Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Ἡ συντακτικὴ ὁμὰς τοῦ «Ο.Τ.» μοῦ προώθησεν ἐπιστολὴν πρὸς τὸ πρόσωπόν μου. Ἀρχικῶς δὲν ἦτο εἰς τὰς προθέσεις μου νὰ ἀπαντήσω, ὅμως θεωρῶ τὴν παροῦσαν ἀφορμήν, διὰ νὰ ἐκδιπλώσω τὰς σκέψεις πολλῶν σχετικῶς μὲ τὰς ἐπικειμένας ἐκλογάς. Παραθέτω ἀρχικῶς τὴν ἐπιστολήν:
«Κύριε Διευθυντά, χαίρετε.
Προσωπικῶς δὲν γνωρίζω τὸν κύριον Παν. Κατραμάδον. Μελετῶν ὅμως τὰ ἔργα του στὸν Ο.Τ. βλέπω ὅτι εἶναι ἀκριβής, ἄριστος ἱστορικὸς θεολόγος ἀνώτερος ἀπὸ τὸν Καθηγητὴ μας κ. Β. Φειδᾶν.
Ἐρωτῶ ὅλους ἐσᾶς τοὺς κεντρικοὺς συντάκτες τοῦ Ο.Τ.:
Δὲν θέλει καὶ δὲν δύναται αὐτὸς ὁ ἀκριβὴς ἱστορικὸς ἐλεύθερα καὶ ὑπεύθυνα μὲ πρωτοβουλία του νὰ συνενώσει ὅλες τὶς ὑγιεῖς μικρὲς πολιτικὲς δυνάμεις π.χ. τοῦ Ἐπ. Μαριᾶ, τοῦ Ἐμφιετζόγλου, τῆς «Κοινωνίας», τῆς Χρ. Δημοκρατίας, τοῦ Δ. Νατσιοῦ καὶ Διον. Μακρῆ: «Νίκη», καὶ πολλὲς ἄλλες, ἔτσι ὥστε στὴν προσεχῆ ἐκλογικὴ ψηφοφορία νὰ ἡττηθοῦν ἠθικῶς καὶ νομίμως, δημοκρατικῶς οἱ νῦν ἕξι διχαστικοὶ ἐν πολλοῖς δημαγωγοὶ – ἀρχηγοὶ τῶν νῦν πολ. Κομμάτων τῆς Ἑλλ. Βουλῆς;
Ἀναμένω τὴν ἀπάντησή Σας. (Ἀθῆναι: 26.2.203)
Μὲ ἐκτίμηση
Δ.Κ.»
Κατ’ ἀρχάς, κατὰ τὸ ρητὸν «οὐ παντὸς πλεῖν ἐς Κόρινθον» πρέπει κανεὶς νὰ ἐπισημάνη ὅτι «οὐ παντὸς πλεῖν ἐς Βουλήν». Τὸ ζήτημα, ἑπομένως, δὲν εἶναι ἁπλῶς νὰ κατέλθη ὁ τάδε ἢ ὁ δεῖνα εἰς τὸν πολιτικὸν στίβον, ἀλλὰ τί ἐκπροσωπεῖ ἢ καλύτερα ποῖον ἐκπροσωπεῖ. Ἂν συγκρίνη κανεὶς ὅλας αὐτὰς τὰς πολιτικὰς δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι ἀνήκουν εἰς τὸν δημοκρατικὸν πατριωτικὸν χριστιανικὸν χῶρον, θὰ παρατηρήση παρομοίας ἀρχάς. Ἴσως κάποιο ἐξ αὐτῶν νὰ εἶναι ἀρτιώτερον τῶν ὑπολοίπων (κατὰ τὴν γνώμην μου ἡ παράταξις «Κοινωνία», ἡ ὁποία ὅμως δυστυχῶς δὲν κατέρχεται εἰς τὰς ἐκλογάς), ἀλλὰ αὐτὸ ὀλίγην σπουδαιότητα ἔχει διὰ τὸ ἐκλογικὸν σῶμα. Τὰ «κόμματα ἀρχῶν» ἀνήκουν εἰς μίαν παλαιοτέραν ἐποχήν, ὅπου οἱ πολῖται διεκρίνοντο διὰ τὴν σύνδεσιν τῆς ταυτότητός των μὲ συγκεκριμένας ἀρχάς. Ἡ μεταπολίτευσις «ἐπέτυχε» τὸν συγκρητισμὸν τῶν ἀρχῶν –ἐν μέρει διὰ τοῦ ἐκμαυλισμοῦ τῆς κοινωνίας μας- μὲ ἀποτέλεσμα ὁ λαὸς νὰ εὑρίσκεται εἰς σύγχυσιν καὶ ἕκαστος ταυτοχρόνως νὰ εἶναι ὀλίγον «δεξιὸς» εἰς τὰ ἐθνικά, ὀλίγον «σοσιαλιστὴς» εἰς τὰ κοινωνικά, ὀλίγον «κεντροαριστερὸς» διὰ τὰ κεκτημένα του… Δὲν ἤκουσε κανεὶς ἆραγε τὸν Ὑπ. Ὑγείας τῆς Ν.