Share:

Χριστούγεννα 1989 στην Ρουμανία

Όταν αντί του «επί γης ειρήνη» έπεσε βαρύς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης

 

Καθώς απέμειναν τρεις μόλις μέρες πριν να εορτάσουμε την Γέννηση του Κυρίου και Σωτήρος ημών Χριστού, κρίνουμε σκόπιμο να στρέψουμε λίγο την προσοχή μας σε κάτι άλλο, που διαφέρει από την καθημερινότητά μας και τα προβλήματά της.

Καλόν είναι να ξεχάσουμε για λίγο την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Συνθήκη του Maastricht, τα δεινά που μαστίζουν την Πατρίδα μας εξαιτίας του προδοτικού και νοσηρού πολιτικού καθεστώτος που της έχει επιβληθεί έξωθεν, καλυμμένο με το “δημοκρατικό” πρόσχημα, και να αναλογιστούμε κάποια προηγούμενα Χριστούγεννα, σε κάποια άλλη χώρα, στην ομόδοξη Ρουμανία.

Εκεί όπου τα Χριστούγεννα του 1989 δεν γιορτάστηκαν με ψαλμούς, με ύμνους, με τραγούδια και οικογενειακό τραπέζι. Αντιθέτως γιορτάστηκαν με την βίαιη εκτέλεση του στυγνού και απάνθρωπου δικτάτορα Nicolae Ceaușescu, που μέχρι τέλους παρέμεινε αμετανόητος προκαλώντας την οργή και το μένος των δημίων του, που με την σειρά τους δεν έδειξαν το παραμικρό έλεος απέναντί του. Το ίδιο τέλος είχε και η γυναίκα του δικτάτορα, Elena Ceaușescu, που ήταν το ίδιο στυγνή, εγκληματίας και μισάνθρωπος όπως ο σύζυγός της.

Η Βρετανική εφημερίδα Daily Mirror πριν από δύο χρόνια, στις 21 Δεκεμβρίου του 2014, δημοσίευσε[1] την συνέντευξη του δημίου του Ρουμάνου δικτάτορα και της συζύγου του, του αλεξιπτωτιστή Ionel Boyeru. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 7 Δεκεμβρίου του 2014, το ίδιο είχε κάνει και ο Guardian σε ένα εξίσου ενδιαφέρον δημοσίευμα-συνέντευξη[2] του Boyeru.

«Εξακολουθώ να ταράζομαι όταν μιλάμε γι’ αυτό. Είναι δύο ζωές που αφαίρεσα. Είναι μια μεγάλη υπόθεση. Σε έναν πόλεμο εντάξει, αλλά όταν σκοτώνεις άοπλους ανθρώπους είναι πιο δύσκολο. Δεν θα το ήθελα αυτό για κανέναν, ακόμα κι αν η δουλειά μου είναι να σκοτώνω ανθρώπους» είπε ο Boyeru, που ωστόσο δεν έχει μετανιώσει για το ό,τι έθεσε το οριστικό τέλος στο καθεστώς του Ceaușescu, συνώνυμο του φόβου, της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Η οικογένειά του ήταν ανάμεσα στα εκατομμύρια που εδιώχθησαν.

«Ο παππούς μου ήταν ιερέας, φιλελεύθερος, που πέρασε στη φυλακή πολλά από τα χρόνια της ζωής του. Ήταν πραγματικά χαρούμενος μετά από αυτά τα γεγονότα, ευτυχής που το καθεστώς είχε αλλάξει, που ο Ceaușescu πέθανε, και μου είπε, “Μην ανησυχείς, έχω πάρει όλες τις αμαρτίες σου πάνω μου”». Λόγια συγκλονιστικά, που κανείς μας δεν μπορεί να πει μετά βεβαιότητος πως περιέχουν εκδίκηση ή απλά είναι η έκφραση μιας απεγνωσμένης ανάγκης για απόδοση δικαιοσύνης.

Ο δικτάτορας, όπως επισημαίνει ο Boyeru, ήταν κομψά ντυμένος και μύριζε έντονα aftershave, ενώ τα τελευταία λόγια που δείχνουν την σκληροκαρδία αλλά και την αμετανοησία του ήταν «Ζήτω η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρουμανίας, ανεξάρτητη και ελεύθερη».

Σε αντίθεση με τον δικτάτορα η γυναίκα του Elena μύριζε άσχημα, ενώ τα τελευταία της λόγια ήταν αισχρή βρισιά προς έναν στρατιώτη, δείγμα του σκληρού και απάνθρωπου χαρακτήρα της.

Λίγες ημέρες πριν από την εκτέλεσή του ο Ceaușescu είχε προσωπικά διατάξει τα στρατεύματα να ανοίξουν πυρ κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 1.100 διαδηλωτές σε διάστημα μόλις τριών εβδομάδων από την επανάσταση του Δεκεμβρίου με σκοπό την ανατροπή του.

