2 Σεπτεμβρίου

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Β’ Κορ. η’ 16 – θ΄ 5

   16 Χάρις δὲ τῷ Θεῷ τῷ διδόντι τὴν αὐτὴν σπουδὴν ὑπὲρ ὑμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ Τίτου, 17 ὅτι τὴν μὲν παράκλησιν ἐδέξατο, σπουδαιότερος δὲ ὑπάρχων αὐθαίρετος ἐξῆλθε πρὸς ὑμᾶς. 18 συνεπέμψαμεν δὲ μετ’ αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν οὗ ὁ ἔπαινος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ διὰ πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν· – 19 οὐ μόνον δὲ, ἀλλὰ καὶ χειροτονηθεὶς ὑπὸ τῶν ἐκκλησιῶν συνέκδημος ἡμῶν σὺν τῇ χάριτι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφ’ ἡμῶν πρὸς τὴν αὐτοῦ τοῦ Κυρίου δόξαν καὶ προθυμίαν ἡμῶν· – 20 στελλόμενοι τοῦτο, μή τις ἡμᾶς μωμήσηται ἐν τῇ ἁδρότητι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφ’ ἡμῶν, 21 προνοούμενοι καλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον Κυρίου, ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον ἀνθρώπων. 22 συνεπέμψαμεν δὲ αὐτοῖς τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν, ὃν ἐδοκιμάσαμεν ἐν πολλοῖς πολλάκις σπουδαῖον ὄντα, νυνὶ δὲ πολὺ σπουδαιότερον πεποιθήσει πολλῇ τῇ εἰς ὑμᾶς. 23 εἴτε ὑπὲρ Τίτου, κοινωνὸς ἐμὸς καὶ εἰς ὑμᾶς συνεργός· εἴτε ἀδελφοὶ ἡμῶν, ἀπόστολοι ἐκκλησιῶν, δόξα Χριστοῦ. 24 Τὴν οὖν ἔνδειξιν τῆς ἀγάπης ὑμῶν καὶ ἡμῶν καυχήσεως ὑπὲρ ὑμῶν εἰς αὐτοὺς ἐνδείξασθε εἰς πρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν.

   θ΄ 1 Περὶ μὲν γὰρ τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους περισσόν μοί ἐστι τὸ γράφειν ὑμῖν· 2 οἶδα γὰρ τὴν προθυμίαν ὑμῶν ἣν ὑπὲρ ὑμῶν καυχῶμαι Μακεδόσιν, ὅτι Ἀχαΐα παρεσκεύασται ἀπὸ πέρυσι· καὶ ὁ ἐξ ὑμῶν ζῆλος ἠρέθισε τοὺς πλείονας. 3 ἔπεμψα δὲ τοὺς ἀδελφούς, ἵνα μὴ τὸ καύχημα ἡμῶν τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κενωθῇ ἐν τῷ μέρει τούτῳ, ἵνα, καθὼς ἔλεγον, παρεσκευασμένοι ἦτε, 4 μήπως ἐὰν ἔλθωσι σὺν ἐμοὶ Μακεδόνες καὶ εὕρωσιν ὑμᾶς ἀπαρασκευάστους καταισχυνθῶμεν ἡμεῖς, ἵνα μὴ λέγωμεν ὑμεῖς, ἐν τῇ ὑποστάσει ταύτῃ τῆς καυχήσεως. 5 ἀναγκαῖον οὖν ἡγησάμην παρακαλέσαι τοὺς ἀδελφοὺς ἵνα προέλθωσιν εἰς ὑμᾶς καὶ προκαταρτίσωσι τὴν προκατηγγελμένην εὐλογίαν ὑμῶν, ταύτην ἑτοίμην εἶναι, οὕτως ὡς εὐλογίαν καὶ μὴ ὡς πλεονεξίαν.

Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ

   16 Ἂς εἶναι δὲ εὐχαριστία εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος δίδει τὸν αὐτὸν πρόθυμον καὶ ἀκούραστσν ζῆλον διὰ σᾶς εἰς τὴν καρδίαν τοῦ Τίτου. 17 Ἐδείχθη δὲ ὁ ζῆλος του αὐτός, διότι τὴν μὲν παράκλησίν μου τοῦ νὰ ἔλθῃ πρὸς σᾶς ἐδέχθη μὲ εὐχαρίστησιν, ἐπειδὴ δὲ ἦτο προθυμότερος ἀπὸ κάθε ἄλλον, μόνος του καὶ ἀπὸ ἰδικήν του θέλησιν καὶ εὐχαρίστησιν ἀνεχώρησε διὰ νὰ ἔλθῃ πρὸς σᾶς. 18 Ἐστείλαμεν δὲ μαζί του τὸν ἀδελφόν, τοῦ ὁποίου ὁ ἔπαινος διὰ τὴν ἐπιτυχίαν, μὲ τὴν ὁποίαν κηρύττει τὸ Εὐαγγέλιον, ἀκούεται μεταξὺ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν. 19 Ὄχι μόνον δὲ ἐπαινεῖται εἰς ὅλας τὰς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ἀνεδείχθη ἀπὸ αὐτὰς συνοδοιπόρος καὶ συνεργάτης μας, ὥστε νὰ κηρύττῃ μαζὶ μὲ ἠμᾶς τὸ εὐαγγέλιον καὶ νὰ ὑπηρετῇ εἰς τὴν χάριν αὐτὴν τῆς ἐλεημοσύνης, ἡ ὁποία διακονεῖται ἀπὸ ἡμᾶς, διὰ νὰ δοξάζεται αὐτὸς ὁ Κύριος καὶ διὰ νὰ γινώμεθα ἠμεῖς προθυμότεροι παραδειγματιζόμενοι ἀπὸ τὸν ζῆλον του. 20 Εἰς τὴν διακονίαν μας δὲ αὐτὴν λαμβάνομεν προφυλάξεις ἰδιαιτέρως διὰ τοῦτο, διὰ νὰ μὴ μᾶς μεμφθῇ δηλαδὴ κανεὶς ὡς συμφεροντολόγους καὶ ἰδιοτελεῖς εἰς τὴν γενναίαν καὶ πλουσίαν αὐτὴν συνεισφοράν, ἡ ὁποία διεξάγεται καὶ διακονεῖται ἀπὸ ἡμᾶς. 21 Διότι λαμβάνομεν πρόνοιαν ἡ διαγωγή μας νὰ εἶναι καλὴ ὄχι μόνον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. 22 Ἐστείλαμεν δὲ μαζὶ μὲ αὐτοὺς τὸν ἀδελφόν μας, τὸν ὁποῖον πολλὰς φορὰς ἐδοκιμάσαμεν εἰς πολλὰς περιστάσεις, ὅτι εἶναι πρόθυμος, τώρα δὲ εἶναι πολὺ προθυμότερος ἀπὸ κάθε ἄλλην φορὰν λόγῳ τῆς πολλῆς πεποιθήσεως, ποὺ ἔχει διὰ σᾶς, ὅτι θὰ φανῆτε μεγαλόδωροι. Ὅλα λοιπὸν τὰ πρόσωπα, ποὺ σᾶς ἔστειλα διὰ τὴν συνεισφοράν, εἶναι ἐκλεκτά. 23 Εἴτε διὰ τὸν Τίτον ἐρωτᾷ κανείς, ἂς μάθῃ ὅτι εἶναι σύντροφος ἰδικός μου καὶ συνεργάτης διὰ τὴν ἰδικήν σας πνευματικὴν ἐξυπηρέτησιν καὶ ὠφέλειαν. Εἴτε διὰ τοὺς ἄλλους ἐρωτᾷ κανείς, ἂς μάθῃ ὅτι εἶναι ἀδελφοί μας, ἀπεσταλμένοι Ἐκκλησιῶν, πρόσωπα διὰ τῶν ὁποίων δοξάζεται ὁ Χριστός. 24 Δείξατέ τους λοιπόν, πόσον μὲ ἀγαπᾶτε καὶ πόσον ἔχω δίκαιον νὰ καυχῶμαι διὰ σᾶς. Καὶ δώσατέ τους τὴν ἀπόδειξιν τῆς ἀγάπης σας καὶ τῆς δικαίας καυχήσεώς μου διὰ σᾶς, σὰν νὰ ἦσαν παροῦσαι αἱ Ἐκκλησίαι ποὺ τοὺς ἀπέστειλαν καὶ νὰ ἐπληροφοροῦντο καὶ αὐταὶ περὶ τούτων.