Δ. κ. Ἀθ. Πλεύρην, τὸν χαρακτηριζόμενον ὡς «(ἄκρο)δεξιὸν» νὰ ἐπιχαίρη διὰ τὴν προώθησιν τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς ἀτζέντας; Ἢ μήπως δὲν ἔπραξε -κατὰ ἰδίαν δήλωσιν- ὁ ἄλλοτε μέλος τῆς κεντρικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ ΚΚΕ πρ. Ὑπ. Ἐξωτερικῶν τοῦ Σύριζα κ. Ν. Κοτζιᾶς τὸ «πατριωτικό του καθῆκον» μὲ τὴν μειοδοτικὴν «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν»;
Εἰς ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν κανεὶς δὲν ἔχει πλεὸν ἀπαραβάτους ἀξιωματικὰς ἀρχάς, πλὴν βεβαίως τῶν εὐσεβῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, τὸ ποσοστὸν τῶν ὁποίων εἶναι ἰδιαίτερα μικρόν, δὲν ἀρκοῦν αἱ ἀρχαί, ἀπαιτεῖται καὶ συγκεκριμένον πρόγραμμα. Ἂν μελετήση αὐτὰ τὰ μικρὰ κόμματα κανείς, δὲν εἶναι βέβαιον ὅτι θὰ ἀνεύρη εἰς ὅλα στοχευμένον σαφὲς πρόγραμμα. Δὲν δύνανται νὰ ἑνωθοῦν ἐπὶ τῇ βάσει ἀρχῶν; Δύνανται, ἀλλὰ τὸ πρόγραμμα εἶναι ἀπαραίτητον διὰ νὰ εὕρη ἀπήχησιν. Ἡ πολιτικὴ δύναμις, ἡ ὁποία ζητεῖ τὴν ψῆφον τῶν πολιτῶν, ὀφείλει νὰ ἐκφράζη μίαν κοινωνικὴν ὁμάδα, ἡ ὁποία πείθεται, ὅταν ἀκούη περὶ συγκεκριμένων μέτρων. Τὰ συνθήματα «Σταθερά, Τολμηρά, Μπροστὰ» ἢ «Δικαιοσύνη παντοῦ», τῶν δύο κομμάτων, τὰ ὁποῖα προπαγανδίζουν τὰ καλοπληρωμένα μέσα ἐνημερώσεως, δὲν ἀγγίζουν κανένα, διὰ τοῦτο προβαίνουν οἱ ἀρχηγοί των εἰς ἀδιανοήτους ἐξαγγελίας παροχῶν καὶ ἐλαφρύνσεων, πλειοδοτοῦντες εἰς ἐξαπάτησιν. Ἂς ἐνθυμηθῆ ἐπίσης κανεὶς πῶς ἀνῆλθεν ὁ Σύριζα ὑποσχόμενος τὴν κατάργησιν τῶν μνημονίων μὲ ἕνα ἄρθρον καὶ πῶς ἡ Χρυσὴ Αὐγὴ μὲ τὴν πλανωμένην, ἐν αἰθέραις φήμην ὅτι θὰ «ξυλοκοπήση» βουλευτάς!
Ποῖον, λοιπόν, ἐκπροσωποῦν τὰ κόμματα τοῦ δημοκρατικοῦ πατριωτικοῦ χριστιανικοῦ χώρου; Προφανῶς, εἴτε ἐλαχίστους συγγενεῖς καὶ φίλους εἴτε τοὺς ὀλίγους λελογισμένους καὶ σκεπτομένους πατριώτας καὶ εὐσεβεῖς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι θέτουν τὰς ἀρχάς των ὑπεράνω ὅ,τιδήποτε καὶ δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ «μολύνουν» τὴν χεῖραν τους ψηφίζοντες τοὺς ὀλετῆρας τῆς Ἑλλάδος. Ἐκτός, βεβαίως, ἂν ὄπισθεν αὐτῶν τῶν κομμάτων κρύπτονται ἐνίοτε μηχανισμοί, οἱ ὁποῖοι προωθοῦν κάποιον ἢ κάποιαν ἐξ αὐτῶν προκειμένου νὰ διοχετεύσουν ψήφους εἰς ἀκινδύνους πολιτικοὺς σχηματισμούς, ὥστε νὰ μὴ καταφύγουν οἱ ἀπογοητευμένοι ψηφοφόροι εἰς τὸ ἀντίπαλον στρατόπεδον. Διὰ τοῦτο πιθανῶς καὶ ἔνιοι ἐξ αὐτῶν δὲν ἐπιθυμοῦν συνενώσεις.
