ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ρωμ. δ΄ 4-12
4 Tῷ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν, ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα· 5 τῷ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ, πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ, λογίζεται ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην, 6 καθάπερ καὶ Δαυΐδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ὁ Θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων· 7 μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι· 8 μακάριος ἀνὴρ ᾧ οὐ μὴ λογίσηται Κύριος ἁμαρτίαν. 9 ὁ μακαρισμὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἢ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν; λέγομεν γὰρ ὅτι ἐλογίσθη τῷ Ἀβραὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην. 10 πῶς οὖν ἐλογίσθῃ; ἐν περιτομῇ ὄντι ἢ ἐν ἀκροβυστίᾳ; οὐκ ἐν περιτομῇ, ἀλλ᾿ ἐν ἀκροβυστίᾳ· 11 καὶ σημεῖον ἔλαβε περιτομῆς, σφραγῖδα τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πατέρα πάντων τῶν πιστευόντων δι᾿ ἀκροβυστίας, εἰς τὸ λογισθῆναι καὶ αὐτοῖς τὴν δικαιοσύνην, 12 καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσι τοῖς ἴχνεσι τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ πίστεως τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
4 Ἀντιθέτως ὅμως εἰς κάθε ἐργαζόμενον δὲν λογαριάζεται ἡ ἀνταμοιβὴ τῆς ἐργασίας του ὡς χάρις, ἀλλ’ ὡς χρέος ποὺ τοῦ ὀφείλεται. 5 Εἰς ἐκεῖνον ὅμως, ποὺ δὲν ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ ἔργα, πιστεύει ὅμως εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος δικαιώνει καὶ αὐτὸν ἀκόμη τὸν ἀσεβῆ, ἡ πίστις του λογαριάζεται τόσον πολύ, ὥστε αὐτὸς γίνεται διὰ τῆς πίστεως του δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 6 Καθὼς καὶ ὁ Δαβὶδ διακηρύττει τὸ ἐγκώμιον τῆς μακαριότητος τοῦ ἀνθρώπου, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς λογαριάζει δικαίωσιν, χωρὶς νὰ ἀποβλέπῃ εἰς ἔργα· 7 Πανευτυχεῖς, λέγει, εἶναι ἐκεῖνοι, τῶν ὁποίων ἐσυγχωρήθησαν αἱ παρανομίαι καὶ τῶν ὁποίων ἐσκεπάσθησαν αἱ ἁμαρτίαι. 8 Πανευτυχὴς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος δὲν θὰ λογαριάσῃ καμμίαν ἁμαρτίαν. 9 Ὁ μακαρισμὸς λοιπὸν αὐτὸς ἀνήκει μόνον εἰς τοὺς ἔχοντας περιτομὴν Ἰουδαίους ἢ καὶ εἰς τοὺς ἀπεριτμήτους ἐθνικούς; Καὶ εἰς τοὺς ἐθνικούς. Διότι λέγομεν διδασκόμενοι ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Γραφήν, ὅτι ἐλογαριάσθη εἰς τὸν Ἀβραὰμ ἡ πίστις ὡς δικαιοσύνη. 