Σκέψεις μέ ἀφορμήν τά δύο χρόνια ἀπό τήν δίκην τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη καί τῆς Πρεσβυτέρας του
Γράφει ὁ Πρεσβύτερος π. Γεράσιμος Βουρνᾶς
Ὁρισμένα πρόσωπα στό πέρασμα τῶν αἰώνων ὑπῆρξαν «σημεῖα ἀντιλεγόμενα». Πιό πρόσφατο παράδειγμα ἀποτελεῖ αὐτό τοῦ Πνευματικοῦ μας Πατέρα καί Διδασκάλου, π. Βασιλείου Βολουδάκη. Ὅπως σημειώνει χαρακτηριστικά ἡ Πρεσβυτέρα του Νινέττα Βολουδάκη:
«Εἶναι γνωστό σέ ὅλους ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν, σέ αὐτή τήν ζωή, σημεῖο ἀντιλεγόμενο. Ἄλλοι τούς θεωροῦν ἐμπόδιο, γιατί ἐλέγχεται ἡ ζωή τους καί ἄλλοι τούς θεωροῦν στήριγμα καί εὐεργέτες τους. Αὐτή ἡ ἀρχή ἔγινε ἀπό τόν Κύριό μας καί πάνω σέ αὐτήν τήν πέτρα θά σκοντάφτουν οἱ “ἀπειθοῦντες” μέχρι τό τέλος τῆς ἐπί γῆς παρουσίας τῆς ἀνθρωπότητας.
Ὁ πατήρ Βασίλειος δέν ἀποτελεῖ ἐξαίρεση, ἀλλά μᾶλλον ἐπιβεβαίωση αὐτοῦ τοῦ κανόνα. Ἔγινε “ἀποσυνάγωγος” ἀπό κάποιους, γιατί δέν ἐντάχθηκε ποτέ του σέ ἐκκλησιαστικά κατεστημένα, ὑπῆρξε ἀνεπιθύμητος, ὑποτιμήθηκε, συκοφαντήθηκε, κατηγορήθηκε. Οὐσιαστικά, γιά τούς ἀνθρώπους πού τόν γνώρισαν πραγματικά, εἶναι ξεκάθαρο ὅτι κατηγορήθηκε, γιατί πάντα ἦταν εὐθύς, γιατί ἡ ὑποκρισία ἦταν κάτι ἄγνωστο γιά αὐτόν καί ἐντελῶς ξένο στόν χαρακτῆρα του. Ἡ ζέουσα ἀγάπη του γιά τόν Χριστό μας καί τήν Ἐκκλησία Του δέν δεχόταν τήν παραμικρή ὑστεροβουλία».[1]
Τρανή ἀπόδειξη αὐτοῦ τοῦ χαρακτηριστικοῦ τοῦ π. Βασιλείου, ὡς δηλαδή σημείου ἀντιλεγομένου, ἀποτελεῖ καί ἡ ἐπέτειος τῶν δύο ἐτῶν, πού συμπληρώνονται τήν Δευτέρα 10 Νοεμβρίου, ἀπό τήν δίκη τόσο τοῦ ἰδίου ὅσο καί τῆς Πρεσβυτέρας του. Τήν ὀφείλουμε στούς ἑαυτούς μας αὐτήν τήν ἀναδρομή στά ἱστορικά γεγονότα τῆς ζωῆς τῶν Πατέρων μας διότι, δυστυχῶς, ὅταν ἀποχωρεῖ σωματικῶς ἀπό τήν ζωή ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς τόν σχηματίζει στό μυαλό του καί τόν περιγράφει μέ βάση τήν δική του περιορισμένη ὁρατότητα. Αὐτό ὅμως ἐμποδίζει τήν πρόοδό μας κατά Θεόν καί θά πρέπει νά εἴμαστε πολύ προσεκτικοί στό ἑξῆς.
