ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἐφεσ. α΄ 1-9
1 Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, τοῖς ἁγίοις τοῖς οὖσιν ἐν Ἐφέσῳ καὶ πιστοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· 2 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. 3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ, 4 καθὼς καὶ ἐξελέξατο ἡμᾶς ἐν αὐτῷ πρὸ καταβολῆς κόσμου εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους κατενώπιον αὐτοῦ, ἐν ἀγάπῃ 5 προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίαν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν, κατὰ τὴν εὐδοκίαν τοῦ θελήματος αὐτοῦ, 6 εἰς ἔπαινον δόξης τῆς χάριτος αὐτοῦ, ἐν ᾗ ἐχαρίτωσεν ἡμᾶς ἐν τῷ ἠγαπημένῳ, 7 ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ, τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ, 8 ἧς ἐπερίσσευσεν εἰς ἡμᾶς ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ φρονήσει, 9 γνωρίσας ἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματος αὐτοῦ κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ, ἣν προέθετο ἐν αὐτῷ.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
1 Ἐγὼ ὁ Παῦλος, ποὺ μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶμαι ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ, γράφω τὴν ἐπιστολὴν αὐτὴν πρὸς ἐκείνους ποὺ ἁγιάσθησαν διὰ τοῦ βαπτίσματος διὰ νὰ ζοῦν εἰς τὸ ἑξῆς βίον ἅγιον, κατοικοῦν δὲ εἰς τὴν Ἔφεσον καὶ εἶναι πιστοὶ καὶ ἑνωμένοι πνευματικῶς μὲ τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν. 2 Εἴθε νὰ εἶναι εἰς σᾶς χάρις καὶ εἰρήνη ἀπὸ τὸν Θεόν Πατέρα μας καὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. 3 Πρέπον καὶ ἄξιον εἶναι νὰ εὐλογῆται καὶ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς κατὰ τὴν θείαν του φύσιν ἔχει Πατέρα, κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην δὲ φύσιν του ἔχει Θεόν, διότι μᾶς μετέδωκε κάθε πνευματικὴν εὐλογίαν, τὴν ὁποίαν διὰ τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἐχάρισεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν πρὸς τὸν σκοπὸν καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τὸν οὐρανόν. 4 Καὶ μᾶς ἔδωκε τὰς εὐλογίας αὐτὰς σύμφωνα μὲ τὴν ἐκλογήν, ποὺ μᾶς ἔκανε διὰ νὰ μᾶς ἑνώσῃ μὲ τὸν Χριστόν. Καὶ ἔκανε τὴν ἐκλογήν μας αὐτὴν προτοῦ νὰ γίνῃ ὁ κόσμος, πρὸς τὸν σκοπόν, ὅταν θὰ ἤρχετο ὁ καιρὸς νὰ γεννηθῶμεν καὶ νὰ ζήσωμεν εἰς τὴν γῆν, νὰ εἴμεθα ἅγιοι καὶ ἄμεμπτοι ἐνώπιόν του. 5 Καὶ μᾶς ἔδωκε τὰς εὐλογίας αὐτὰς σύμφωνα μὲ τὴν ἐκλογήν, ποὺ μᾶς ἔκανε διὰ νὰ μᾶς ἑνώσῃ μὲ τὸν Χριστόν. Καὶ ἔκανε τὴν ἐκλογήν μας αὐτὴν προτοῦ νὰ γίνῃ ὁ κόσμος, πρὸς τὸν σκοπόν, ὅταν θὰ ἤρχετο ὁ καιρὸς νὰ γεννηθῶμεν καὶ νὰ ζήσωμεν εἰς τὴν γῆν, νὰ εἴμεθα ἅγιοι καὶ ἄμεμπτοι ἐνώπιόν του. 6 διὰ νὰ ὑμνῆται καὶ δοξάζεται τὸ μεγαλεῖον τῆς χάριτος καὶ τῶν πλουσίων δωρεῶν του, μὲ τὰς ὁποίας μᾶς ἔκαμε χαριτωμένους διὰ μέσου τοῦ ἀγαπημένου του Υἱοῦ. 7 Πράγματι δὲ εἶναι μεγάλη καὶ ἔνδοξος ἡ χάρις του, ἀφοῦ διὰ τῆς ἑνώσεώς μας καὶ τῆς