ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Φιλιπ. α’ 8-14
8 Μάρτυς γάρ μού ἐστιν ὁ Θεός, ὡς ἐπιποθῶ πάντας ὑμᾶς ἐν σπλάγχνοις Ἰησοῦ Χριστοῦ. 9 καὶ τοῦτο προσεύχομαι, ἵνα ἡ ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει, 10 εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τὰ διαφέροντα, ἵνα ἦτε εἰλικρινεῖς καὶ ἀπρόσκοποι εἰς ἡμέραν Χριστοῦ, 11 πεπληρωμένοι καρπῶν δικαιοσύνης τῶν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς δόξαν καὶ ἔπαινον Θεοῦ. 12 Γινώσκειν δὲ ὑμᾶς βούλομαι, ἀδελφοί, ὅτι τὰ κατ᾿ ἐμὲ μᾶλλον εἰς προκοπὴν τοῦ εὐαγγελίου ἐλήλυθεν, 13 ὥστε τοὺς δεσμούς μου φανεροὺς ἐν Χριστῷ γενέσθαι ἐν ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσι, 14 καὶ τοὺς πλείονας τῶν ἀδελφῶν ἐν Κυρίῳ πεποιθότας τοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρως τολμᾶν ἀφόβως τὸν λόγον λαλεῖν.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
8 Ναί· σᾶς ἔχω εἰς τὴν καρδίαν μου. Διότι εἶναι μάρτυς μου ὁ Θεός, πόσον πολὺ σᾶς ποθῶ καὶ σᾶς ἀγαπῶ ὅλους μὲ τὴν καρδία μου, ποὺ εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἀφιερωμένη καὶ ταυτισμένη πρὸς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. 9 Καὶ τοῦτο ἀκόμη προσεύχομαι, ἡ ἀγάπη, ποὺ ἔχετε πρὸς τὸν Θεόν καὶ μεταξύ σας, νὰ περισσεύῃ ὁλονὲν περισσότερον. Νὰ συνοδεύεται δὲ καὶ μὲ πλήρη γνῶσιν καὶ μὲ πᾶσαν διάκρισιν, 10 ὥστε νὰ διακρίνετε ὀρθῶς τὰς διαφορὰς ἐπὶ τῶν ἠθικῶν ζητημάτων, διὰ νὰ εἶσθε γνήσιοι καὶ σωστοὶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ μὴ δίδετε ἀφορμὴν προσκόμματος καὶ ἁμαρτίας εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ εὑρεθῆτε τέτοιοι κατὰ τὴν ἡμέραν του Χριστοῦ, ὅταν θὰ ἔλθῃ νὰ κρίνῃ τὸν κόσμον. 11 Νὰ εἶσθε τότε γεμᾶτοι ἀπὸ καρπούς, τοὺς ὁποίους παράγει ἡ ἀρετὴ καὶ οἱ ὁποῖοι κατορθώνονται διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς δόξαν καὶ ἔπαινον τοῦ Θεοῦ. 12 Θέλω δὲ νὰ γνωρίζετε, ἀδελφοί, ὅτι ἐκεῖνα τὰ δυσάρεστα, ποὺ μοῦ συνέβησαν, μᾶλλον συνετέλεσαν εἰς πρόοδον τῆς διαδόσεως τοῦ εὐαγγελίου. 13 Οὕτως ὥστε ἔγινε φανερὸν μεταξὺ ὅλης τῆς φρουρᾶς τῶν πραιτωριανῶν καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἄλλους κύκλους τῶν κατοίκων τῆς Ρώμης, ὅτι ἐξ αἰτίας τῆς πίστεως καὶ τῆς σχέσεώς μου μὲ τὸν Χριστὸν ἐρρίφθην εἰς τὴν φυλακὴν δεμένος. 14 Καὶ οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς ἐνισχύθησαν εἰς τὴν πίστιν τους πρὸς τὸν Κύριον καὶ ἀπέκτησαν θάρρος ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ τὴν φυλάκισίν μου, ὥστε νὰ ἔχουν τώρα περισσοτέραν τόλμην διὰ νὰ κηρύττουν ἄφοβα τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. η’ 1-3
1 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ καθεξῆς καὶ αὐτὸς διώδευε κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτῷ, 2 καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσαν τεθεραπευμέναι ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν, Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀφ᾿ ἧς δαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύθει, 3 καὶ Ἰωάννα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου, καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί, αἵτινες διηκόνουν αὐτῷ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
