Ἐπ’ ἀφορμὴν τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου ὁ Σεβ. Ἀλεξανδρουπόλεως ἐξέδωσε κείμενον, εἰς τὸ ὁποῖον ἐκτρέπεται καὶ πρὸς τὰ ὅσα συμβαίνουν μὲ τὸν κορωνοϊόν. Ἐκτὸς τοῦ ὅτι δὲν εἶναι σωστὸν νὰ ἐπικρίνη τοὺς Συνιεράρχας του ποὺ ἀπέκρυψαν ὅτι ἦσαν θετικοί, εἶναι ὑποστηρικτὴς τῶν κλειστῶν ναῶν, ἀποδέχεται δηλαδὴ ἐμμέσως ὅτι οἱ Ἱ. Ναοὶ εἶναι τόποι μολυσμοῦ καὶ ὅτι οἱ πιστοὶ δὲν χρειάζονται τοὺς ἱερεῖς καὶ Ἀρχιερεῖς. Ἀλλοιώνει ἐπίσης τὴν Ἁγίαν Γραφήν, ἡ ὁποία ἐπιτάσσει ἀντίστασιν ὅταν οἱ ἄρχοντες εἶναι ἀσεβεῖς καὶ ὄχι ὑπακοήν.
«…Πιστέψαμε ὅτι εἴμαστε ὑπεράνθρωποι, κρύψαμε τὴν προσβολή μας ἀπὸ τὸν ἰὸ καὶ ὁδηγηθήκαμε στὸν τάφο, ἀντὶ νὰ ὁμολογήσουμε τὸ λάθος μας καὶ νὰ σαλπίσουμε τὸ ὀρθό. Δὲν εἶναι ταπεινωτικὸ νὰ παραδεχθεῖς ὅτι ὡς ἄνθρωπος κι ἐσὺ πάσχεις. Ἀλαζονικὸ εἶναι νὰ τὸ κρύψεις, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴ διαψευστεῖ δημόσια ὁ ἐγωισμός σου. Ὅταν ἐπικρέμεται θάνατος, τότε, καλὰ εἰπώθηκε, «μαγκιὲς» δὲν ἐπιτρέπονται. Οἱ εὐλαβεῖς ἐγωισμοί… σκοτώνουν!… ὅλοι μας νὰ εἰσέλθουμε κάποτε στὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ… δὲν ἐννοῶ νὰ ἀνοίξουν τὰ οἰκοδομήματα τῶν ναῶν, γιὰ νὰ εἰσέλθουμε, ποὺ πολὺ καλὰ ἔκανε ἡ κυβέρνηση καὶ τὰ ἔκλεισε, ἀφοῦ ὁ λαός μας ἔδειξε καὶ γενικὰ συνεχίζει νὰ δείχνει (ἴσως ἀπὸ κόπωση) ἐλλιπῆ εὐθύνη πάνω στὸ θέμα. Ἐννοῶ ὅτι καὶ πρὶν τὴν πανδημία, πρὶν τὴ λήψη τῶν ἀπαγορευτικῶν μέτρων, οἱ χριστιανοὶ δὲν ἐρχόμασταν στοὺς ναούς, ἀκόμα κι ὅταν ἐκκλησιαζόμασταν, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, κάθε Κυριακή, ἴσως καὶ κάθε μέρα…».
«Πιστέψαμε ὅτι συν-κυβερνοῦμε τὸ κράτος μας, οἱ θρησκευόμενοι χριστιανοί, ἀκόμα καὶ πολλοὶ κληρικοί μας, ὅπως ἀποδείχτηκε ὅτι πολὺ καλύτερα τὸ κυβερνοῦν οἱ πολιτικοί, ἐπειδὴ ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ κατευθύνουμε τελικὰ οὔτε τὸ ποίμνιό μας. Ἡ εὐσεβιστικὴ ἀλλοφροσύνη μετέτρεψε τὰ λογικὰ πρόβατα σὲ ἀπρόβλεπτα ἐρίφια ποὺ θέλησαν νὰ ὑποκαταστήσουν τοὺς ποιμένες. Ἐνῶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μᾶς διδάσκει νὰ ὑπακοῦμε ἀκόμα καὶ στὴν κοσμικὴ ἐξουσία (ποὺ στὸ κάτω-κάτω στὶς μέρες μας εἶναι ἀπὸ τὸ λαό μας δημοκρατικὰ ἐκλεγμένη), πολλοὶ χριστιανοί μας κίνησαν ἐπανάσταση ἐνάντια στὴν Ἐκκλησία τους, ποὺ δὲν ξέρω ἂν φέρει ἀνάσταση, πάντως μέχρι τώρα σπέρνει θανάτους. Πιστέψαμε ὅτι ἐμᾶς, λόγω τῆς πίστεώς μας, ὑποχρεοῦται ὁ Θεὸς νὰ μᾶς σώσει (τοὺς ἄλλους ὄχι), καὶ κάναμε ἐπίδειξη αὐτῆς τῆς πίστεώς μας. Ὅμως αὐτὴ ἡ πίστη μας ἀποδείχθηκε λίγη, φτωχή, μικρὴ πίστη ποὺ ὄχι μόνο βουνὰ δὲν μπορεῖ νὰ μετακινήσει, ἀλλὰ οὔτε κἄν τὸν ἀπειροελάχιστο ἰό… κρυμμένοι τώρα στὰ λαγούμια τους, ἑτοιμάζονται νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἐγκληματικά τους κηρύγματα, ποὺ ἄρδευαν ἀλλοφροσύνη ἀπὸ τὴν ἑωσφορική τους ἔπαρση, ποὺ τελικὰ σκότωσε συνανθρώπους τους».