Τοῦ κ. Περικλέους Ἠλ. Νταλιάνη, Θεολόγου
Σὲ πρόσφατο ἄρθρο μου ποὺ δημοσιεύθηκε στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο στὶς 20/09/2025 σχετικὰ μὲ τὸν Μητροπολίτην Μόρφου Νεόφυτον καὶ τὴν στάση ποὺ αὐτὸς κράτησε σχετικὰ μὲ τὸ Οὐκρανικὸ κακοκέφαλο, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου Χανίων τοῦ 2016, ὁ κ. Β. Χαραλάμπους Θεολόγος, ἀνέλαβε τὴν ὑπεράσπιση τοῦ Μόρφου, λὲς καὶ ὁ Μόρφου ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ «δικηγόρους».
Βέβαια καὶ ὁ κ. Χαραλάμπους μπορεῖ νὰ λέει τὴν ἄποψή του, ἀλλὰ αὐτὴ ὅμως εἶναι ὑποκειμενικὴ ἀπὸ ὅ,τι φαίνεται καὶ δὲν ἀπαντάει στὰ ζητήματα ποὺ θέτει τὸ ἄρθρο μου, ἐκτὸς ἀπὸ κάποια συνθήματα ὑπὲρ τοῦ Σεβ. Μόρφου.
Πάνω σὲ αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ κ. Β. Χαραλάμπους ἐναντίον ὄχι τῶν γραφομένων μου, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ ἐναντίον τῶν ἱστορικῶν γεγονότων ποὺ ἔγιναν στὴν Κρήτη τὸ 2016, ἔχοντας μάλιστα τὸ θράσος νὰ ὁμιλεῖ καὶ γιὰ «ψεῦδος» ἀπὸ τὴν πλευρά μου, ἔχω νὰ παρατηρήσω τὰ ἑξῆς.
Πρῶτον ὁ Β.Χ. ὁμιλεῖ σὰν εἰδικός, λέγοντας ὅτι «δὲν γνωρίζω τὰ γεγονότα τῆς Κρήτης», ὅταν μάλιστα οὔτε ὁ ἴδιος συμμετεῖχε(;) προφανῶς στὴν ἐν λόγῳ ψευδοσύνοδο, ὁπότε μὲ τὴν ἴδια λογικὴ δὲν γνωρίζει οὔτε αὐτὸς τὰ ἀκριβῆ γεγονότα!
Ξεχνάει ὅτι τὰ γεγονότα τῆς Κρήτης καὶ τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου, ἀλλὰ καὶ ἡ στάση τοῦ Σεβ. Νεοφύτου, ἔχουν ἀποτυπωθεῖ δημόσια τόσο σὲ ἱστορικὰ κείμενα, ὅσο καὶ σὲ δημόσιες τοποθετήσεις τοῦ Σεβ. Νεοφύτου.
Ἐπίσης ὁ Β. Χ. ἀρχικὰ ὁμιλεῖ γιὰ «ψεῦδος», τὸ ὁποῖο ὅμως στὴν συνέχεια, ὅπως θὰ δοῦμε, ἐπιβεβαιώνει καὶ ὁ ἴδιος ὡς ἀληθινὸ γεγονός.
Βλέπουμε ὅτι ὁ Β.Χ. ὁ ὁποῖος μὲ κατηγορεῖ γιὰ «ἀνεντιμότητα» καὶ «ἀνοησία», προφανῶς θεωρώντας ὅτι διαθέτει ὅλη τὴν «σοφία» καὶ τὴν «ἐντιμότητα» γιὰ τὸν «ἑαυτόν του», εἶναι προφανὲς ὅτι βρίσκεται σὲ ἱστορικὴ καὶ θεολογικὴ σύγχυση δείχνοντας μία προσωπολατρεία γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Σεβασμιώτατου Μόρφου, καθὼς προσπαθεῖ νὰ τὸν συγκαλύψει καὶ νὰ δικαιολογήσει τὰ ἀδικαιολόγητα, καθὼς καὶ τὶς θεολογικὲς ὑποχωρήσεις τοῦ Μόρφου (κατὰ τὸ κοινὸς τὶς «κολοτοῦμπες», ἀφοῦ ἄλλα λέει στὴν θεωρία καὶ ἄλλα κάνει στὴν πράξη).