Ἔτσι λοιπόν, ὁ π. Βασίλειος μέ τήν Πρεσβυτέρα του, στίς 10 Νοεμβρίου τοῦ 2023, μία μέρα μετά ἀπό τήν ἑορτή τοῦ ἁγίου Νεκταρίου καί ἀνήμερα τοῦ μνημοσύνου τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ὁδηγήθηκε σέ δίκη γιά τήν στάση του κατά τήν περίοδο τοῦ COVID-19. Ὁ π. Βασίλειος ἀντιτάχθηκε στό δικτατορικό κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν μέ πρόσχημα τήν ἁπλῆ γρίππη. Ἀπό κοινοῦ μέ τήν Πρεσβυτέρα του, ὅλη αὐτή τήν περίοδο, μᾶς ἐνημέρωναν μέ ὁμιλίες καί κείμενά τους, μέ ἐπιχειρήματα θεολογικά καί ἐπιστημονικά. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν, τρεῖς ἄνθρωποι, κρυμμένοι πίσω ἀπό τήν ἀνωνυμία τους, νά καταγγείλουν τόν π. Βασίλειο καί τήν Πρεσβυτέρα του μέ τήν κατηγορία ὅτι διεγείρουν τόν λαό σέ ἀνυπακοή κατά τῶν κρατικῶν ἀρχῶν! Δηλαδή, ἔγινε μιά προσπάθεια φιμώσεως τοῦ π. Βασιλείου, διότι κάποιοι δέν εἶχαν τό θάρρος νά τόν ἀντιμετωπίσουν ἀνοικτά, μέ διάλογο καί ἐπιχειρήματα, ὅπως συνεχῶς ἐπεδίωκε ὁ π. Βασίλειος, πού συζητοῦσε πάντοτε καί ἔδιδε «λόγον παντί τῷ αἰτοῦντι». Τό χειρότερο δέ ὅλων ἦταν ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ἀπό τόν τρόπο πού κινήθηκαν, ἔδωσαν στόν π. Βασίλειο νά καταλάβει ὅτι προήρχοντο ἀπό ἐκκλησιαστικό περιβάλλον καί μάλιστα καθοδηγήθηκαν ἀπό ἐκκλησιαστικό πρόσωπο σέ αὐτή τους τήν δόλια πράξη.[2] Νόμιζαν ὅτι μέ αὐτό τόν τρόπο θά ἐκφοβίσουν τόν π. Βασίλειο καί θά τόν ἀναγκάσουν νά συμβιβαστεῖ εἰς βάρος τῆς Ἀληθείας! Ὅσοι ὅμως βρεθήκαμε στό δικαστήριο ἐκείνη τήν ἡμέρα, σταθήκαμε μάρτυρες μοναδικῶν στιγμῶν. Στήν ἀρχή ντραπήκαμε γιά λογαριασμό ὅσων συνέβαλαν στό νά ὁδηγηθεῖ ὁ Πατέρας μας στό ἑδώλιο τοῦ κατηγορουμένου ὡς κοινός ἐγκληματίας, ἀλλά μόλις ξεκίνησε ἡ δίκη, ἀπολαύσαμε ἕνα ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ὄχι νά ἀπολογεῖται, ἀλλά νά διδάσκει τούς πάντες καί νά τούς ὑποχρεώνει μέ τήν στάση του νά τόν σεβαστοῦν καί νά τόν θαυμάσουν. Εἴδαμε ἕνα δίκαιο ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ πού, ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ἔχει γίνει ἰσχυρός ἀπό τήν ἀγάπη του γιά τήν δικαιοσύνη[3] καί «ἐμφανίζεται[…] μετά παρρησίας πολλῆς ἐνώπιον συνεδρίου καί τό πρόσωπον αὐτοῦ φαιδρύνεται ἐν τῇ ἀπολογίᾳ αὐτοῦ».[4]
Τό ἀποτέλεσμα τῆς δίκης ἦταν ἡ ἀθώωση τοῦ π. Βασιλείου καί τῆς Πρεσβυτέρας του. Οἱ διαδικτυακές ὁμιλίες γιά τίς ὁποῖες κατηγορήθηκαν, «ἀθωώθηκαν» καί αὐτές, ἀφοῦ δέν μπόρεσε νά σταθεῖ ἡ κατηγορία ὅτι ὁ ἀληθινός λόγος πού ἐμπεριεῖχαν διήγειρε σέ ἀνυπακοή. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ φθόνου καί τοῦ σκότους δέν δικαιώθηκαν τότε. Ὅσοι ἐπιθυμοῦσαν διά τῆς τρομοκρατίας νά φιμώσουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἔπεσαν τότε πάνω στόν π. Βασίλειο.