κοινωνίας μας μὲ τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἐπετύχαμεν τὴν ἀπελευθέρωσίν μας μὲ τὸ αἷμα του, ποὺ ἐδόθη λύτρον διὰ τὴν ἑξαγοράν μας. Καὶ ἔτσι ἐλάβομεν τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν, σύμφωνα μὲ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτός του. 8 Ἐξέχυσε δὲ τὴν χάριν αὐτὴν τόσον πολύ, ὥστε νὰ περισσεύη αὕτη εἰς ἡμᾶς μὲ κάθε σοφίαν, διὰ νὰ γνωρίσωμεν αὐτὸν καὶ τὰ μυστήριά του καὶ μὲ κάθε φρόνησιν διὰ να κανονίζωμεν συνετὰ τὰ τῆς προσκαίρου ζωῆς μας. 9 Μᾶς ἔκαμε δὲ σοφοὺς καὶ φρονίμους, γνωστοποιήσας εἰς ἡμᾶς τὸ θέλημά του, ποὺ ἦτο κρυμμένον καὶ δὲν ἠμπορούσαμεν μόνοι μας νὰ τὸ μάθωμεν, διότι τὸ εἶχεν ἀποφασίσει μόνος του σύμφωνα μὲ τὴν ἀγαθὴν θέλησιν ποὺ εἶχε να σώσῃ τὸν ἄνθρωπον, καὶ τὸ εἶχεν ὡς σχέδιον προαποφασισμένον καὶ κρυμμένον εἰς τὰ βάθη τῆς ἀγάπης του.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. δ΄ 16-22
16 Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ναζαρέτ, οὗ ἦν τεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθε κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν, καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι. 17 καὶ ἐπεδόθη αὐτῷ βιβλίον Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, καὶ ἀναπτύξας τὸ βιβλίον εὗρε τὸν τόπον οὗ ἦν γεγραμμένον· 18 Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, 19 κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν. 20 καὶ πτύξας τὸ βιβλίον ἀποδοὺς τῷ ὑπηρέτῃ ἐκάθισε· καὶ πάντων ἐν τῇ συναγωγῇ οἱ ὀφθαλμοὶ ἦσαν ἀτενίζοντες αὐτῷ. 21 ἤρξατο δὲ λέγειν πρὸς αὐτοὺς ὅτι σήμερον πεπλήρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν. 22 καὶ πάντες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς Ἰωσήφ;
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
16 Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ναζαρέτ, ἐκεῖ ὅπου εἶχεν ἀνατραφῇ καὶ εἶχε μεγαλώσει. Καὶ ὅπως ἐσυνήθιζε καὶ ἀπὸ προτήτερα, ἐμβῆκε κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου εἰς τὴν συναγωγὴν καὶ ἐσηκώθη ἀπὸ τὴν θέσιν του διὰ νὰ ἀναγνώσῃ προφητικὴν περικοπὴν ἀπὸ τὴν Βίβλον. 17 Καὶ παρεδόθη εἰς αὐτὸν τὸ βιβλίον τοῦ προφήτου Ἡσαΐου καὶ ἀφοῦ ἐξεδίπλωσε τὸ βιβλίον, ποὺ ἦτο τυλιγμένον εἰς σχῆμα κυλίνδρου, εὗρε τὸ μέρος ἐκεῖνο, ὅπου ἦτο γραμμένον· 18 Πνεῦμα Κυρίου μένει καὶ ἐπαναπαύεται εἰς ἐμὲ τὸν Μεσσίαν, διὰ νὰ συνεργάζεται μαζί μου εἰς τὸ σωτηριῶδες ἔργον μου. Καὶ μένει τὸ Πνεῦμα τοῦτο εἰς ἐμέ, διότι ὁ Κύριος μὲ ἔχρισεν ὡς ἄνθρωπον καὶ μὲ ἀπέστειλε νὰ κηρύξω τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας εἰς ἐκείνους, ποὺ στεροῦνται τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι πνευματικῶς πτωχοὶ καὶ εἰς ἀθλίαν κατάστασιν. Μὲ ἔστειλε νὰ ἰατρεύσω ἐκείνους, τῶν ὁποίων ἡ καρδία ἔχει συντριβῆ ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας. 19 Μὲ ἔστειλε νὰ κηρύξω ἄφεσιν καὶ ἐλευθερίαν εἰς τοὺς δούλους καὶ αἱχμαλώτους τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ χαρίσω