Ὁ κος Χαραλάμπους μένει ἁπλὰ στὴν φράση ποὺ ἐγράφη γιὰ τὸν Μόρφου (γιὰ νὰ δημιουργήσει ἐντυπώσεις), «ὅτι ἔδωσε τὴν ἄδειά του στὸν Ἀρχιεπίσκοπο νὰ ὑπογράψει»,κάτι τὸ ὁποῖο ἔγινε ἔστω καὶ ἔμμεσα, ἀφοῦ ὁ Μόρφου Νεόφυτος δὲν προσέφυγε ἐν συνεχείᾳ κατὰ τῆς ἐν λόγῳ ἀντικανονικῆς ἐνέργειας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, οὔτε συνοδικά, ἀλλὰ οὔτε καὶ νομικά. Ὁπότε ἔστω καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπὸ διάθεση συμβιβασμοῦ ἢ φόβου, ἡ ἄδεια δόθηκε ἔστω καὶ ἀτύπως διὰ τῆς σιωπῆς, ἀφοῦ τὸ γεγονὸς ἔλαβε χώρα.
Ὁ Διωγμὸς τοῦ Μητροπολίτου Πάφου Τυχικοῦ ΑΠΟ ΤΗΝ Κυπριακὴν Σύνοδον καὶ τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως
Δὲν εἶναι ἄλλωστε τυχαῖο τὸ γεγονὸς τοῦ ὅτι μία ἱστορικὴ ἀρχιεπισκοπή, ὅπως αὐτὴ τῆς Κύπρου ἡ ὁποία ἔχει λάβει τὸ αὐτοκέφαλο ἀπευθείας ἀπὸ τὴν Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τοῦ 431, ἔχει φτάσει νὰ εἶναι ὑπόδουλη στὰ σχέδια τοῦ αἱρετίζοντος Φαναρίου.
Θυμίζω ὅτι ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου (οὐσιαστικὰ ὁ Κύπρου Γεώργιος) καταδίκασε τὸν Μητροπολίτη Πάφου Τυχικόν, παύοντάς τον ἀπὸ τὴ θέση του τὸν Μάιο τοῦ 2025, λόγῳ τοῦ ὅτι ὁ ἴδιος δὲν δέχθηκε στὴν πράξη τὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις τοῦ Κολυμπαρίου.
Ἡ ἀπόφαση ἐπικυρώθηκε ὁμόφωνα ἀπὸ τὴν Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως στὶς 17 Ὀκτωβρίου 2025. Τότε εἶχα γράψει ὅτι τὸ ἔκκλητον πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο δὲν θὰ ἔχει τύχη, ἀφοῦ ὁ Κύπρου Γεώργιος ἐφαρμόζει τὶς ἐντολὲς τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος φυσικὰ δὲν θὰ δικαίωνε ποτὲ τὸν Τυχικόν, μετὰ τὸ ἔκκλητον τὸ ὁποῖο σωστὰ ὁ Σεβ. Τυχικὸς ἔκανε μὲ τὴν προσφυγή του πρὸς τὸ Φανάρι, ἔτσι ὥστε νὰ φανεῖ τὸ αἱρετίζον φρόνημα τοῦ Πατριαρχείου καὶ τῶν ἐκπροσώπων του! Ἀλλὰ τὸ ἐρώτημα εἶναι, γιατί διώκεται μόνο ὁ ὁμολογητὴς ἕως τώρα τουλάχιστον Μητροπολίτης Πάφου Τυχικὸς καὶ ὄχι ὁμοίως καὶ οἱ λοιποὶ δῆθεν «ὁμολογητὲς καὶ νέοι Μᾶρκοι Εὐγενικοί» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου!