10 Πότε λοιπὸν τοῦ ἐλογαριάσθη; Ὅταν εἶχε περιτμηθῇ ἢ ὅταν ἦτο ἀκόμη ἀπερίτμητος; Τοῦ ἐλογαριάσθη ὡς δικαιοσύνη ἡ πίστις του ὄχι ὅταν εἶχε περιτμηθῇ, ἀλλ’ ὅταν ἦτο ἀπερίτμητος. 11 Καὶ ἔλαβε σημάδι ἐξωτερικὸν τὴν περιτομὴν σὰν σφραγῖδα, ἡ ὁποία ἐβεβαίωνε τὴν δικαίωσίν του ἀπὸ τὴν πίστιν ποὺ ἔδειξεν, ὅταν ἦτο ἀκόμη εἰς κατάστασιν ἀκροβυστίας. Καὶ ἔγινεν ἔτσι αὐτὸς πατέρας πνευματικὸς ὅλων ἐκείνων, ὅσοι εἶναι ἀπερίτμητοι καὶ πιστεύουν, διὰ νὰ λογαριασθῇ καὶ εἰς αὐτοὺς ἡ δικαίωσις. 12 Ἀλλ’ ἔγινε καὶ πατέρας ἐκείνων τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὄχι μόνον τὴν σαρκικὴν περιτομήν, ἀλλὰ καὶ ἀκολουθοῦν τὰ ἀχνάρια τῆς πίστεως, τὴν ὁποίαν, ὅταν ἦτο ἀκόμη ἀπερίτμητος, ἔδειξεν ὁ πατέρας μας Ἀβραάμ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. ζ΄ 15-21
15 Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες. 16 ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα; 17 οὕτω πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ. 18 οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν. 19 πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. 20 ἄραγε ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
15 ὰν δὲ θέλετε νὰ εὕρετε τὸν δρόμον αὐτὸν τῆς αἰωνίου σωτηρίας, προσέχετε νὰ μὴ παρασυρθῆτε ἀπὸ κακοὺς ὁδηγούς· προσέχετε ἀπὸ τοὺς ψευδοπροφήτας, ποὺ ἔρχονται εἰς σᾶς μὲ τὸ ἐξωτερικὸν φαινόμενον τῆς ἀθῳότητος καὶ ἡμερότητος τοῦ προβάτου, ἀπὸ μέσα των δὲ εἶναι ἄγριοι καὶ αἰσχροκερδεῖς, σὰν λύκοι ποὺ ἀρπάζουν. 16 Ἀπὸ τὴν διαγωγήν των καὶ τὰ ἔργα των, ποὺ σὰν ἄλλον καρπὸν παράγουν, θὰ τοὺς μάθετε καλά.Μήπως συλλέγουν ἀπὸ τὰ ἀγκάθια σταφύλια ἢ ἀπὸ τοὺς τριβόλους σῦκα; 17 Ὅπως δὲ δὲν συλλέγουν ἀπὸ τὰ ἀγκάθια σταφύλια καὶ ἀπὸ τοὺς τριβόλους σῦκα, Ἔτσι κάθε δένδρον χρήσιμον, ποὺ ἔχει χυμοὺς καλούς, παράγει καλοὺς καρπούς, τὸ δὲ ἄχρηστον δένδρον παράγει καρποὺς ἀχρήστους ἢ καὶ ἐπιβλαβεῖς. 18 Δὲν εἶναι δυνατὸν δένδρον χρήσιμον νὰ βγάλῃ καρποὺς ἐπιβλαβεῖς, οὔτε δένδρον, ποὺ ἔχει χυμοὺς κακούς, νὰ βγάλη καρποὺς καλούς.Ἔτσι καὶ ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐναρέτους πράξεις θὰ παραγάγῃ.Ὁ δὲ πονηρὸς καὶ ὑποκριτὴς θὰ δείξῃ τὴν πονηρίαν του εἰς τὴν διαγωγήν του καὶ θὰ γίνῃ εὐδιάκριτος ἀπὸ τοὺς ἄλλους. 19 Κάθε δένδρον, ποὺ δὲν παράγει χρήσιμον καρπόν, κόπτεται καὶ ρίπτεται εἰς τὴν φωτιάν.Αὐτὸ θὰ πάθουν καὶ οἰ ὑποκριταί. 20 Δὲν εἶναι δὲ δύσκολον νὰ τοὺς διακρίνετε.Διότι ἀπὸ ὅσα εἴπομεν συνάγεται τὸ συμπέρασμα, ὅτι ἀσφαλῶς καὶ βεβαίως ἀπὸ τὰ ἔργα, ποὺ σὰν ἄλλους καρποὺς θὰ ἔχουν, θὰ τοὺς γνωρίσετε καλά. 21 Προσέχετε ἀκόμη, μήπως παραπλανηθῆτε καὶ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν σας.