνους για την λειτουργία του Πατριαρχείου. Όταν τους ρώτησα, γιατί δεν διαμαρτύρονται για την κατάσταση αυτή, μου είπαν ότι όσοι διαμαρτύρονταν τους έδιωχναν. Τότε γνώρισα και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Κωνσταντίνης κ. Νικηφόρο (τώρα Αρχιεπίσκοπο Ασκάλωνος), και έμαθα για τον αγώνα που έκανε αλλά και για τις περιπέτειές του, (τότε τον είχαν καθαιρέση). Επίσης μου εξέφρασαν την λύπη τους, επειδή οι υπόλοιποι Αγιοταφίτες δεν συμπαραστάθηκαν στον π. Νικηφόρο και δεν συνεργάστηκαν μαζί του για την αναδιοργάνωση του Πατριαρχείου. Πολλοί μου είπαν «Δυστυχώς, έτσι είναι η κατάσταση, δεν γίνεται τίποτε, δεν αλλάζει τίποτε».
Είναι δυνατόν, στην Εκκλησία του Χριστού ο Οποίος ήλθε «ίνα καινά ποιήση τα πάντα» να επικρατεί μια τέτοια κατάσταση; Όπως γράφετε στο άρθρο σας, δυστυχώς, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έχει εξορίσει την «Δικαιοσύνη» από τους Αγίους Τόπους και λειτουργεί δικτατορικά. Το «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης», που ψάλλουμε την Μ. Εβδομάδα, μάλλον είναι λόγια, για να περνάμε τον καιρό μας. Βλέπω όμως ότι οι περιπέτειες του Επισκόπου Νικηφόρου συνεχίζονται και χαίρομαι που ο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» δείχνει ενδιαφέρον για την κατάσταση στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Με εκτίμηση
Γεώργιος Ευσταθιάδης