Α) Η «ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ» ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΥ
Ὁ κ. Β. Χαραλάμπους ὁμιλεῖ «γιὰ τὴν ὁμολογιακὴ στάση τοῦ Μόρφου Νεοφύτου καὶ γιὰ τὸ παράπονο τοῦ πρ. Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου», ἀλλὰ προφανῶς ξεχνᾶ ὄχι τυχαῖα (ἢ δὲν ἔχει καταλάβει), ὅτι ἡ ἐν λόγῳ ὁμολογιακὴ στάση τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου, ἦταν ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ κυρίως πρὶν τὴν «σύνοδο» τοῦ Κολυμπαρίου καὶ πρὶν νὰ μποῦν οἱ ὑπογραφὲς στὴν ψευδοσύνοδο (ἄντε καὶ λίγο στὶς πρῶτες συνεδρίες τῆς ψευδοσυνόδου, μέχρι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος νὰ ἐπιπλήξει τὸν Μητροπολίτη Μόρφου), ἀφοῦ ἐν συνεχείᾳ ὁ Μόρφου ὑποσχέθηκε ὑπακοὴ ἕως καὶ σήμερα στὸν τότε (καὶ τὸν νῦν) Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου, ὁ ὁποῖος ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του ἀντὶ τοῦ Μόρφου στὴν ἐν λόγῳ ψευδοσύνοδο. Δηλαδὴ ὁ Μόρφου οὐσιαστικὰ κατέλυσε τὴν πρώην Θεωρητικὴ ὁμολογιακή του στάση – ἡ ὁποία ὑφίστατο πρὸ τῆς συγκλήσεως τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου Χανίων στὶς 16-26/06/2016, τόσο γιὰ τὸ Κολυμπάρι, ὅσο καὶ γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ κακοκέφαλο 2019.
Κάτι παρόμοιο ἔκανε καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος σωστὰ ἀρχικὰ ἀρνιόταν τὴν ἀναγνώριση τοῦ Οὐκρανικοῦ σχίσματος διὰ τοῦ Ψευδοκιέβου Ἐπιφανίου, ἀλλὰ μετὰ τὴν ἀναγνώριση αὐτοῦ ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο στὶς 12/10/2019 – καὶ τὴν μνημόνευση τοῦ Ἐπιφανίου στὶς 10/11/2019 στὸν καθεδρικὸ Ἱερὸ Ναὸ Ἀθηνῶν, ἀπὸ τὸν Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο (παρουσίᾳ τοῦ Μεσσηνίας Χρυσοστόμου καὶ τοῦ Ὠρεῶν Φιλόθεου – νῦν Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης καὶ καθ’ ὑπόδειξη τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου), ὑποχώρησε καὶ αὐτὸς καὶ ἐπέτρεψε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο νὰ μνημονεύσει πανηγυρικὰ τὸν Ἐπιφάνιο ὡς δῆθεν «Ἀρχιεπίσκοπο Οὐκρανίας,», μέσα στὸν Μητροπολιτικὸ Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος Πειραιῶς κατὰ τὰ Θεοφάνεια τοῦ 2020, 2023 καὶ 2025.
Ἡ Ὁμολογία, γιὰ νὰ μείνει ζωντανή, θὰ πρέπει νὰ συνεχίσει νὰ ὑφίσταται καὶ ὄχι ἀντίθετα νὰ καταστέλλεται μὲ τὴν πρώτη δυσκολία, ἢ νὰ εἶναι ἕνα ἀναδρομικὸ καὶ μουσειακὸ εἶδος τοῦ παρελθόντος.
Ὁμολογία εἶναι ἡ συνεχὴς ὑποστήριξη τῆς ἀλήθειας μὲ ὅποιο τίμημα καὶ κόστος καὶ ἐὰν ὑπάρχει καὶ ὄχι ἡ ὑπακοὴ στὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις, ἡ ὁποία εἶναι ἐν τέλει ἀνυπακοὴ στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Ὁμολογητὲς λέγονται οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἔφτασαν ἀκόμη καὶ σὲ σωματικὸ μαρτύριο, γιὰ νὰ ὑποστηρίξουν τὴν ἀλήθεια καὶ συνέχιζαν νὰ ἀρνοῦνται τὶς αἱρετικὲς συνοδικὲς ἀποφάσεις, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἔκανε ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς (580 – 662μ.Χ.), ὁ ὁποῖος διέκοψε τὸ ἐκκλησιαστικὸ μνημόσυνο τεσσάρων Πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἑνὸς Πάπα τῆς Ρώμης (τῶν: 610-638 Σεργίου Α΄, 638-641 Πύρρου, 641-653 Παύλου Β΄, 654 Πύρρου (β΄ φορά), 654-666 – ἐπὶ πατριαρχίας τοῦ Μονοθελήτου Πέτρου, καθὼς καὶ τοῦ Μονοθελήτη πάπα τῆς Ρώμης Ὀνώριου Α΄(625-638), ἀλλὰ καὶ τόσοι ἄλλοι Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔπραξαν τὰ ἴδια.
Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς λέγει στὸ «Περὶ τῶν πραχθέντων ἐν τῇ πρώτῃ αὐτοῦ ἐξορία, ἤτοι ἐν Βιζύῃ, Ἐξήγησις τῆς κινήσεως, Συζήτησις τοῦ ἁγίου Μάξιμου μετὰ Πύρρου, “Καὶ ἄλλο δὲ σκοπήσωμεν· Ὁ Θεὸς ἐκλεξάμενος, ἐξήγειρεν ἀποστόλους, καὶ προφήτας, καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων· ὁ δὲ διάβολος, ψευδαποστόλους καὶ ψευδοπροφήτας, καὶ ψευδοδιδασκάλους κατὰ τῆς εὐσεβείας ἐκλεξάμενος ἐξήγειρεν, ὥστε καὶ τὸν παλαιὸν πολεμηθῆναι νόμον, καὶ τὸν εὐαγγελικόν. Ψευδαποστόλους ψευδοπροφήτας, καὶ ψευδοδισκάλους μόνους νοῶ τοὺς δέ, καὶ (=0145=) αἱρετικούς· ὧν οἱ λόγοι καὶ οἱ λογισμοὶ διεστραμμένοι εἰσίν. Ὥσπερ οὖν ὁ τοὺς ἀληθεῖς ἀποστόλους, καὶ προφήτας, καὶ διδασκάλους δεχόμενος, Θεὸν δέχεται· οὕτως καὶ ὁ τοὺς ψευδαποστόλους, καὶ ψευδοπροφήτας, καὶ ψευδοδιδασκάλους δεχόμενος, τὸν διάβολον δέχεται. Ὁ τοίνυν συνεκβαλὼν τοὺς ἁγίους τοῖς ἐναγέσι καὶ ἀκαθάρτοις αἱρετικοῖς (δέξασθε λέγοντα τὴν ἀλήθειαν), τῷ διαβόλῳ προφανῶς τὸν Θεὸν συγκατέκρινεν… ΜΑΞ. Θαυμάζω πῶς πατριάρχαι ὄντες κατατολμᾶτε τοῦ ψεύδους…» (βλέπε καὶ πατρολογία τοῦ Migne, τόμος 91ος καὶ ἐκδόσεις “ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ” τῆς σειρᾶς “ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ” Θεσσαλονίκη 1992, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΣΚΗΤΙΚΩΝ, τόμος 15 Γ.). Ἄρα σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Μάξιμο, ὅποιος μνημονεύει αἱρετικοὺς Πατριάρχες κ.λπ., οὐσιαστικὰ δέχεται τὸν διάβολο!
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ὅταν ὑπεγράφει ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Φερράρας – Φλωρεντίας τοῦ 1438-1439, διέκοψε τὴν κοινωνία μὲ τοὺς ὑπογράφοντας ἑνωτικοὺς καὶ δὲν ὑπάκουσε στὴν ψευδοσύνοδο, οὔτε καὶ ὑπέγραψε αὐτὴν ὡς ἐκπρόσωπος καὶ τοποτηρητὴς τριῶν Πατριαρχείων. Διότι λόγῳ τῶν θεολογικῶν του γνώσεων ἀρχικὰ ὡς ἱερομόναχος ὁρίστηκε ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας [βλέπε Συρόπουλος, Σίλβεστρος (1971). Les memoires du grand ecclesiarque de l’eglise de Constantinople Sylvestre Syropoulos, sur le concile de Florence 1438-1439. ROMA: Pontificium institutum, orientalium, studiorum, σελ. 164] καὶ τελικὰ ὡς Μητροπολίτης Ἐφέσου καὶ τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας [βλ. Συρόπουλος 1971, 248], στὴν ἀποστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴν ἑνωτικὴ ψευδο–σύνοδο τῆς Φερράρας – Φλωρεντίας (1438-1439) μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ἅγιος νὰ ἔχει οὐσιαστικὰ δικαίωμα τριῶν ψήφων ὁ ἴδιος, γι’ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ πῆγε ἐκεῖ, διότι μποροῦσε καὶ εἶχε τὴν δύναμη νὰ ἀκυρώσει τὴν ψευδοσύνοδο), ἐνῶ ἀντίθετα ὁ Μόρφου δὲν μποροῦσε νὰ ἀκυρώσει τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καὶ ἐπέτρεψε ἔστω καὶ μὲ τὴν ἀνοχή του νὰ ὑπογράψει ἀντὶ αὐτοῦ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου. Ἄρα εἶναι ἄστοχη ἡ σύγκριση τῶν δύο αὐτῶν ἀνδρῶν, ἀπὸ διάφορους ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους.
