Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Στην παράγραφο 5 της ‘’Δήλωσης του Τορόντο’’, σε ‘’εκκλησιολογική’’ λεγόμενη προϋπόθεση, σημειώνεται ότι, «οι εκκλησίες-μέλη του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζουν στις άλλες εκκλησίες στοιχεία της αληθούς εκκλησίας*». Αυτή η λεγόμενη ‘’εκκλησιολογική’’ προϋπόθεση, παρεισέφρησε ως μη ώφειλε σε αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης.
Για ποια αναγνώριση στοιχείων της αληθούς Εκκλησίας, μπορούμε να ομιλούμε αναφερόμενοι στις συγκροτημένες αιρετικές κοινότητες του Π.Σ.Ε.; Πότε η Εκκλησία ή κάποιος Άγιος της Εκκλησίας μας, αναγνώρισε στοιχεία της αληθούς εκκλησίας σε συγκροτημένες αιρετικές κοινότητες που αυτοαποκαλούνται ‘’εκκλησίες’’;
Μπορούμε για παράδειγμα να αναγνωρίσουμε στοιχεία αληθούς εκκλησίας στις συγκροτημένες αιρετικές κοινότητες του Π.Σ.Ε., των Μεννονιτών, των Μεθοδιστών, των Πεντηκοστιανών, των Πρεσβυτεριανών, των ποικίλων αιρετικών κοινοτήτων της Μεταρρύθμισης, των ‘’Βαπτιστών’’ κλπ;
Το εκκλησιολογικό άτοπο των εκκλησιολογικών αυτών στρεβλώσεων είναι ολοφάνερο. Οι λεγόμενες ‘’εκκλησιολογικές προϋποθέσεις’’, αποτελούν το καταστάλαγμα του συγκρητιστικού συνονθυλεύματος του Π.Σ.Ε., και σκοπό είχαν να καταγράψουν προϋποθέσεις που υπηρετούν τη συγκρητιστική ‘’συνύπαρξη’’ εντός αυτού.
Για ποιο λόγο να υποχρεώνεται ένας Επίσκοπος της Εκκλησίας της Κύπρου να υπογράψει κάτι τέτοιο, τη στιγμή μάλιστα που πέντε Επίσκοποι της Εκκλησίας της Κύπρου, δεν υπόγραψαν τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης; Κάτι τέτοιο θα δικαιώσει τους δημοσιογράφους, οι οποίοι ομίλησαν για ‘’δύο μέτρα και δύο σταθμά’’.
*«Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεολογίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Στυλιανού Χ. Τσομπανίδη).