Πρέπει νὰ ξεύρετε, ὅτι ὄχι καθένας ποὺ μοῦ λέγει μὲ ἐπίμονον ἐπίκλησιν τῆς θεότητός μου, Κύριε, Κύριε, θὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ἐκεῖνος θὰ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν, ποὺ ἐκτελεῖ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΟI ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΑΝΟΥΗΛ, ΣΑΒΕΛ ΚΑΙ ΙΣΜΑΗΛ
Στίς 17 Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Μανουήλ, Σαβέλ καί Ἰσμαήλ. Οἱ ἅγιοι αὐτοί μάρτυρες ἦσαν χριστιανοί καί ἀδέλφια, κατάγονταν ἀπό τήν Περσία καί ἔζησαν τήν ἐποχή πού ἦταν αὐτοκράτορας ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης. Γύρω στό 363 στάλθηκαν ἀπό τόν βασιλέα τῶν Περσῶν νά διαπραγματευτοῦν μέ τόν βυζαντινό αὐτοκράτορα τήν εἰρήνη. Ἐρχόμενοι στήν Χαλκηδόνα καί βλέποντας τόν Ἰουλιανό νά θυσιάζη στά εἴδωλα μέ πολλούς ἐθνικούς, στεναχωρήθηκαν γιά τήν ἀσέβεια καί τήν πλάνη τους καί παρεκάλεσαν τόν Κύριο νά τούς προστατεύση, ὥστε ὄχι μόνο νά μείνουν στέρεοι στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί νά τόν ὁμολογήσουν ὡς Θεό ἀληθινό. Ὅταν ἀποκαλύφθηκε ὅτι ἦσαν χριστιανοί καί ὁμολόγησαν τόν Χριστό δάρθηκαν ἀνηλεῶς, ἔπειτα τούς πέρασαν πιρούνια στούς ἀστραγάλους τους καί ἔκαψαν τίς μασχάλες τους. Στόν δέ ἅγιο Μανουήλ ὁ Ἰουλιανός τοῦ ἔταξε πολλά πλούτη, ἐάν θυσίαζε στά εἴδωλα. Ὁ ἅγιος ὅμως ἔμεινε στέρεος στήν πίστη του καί γι’ αὐτό τόν βασάνισαν ἀπάνθρωπα καί μάλιστα τόν κένταγαν μέ μυτερά καλάμια, κατόπιν μαζί μέ τούς ἀδελφούς του ὁδηγήθηκαν στό τεῖχος πού ἔβλεπε στήν πλευρά τῆς Θράκης καί ἐκεῖ τούς ἀποκεφάλισαν καί ἔτσι ἔλαβαν τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ὅταν οἱ εἰδωλολάτρες προσπάθησαν νά κάψουν τά σώματά τους ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά σχισθῆ ἡ γῆ καί νά τά δεχθῆ. Βλέποντας οἱ ἐθνικοί τό θαῦμα αὐτό πολλοί ἀπό αὐτούς πίστευσαν στόν Κύριο. Ἀργότερα εὐσεβεῖς χριστιανοί, μετά ἀπό θεία ἀποκάλυψη βρῆκαν τά σώματα τῶν ἁγίων καί τά ἐνταφίασαν μέ τιμές.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος γ΄. Τήν ὠραιότητα.)
Ὡς ἐννεάριθμον, τοῦ Λόγου σύνταγμα, ἐχθρῶν τᾶς φάλαγγας, κατετροπώσαντο, Ἴσαυρος Φήλιξ σὺν αὐτοίς, Ἐρμείας καὶ Περεγρίνος, ἅμα Ἰννοκέντιος, Μανουὴλ καὶ Βασίλειος, Ἰσμαὴλ ὁ ἔνδοξος, καὶ Σαβὲλ ὁ μακάριος’ διὸ καὶ τὰ βραβεῖα τῆς νίκης, εὗρον ὡς Μάρτυρες Κυρίου.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ἀθλοφόρων παρεμβολή, Ἴσαυρε παμμάκαρ, καὶ οἱ σύναθλοι οἱ κλεινοί· χαίρετε γενναῖοι, ὁπλῖται τοῦ Κυρίου, Ἀγγέλων συμπολῖται καὶ ἰσοστάσιοι.