Μὲ ποία λογικὴ μπορεῖς νὰ δεχθεῖς τὴν ἀνεξήγητη ἐμμονικὴ ἐνασχόληση τῆς Κυβέρνησης μὲ τὰ θέματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ, ὅταν πλῆθος ἄλλων Ἐθνικῶν οἰκονομικῶν καὶ κοινωνικῶν προβλημάτων μένουν στοιβαγμένα στὰ συρτάρια, γιὰ νὰ ταλανίζουν τὴν κοινωνία μας καὶ πρέπει σῴνει καὶ καλά, νὰ νομοθετήσουμε ἐκβιαστικὴ λύση σὲ ἕνα κατασκευασμένο θέμα;
Ἕνα ἀπὸ τά πολλὰ ἐξοργιστικὰ κρούσματα πολιτικῆς παράνοιας ἦταν ἡ ὁμιλία τῆς ὑφυπουργοῦ Ἐργασίας Δόμνας Μιχαηλίδου στὸ 3ο Συνέδριο Διαφορετικότητας, ὅπου εἶπε τὰ ἑξῆς ἐπικίνδυνα σκύβαλα: «Ἡ κοινωνία μας ἔχει διανύσει μία ἀρκετὰ μεγάλη ἀπόσταση πρὸς τὴ διαφορετικότητα. Ἔχουμε ξεπεράσει τὸ στάδιο τῆς ἀποδοχῆς καὶ ἔχουμε φτάσει στὸ στάδιο τῆς ἀναγνώρισης τοῦ πλούτου ποὺ προσκομίζει ἡ διαφορετικότητα στὶς κοινότητες τῶν ἀνθρώπων. Δὲν εἶναι πιὰ στίγμα, εἶναι ζητούμενο. Εἶναι ἐργαλεῖο ἀνάπτυξης καὶ ἐνίσχυσης τῆς κοινωνίας»…
Μᾶλλον δὲν ξέρει τί ἐκστομίζει ἡ κυρία… Ἡ κ. Δόμνα αὐτὸ ποὺ «προσκομίζει» εἶναι ἕνα «συσσωρευμένο πλοῦτο» ἀρρωστημένου δικαιωματισμοῦ. Ἄγευστη καὶ ἄσχετη ἡ ἴδια ἀπὸ σταθερὲς ἀξίες, ὅπως αὐτὲς παντοῦ καὶ πάντοτε ἴσχυαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἕως σήμερα. Πνιγμένη ἡ κυρία μέσα στὸ ζόφο τῆς ἄγνοιας καὶ ἀφιονισμένη ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῆς Νεοταξικῆς παράνοιας, τολμᾶ νὰ μᾶς «προσκομίζει» ὡς ἐργαλεῖο «ἀνάπτυξης» ἕνα πολίτη δοῦλο τῶν παθῶν του καὶ τῶν ἀρρωστημένων ὀρέξεών του… Τολμᾶ κοντὰ στὰ ἄλλα νὰ χρησιμοποιεῖ πρῶτο πληθυντικὸ συμπεριλαμβάνοντας ἐμᾶς, τὴν πλειοψηφία, στὶς ἀπαράδεκτες προσωπικές της ἀπόψεις.
Τὸ πόσο ἄκαρπες καὶ ἱστορικὰ ἀνεπίγνωστες φαντάζουν αὐτὲς οἱ ἀπόψεις τῆς ὑφυπουργοῦ, ἀποδεικνύονται ἀπὸ τὰ ἐπίθετα, μὲ τὰ ὁποῖα «στολίζουν» οἱ φιλόσοφοι καὶ ὁ λαὸς τὶς πάσης φύσεως ἀνωμαλίες. Ποτάμι τὰ ἀτιμωτικὰ ἐπίθετα γιὰ τὴν τάση καὶ στάση αὐτὴ τῶν ἀνθρώπων. Βέβαια οἱ ἄνθρωποι εἶναι συμπαθεῖς, ἀλλά ἡ νοοτροπία ἀηδιαστική… Τὸ κοινὸ αἴσθημα τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας, καὶ ὄχι μόνον αὐτῆς, στιγμάτισε μὲ ἀγανάκτηση καὶ ἀπέχθεια τὸν ἐκφυλισμὸ ἀπὸ ὁπουδήποτε κι ἂν προέρχεται.
Πηγή: Χριστιανική Βιβλιογραφία, ἀρ. φ. 93