«Ἕνας χῶρος ἀκαθάρτων πνευμάτων»
Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς στίς Πράξεις (κ΄ 30) μέ πόνο μᾶς προειδοποιεῖ: «καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξ. κ΄, 30). (Δηλ: Καὶ ἀπὸ σᾶς τοὺς ἰδίους θὰ ἀναφανοῦν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι θὰ διδάσκουν διδασκαλίας, αἱ ὀποῖαι θὰ διαστρέφουν τὴν ἀλήθειαν, διὰ νὰ ἀποσποῦν τοὺς μαθητὰς ἀπὸ τὸν εὐθὺν δρόμον τῆς ἀληθείας καὶ νὰ τοὺς παρασύρουν ἀπὸ πίσω των ὡς ὁπαδοὺς καὶ ἀκολούθους των).
- Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος παρατηρεῖ:
«Ἄς μὴ στενοχωρούμαστε γιὰ τὸ ὅτι ὑπάρχουν αἱρέσεις, τὴ στιγμὴ ποὺ καὶ ψευδόχριστοι θέλησαν νὰ παρουσιαστοῦν μὲ τρόπο ἀπατηλὸ φέροντας τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ Τὸν ἐπισκιάσουν. Ἀλλ’ ἡ ἀλήθεια λάμπει κι εἶναι παντοῦ ὁλοφάνερη. Τὸ ἴδιο συνέβηκε καὶ μὲ τοὺς προφῆτες. Παρουσιάστηκαν ψευδοπροφῆτες καὶ συγκρινόμενοι μ’ αὐτοὺς ἔλαμψαν περισσότερο οἱ ἀληθηνοὶ προφῆτες. Καθ’ ὅσον ἡ ἀσθένεια καθιστᾶ φανερὴ τὴν ὑγεία, τὸ σκοτάδι τὸ φῶς, καὶ ἡ κακοκαιρία τὴ γαλήνη».
- Ἡ μεγαλύτερη αἵρεση τὴν σημερινὴ ἐποχὴ εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός.
Ὁ Ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς τονίζει:
«Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του βρίσκεται ἡ καρδιὰ ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὑμανισμῶν, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Παπισμόν. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι, δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν. Τὸ κοινὸ εὐαγγελικὸ ὄνομά των εἶναι παναίρεσις. Διατί; Διότι εἰς τὸ διάστημα τῆς ἱστορίας αἱ διάφοροι αἱρέσεις ἠρνοῦντο ἢ παρεμόρφωνον ἰδιώματά τινα τοῦ Θεανθρώπου καὶ Κυρίου Ἰησοῦ, αἱ δὲ εὐρωπαϊκαὶ αὗται αἱρέσεις ἀπομακρύνουν ὁλόκληρον τὸν Θεάνθρωπον καὶ εἰς τὴν θέσιν του τοποθετοῦν τὸν Εὐρωπαῖον ἄνθρωπον. Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει οὐσιαστικὴ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ Παπισμοῦ, Προτεσταντισμοῦ καὶ ἄλλων αἱρέσεων ὧν τὸ ὄνομα λεγεών… Ὁ γυμνὸς ἠθικιστικὸς μινιμαλισμὸς καὶ ὁ ἀνθρωπιστικὸς εἰρηνισμὸς τοῦ σύγχρονου Οἰκουμενισμοῦ πράττουν μόνον ἓν πρᾶγμα: φέρουν εἰς φῶς τὰς φυματικὰς οὑμανιστικάς ρίζας των».
- Ὁ Ὅσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης εἶχε γνήσιο ὁμολογιακὸ πνεῦμα καὶ αὐτὸ γίνεται φανερὸ καὶ σὲ ἠχογραφήσεις ποὺ ἀκούγεται ἡ ἴδια ἡ φωνή του, νὰ συνομιλῆ μὲ πνευματικά του παιδιά. Μεταφέρουμε ἀπομαγνητοφωνημένα ὁρισμένα:
«Τώρα ὅμως ὅλος ὁ κόσμος, διάφορες νοοτροπίες, ἄνθρωποι καὶ μεγάλοι, ποὺ οὔτε κἄν πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει Θεός, ἔχουν τὴ γνώμη ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχουν πολλὲς θρησκεῖες, διότι διχάζουν τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς φέρνουν σὲ ἔχθρα. Καὶ ὅλοι φροντίζουν, μικροὶ-μεγάλοι καὶ κράτη, νὰ γίνη μία θρησκεία! Καὶ θὰ γίνη μὲ ἕνα τρόπο τέτοιο, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τὸ ἴδιο, νὰ φτιάξουμε μία νέα θρησκεία, αὐτὸ τὸ κάνουν οἱ Σιωνισταί, καὶ ἐργάζονται πολὺ γιὰ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, οἱ ἄνθρωποι νὰ βγάλουν μία νέα θρησκεία καλή, καὶ νὰ ἀφήσουμε ὅτι ὑπάρχει κόλαση ὅτι ὑπάρχει Σατανᾶς καὶ κάτι τέτοια… Δὲν τὸ θέλω, βέβαια, νὰ προπαγανδίζετε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον καὶ νὰ λέτε ὅτι οἱ θρησκεῖες ὅλες, εἶναι μία. Δὲν ἔχουν διαφορά, “Τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλες”, σὲ ὅποια θέλεις, πηγαίνεις. Καὶ ὅποιο Θεὸ θέλεις προσκυνᾶς. Δέν… δέν… δὲν τὰ θέλω ἐγὼ αὐτά. Δὲν τὰ μπορῶ. Εἶναι ἔτσι τὸ πνεῦμα μου».
- Ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης μολονότι δὲν διέθετε εἰδικὲς θεολογικὲς γνώσεις, ἦταν ἐξαιρετικὰ εὐαίσθητος γιὰ τὰ δογματικὰ θέματα. Συχνὰ ἔλεγε ὅτι «ὁρισμένες βαριὲς ἁμαρτίες τὶς αἰσθανόταν σὰν δυσοσμία. Διαπίστωνε ὅτι ἡ ἁμαρτία ἔχει ἀποφορά. Ὅταν δὲ κάποτε κάποιος ἐπισκέπτης τὸν ρώτησε γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, ἔκανε προσευχὴ γιὰ νὰ τὸν πληροφορήση ὁ Θεός: “Μία δυσωδία, μία γεύση ξινή, ἁλμυρή, πικρή. Νά! αὐτὸ ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα” ἔλεγε μὲ ἀποτροπιασμό».
- Ὁμοίως καὶ ὁ κ.Δ.Τσελεγγίδης δίνει τὴν προσωπική του μαρτυρία:
«Ἐγὼ προσωπικὰ ρώτησα τὸν Ὅσιο Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη (γιὰ τὸν Οἰκουμενισμὸ) καὶ μοῦ εἶπε: “Τί νὰ σοῦ πῶ; Ἐγὼ εἶμαι 50 χρόνια ἐδῶ καὶ ἔχω ξεχάσει καὶ τὰ ἑλληνικά. Δὲ διαβάζω. Ποῦ νὰ ξέρω τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός; Μοῦ τὸ ρώτησε λίγο νωρίτερα, πρὶν ἀπὸ σένα κάποιος θεολόγος, καὶ πῆγα καὶ τὸ ρώτησα στὸ Χριστό, καὶ μὲ πληροφόρησε εἶναι ἕνας χῶρος τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων”»
- Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος Μπόκα ἐτόνιζε:
«Ὁ Οἰκουμενισμός; Εἶναι ἡ αἵρεση ὅλων τῶν αἱρέσεων! Ἡ πτώση τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς ἰδίους της τοὺς ὑπηρέτες, τὰ ὄργανα τῆς Δύσης. Τὰ ἀποτελέσματά του εἶναι τὰ σάπια συντρίμμια ποὺ πέφτουν, ἀκόμα κι ἂν εἶναι ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ ἢ λαϊκοί… Ἂς ἐπιστρέψουμε στὴν ἁγία Παράδοση, στὰ Δόγματα καὶ στοὺς Κανόνες τῶν ἁγίων Πατέρων τῶν ἑπτὰ οἰκουμενικῶν Συνόδων. Διαφορετικά, θὰ πᾶμε στὴν κόλαση, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἐπισκόπων μας! Θεὸς φυλάξοι!».
- Ρώτησαν κάποτε τὸν Ἅγιο Παΐσιο:
«Γέροντα, ποιὰ εἶναι ἡ διαφορὰ μεταξὺ Ὀρθόδοξων καὶ Καθολικῶν;
– (Ὁ Γέροντας ἔδειξε τὸ κελλί του): Τὸ βλέπεις αὐτὸ τὸ κτίριο;
– Τὸ βλέπω.
– Ἂν βγάλουμε τὴ λάσπη ποὺ ὑπάρχει, δὲν θὰ στηρίζονται οἱ πέτρες μεταξύ τους. Αὐτὸ κάνουν οἱ Καθολικοί. Ἔβγαλαν τὸ στήριγμα καὶ ἀποσταθεροποίησαν τὸ οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας.
– Τί γίνεται, Γέροντα, μὲ τοὺς Προτεστάντες;
– Ἄ! Αὐτοὶ εἶναι πιὸ ἔξυπνοι. Ἔβγαλαν καὶ τὰ πετραδάκια ποὺ ὑπάρχουν καὶ προσπαθοῦν νὰ σταθεροποιήσουν τὶς μεγάλες πέτρες μεταξύ τους. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα οἰκοδόμημα».
- Κατακλείοντας, ἂς ἀκούσουμε τὸ λόγο τοῦ ἁγιασμένου γέροντος παπαΣτεφάνου τοῦ Καρουλιώτη, καὶ ἂς τὸν ἀκολουθοῦμε στὴ ζωή μας:
«Γιὰ νὰ γίνουμε ἅγιοι δὲν εἶναι δύσκολο καὶ ἀπαιτοῦνται οἱ παρακάτω προϋποθέσεις: 1. Πρέπει νὰ ἔχη κανεὶς καθαρὴ Ὀρθόδοξη πίστη. Δὲν πρέπει νὰ εἶναι οἰκουμενιστής, οὔτε αἱρετικός. 2. Πρέπει νὰ ἔχη ἐξομολόγο καὶ νὰ ἐξομολογῆται ὅλες τὶς ἁμαρτίες ποὺ ἔχει κάνει ἀπὸ μικρὸ παιδί. 3. Πρέπει νὰ πολεμάη νὰ μὴ ξανακάνη τὰ ἴδια ἁμαρτήματα. Ἂν ξαναπέση, νὰ τρέξη ἀμέσως στὸν πνευματικὸ νὰ τὸ ἐξομολογηθῆ. 4. Νὰ Κοινωνῆ συχνὰ τὸ Αἷμα καὶ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ». Ἀμήν.