   θ΄ 1 Εκτὸς δὲ τῆς συστάσεώς μου διὰ τὰ πρόσωπα αὐτὰ δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ σᾶς συστήσω τίποτε ἄλλο, διότι διὰ τὴν σπουδαιότητα μὲν τῆς διακονίας, ποὺ ἀποβλέπει εἰς τὴν βοήθειαν τῶν πτωχῶν Χριστιανῶν, μοῦ εἶναι περιττὸν νὰ σᾶς γράψω. 2 Διότι γνωρίζω τὴν προθυμίαν σας, διὰ τὴν ὁποίαν μὲ πολλοὺς ἐπαίνους καυχῶμαι διὰ σᾶς εἰς τοὺς Μακεδόνας, εἰς τοὺς ὁποίους λέγω ὅτι ἡ Ἄχαΐα ἔχει ἐτοιμασθῆ ἀπὸ πέρυσι. Καὶ ὁ ζῆλος, ποὺ ἤναψεν ἀπὸ σᾶς, ἐπαρακίνησεν εἰς μίμησιν τοὺς περισσοτέρους. 3 Ἔστειλα δὲ τοὺς ἀδελφούς, ποὺ σᾶς ἔγραψα ἀνωτέρω, διὰ νὰ μὴ ἀποδειχθῇ ἀβάσιμον καὶ ἀστήρικτον τὸ διὰ σᾶς καύχημα μᾶς εἰς τὸ ζήτημα αὐτὸ τῆς συνεισφορᾶς, διὰ νὰ εἶσθε ἐτοιμασμένοι, ὅπως ἔλεγα εἰς τοὺς Μακεδόνας. 4 Καὶ ἐνδιαφέρομαι νὰ εἶσθε ἐτοιμασμἐνοι, μήπως, ἐὰν συμβῇ νὰ ἔλθουν μαζί μου Μακεδόνες καὶ σᾶς εὕρουν ἀπροετοιμάστους, ἐντροπιασθῶμεν ἠμεῖς, ὥστε νὰ μὴ δικαιούμεθα πλέον μὲ τὴν πεποίθησιν αὐτὴν τῆς καυχήσεως νὰ λέγωμεν σᾶς οἱ Κορίνθιοι πόσον ἀξίζετε! 5 Ἐνόμισα λοιπόν, ὅτι ἦτο ἀναγκαῖον νὰ παρακαλέσω τοὺς ἀδελφοὺς νὰ ἔλθουν πρὸς σᾶς προτήτερα ἀπὸ ἑμὲ καὶ νὰ βάλουν ἐκ προτέρου τάξιν εἰς τὴν εὐλογημένην συνεισφοράν σας, τὴν ὁποίαν προανήγγειλα εἰς τοὺς Μακεδόνας. Ὥστε ὅταν ἔλθω, νὰ εἶναι ἕτοιμος ἡ συνεισφορά σας αὐτή. Νὰ εἶναι δὲ ἔτσι ἕτοιμος σὰν ἀγαθοεργία καὶ ὄχι σὰν συνεισφορά, εἰς τὴν ὁποίαν θὰ δεικνύεται πλεονεξία καὶ φιλαργυρία ἐκ μέρους σας.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Μρ. γ΄ 13-21

   13 Καὶ ἀναβαίνει εἰς τὸ ὄρος, καὶ προσκαλεῖται οὓς ἤθελεν αὐτός, καὶ ἀπῆλθον πρὸς αὐτόν. 14 καὶ ἐποίησε δώδεκα, ἵνα ὦσι μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἵνα ἀποστέλλῃ αὐτοὺς κηρύσσειν 15 καὶ ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τὰς νόσους καὶ ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια· 16 καὶ ἐπέθηκεν ὄνομα τῷ Σίμωνι Πέτρον, 17 καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰακώβου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτοῖς ὀνόματα Βοανεργές, ὅ ἐστιν υἱοὶ βροντῆς· 18 καὶ Ἀνδρέαν καὶ Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον καὶ Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἀλφαίου καὶ Θαδδαῖον καὶ Σίμωνα τὸν Κανανίτην 19 καὶ Ἰούδαν Ἰσκαριώτην, ὃς καὶ παρέδωκεν αὐτόν. 20 Καὶ ἔρχονται εἰς οἶκον· καὶ συνέρχεται πάλιν ὄχλος, ὥστε μὴ δύνασθαι αὐτοὺς μηδὲ ἄρτον φαγεῖν. 21 καὶ ἀκούσαντες οἱ παρ᾿ αὐτοῦ ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐτόν· ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη.

Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ

   13 Καὶ ἀναβαίνει εἰς κάποιο γειτονικὸ βουνὸ τῆς ὀροσειρᾶς, ποὺ κεῖται πρὸς δυσμὰς τῆς Καπερναούμ, καὶ προσεκάλεσεν ἐκείνους ποὺ ἤθελε καὶ ἐπῆγαν πρὸς αὐτόν. 14 Καὶ ἐξέλεξε δώδεκα μαθητάς, διὰ νὰ εἶναι μαζί του καὶ διὰ νὰ τοὺς ἀποστέλλῃ νὰ κηρύττουν, 15 καὶ νὰ ἔχουν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν νὰ θεραπεύουν τὰς ἀσθενείας καὶ νὰ βγάζουν τὰ δαιμόνια. 16 Καὶ ἔβαλεν εἰς τὸν Σίμωνα νέον ὄνομα καὶ τὸν ὠνόμασε Πέτρον, 17 καὶ ἐξέλεξεν ἀκόμη τὸν Ἰάκωβον τὸν υἱὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰακώβου καὶ τοὺς ἔβαλεν ὀνόματα Βοανεργές, τὸ ὁποῖον εἰς τὴν ἑλληνικὴν σημαίνει υἱοὶ βροντῆς (λόγῳ τοῦ χαρακτῆρος των, ποὺ ἐνῷ συνήθως ἦτο ἤρεμος, εἰς ὡρισμένας περιπτώσεις ἐξέσπα ἔξαφνα σὰν βροντή). 18 Ἐξέλεξε καὶ τὸν Ἀνδρέαν καὶ τὸν Φίλιππον καὶ τὸν Βαρθολομαῖον καὶ τὸν Ματθαῖον καὶ τὸν Θωμᾶν καὶ τὸν Ἰάκωβον τὸν υἱὸν τοῦ Ἀλφαίου καὶ τὸν Θαδδαῖον, καὶ τὸν Σίμωνα τὸν Κανανίτην, ὄνομα, τὸ ὁποῖον εἰς τὴν ἑλληνικὴν μεταφράζεται Ζηλωτῆς. 19 Καὶ τὸν Ἰούδαν τὸν Ἰσκαριώτην, ὁ ὁποῖος καὶ τὸν παρέδωκεν εἰς τοὺς ἐχθρούς του. 20 Καὶ ἔρχονται εἰς κάποιο σπίτι τῆς Καπερναοὺμ καὶ ἐμαζεύθη πάλιν λαὸς πολύς, ὥστε νὰ μὴ ἠμποροῦν αὐτοὶ οὔτε ἄρτον νὰ φάγουν, διότι καὶ τὸ σπίτι ὁλόκληρον εἶχε καταλάβει ὁ λαὸς καὶ εἰς τὸν Ἰησοῦν δὲν ἔδιδαν καιρὸν νὰ φάγῃ. 21 Καὶ ὅταν ἤκουσαν οἱ (δικοί του, ὅτι εἶχεν ἀπορροφηθῆ ἀπὸ τὸ ἔργον τῆς διδασκαλίας καὶ τῶν θαυμάτων μέχρι σημείου, ποὺ νὰ μὴ τρώγῃ, ἐβγῆκαν νὰ τὸν πιάσουν καὶ νὰ τὸν περιορίσουν, διότι ἐνόμιζαν, ὅτι ἡ τόση προσήλωσις εἰς τὸ ἔργον του ἦτο ἀποτέλεσμα ψυχικῆς ἀσθενείας καὶ ἔλεγον, ὅτι εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του καὶ διεταράχθη ὁ νοῦς του.

