Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Ἀθηνῶν
Μὲ τὴν ἐπικύρωση τῆς ἐπαίσχυντης καὶ προδοτικῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο κατέστη ἐφικτὴ –ἐνάντια στὴν ἐκπεφρασμένη βούληση καὶ θέληση τῆς συντριπτικῆς πλειονότητας τοῦ κυρίαρχου ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὅπως αὐτὴ διατρανώθηκε στὰ μεγαλειώδη καὶ μαζικὰ συλλαλητήρια τῆς Ἀθήνας καὶ τῆς Θεσσαλονίκης– ἡ παράδοση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, τῆς «μακεδονικῆς ἰθαγένειας» καὶ τῆς «μακεδονικῆς γλώσσας» στὸ κρατικὸ μόρφωμα τῶν Σκοπίων.
Ἡ Ἑλληνικὴ κυβέρνηση τῆς «πρώτης φορᾶς Ἀριστερά», ὑπακούοντας στὴν ἀνάγκη ἐξυπηρέτησης τῶν εὐρύτερων νατοϊκῶν γεωπολιτικῶν σχεδιασμῶν, περιφρόνησε ἐπιδεικτικὰ τὴν πάνδημη πατριωτικὴ βούληση τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν καὶ συλλογικῶν φορέων (Ὁμοσπονδιῶν, Ἑνώσεων, Μητροπόλεων) ποὺ ἀξίωναν τὴν ἀπαγόρευση τῆς χρήσης τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία» ἀπὸ τὴν κρατικὴ ὀντότητα τῶν Σκοπίων. Μόνο τὸ 2018 ὑπολογίζεται ὅτι διοργανώθηκαν πάνω ἀπὸ 100 μικρὰ καὶ μεγάλα συλλαλητήρια γιὰ τὴν Μακεδονία σὲ πόλεις τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ.
Ἑπομένως, ἡ ἔγκριση τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ἀπὸ τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν σύσσωμη Κοινοβουλευτικὴ Ὁμάδα τοῦ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. καὶ ἀπὸ ὀκτὼ ἀνεξάρτητους βουλευτές, μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς συνταγματικὴ ἐκτροπή, καθὼς εὐτέλισε τὴν δημοκρατικὴ ἀρχὴ τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας. Ἀξίζει ὅμως νὰ ξαναθυμηθοῦμε τὰ ὀνόματα τῶν ὀκτὼ ἀνεξάρτητων βουλευτῶν, ἀφοῦ σήμερα οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτοὺς βρίσκονται στὴν πολιτικὴ ἀφάνεια, ἀλλὰ τὴν κρίσιμη στιγμὴ δὲν δίστασαν νὰ «μαχαιρώσουν πισώπλατα» (ἄραγε ἔναντι ἀνταλλαγμάτων;) τὴν Μακεδονία:
Ἕλενα Κουντουρᾶ, Κατερίνα Παπακώστα, Σταῦρος Θεοδωράκης, Σπύρος Δανέλλης, Γιῶργος Μαυρωτᾶς, Σπύρος Λυκούδης, Θανάσης Θεοχαρόπουλος.
Δηλαδή, στὸ πλαίσιο τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, δὲν περιοριστήκαμε μόνο στὴν ἀνεπίτρεπτη ἐκχώρηση τοῦ πανάρχαιου ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, ἀλλὰ ἐπιπλέον συναινέσαμε, μὲ πρωτοφανῆ ἐπιπολαιότητα καὶ ἐθνικὴ ἀσυνειδησία (ἂν ὄχι καὶ μὲ ἐθνικὰ κακουργηματικὸ δόλο), νὰ ἀποδοθεῖ στοὺς πολίτες τῶν Σκοπίων «μακεδονικὴ ἰθαγένεια» καὶ ἡ γλώσσα τους νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς «μακεδονική», θέτοντας ὁριστικὰ ταφόπλακα στὰ πρὸ αἰώνων κεκτημένα τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Μακεδονίας.
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΣ»
Παρατηροῦμε μὲ ἰδιαίτερο προβληματισμό, θλίψη καὶ ἀνησυχία ὅτι ἡ δημοσίευση τοῦ νόμου Ν. 4588/25-1-2019 ποὺ κυρώνει τὴν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν στὴν χώρα μας, ἀντὶ νὰ συμβάλει στὴν ὁριστικὴ ἐπίλυση τῶν διαφορῶν καὶ στὴν ἀνάπτυξη κλίματος εἰρήνης, σταθερότητας καὶ συνεργασίας μεταξὺ τῶν δύο κρατῶν, Ἑλλάδας καὶ Βόρειας Μακεδονίας, ἔχει ὁδηγήσει σὲ ἕνα γαϊτανάκι ἐμπρηστικῶν δηλώσεων ἀπὸ τὴν Πρόεδρο, τὸν Πρωθυπουργό, τοὺς ὑπουργοὺς καὶ τοὺς βουλευτὲς τῆς γείτονος χώρας.