Ἐν συνεχείᾳ σὰν νὰ μὴ ἔφτανε αὐτὸ ὁ Μόρφου δηλώνει δημόσια καὶ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» πίστη καὶ ὑπακοὴ στὶς δῆθεν ἀποφάσεις τῆς συνόδου – δηλαδὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, ὁ ὁποῖος λειτουργεῖ ἀπὸ τότε ὡς «νέος πάπας τῆς Ρώμης» καὶ ὑπογράφει ἀντὶ–συνοδικὰ ἀντὶ τῶν ἄλλων. Μάλιστα ὁ Μόρφου «τὴν μὴ ὑπακοὴ στὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου», ἀλλὰ καὶ τοῦ ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ, σχετικὰ μὲ τὸ Κολυμπάρι καὶ τὸ Οὐκρανικὸ σχίσμα, τὶς ὀνομάζει ὡς «σχίσμα», ἤδη ἀπὸ τὸ 2019, κάτι τὸ ὁποῖο ἀποτυπώνεται σὲ πλεῖστα βίντεο.
Ἄρα ποῦ βλέπει τώρα – μετὰ τὸ 2019 – καὶ στὴν παροῦσα φάση τὴν ὁμολογία τοῦ Σεβ. Μόρφου ὁ κ. Β. Χαραλάμπους; Μήπως στὰ παλαιὰ βίντεο, ὅπου ὁ Μόρφου ὁμιλεῖ πρὸ τῆς συγκλήσεως τοῦ Κολυμπαρίου καὶ πρὸ τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν Οὐκρανῶν σχισματικῶν; Διότι μᾶλλον περὶ αὐτοῦ πρόκειται. Περὶ ἱστορικῆς ἀναδρομῆς καὶ ὄχι περὶ παρούσας ὁμολογίας. Δυστυχῶς ἡ σημερινὴ «ὁμολογία» ποὺ δίνουν χριστιανοὶ καὶ Ἐπίσκοποι, εἶναι μέχρι τοῦ σημείου ὅπου δὲν ἔχουν κάποιο κόστος. Ὁπότε εἶναι «ὁμολογητὲς» τοῦ «γλυκοῦ νεροῦ».
Ὅταν ἀρχίσουν οἱ συνέπειες καὶ τὰ δύσκολα, τότε μετατρέπονται σὲ ὀσφυοκάμπτες. Σαφῶς δὲν μποροῦμε σήμερα νὰ συγκριθοῦμε μὲ τοὺς ὁμολογητὲς Ἁγίους τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς ἀκολουθοῦμε ἔστω καὶ στὸ ἐλάχιστο θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε συνεπεῖς σὲ αὐτὰ ποὺ ὑποστηρίζουμε σύμφωνα πάντα μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ὄχι φυσικὰ στὴν πρώτη δυσκολία νὰ τὰ ἐγκαταλείπουμε «ὑπὸ τὸν φόβο τῶν Ἰουδαίων» καὶ νὰ παραδίδουμε τὰ «πνευματικὰ ὅπλα»! Καὶ φυσικὰ δὲν θὰ πρέπει οἱ λόγοι μας νὰ ἔρχονται σὲ ἀνακολουθία μὲ τὰ ἔργα μας, διότι τότε μοιάζουμε μὲ τοὺς Φαρισαίους!
Υ.Σ. «Ο.Τ.»: Κάνομεν γνωστὸν εἰς τοὺς ἀγαπητοὺς ἀρθρογράφους ὅτι δὲν θὰ ὑπάρξη ἄλλη ἀνταπάντησις, μετὰ τὴν ὁλοκλήρωσιν τῆς ἀνταπαντήσεως τοῦ κ. Περικλέους Νταλιάνη.
Παρακάτω τό άρθρο τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους
Δὲν εἶναι ἀνακόλουθος ἡ στάσις τοῦ Σεβ. Μόρφου διὰ τὸ “Οὐκρανικὸν”