1 Καὶ εἰς τὸν μετέπειτα χρόνον συνέβη ὁ Ἰησοῦς νὰ διέρχεται μίαν πρὸς μίαν ἕκαστην πόλιν καὶ χωρίον, καὶ ἐκήρυττε καὶ ἐδίδασκε τὸ χαρμόσυνον μήνυμα, ὅτι διὰ τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐκκλησίας ἐπεκτείνεται καὶ ἐπὶ τῆς γῆς ἡ οὐράνιος βασιλεῖα τοῦ Θεοῦ. Ἦσαν δὲ μαζί του εἰς τὴν περιοδείαν αὐτὴν καὶ οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι, 2 καὶ μερικαὶ γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι εἶχαν θεραπευθῇ ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ νοσήματα καὶ βασανιστικοὺς πόνους καὶ ἀπὸ πνεύματα πονηρὰ καὶ ἀσθενείας. Δηλαδὴ ἡ Μαρία, ἡ ὁποία ἐλέγετο Μαγδαληνή, (διότι πιθανῶς κατήγετο ἀπὸ τὰ Μάγδαλα), ἀπὸ τὴν ὁποίαν διὰ τῆς παρεμβάσεως τοῦ Κυρίου εἶχαν βγῇ ἑπτὰ δαιμόνια, 3 καὶ ἡ Ἰωάννα ἡ σύζυγος τοῦ Χουζά, τοῦ οἰκονομοῦ καὶ διαχειριστοῦ τοῦ Ἡρῴδου, καὶ ἡ Σουσάννα καὶ πολλαὶ ἄλλαι, αἱ ὁποῖαι ὑπηρέτουν τὸν Κύριον καὶ εἰσέφερον διὰ τὴν συντήρησιν αὐτοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων του ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά των.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΑΖΑΡΙΟΣ, ΠΡΟΤΑΣΙΟΣ, ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΚΑΙ ΚΕΛΣΙΟΣ
Στίς 14 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ναζαρίου, Προτασίου, Γερβασίου καί Κελσίου. Ἔζησαν κατά τούς χρόνους τοῦ Νέρωνος (57) καί διδάχθηκαν τήν χριστιανική πίστη ἀπό τόν πρωτοκορυφαῖο Ἀπόστολο Πέτρο. Ὁ ἅγιος Ναζάριος, ἠλικίας εἴκοσι ἐτῶν, περιόδευε στίς πόλεις τῆς Ἰταλίας γιά νά κηρύξει τόν Χριστό καί πολλοί πίστεψαν χάρις στό κήρυγμά του. Μετά ἀπό δέκα χρόνια συνάντησε στήν πόλη Πλακεντία, τόν Προτάσιο καί τόν Γερβάσιο, οἱ ὁποίοι ἦταν φυλακισμένοι λόγῳ τῆς χριστιανικῆς τους πίστης. Διώχθηκε ἀπό ἐκεῖνο τό μέρος καί πῆγε στήν Κίμελι, ὅπου βρῆκε τόν Κέλσιο, ἕνα παιδί τριῶν ἐτῶν καί τό πῆρε μαζί του. Ὅταν τό ἔμαθε ὁ ἄρχοντας Δινόβαος τόν συνέλαβε καί τόν φυλάκισε. Ἐλευθερώθηκε ἀπό τήν φυλακή καί συνέχισε νά κηρύττει τήν χριστιανική πίστη στίς πόλεις τοῦ Τιβερίου. Μέ διαταγή τοῦ Νέρωνα συνελήφθη καί πάλι καί βορά δόθηκε στά θηρία, τά ὁποία ὅμως δέν τόν πείραξαν. Ἐπέστρεψε στήν πόλη Πλακεντία, ὅπου βρῆκε στήν φυλακή τόν Γερβάσιο καί τόν Προτάσιο. Ἀπό ἐκεῖ τόν ἔστειλαν στή Ρώμη, ὅπου ἔγινε ἡ αἰτία νά σωθεῖ ὁ παππούς του. Ἐπιστρέφοντας στά Μεδιόλανα, ἀποκεφαλίσθηκε μαζί μέ τούς ἁγίους Γερβάσιο, Προτάσιο καί Κέλσιο.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.)
Τετράριθμον σύνταγμα, τῶν Ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ, Ναζάριον μέλψωμεν, σὺν Γερβασίῳ ὁμοῦ, Προτάσιον, Κέλσιον· οὗτοι γὰρ τὴν Τριάδα, ἀνεκήρυξαν πᾶσι, λύσαντες δι’ ἀγώνων, τῶν εἰδώλων τήν πλάνην. Αὐτῶν Χριστὲ ἱκεσίαις, πάντας ἐλέησον.
Μεγαλυνάριον
Φάλαγξ τῶν Μαρτύρων τετραμελής, τετράκρουνος βρύσις τῶν ναμάτων τῶν μυστικῶν, Ναζάριε Κελσίῳ, μετά τοῦ Προτασίου, καί Γερβασίου ἅμα κόσμῳ ἐδείχθητε.