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΝΗΣΤΕΥΤΗΣ

   Στίς 2 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Νηστευτή. Ὁ ἅγιος ἔζησε στούς χρόνους τῶν βασιλέων Ἰουστίνου, Τιβερίου καί Μαυρικίου. Γεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη κι ἔγινε χαράκτης. Ἦταν εὐσεβής, ἐλεήμων, φιλόξενος καί πολὐ θεοσεβής. Κάποτε δέχθηκε ἕναν μοναχό ὀνόματι Εὐσέβιο ἀπό τήν Παλαιστίνη, ὁ ὁποῖος περπατώντας στή δεξιά μεριά τοῦ ἁγίου, ἄκουσε φωνή πού τοῦ ἔλεγε “δέν σοῦ εἶναι συγχωρημένο νά περπατᾶς στή δεξιά μεριά τοῦ μεγάλου Ἰωάννου”, προμηνύοντας τό μέγα ἀξίωμα τῆς ἀρχιερωσύνης πού ἐπρόκειτο νά λάβει ὁ Ἰωάννης. Χειροτονήθηκε άναγνώστης, διάκονος καί μετά πρεσβύτερος. Ὅταν ἦταν ἀκόμη διάκονος, πῆγε ἕνα μεσημέρι στόν Ναό τοῦ ἁγίου Λαυρεντίου κι ἐκεῖ βρῆκε ἕναν ἐρημίτη, τόν ὁποῖο κανείς δέν γνώριζε. Αὐτός ὁ ἐρημίτης λοιπόν ἔδειχνε στόν ἅγιο Ἰωάννη τά σκαλοπάτια πού ἀνέβαιναν πίσω ἀπό τήν ἁγία Τράπεζα πρός τό ἱερό σύνθρονο, ὅπου κάθονται οἱ ἀρχιερεῖς καί καθώς τοῦ τά ἔδειχνε, φάνηκαν μυριάδες ἁγίων, ντυμένοι μέ λευκές, λαμπρές στολές, ἀκουγόταν δέ μία γλυκύτατη καί παναρμόνιος μελωδία. Αὐτή ἡ ὁπτασία ἦταν σημεῖο τῆς λαμπρότητας πού ἐπρόκειτο νά λάβει ὁ ἅγιος.

   Εἶχε τό διακόνημα νά μοιράζει τά χρήματα, σέ ὅσους εἴχαν ἀνάγκη, στήν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Κάποτε ἐπιστρέφοντας στήν Πόλη τοῦ ἔμεινε μόνο ἕνα σακκί μέ χρήματα, ἀπό τό ὁποῖο μοίραζε ἀφειδῶς ἐλεημοσύνη. Ὅσο περισσότερο ἔδινε χρήματα τόσο γέμιζε καί τό σακκί. Ὅταν ἔφτασε ὁ ἅγιος σέ μιά ἀγορά πού ὀνομαζόταν Βοῦς, βρέθηκε κάποιος φθονερός ἄνθρωπος πού ἀναφώνησε· Κύριε ἐλέησον, ἔως πότε δέν θά ἀδειάζει αὐτό τό βαλάντιο! Ἀμέσως ἄδειασε τό σακκί κι ὁ ἅγιος κοιτώντας αὐστηρά τόν ἄνθρωπο αὐτόν εἶπε, ὁ Θεός νά σέ συγχωρήσει ἀδελφέ, διότι ἐάν δέν ἐκστόμιζες τόν φθονερό αύτόν λόγο, θά γέμιζε γιά πολλή ὧρα ἀκόμη τό σακκί. Ἀναγκάσθηκε παρά τήν θέλησή του νά χειροτονηθεῖ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, μετά ἀπό ἕνα φοβερό ὅραμα πού εἶδε. Πλῆθος Ἀγγέλων τοῦ εἶπε, ὅτι ἐάν δέν δεχθεῖ, θά δοκιμάσει τιμωρίες.

