Τοῦ κ. Γεωργίου Κούβελα
2ον
Τὸ τραγικὸ παράδειγμα τοῦ Ἔλον Μάσκ, ὄχι μόνο δὲν μᾶς προβληματίζει, ὄχι μόνο δὲν μᾶς διδάσκει, ἀλλὰ δυστυχῶς ὑπάρχουν στὴν Ἑλλάδα Ἕλληνες πολίτες ποὺ ἔδωσαν γῆ καὶ ὕδωρ στή «νέα Κανονικότητα». Ἡ «νέα Κανονικότητα» εἶναι ὁ Ἀττίλας τοῦ ἐσωτερικοῦ ποὺ μᾶς ἔρχεται ἀπὸ τὴ Δύση. Αὐτὸς ὁ Ἀττίλας εἶναι ἐντὸς τῶν πυλῶν. Καὶ ἡ φρίκη συνεχίζεται ἐντὸς τῶν πυλῶν! Στὴν Ἀθήνα οἱ ἐκδηλώσεις τῆς Φρίκης ἔγιναν… στὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν καὶ εἶχαν θέµα «Ἑλλάδα, ἐπίκεντρο στὴν Εὐρώπη γιὰ τὴν προάσπιση τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ ἰσότητας τὸ 2024 – Ἀπὸ τὸν νόµο γιὰ τὴν ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γάµο, στὸ EuroPride 2024». Ἐναρκτήριο χαιρετισµὸ ἀπηύθυνε ὁ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν Γιῶργος Γεραπετρίτης, ὁ ὁποῖος χαρακτήρισε ἐµβληµατικὴ τὴ νοµοθετικὴ ἀναγνώριση στὴν Ἑλλάδα τοῦ γάµου γιὰ ὅλους, χωρὶς διακρίσεις καὶ ἀναφέρθηκε στὴν καθοριστικὴ σηµασία τῆς προάσπισης τῶν δικαιωµάτων τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ὡς συστατικοῦ στοιχείου µίας δηµοκρατικῆς χώρας. Σηµείωσε ἐπίσης ὅτι ἡ προσπάθεια αὐτὴ δὲν ἀρκεῖται στὴν πρόσφατη νοµοθετικὴ ρύθµιση, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἕνα συνεχῆ ἀγώνα, τὸν ὁποῖο ἡ Ἑλλάδα ἔχει θέσει ὡς προτεραιότητα («in.gr» 9.4.2024)
Καὶ στὴν Ἁγιοτόκο Θεσσαλονίκη ἡ ἴδια Φρίκη, ἡ ἴδια Ντροπή. Οἱ … «ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις» ἔγιναν… στὸ Λιµάνι, … στὴ Διεθνῆ Ἔκθεση, ἡ δὲ παρέλαση ἔγινε… στὸ ἱστορικὸ κέντρο τῆς πόλης! («thestival.gr» 19.3.2024)
Ὄχι μόνο δὲν προβληματιζόμαστε, ἀλλὰ συνεχίζουμε τὴ Φρίκη. Δυστυχῶς στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχουν Ἕλληνες ποὺ προβαίνουν -ἀκούσατε, ἀκούσατε- στὴ θρασύτατη δήλωση τοῦ ἐκπροσώπου τῶν ΛΟΑΤΚΙ+ – Καὶ τώρα «ἡ πόλις ἑάλω». Καὶ ὅταν λέει ὁ ἐκπρόσωπος «ἡ πόλις ἑάλω», ἐννοεῖ τὴν ἀναγνώριση νομικὰ ὡς «γάµο», τὴν παρὰ φύσιν συµβίωση τῶν ΛΟΑΤΚΙ+, δηλαδὴ Λεσβιῶν, Ὁµοφυλόφιλων, Ἀµφιφυλόφιλων, Τράνς, Queer, Intersexual, ἐπὶ πλέον δέ, παιδεραστῶν καὶ κτηνοβατῶν (ποὺ κρύβονται ὑπὸ τὸ + (plus)) καὶ δίνει σ᾽ αὐτοὺς τὸ δικαίωµα τεκνοθεσίας ἀνηλίκων τέκνων. Καὶ τὴ δυνατότητα νὰ διεκδικήσουν τὸ «δικαίωμα» στὴν πολυγαμία, στὴν μείωση τοῦ ὁρίου ἡλικίας γιὰ τὴν παιδεραστία καὶ ἕπεται συνέχεια στὸ πλαίσιο τοῦ ἄκρατου δικαιωµατισµοῦ ἀκολουθοῦν ἡ παιδεραστία, ἡ κτηνοβασία καὶ ὅ,τι ἄλλο µπορεῖ νὰ βάλει ἡ νοσηρὴ – δαιµονική τους φαντασία!
Καὶ τώρα πού «ἡ πόλις ἑάλω», τώρα εἶναι ἕτοιµοι, ἀκούσατε ἀκούσατε, νὰ µποροῦν νὰ κάνουν ἀλλαγὴ φύλου, ἀκόµη καὶ ἀνήλικα παιδιά, χωρὶς τὴ συγκατάθεση τῶν γονιῶν τους καὶ νὰ µποροῦν νὰ τελοῦν «γάµο» στὴν … Ἐκκλησία.