Φοβούμενος για τη ζωή του, εγκατέλειψε μαζί με τη γυναίκα του το Βουκουρέστι με ελικόπτερο στις 22 Δεκεμβρίου προσγειώθηκαν στην πόλη Târgoviște. Εκεί συνελήφθη και τρεις ημέρες αργότερα, ο Ionel Boyeru συμμετείχε στη μυστική δίκη του ζεύγους Ceaușescu.

«Ήμουν στην αίθουσα και είχα εντολές να τους εκτελέσω σε περίπτωση που υπήρχε οποιαδήποτε απόπειρα διάσωσής τους. Είχα το όπλο στον θώρακά μου. Τους παρακολουθούσα κάθε στιγμή. Άκουσα τις συζητήσεις και την απόφαση των δικαστών.

Ο Ceaușescu είπε στη γυναίκα του πως πίστευε ότι θα αθωωθεί. Μιλούσαν πολύ σιγά. Συχνά της άγγιζε το πόδι για να την καθησυχάσει. Οι δικαστές επέστρεψαν και είπαν πως είναι ένοχοι. “Θανατική ποινή”. Είπαν μόνο αυτό και έφυγαν.

Η ποινή έπρεπε να πραγματοποιηθεί άμεσα. Υπήρχαν μόνο τρεις από εμάς στην αίθουσα. Ο Ceaușescu είπε ότι προδόθηκε από τους στρατηγούς του. Θυμάμαι να τον ρωτούν που είναι οι λογαριασμοί του, που φύλαγε τα χρήματά του. Ο ίδιος είπε ότι δεν είχε.

Περιέργως, ένας συνταγματάρχης του έφερε ινσουλίνη επειδή ήταν διαβητικός. Παράξενο από τη στιγμή που επρόκειτο να εκτελεστεί.

Διατάχθηκα να τους πάρω χωριστά και να τους εκτελέσω. Μου ζήτησαν να πεθάνουν μαζί και το αίτημά τους έγινε δεκτό. Τρεις στρατιώτες τους έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη. Μαζί με έναν άλλο πήραμε τον Ceaușescu και δύο άλλοι πήραν τη γυναίκα του.

Πήγαμε έξω πρώτα με τον Ceaușescu και πηγαίναμε στον χώρο της εκτέλεσης. Στα μισά της διαδρομής σταμάτησε και άρχισε να τραγουδά την πρώτη στροφή του Internationale[3].

Μετά φώναξε “Ζήτω η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρουμανίας, ελεύθερη και ανεξάρτητη”. Πίσω μου άκουσα έναν στρατιώτη να φωνάζει στη γυναίκα του Ceaușescu και εκείνη να του απαντάει με αισχρή βρισιά.

Τον πήγα στον τοίχο. Γυρίσαμε και κάναμε έξι βήματα. Παρατηρήσαμε πως ένας στρατιώτης είχε μείνει πίσω, δίπλα στον Ceaușescu. Δεν φαίνεται να είχε καταλάβει τι επρόκειτο να συμβεί. Γρήγορα όμως έφυγε από εκεί. Ήθελα να είμαι σίγουρος πως είχε σφαίρες και έτσι έλεγξα το όπλο μου. Βεβαιώθηκα. Είχα 29 σφαίρες. Υπενθύμισα στους άλλους να βάλουν τα όπλα τους στο αυτόματο όταν έδωσα την εντολή να ρίξουν.

Έριξα τις 3 πρώτες σφαίρες με το ΑΚ-47 μου. Ο Ceaușescu έπεσε στα γόνατα. Οι πρώτες σφαίρες πήγαν στα πόδια του και όπως ανέβασα το όπλο οι υπόλοιπες τον έπληξαν στο πάνω μέρος του σώματός του. Έριξα την επόμενη σφαίρα στη γυναίκα του. Έπεσε στα αριστερά. Ένας από τους άλλους ξέχασε να βάλει το όπλο στο αυτόματο και έριχνε απλές βολές. Άλλος δεν πυροβόλησε μέχρι ότου ήταν ήδη στο έδαφος. Είμαι σίγουρος πως οι δικές μου σφαίρες σκότωσαν και τους δύο.

Ενώ είχαν πέσει νεκροί, άκουσα πυροβολισμούς από άλλους στρατιώτες που στέκονταν κοντά στο σημείο. Φοβήθηκα ότι θα ήμουν ο επόμενος που θα πυροβολήσουν.

Έστρεψα το όπλο μου στον αέρα και φώναξα: “Αυτό είναι για τους συναδέλφους μου στο Βουκουρέστι και όλους εκείνους στην Timișoara”. Το είπα από φόβο και σοκ.