   Μιά φορά διασχίζοντας ἕναν τόπο πού λεγόταν Ἕβδομος, εἶδε τήν θάλασσα τρικυμισμένη, τήν σταύρωσε καί προσευχόμενος τήν ἡρέμησε. Ἕναν τυφλό τόν γιάτρεψε κοινωνώντας τόν τά Ἄχραντα Μυστήρια. Κάποτε στήν Κωνσταντινούπολη ἔπεσε φοβερή ἐπιδημία καί οἱ ἄνθρωποι πέθαιναν κατά ἑκατοντάδες. Ὁ ἅγιος ἔδωσε δύο κοφφίνια σἐ ἕναν ὑπηρέτη του, τό ἕνα ἦταν ἄδειο καί τό ἄλλο γεμάτο ἀπό μικρές πέτρες. Τοῦ εἶπε νά σταθεῖ στόν δρόμο πού ὀνομαζόταν Βοῦς, καί νά ρίχνει στό ἄδειο κοφφίνι μία πέτρα γιά κάθε νεκρό. Πράγματι στό τέλος τῆς πρώτης ἡμέρας ὁ ὑπηρέτης μέτρησε τριακόσιους εἰκοσιτρεῖς νεκρούς. Τήν ἑπομένη ἔκανε τό ἴδιο καί εἶδε ὅτι πέθαναν λιγότεροι. Μέ τήν προσευχή τοῦ ἁγίου σέ ἑπτά ἡμέρες σταμάτησε ἐντελῶς ἡ ἐπιδημία. Ὁ ἅγιος ἦταν τόσο ἀσκητικός καί ἐγκρατῆς, ὥστε ἐπί ἕξι μῆνες δέν ἤπιε καθόλου νερό. Ἡ μοναδική του τροφή ἦταν ἕνα μαρούλι καί λίγο πεπόνι ἤ σταφύλι ἤ σῦκα καθ’ ὅλον τόν χρόνο τῆς πατριαρχείας του. Κοιμόταν ἐλάχιστα κι ἔτσι πολεμοῦσε τά πάθη, μέ νηστεία, ἀγρυπνία καί πολλή προσευχή. Μέ αὐτήν ματαίωνε τούς πολέμους τῶν ἐχθρῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί προστάτευε τό ποίμνιό του ἀπό ὁρατοῦς καί ἀοράτους ἐχθρούς.

   Κάποια Παρασκευή εἶπαν στόν ἅγιο, ὅτι τήν ἑπομένη ἐπρόκειτο νά γίνουν ἱπποδρομίες καί θέατρο, ἧταν ὅμως τό Σάββατο τῆς Πεντηκοστῆς κι ὁ ἅγιος παρεκάλεσε τόν Θεό νά δείξει κάποιο σημεῖο γιά νά ἐμποδισθοῦν αὐτά τά θεάματα. Πράγματι ἐνῶ ὁ οὐρανός ἦταν ἀνέφελος, σηκώθηκε ἀνεμοστρόβιλος κι ἄρχισε νά βρέχει μέ τέτοια σφοδρότητα, ὥστε ἔφυγαν ὅλοι ἀπό τόν ἱππόδρομο, νομίζοντας ὅτι ἔφτασε ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου. Ἰάτρευσε πολλούς ἀσθενεῖς καί πολλές στεῖρες γυναῖκες ἀπέκτησαν παιδιά μέ τήν προσευχή του. Ἐκοιμήθη τό 595 μετά ἀπό δεκατρισήμισυ ἔτη θεοφιλοῦς πατριαρχείας. Τό ἅγιο λεἰψανό του τέθηκε πρός προσκύνηση. Τότε προσῆλθε ἕνας ἔνδοξος ἔπαρχος, ὁ Νεῖλος καί ὅταν τό ἀσπάσθηκε, τότε ὦ τοῦ θαύματος! τό ἅγιο λείψανο σηκώθηκε ἀμέσως καί ἀσπασθηκε μέ τή σειρά του τόν ἔπαρχο, σάν νά ἦταν ζωντανό. Ὅλος ὁ λαός δόξασε τόν Θεό καί τούς ἁγίους Του.

Ἀπολυτίκιον

(Ἦχος πλ. δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.)

 Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἰωάννη Ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον

Ἔχων τήν νηστείαν οἷαν τροφήν, τήν ψυχήν ἐτράφης τοῖς τοῦ Πνεύματος δωρεᾶς· ὅθεν διατρέφεις, τῆς χάριτος τοῖς λόγοις, παμμάκαρ Ἰωάννη πιστῶν τό πλήρωμα.