Τὸ συμπέρασμα πάντως εἶναι ὅτι ἡ συνένωσις δὲν εἶναι πανάκεια, ἀλλὰ προϋποθέτει στοχευμένον πρόγραμμα, πλήρη διαφάνειαν καὶ γνῶσιν τῶν ὅρων, μὲ τοὺς ὁποίους διεξάγεται ἡ ἀδυσώπητος πολιτικὴ διαμάχη. Εἴθε νὰ ὑπάρχουν τέτοια κόμματα, τὰ ὁποῖα συνενωμένα νὰ διεκδικοῦν νὰ ἀκουσθῆ μία φωνὴ ἑνότητος καὶ ἀληθείας ἐντὸς τοῦ κοινοβουλίου.
Τὸ ἐρώτημα εἶναι ὅμως ὅσοι διατείνονται ὅτι εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τί πράττουν ἔναντι τῶν ἐκλογῶν καὶ βεβαίως δὲν ἐννοεῖται ὁ κάθε βαπτισμένος, ἀλλὰ τὰ σωματεῖα, αἱ ἀδελφότητες, οἱ σύλλογοι, οἱ σύνδεσμοι καὶ κάθε εἴδους νομικὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα φέρουν τὴν ἐπιγραφὴν τοῦ Ὀρθοδόξου. Πρὸ ἔτους, τὸν Μάϊον τοῦ 2022, τὸ περιοδικὸν «Ὁ Σωτὴρ» περιεῖχεν ἄρθρον μὲ τίτλον «Ὁμοφυλοφιλικὸς ζόφος ἀπὸ τὸν Δήμαρχο Ἀθηναίων», ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε:
«Στὸ συνέδριο αὐτὸ ὁ κ. Μπακογιάννης ἐξέφρασε τὸν ἐνθουσιασμό του γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ τελέσει ὁ ἴδιος τὸν πρῶτο πολιτικὸ γάμο ὁμοφυλόφιλων στὸ Δημαρχεῖο τῆς Ἀθήνας! «ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ», δήλωσε περήφανα. «Δὲν εἶναι θέμα ἐπιθυμίας, εἶναι ὑποχρέωσή μου». Ἐπιπλέον, ἀναφερόμενος στὴν προοπτικὴ ἐκλογῆς ὁμοφυλοφίλου Πρωθυπουργοῦ στὴν πατρίδα μας, ἐκτίμησε ὅτι πιὸ εὔκολο εἶναι πρῶτα νὰ ἐκλεγεῖ τέτοιος Δήμαρχος καὶ ἔπειτα Πρωθυπουργός… Δὲν θὰ σχολιάσουμε τὶς δηλώσεις τοῦ Δημάρχου Ἀθηναίων. Ἐξάλλου αὐτὴ ἡ ἰδεολογία ἔχει κατακλύσει μεγάλο μέρος τῆς πολιτικῆς σκηνῆς τοῦ τόπου καὶ καθημερινῶς τέτοια φοβερὰ ἀκοῦμε ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς κάθε ἀποχρώσεως. Ὅμως ἐμεῖς πλέον, οἱ πολίτες αὐτῆς τῆς χώρας, οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, μέχρι πότε θὰ ἀνεχόμαστε ὅλον αὐτὸ τὸν συρφετὸ νὰ ἀλλοιώνει τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῆς φυλῆς μας; Τὰ ἱερὰ κόκκαλα τῶν προγόνων μας, τὰ αἵματα, οἱ ἱδρῶτες καὶ τὰ δάκρυά τους δὲν εἶναι δυνατὸν ἄλλο νὰ βεβηλώνονται».
Τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 2019, τὸ περιοδικὸν «Ἀπολύτρωσις» περιεῖχεν ἄρθρον μὲ τίτλον «Τὸ branding τῆς Ἑλλάδας», ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερεν:
«Εἶναι χαρακτηριστικὸς ὁ διάλογος ποὺ ἔγινε στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων μεταξὺ τοῦ πρώην Προέδρου τῆς Βουλῆς κ. Βούτση καὶ τοῦ ὑπουργοῦ τῆς σημερινῆς Κυβέρνησης κ. Γεραπετρίτη, ὑπευθύνου γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν 200 χρόνων ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821: κ. Βούτσης: «Τί πράγματα εἶναι αὐτά; Τὸ 2019, μετὰ τὴν κρίση τὴ δεκαετῆ, μέσα σὲ μία παγκοσμιοποίηση ποὺ δοκιμάζονται τὰ πάντα, μιλᾶμε γιὰ ἑνιαῖο ἐθνικὸ ἀφήγημα καὶ γιὰ ταυτότητα τῆς χώρας; Τραβῆξτε το πίσω. Τέτοιες ἐθνοποιητικὲς διαδικασίες ἔγιναν στὸν 19ο αἰώνα, ποὺ γιὰ νὰ ὑπάρξουν τὰ ἔθνη κράτη, δημιουργοῦνταν τὸ κυρίαρχο ἀφήγημα». Καὶ ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς μία ἑλληνοπρεπῆ ἀπάντηση πρὸς τοὺς ἀπογόνους τοῦ νεκροῦ πλέον σταλινισμοῦ, Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΗΤΑΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ. Ὁ κ. Γεραπετρίτης, ὁ ὑπουργὸς τῆς Κυβέρνησης εἶπε: «Δὲν εἶναι ὅτι προσπαθοῦμε νὰ διαμορφώσουμε ἑνοποιημένη ἐθνικὴ βάση, ἀλλὰ εἶναι τὸ branding τῆς Ἑλλάδας πρὸς τὰ ἔξω, ὥστε νὰ ἀπηχεῖ τὰ μηνύματα μὲ ἕνα ἑνιαῖο τρόπο ἐπικοινωνιακῆς προβολῆς καὶ ὄχι μία δημόσια πολιτικὴ ποὺ ἀναφέρεται σὲ ἑνιαῖο ἔθνος». Νὰ περιμένουμε καὶ χειρότερα;».
Μετὰ ἀπὸ ὅσα παρετέθησαν ἐρωτῶνται ὅλα τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ σωματεῖα, ἀδελφότητες, σύλλογοι, σύνδεσμοι κ.λπ.: «Μέχρι πότε θὰ ἀνεχόμασθε ὅλον αὐτὸ τὸν συρφετὸ νὰ ἀλλοιώνει τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῆς φυλῆς μας;». «Νὰ περιμένουμε καὶ χειρότερα;». Ἡ ἀπάντησις μᾶλλον εἶναι αὐτονόητος: Ναί, νὰ ἀναμένουν ὅλοι χειρότερα ὅσον ἀνέχονται ὅλον αὐτὸν τὸν συρφετὸν νὰ ἀλλοιώνη τὰ ὅσια καὶ ἱερά! Νὰ εἶναι ὅλοι ἀπολύτως βέβαιοι ὅτι τὸ βάραθρον τῆς καταπτώσεως εἶναι ἀτελείωτον ὅσον ψηφίζουν τοὺς ἰδίους μὲ τὴν δικαιολογίαν νὰ μὴ ἐκλεγοῦν οἱ… ἄλλοι, ἐνῶ οὐδόλως διαφέρουν μεταξύ τους. Νὰ γνωρίζουν ὅτι ἡ μετάνοια, τὴν ὁποίαν κηρύσσουν, ἀφορᾶ τὰ δημόσια πολὺ περισσότερον ἀπὸ τὰ προσωπικὰ ἁμαρτήματα, καθὼς διὰ τῆς ὑποστηρίξεως κομμάτων, τὰ ὁποῖα εἴτε ὑπερψηφίζουν εἴτε ἀνέχονται ἀντιχρίστους νόμους, ὠθοῦν τὴν κοινωνίαν νὰ ἁμαρτάνη ἄνευ φραγμῶν.
Διὰ τὸν Ὀρθόδοξον Χριστιανὸν δὲν ὑφίσταται, ὅπως πολὺ σωστὰ ἔγραψε κάποιος, τὸ δίλημμα «νὰ ψηφίσω τὸν ἄθεον ἢ τὸν μασόνον;». Ὄχι εἰς τὰ κόμματα τὰ ὁποῖα ἐδίχασαν καὶ ἐψεύσθησαν ἐνώπιον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ ἑνότητα καὶ ἀλήθειαν εἰς τὴν ζωήν του. Ἐκτὸς ἂν οἱ «Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ» ἔπειτα ἀπὸ τοὺς τρεῖς δεδηλωμένους ὁμοφυλοφίλους Ὑπουργοὺς ἀναμένουν νὰ κυβερνηθοῦν καὶ ἀπὸ ἀνοικτὰ ὁμοφυλόφιλον Πρωθυπουργόν, κατὰ τὰς προβλέψεις τοῦ κ. Μπακογιάννη.