Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Οἱ Παπικοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι “ὑπάρχει μία μεγάλη διαφορὰ ἀνάμεσα στὴν διαδοχὴ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καὶ στὴ διαδοχὴ ὁποιουδήποτε ἄλλου Ἀποστόλου” (Bellarminus, De Pontifice Romano, Liber IV, 24 καὶ 25 καὶ liber 1,9)*, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται. Στὸ (Bellarminus, De Pontifice Romano, Liber IV, 24 καὶ 25 καὶ liber 1,9), ἐπίσης συναντοῦμε τὸ ἀκόλουθο τὸ ὁποῖο καταγράφει τὸ ζήτημα τῆς δικαιοδοσίας τῶν Παπικῶν “ἐπισκόπων”: «Ἡ δικαιοδοσία τῶν ἐπισκόπων πηγάζει κατ’ εὐθεῖαν καὶ ἀμέσως ἀπὸ τὸν Πάπα». Ἀναφέρονται ἐπίσης καὶ τὰ ἀκόλουθα: «Ὑπάρχει μία μεγάλη διαφορὰ ἀνάμεσα στὴν διαδοχὴ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καὶ στὴ διαδοχὴ ὁποιουδήποτε ἄλλου Ἀποστόλου”*.
Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ Παπικοὶ ὑποβαθμίζουν τὴ δικαιοδοσία τῶν ὑπολοίπων Ἀποστόλων στὴν προσπάθειά τους νὰ προβάλλουν προνομιακὴ ἐξουσία στὸν Πάπα. Εἶναι κι αὐτὸ μία προέκταση τοῦ “Πέτρειου” ἀξιώματος ποὺ προβάλλουν παρερμηνευτικῶς οἱ Παπικοί. Ἡ ἀντιεκκλησιαστικὴ αὐτὴ θέση ἔρχεται νὰ ἰσχυροποιήσει τὸ παπικὸ ἐξουσιαστικὸ πρωτεῖο. Αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας δὲν τὸ δέχεται.
Παρόμοιο ἄτοπο μὲ τὸ “Πέτρειο” ἀξίωμα ποὺ προβάλλουν μὲ τόση ἐμμονὴ οἱ Παπικοί, προβλήθηκε ἐξ ἀφορμῆς τοῦ “Οὐκρανικοῦ” καὶ ἀπὸ κάποιους Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς διαφοροτρόπως, μὲ τὸ ἀνυπόστατο ὅτι δῆθεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔλαβε τὸ Ἀποστολικὸ ἀξίωμα ἀπὸ τόν Ἀπόστολο Πέτρο. Σὲ κληθεῖσα “ἐμπεριστατωμένη μελέτη”, προβλήθηκε παρόμοια θέση.
Οἱ Παπικοὶ κατέφυγαν σὲ παρερμηνεία ἁγιογραφικοῦ λόγου, ἐνῷ οἱ ἐπιλέξαντες τὴ μονομέρεια στὸ “Οὐκρανικό”, κατέφυγαν σὲ ἁγιογραφικὰ ἀνυπόστατα. Τόσο ἡ στάση τῶν Παπικῶν, ὅσο καὶ αὐτῶν ποὺ ἐπέλεξαν τὴ μονομέρεια στὸ “Οὐκρανικὸ” καταφεύγοντας σὲ ἁγιογραφικὰ ἀνυπόστατα, σκοπὸ εἴχαν νὰ προσδοθεῖ ἐξουσιαστικὴ ὑπεροχὴ στὸν ἔχοντα τὰ πρεσβεῖα τιμῆς, κάτι ποὺ δὲν εἶναι σύμφωνο μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία.
Σὰν νὰ μὴ ἔφτανε αὐτὸ τὸ αὐθαίρετο “ἀξίωμα”, ἔγινε προσπάθεια ἀπὸ τὴ μονομέρεια στὸ “Οὐκρανικό”, νὰ μετακυληθοῦν καὶ ἄλλα Παπικὰ “προνόμια” στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο, ἀνάλογα μὲ αὐτὰ ποὺ οἱ Παπικοὶ προβάλλουν ἀναφερόμενοι στὴν πρὸ τοῦ σχίσματος ἐποχή. Ὅλα τοῦτα φυσικὰ δίδουν ἄλλοθι στὸν Παπισμὸ καὶ συνεπακόλουθα ἀποτελοῦν ἀλλότροπη ὑποδοχὴ τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα. Τώρα ποὺ δὲν ἔχομε Πάπα εἶναι εὔκολο γι’ αὐτοὺς καὶ “ἀνώδυνο” ἐξ ἀφορμῆς τοῦ “Οὐκρανικοῦ”, νὰ τὰ ἀποδίδουν στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο.
Μὲ τέτοια ἁγιογραφικὰ ἀνυπόστατα καὶ “πρωτειακὲς” παρερμηνεῖες ποὺ ἔχουν προβάλει ἐξ ἀφορμῆς τοῦ “Οὐκρανικοῦ”, ὡς δῆθεν ἀπότοκα “ἐμπεριστατωμένων μελετῶν”, θεωροῦν τὴ στάση τους ὀρθόδοξη στὸ ζήτημα τοῦτο; Τὰ ἁγιογραφικὰ ἀνυπόστατα καὶ οἱ “πρωτειακές” παρερμηνεῖες ποὺ ἔχουν προβάλει ἐξ ἀφορμῆς τοῦ “Οὐκρανικοῦ”, δὲν ἀποτελοῦν μορφὴ ὑποδοχῆς τοῦ Πάπα, στὸν ὁποῖον ἐκτὸς τῶν ἄλλων δίδουν ἄλλοθι στὴν “πρωτειακὴ” ἐμμονή;
* Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Ναζιανζοῦ Παύλου Μπαγιεστὲρ «Ἡ ἐπιστροφή μου στὴν Ὀρθοδοξία», (Ἔκδοσις Ἱερᾶς Βασιλικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Μαχαιρᾶ – 2009).