ἀνάβλεψιν εἰς ἐκείνους, ποὺ ἔχουν τυφλωμένον τὸν νοῦν ἀπὸ τὸν σκοτισμὸν τῶν παθῶν. Μὲ ἔστειλε νὰ ἀπολύσω καὶ νὰ στείλω ἐλευθέρους ἀπὸ κάθε ἐνοχὴν ἐκείνους, ποὺ ἔχουν καταπληγωθῇ καὶ συντριβῇ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν. Μὲ ἔστειλε νὰ κηρύξω καὶ νὰ ἀναγγείλω τὴν ἔναρξιν τῆς νέας περιόδου, ἡ ὁποία εἶναι ἀρεστὴ εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἐπιθυμητὴ εἰς τοὺς ἀνθρώπους, διότι κατ’ αὐτὴν πραγματοποιεῖται ὑπὸ τοῦ Μεσσίου ἡ περὶ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων βουλὴ τοῦ Θεοῦ. 20 Καὶ ἀφοῦ ἐτύλιξε τὸ βιβλίον, τὸ ἔδωσε πάλιν εἰς τὸν ὑπηρέτην τῆς συναγωγῆς καὶ ἐκάθισε διὰ νὰ ἐξηγήσῃ καὶ ἀναπτύξῃ τὴν ἀναγνωσθεῖσαν περικοπήν. Τὰ μάτια δὲ ὅλων, ὅσοι ἦσαν εἰς τὴν συναγωγήν, εἶχον στραφῆ μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον καὶ προσοχὴν εἰς αὐτόν. 21 Εἴρχισε δὲ νὰ λέγῃ εἰς αὐτούς, ὅτι σήμερον ἐπραγματοποιήθη καὶ ἐπηλήθευσεν ἡ προφητεία αὐτὴ διὰ τοῦ κηρύγματος, ποὺ ἀκούεται τὴν στιγμὴν αὐτὴν εἰς τὰ αὐτιά σας. 22 Καὶ ὅλοι, ὅσοι ἤκουσαν τὴν ἐξήγησιν τῆς προφητείας, ποὺ ἐν συνεχείᾳ ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς, ἔδιδαν μαρτυρίαν περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἐκήρυξε λαμπρῶς καὶ εὑρίσκοντο εἰς ἀπορίαν διὰ τὰ γεμᾶτα θείαν χάριν καὶ γλυκύτητα λόγια, ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ στόμα του. Καὶ ἔλεγαν· Περίεργον! Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ, ποὺ ἕως χθὲς εἰργάζετο σὰν ἕνας ἀπὸ ἡμᾶς;
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Η ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ
Στίς 25 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν ἀνάμνηση τοῦ μεγάλου σεισμοῦ καί τῆς εἰς τόν ἀέρα ἁρπαγῆς τοῦ παιδός. Κατά τούς χρόνους τοῦ ρωμαίου αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ, τό 410 μ.Χ., ὁ πανάγαθος Κύριος θέλησε νά πληροφορήση τούς ἀνθρώπους γιά τήν κοινή καί πάντων ἀνάσταση κατά τήν Δευτέρα Παρουσία Του καί πῶς ὑμνεῖται σωστά ὁ Θεός. Γιά αὐτό ἐπέτρεψε νά γίνη ἕνας φοβερός σεισμός. Ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου τοῦ σεισμοῦ οἱ κάτοικοι τῆς Κωνσταντινούπολης μέ τόν αὐτοκράτορα καί τόν ἅγιο Πατριάρχη Πρόκλο καί ὅλο τόν κλῆρο ἔκαναν λιτανεῖες καί δεήσεις. Ἐκείνη τήν ἐποχή διεδίδετο ἡ αἵρεση τῶν Θεοπασχιτῶν, πού στόν τρισάγιο ὕμνο πρόσθεταν τό «σταυρωθείς δι’ ἡμᾶς». Τότε, ἡ θεία πρόνοια ἐπέτρεψε νά ἁρπαγῆ μπροστά σέ ὅλο τόν κλῆρο καί τόν λαό ἕνα παιδί στόν ἀέρα. Βλέποντας ὅλοι αὐτό τό παράξενο θαῦμα, μέ τρόμο φώναζαν τό «Κύριε ἐλέησον». Κατόπιν ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά κατέβη τό παιδί ἀπό τήν νεφέλη. Τό παιδί φανέρωσε σέ ὅλους ὅτι ἄκουσε τούς ἀγγέλος νά ὑμνοῦν τόν Θεό μέ τόν τρισάγιο ὕμνο χωρίς τήν προσθήκη ὁ «σταυρωθείς», λέγοντας «ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς». Μόλις ἀνέφερε αὐτά, ὤ τοῦ θαύματος! παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Κύριο, ὁ δέ σεισμός ἀμέσως σταμάτησε.