Ἄν θέλουμε σ᾽ αὐτὲς τὶς Ἱερὲς γωνιὲς τοῦ κόσμου, ποὺ λέγονται Ἑλλάδα, Κύπρος, Βόρειος Ἤπειρος, Ρωμιοσύνη, Τόποι τῆς γῆς, ποὺ ζοῦν οἱ Ἕλληνες τῆς Διασπορᾶς, νὰ μείνουμε γιὰ πάντα ἐλεύθεροι, ἀνυπότακτοι, ἀπροσκύνητοι καὶ κυρίαρχοι στὸν τόπο μας, θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε πάντοτε κάτω ἀπὸ τὴ Σκέπη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ τηροῦμε πάντα τὶς Ὑποθῆκες ὅσων ἀγωνίστηκαν γιὰ τὰ Ἱερὰ Δίκαια τῆς Ρωμιοσύνης.
Αὐτές οἱ Ὑποθῆκες εἶναι:
Ἡ Ὑποθήκη τοῦ Δημάρατου, γιὰ νὰ ἀρχίσω ἀπὸ τὴν Ἀρχαιότητα, ὅπως μᾶς τὴ διέσωσε ὁ Ἡρόδοτος: Ὅταν ὁ Ξέρξης εἶπε στὸν Δηµάρατο, «θὰ ἔρθω καὶ θὰ πάρω τὴν Ἑλλάδα σὲ ἕνα περίπατο», ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: «Προσέξτε, βασιλεῦ, γιατὶ οἱ Ἕλληνες εἶναι µὲν χωρισµένοι σὲ πόλεις, ἀλλὰ ὅταν θὰ ἔλθει ὁ ξένος θὰ εἶναι δεµένοι σὰν µιὰ γροθιά». Καὶ τὸν ρωτάει ὁ Ξέρξης, γιατί; Καὶ ὁ Δηµάρατος ἀπάντησε: «Γιὰ τὸ ὁµόηθες, τὸ ὁµόθρησκον, τὸ ὅµαιµον καὶ τὸ ὁµόγλωσσον»! Εἶναι ἀκόμη ἡ ἀπάντηση τοῦ Μεγάλου Ἀποστόλου Παύλου, ποὺ εἶπε στοὺς διῶκτες του: Γιατί μὲ διώκετε; Civil Romanus sum! Δηλαδὴ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διδάσκει τί πρέπει νὰ λέμε σ᾽ ὅλους αὐτοὺς ποὺ μᾶς διώκουν: Πρέπει νὰ λέμε τοὺς τίτλους μας, ποὺ εἶναι ἡ Πίστη μας στὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὴν Ἑλλάδα, νὰ λέμε δηλαδὴ τοὺς τίτλους μας σ᾽ ὅσους μᾶς πολιορκοῦν μὲ τὴν «νέα κανονικότητα»: «Εἶμαι Ἕλληνας πολίτης καὶ Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος»! Τὸ ξαναλέω: Νὰ λέμε τοὺς τίτλους μας: Εἶμαι Ἕλληνας πολίτης, αὐτὸ ὅμως δὲ φτάνει: Πρέπει νὰ λέμε ὅτι εἶμαι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος. Χριστιανός Ὀρθόδοξος, αὐτὸ τὸ τονίζουμε ἰδιαίτερα. Ὄχι σκέτο Χριστιανός, γιατὶ Χριστιανοὶ εἶναι καὶ οἱ λεγόμενοι «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» καὶ οἱ λεγόμενοι Μορμόνοι καὶ οἱ κάθε εἴδους αἱρετικοί. Ἐμεῖς εἴμαστε Ἕλληνες Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι! Δηλαδὴ εἴμαστε Ἑλληνορθόξοδοι. Αὐτὸς εἶναι ὁ καλύτερος τίτλος μας!
Καὶ σ᾽ ὅσους ἐπιμένουν νὰ μᾶς διώκουν, νὰ λέμε τὴν Ὑποθήκη ποὺ μᾶς ἄφησε ὁ Ρήγας Βελεστινλῆς:
Μὴν ἐλπίζετε εἰς ξένους
καὶ υἱοὺς νενοθευμένους,
ἀλλὰ μόνον στὴν Ἀνδρείαν,
τῶν Ἑλλήνων τὴν Καρδίαν!
Ἡ Ὑποθήκη τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου· εἶναι ἡ ἀπάντηση τοῦ μεγάλου αὐτοκράτορα στὸν κατακτητὴ τὴν ὥρα ποὺ πολιορκοῦσε τὴ Βασιλεύουσα: «Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι οὐκ ἐµόν ἐστι, οὔτε ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ. Κοινῇ γὰρ γνώµῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦµεν καὶ οὐ φειδόµεθα τῆς ζωῆς ἡµῶν»!
Ἡ Ὑποθήκη ποὺ μᾶς ἄφησε ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας. Εἶναι ἡ ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε ὁ Μεγάλος Κυβερνήτης τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1827 στὸ Παρίσι, στὸ ἐρώτηµα Βρετανοῦ Διπλωµάτη «Ποῖα Ὅρια Ἐκτάσεως χωρογραφικῆς ἀξιοῖ ἡ Ἑλλάς;», ἀπάντησε: «Τὰ Ὅρια ταῦτα ἀπὸ τὸ 1821 καθορίζονται ὑπὸ τοῦ Αἵµατος τοῦ ἐκχυθέντος εἰς τὰ σφαγεῖα τῶν Κυδωνιῶν, τῆς Κύπρου, τῆς Χίου, τῆς Κρήτης, τῶν Ψαρρῶν, τοῦ Μεσολογγίου καὶ εἰς τοὺς πολλοὺς κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν ἀγῶνας, διὰ τῶν ὁποίων ἐδοξάσθη τὸ ἀνδρεῖον τοῦτο Ἔθνος!».