Τό ζήτημα ὅμως εἶναι νά μή τούς δικαιώσουμε μέ τήν στάση μας ὅλους αὐτούς, ἐμεῖς πού ἀπομείναμε. Ὀφείλουμε νά μαθητεύσουμε στή διδασκαλία καί στό ἦθος τοῦ π. Βασιλείου κι ἔπειτα νά μή κάνουμε ποτέ καί σέ κανένα πίσω οὔτε ἀπό φόβο, οὔτε ἀπό συμφέρον ἤ ἀπό δῆθεν ταπείνωση. Ἐμεῖς αὐτό πού παραλάβαμε ἀπό τόν π. Βασίλειο, τόν ἅγιο Γέροντα Σίμωνα Ἀρβανίτη καί ὅλους τούς ἁγίους Πατέρες μας, εἶναι ὅτι τό νά μή κάνεις πίσω χάριν τῆς Ἀληθείας συνιστᾶ τήν ἀληθινή Ταπείνωση καί ὄχι ἡ δική μας ψευτο-ταπείνωση τῶν διπλωματικῶν ἑλιγμῶν, γιά νά τά ἔχουμε καλά μέ ὅλους!
Τήν ἴδια αὐτή ἀλήθεια ὑπογραμμίζει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: «Δέν συναντᾶς σέ ὅποιον συνδέεται μέ αὐτήν [τήν ταπείνωση] μῖσος οὔτε κάποια μορφή ἀντιλογίας οὔτε καμμία ὀσμή ἀπειθαρχίας, ἐκτός ἄν τυχόν πρόκειται γιά θέματα πίστεως».[5] Τό πνεῦμα τῶν περισσότερων ἐκκλησιαστικῶν ἀνθρώπων σήμερα θεωρεῖ τόν ταπεινό ἄνθρωπο ὡς κάποιον πού ποτέ δέν μισεῖ κανένα, οὔτε ἀντιμιλᾶ, οὔτε δείχνει ἀπειθαρχία. Ὅμως αὐτό εἶναι ἡ μισή ἀλήθεια, ἡ ἄλλη μισή βρίσκεται στήν συνέχεια τῆς φράσης τοῦ ἁγίου Ἰωάννου: «ἐκτός ἄν τυχόν πρόκειται γιά θέματα πίστεως». Οἱ ἅγιοι μισοῦν κάθε τι πού ἀντίκειται στήν ἀληθινή πίστη, δέν ἀφήνουν τίποτε ἀναπάντητο, ὅταν προσβάλλει τήν ἀληθινή πίστη καί ἀσφαλῶς δέν πειθαρχοῦν σέ ὅ,τι ἀντίκειται σέ αὐτήν! Τά ἴδια ἐπικυρώνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Τ’ ἄλλα μέν ἐπιεικεῖς ἡμεῖς […] καί παντός ἄλλου ταπεινότεροι, […]. Οὗ δέ Θεός τό κινδυνευόμενον καί προκείμενον, τἆλλα περιφρονοῦντες πρός αὐτόν μόνον βλέπομεν».[6] Δηλαδή, εἴμαστε ἐπιεικεῖς σέ ὅλα καί ταπεινότεροι ἀπό κάθε ἄλλον, ὅπου ὅμως κάτι ἀφορᾶ στόν Θεό, περιφρονοῦμε κάθε τι καί βλέπουμε μόνο Αὐτόν!
Ταῖς πρεσβείαις τῶν Πνευματικῶν Πατέρων ἡμῶν καί Διδασκάλων, μέ τήν Χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, νά μείνουμε πιστοί σέ ὅσα παραλάβαμε!
Σημειώσεις:
[1] Νινέττα Βολουδάκη (ἐπιμ.), π. Βασίλειος «Ὁ Ἥλιος ὁ Ὁρατός ἀπό τόν Οὐρανό», ἐκδ. Ὑπακοή, Ἀθήνα, 2025, σελ. 5-6.
[2] Βλ. σχετική ἐκπομπή τοῦ π. Βασιλείου μέ τίτλο: «Η ΚΑΙΡΙΑ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ κ. Κ. ΒΑΘΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΑΘΩΩΣΗ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΤΟΥ», στὸ youtu.be, ἀντλήθηκε στὶς 30/10/2025.
[3] Ἁγ. Νεκταρίου Πενταπόλεως, Τό Γνῶθι σαὐτόν, ἔκδ. “Ἅγιος Νικόδημος”, σελ. 123.
[4] Ὅ.π., σελ. 124.
[5] Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, Κλῖμαξ, μτφ. Ἀρχιμ. Ἰγνατίου, ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου, Ὠρωπὸς Ἀττικῆς, 1984, σελ. 268.
[6] Ἁγ. Γρηγορίου Θεολόγου, Ἐπιτάφιος εἰς τόν Μέγαν Βασίλειον, PG 36, 561B.