Προς μεγάλη ανακούφισή μου, απλά έριχναν στα πτώματα των Ceaușescu. Τα πτώματά τους τοποθετήθηκαν σε σακούλες και μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο. Επειδή υπήρχε ελάχιστος χώρος, ένας στρατιώτης έπρεπε να καθίσει επάνω στα πτώματα καθώς πετούσαν πίσω στο Βουκουρέστι. Αίμα από τα πτώματά τους λέρωσαν τη στολή του. Τελικά παρέδωσαν τα πτώματα σε άλλους στρατιώτες και επέστρεψαν στη βάση τους.

Υποτίθεται ότι έπρεπε να είναι μυστικό, αλλά όταν επιστρέψαμε στη βάση όλοι ήξεραν τι είχε συμβεί. Ήταν Χριστούγεννα και μας επέτρεψαν να πιούμε ένα ποτό. Μου έδωσαν ένα μπουκάλι Ρουμανικό cognac. Το ήπια σχεδόν μονορούφι και πήγα στο κρεβάτι. Κοιμήθηκα για 2 – 3 ώρες και ξύπνησα για το δείπνο. Δεν ήταν πολύ ευχάριστη η ατμόσφαιρα και ήπιαμε vodka που συνήθως απαγορευόταν».

Σίγουρα οι σκηνές που περιγράφονται είναι σκληρές, αλλά αν αναλογισθούμε το πόσο απάνθρωπα συμπεριφέρθηκε ο κομμουνιστής Ceaușescu, καταλαβαίνουμε πως τελικά η Θεία Δικαιοσύνη δεν θα αποδοθεί μόνο στην Μέλλουσα Ζωή αλλά και στην παρούσα.

Οι άρχοντες του κόσμου πολλές φορές λησμονούν το ότι δεν είναι θεοί επί της γης, αλλά υπηρέτες των λαών που τους επιλέγουν. Πολλές φορές η αλαζονεία της εξουσίας τους κάνει τόσο απάνθρωπους και ανάλγητους, σε βαθμό που γίνονται υπέρμετρα μισητοί. Δεν φαίνεται, ωστόσο, να προβληματίζονται, ούτε να παραδειγματίζονται από το φρικτό τέλος που είχε όχι μόνο ο Ceaușescu, αλλά και πολλοί άλλοι δικτάτορες και τύραννοι των λαών της γης.

Ο Χριστός μας, ο Μέγας και Μόνος Βασιλεύς της Κτίσεως ήρθε στην γη ταπεινά και ήσυχα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς τιμές και χωρίς υπηρέτες. Έζησε όλο το διάστημα της επί γης παρουσίας Του ανάμεσα στους ανθρώπους και υπηρετώντας τους, δείχνοντας έμπρακτα τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι όσοι θέλουμε να λεγόμαστε παιδιά Του.

Τα φετινά Χριστούγεννα, μαζί με την χαρά και την ευφροσύνη της ημέρας, ας αφήσουμε λίγο την σκέψη μας να βρεθεί ανάμεσα σε ανθρώπους που πέρασαν δύσκολα αυτήν την γιορτινή ημέρα. Ας αναλογισθούμε αυτούς που έκαμαν Χριστούγεννα στο μέτωπο ή πέθαναν υπερασπιζόμενοι την Πατρίδα μας, αυτούς που βρέθηκαν στην φυλακή εξαιτίας κάποιου φασίστα όπως ο Ceaușescu, και πολλών άλλων συνανθρώπων μας, που δεν είχαν την πολυτέλεια να γιορτάσουν με γέλια και χαρά.

Τα φετινά Χριστούγεννα βρίσκουν την Ελλάδα μας σε δεινή θέση. Ας προσευχηθούμε όλοι στον Χριστό μας να μας ελεήσει και να αναλάβει Αυτός την διακυβέρνησή της.

 

Μ. Β.

[1] http://tinyurl.com/jpg4jso

[2] http://tinyurl.com/zaavs33

[3] Διεθνές κομμουνιστικό τραγούδι, που υιοθετήθηκε από τους διεθνείς κομμουνιστές το 1890. Οι στίχοι γράφτηκαν από τον Γάλλο Eugène Edine Pottier το 1871, ενώ την μουσική συνέθεσε ο Βέλγος Pierre Chretien De Geyter το 1888. Η πρώτη στροφή, που τραγουδούσε ο δικτάτορας πεθαίνοντας σε Ελληνική μετάφραση λέει:

«Εμπρός της γης οι κολασμένοι

Της πείνας σκλάβοι εμπρός-εμπρός

Το δίκιο απ’ τον κρατήρα βγαίνει

Σα βροντή σαν κεραυνός».

Previous Article

ΑΓΑΘΗ ΑΓΓΕΛΙΑ Η ΕΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΣΚΗΝΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ;

Next Article

Η ψαλτική είναι διακόνημα