ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἑβρ. ια΄ 33 – ιβ΄ 2
33 Οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
ιβ΄ Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, 2 ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30
32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 33 ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
37 Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.
ιθ΄ 27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ
Στίς 11 Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας. Ὁ ἅγιος Λουκᾶς, κατά κόσμον Βαλεντίν, γεννήθηκε τό 1877 στό Κέρτς τῆς Κριμαίας καί πολύ νωρίς ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε στό Κίεβο, ὅπου ἀργότερα ἐκεῖ σπούδασε ἰατρική. Τό 1904 πῆγε στήν Ἄπω Ἀνατολή, ὅπου ἐργάσθηκε ὡς χειροῦργος καί γνώρισε τήν μέλλουσα γυναίκα του, μέ τήν ὁποία ἀπέκτησε τέσσερα παιδιά. Στήν συνέχεια ἐργάσθηκε σέ ἐπαρχιακά νοσοκομεῖα τῆς Ρωσίας, διέπρεψε στίς ἐγχειρήσεις τῶν ὀφθαλμῶν, ἀσχολήθηκε μέ τήν θεραπεία τῶν ποιογόνων λοιμόξεων καί ἔγινε καθηγητής Πανεπιστημίου στήν Τασκένδη. Μέ τό ξέσπασμα τῆς ἐπανάστασης, ἀφοῦ εἶχε κοιμηθῆ ἡ γυναίκα του ἀπό φυματίωση, λόγω τῆς ἀγάπης του γιά τήν Ἐκκλησία, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί στήν συνέχεια ἐπίσκοπος Τασκένδης, μέ τήν σύμφωνη γνώμη κλήρου καί λαοῦ, μετονομαζόμενος σέ Λουκᾶ. Σύντομα συνελήφθηκε, φυλακίσθηκε καί ἐξορίσθηκε στήν Σιβηρία, ὅπου προσέφερε τίς ὑπηρεσίες του ὡς ἱερέας καί ἰατρός. Ἡ ἀγάπη καί ὁ σεβασμός τοῦ λαοῦ ἐξόργισε τό καθεστώς, μέ ἀποτέλεσμα νά τόν ἐξορίσουν πέρα ἀπό τόν ἀρκτικό κύκλο, ὅπου ἡ θερμοκρασία κατεβαίνει στούς -40 βαθμούς. Ἐκεῖ ὁ ἅγιος θέτει τόν ἑαυτό του στήν διακονία τῶν ἀνθρώπων. Ἀργότερα, ἐλευθερώθηκε καί γύρισε στήν Τασκένδη, ὅμως συνελήφθηκε καί πάλι καί ἐξορίσθηκε στήν Σιβηρία. Γιά λίγο τόν ἀφήνουν ἐλεύθερο, γιά λόγους ὑγείας, ὅμως ἐξορίζεται γιά τρίτη φορά, λόγῳ τῶν φιλανθρωπικῶν δραστηριοτήτων του, πού ἐνόχλησαν τό καθεστώς. Κατά τήν διάρκεια τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου, ἐλευθερώνεται καί προσφέρει τίς ἰατρικές του ὑπηρεσίες. Μέ τό τέλος τοῦ πολέμου βραβεύεται γιά τήν προσφορά του στήν ἰατρική καί τό 1946 μετατίθεται στήν Κριμαία, ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας, καί ἀφιερώνεται στήν διαποίμανση τοῦ ποιμνίου. Τό 1952 χάνει τήν ὅρασή του καί τήν Κυριακή 11 Ἰουνίου 1961 κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ. Κατά τήν κηδεία του ἡ ἀγάπη τοῦ κόσμου ἦταν τέτοια πού μετέτρεψε τήν κηδεία σέ προσκύνημα.
Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ἰατρόν καί ποιμένα, Λουκᾶ τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Ἀρχιερέα λαμπρόν, τόν βαστάσαντα Χριστοῦ τά θεία στίγματα, τάς ἐξορίας, τά δεινά, ἐγκλεισμούς ἐν φυλακαῖς, τάς θλίψεις καί τά ὀνείδη, τόν ἐπ’ ἐσχάτων φανέντα, ἐν Ρωσίᾳ νέον Ἅγιον.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ἐπισκόπων ὁ κοινωνός, τῆς Ρωσίας πάσης, ὁ θεόσοφος ἰατρός, χαίροις τῆς Κριμαίας, ὁ θεῖος Ποιμενάρχης, Λουκᾶ τῶν Ορθοδόξων ὁ νέος Ἅγιος.