Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Ὡς δαμόκλειος σπάθη ἐπικρέμεται ἡ κυριαρχικὴ ἀπειλὴ νὰ “μετατραπεῖ” καὶ πάλι ὁ Ναὸς τῆς Ἁγίας Σοφίας σὲ τζαμί. Ποιὰ θὰ εἶναι ἡ “δικαιολογία” γιὰ τέτοια ἀσεβῆ πράξη; Ἐξέλιπαν τὰ μουσουλμανικὰ τεμένη των; Ἡ αἰτία τῆς ἀσέβειας αὐτῆς πρὸς τὸν Ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας, δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν κατακτητικὴ ἐπικυριαρχικὴ στάση τῆς Τουρκίας.
Γιατί ἐπιμένει ὁ Πρόεδρος τῆς Τουρκίας Ἐρντογάν γιὰ ἀλλαγὴ τοῦ status quo τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας; Ἂν πρέπει νὰ ἀλλάξει ἡ ὑπάρχουσα κατάσταση, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀλλάξει πρὸς ἀποκατάσταση τοῦ δικαίου καὶ νὰ λειτουργήσει ξανὰ ὁ Ναὸς τῆς Ἁγίας Σοφίας. Τίθεται τὸ ζήτημα τοῦτο τῆς μετατροπῆς σὲ τζαμὶ ὡς δῆθεν “δικαίωμα” μονομεροῦς ἀπόφασης τῆς Τουρκίας. Μάλιστα προβάλλεται ἡ πονηρὴ προϋπόθεση γιὰ δωρεὰν εἴσοδο στὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας, ἐὰν “μετατραπεῖ” σὲ τζαμί.
Ποιὰ ἄλλη αἰτία ὑπάρχει, ἐκτὸς ἀπὸ ἐκείνη τῆς ἐπικυριαρχικῆς θρασύτητας; Στὸ Ναὸ ποὺ ἄλλοτε οἱ Ὀρθόδοξοι δοξολογοῦσαν τὸν ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεὸ καὶ ἀκουγόταν τὸ “μία δόξα, μία βασιλεία, μία φύσις, μία Θεότης, μία δύναμις, ὁ ἄναρχος Πατήρ, ὁ συνάναρχος Υἱὸς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον”, τώρα θὰ ἀκούγεται ἡ ἀντίθεη κορανικὴ προτροπὴ «μὴ λέτε Τριάδα» (κοράνι, κεφ. Δ, στίχ. 171);
Ἀπὸ τὸ ἔτος 1934 ὁ Ναὸς τῆς Ἁγίας Σοφίας λειτουργεῖ ὡς μουσεῖο. Ἂν “μετατραπεῖ” σὲ τζαμὶ ὁ Ναὸς τῆς Ἁγίας Σοφίας θὰ ἀποτελεῖ παραβίαση τῆς Σύμβασης Προστασίας τῆς Παγκόσμιας Κληρονομιᾶς καὶ ὡς ἐκ τούτου θὰ πρέπει νὰ παρέμβει ἡ Ἐπιτροπὴ Παγκόσμιας Κληρονομιᾶς. Θὰ πρέπει ἐπίσης Πανορθοδόξως ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία μὲ ἀντιδράσεις νὰ γίνει ἀρωγὸς στὴ δεινὴ θέση ποὺ βρίσκεται τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο στὴ Τουρκικὴ ἐπικράτεια. Δυστυχῶς ὅσες συνυπαρξιακὲς ὡραιολογίες καὶ νὰ ἐφεύρει κανείς, ὁ σταυρὸς τοῦ γένους τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμιῶν εἶναι φανερὸς σὲ ὅλους.
Ἀπειλοῦν οἱ Τοῦρκοι ὅτι μονομερῶς θὰ “μετατρέψουν” τὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας σὲ τζαμί. Τί γυρεύουν οἱ μουσουλμάνοι ἀρνητὲς τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ σὲ ἕνα Ναὸ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Ἀπὸ τί θὰ “ἐμπνέονται”, ὅταν θὰ βρίσκονται ἐκεῖ; Ἀπὸ τὶς ψηφιδωτὲς παραστάσεις τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας θὰ “ἐμπνέονται” οἱ μουσουλμάνοι ἀρνητὲς τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τῆς Θεότητας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας ὡς Θεοτόκου; Οἱ ψηφιδωτὲς παραστάσεις τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας θὰ ἔπρεπε νὰ γίνονται ἀφορμὴ, γιὰ νὰ τρέπονται σὲ φυγὴ οἱ ἀρνητὲς τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Καὶ μόνο στὴν ὑπέροχη ψηφιδωτὴ εἰκονογράφηση τῆς Δέησης νὰ κοιτάξουν οἱ μουσουλμάνοι ποὺ θὰ ἔλθουν γιὰ τὴν προσευχή τους, ὅπου στὸ μέσον παριστάνεται ὁ Χριστὸς καὶ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ἀπὸ τό φωτοστέφανό Του ἀναγράφεται μὲ συντμήσεις (IC XC) τὸ Ἰησοῦς Χριστός, δηλαδὴ ὅτι “Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός”, αὐτοῦ ποὺ τὴ Θεότητα βλάσφημα ἀρνοῦνται, θὰ ἔπρεπε νὰ γίνεται ἀφορμὴ φυγῆς. Στὰ δεξιὰ ἐπίσης τοῦ Χριστοῦ στὴν ψηφιδωτὴ εἰκονογράφηση τῆς Δέησης εἰκονογραφεῖται μὲ ψηφίδες ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ἀπὸ τὸ φωτοστέφανό της ἀναγράφεται μὲ συντμήσεις (ΜΡ ΘΥ) τὸ Μήτηρ Θεοῦ, αὐτὸ δηλαδὴ ποὺ βλάσφημα ἀρνοῦνται.
Κατὰ τὸ νότιο ὑπερῷο τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας θὰ ἀντικρύσουν τὴν ἀναθηματικὴ παράσταση μὲ προσφέροντες στὸν Χριστό, τὴν αὐτοκράτειρα Ζωή καὶ τὸν συναυτοκράτορα Κωνσταντῖνο τὸν Μονομάχο καὶ τὴν ἀναγραφὴ μὲ συντμήσεις (IC XC) τὸ Ἰησοῦς Χριστός, δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ἀπὸ τό φωτοστέφανό Του. Στόν ἐσωνάρθηκα θὰ ἀντικρύσουν ψηφιδωτὴ εἰκονογράφηση, ὅπου ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος προσφέρει τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ὁ Ἰουστινιανὸς τὴν Ἁγία Σοφία στὴ Βρεφοκρατοῦσα Ὑπεραγία Θεοτόκο. Δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ στὸ φωτοστέφανο τῆς Παναγίας, ἀναγράφεται μὲ συντμήσεις (ΜΡ ΘΥ) τὸ Μήτηρ Θεοῦ.
Τὸ κοράνι ὡς γνωστὸ οὔτε τὴ Θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δέχεται, οὔτε καὶ τὴν Παναγία ὡς Θεοτόκο. Καὶ μόνο ἀντικρύζοντας οἱ μουσουλμάνοι τὴ “ψηφιδωτὴ” αὐτὴ ὁμολογία τῆς ἀληθινῆς Πίστης, θὰ ἔπρεπε νὰ τρέπονται σὲ φυγὴ καὶ ὄχι νὰ ζητοῦν νὰ προσευχηθοῦν κατ’ ἐνώπιον αὐτῆς.