Ὁ σημερινὸς Πρωθυπουργὸς τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων Χρίστιαν Μίτσκοσκι, ποὺ ἡγεῖται τοῦ κυβερνῶντος ἐθνικιστικοῦ κόμματος VMRO-DPMNE, ἐπαναφέρει τοὺς ἀλυτρωτικοὺς καὶ ἀνεδαφικοὺς ἰσχυρισμοὺς περὶ «ἄλυτου μακεδονικοῦ ζητήματος1», ἐνῶ στὶς δημόσιες δηλώσεις του δὲν ἀποκαλεῖ τὴν χώρα του μὲ τὴν συνταγματικὰ καὶ διεθνῶς ἀναγνωρισμένη ὀνομασία της, δηλαδὴ «Βόρεια Μακεδονία», ἀλλὰ ἀναφέρεται σὲ αὐτὴν ὡς «Μακεδονία», προλειαίνοντας τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν συνολικὴ ἀπόρριψη τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν.
Ὅμως, τὸ δυστύχημα γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶναι ὅτι θὰ ἐξακολουθεῖ νὰ δεσμεύεται ἀπὸ τὴν ἀναγνώριση τοῦ ὀνόματος, τῆς ἰθαγένειας καὶ τῆς γλώσσας. Στὸ ἄρθρο 20 παρ. 9 τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ὁρίζονται ἐπὶ λέξει τὰ ἀκόλουθα:
«Οἱ διατάξεις τῆς παρούσας Συμφωνίας θὰ παραμείνουν σὲ ἰσχὺ γιὰ ἀόριστο χρονικὸ διάστημα καὶ εἶναι ἀμετάκλητες. Δὲν ἐπιτρέπεται καμία τροποποίηση τῆς παρούσας Συμφωνίας ποὺ περιέχεται στὸ Ἄρθρο 1(3) καὶ στὸ Ἄρθρο 1(4)».
Ὀφείλουμε νὰ σημειώσουμε ὅτι ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν σχεδιάστηκε καὶ καταρτίστηκε μὲ ἕνα μοναδικὸ σκοπό: Νὰ δέσει «χειροπόδαρα» τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος, καθιστώντας τὴν ἀποδέσμευσή του ἀπὸ τὶς προβλέψεις τῆς ἐν λόγῳ Συμφωνίας ἐξαιρετικὰ δύσκολο νομικὸ ἐγχείρημα.
Ἀξίζει νὰ ὑπογραμμιστεῖ ὅτι ἡ πρώτη πολίτης τῶν Σκοπίων, ἡ νέα Πρόεδρος Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, κατὰ τὴν τελετὴ τῆς ὁρκωμοσίας της ἐνώπιον τοῦ Κοινοβουλίου ἀρνήθηκε νὰ κάνει χρήση τῆς συνταγματικῆς ὀνομασίας τῆς χώρας, γράφοντας στὰ παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων της τὴν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν (τὴν ὁποία ὁ τότε Ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν Νίκος Κοτζιᾶς ἐξυμνοῦσε ὡς «νίκη τῆς εἰρήνης» καὶ τῆς συνεργασίας, διακηρύσσοντας ὅτι στάθηκε στὴν σωστὴ πλευρὰ τῆς Ἱστορίας2!), καθὼς ἀποκάλεσε τὴν χώρα της «Μακεδονία»3.
Εἶναι βέβαιο, ὅτι ἡ ἐπικράτηση τῶν ἐθνικιστικῶν πολιτικῶν δυνάμεων στὴν κυβέρνηση τῶν Σκοπίων θὰ πολλαπλασιάσει τὶς διπλωματικὲς προστριβὲς μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ θὰ ὁδηγήσει στὴν ὁλοένα συχνότερη καταστρατήγηση τῶν διατάξεων τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, ἐνῶ δὲν ἀποκλείεται νὰ πυροδοτήσει στὸ ἐσωτερικὸ τῆς γειτονικῆς χώρας καὶ τὸ ψευτοϊδεολόγημα τοῦ «μακεδονικοῦ ἀλυτρωτισμοῦ».
Ἐπίσης, ὁ βουλευτὴς τῆς σημερινῆς ἀντιπολίτευσης Ντάρκο Καέφσκι κινήθηκε στὸ ἴδιο μῆκος κύματος, ἀφοῦ πρὶν ἀπὸ τρία χρόνια, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἔναρξη τῶν ἐνταξιακῶν διαπραγματεύσεων μεταξὺ Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καὶ Σκοπίων, εἶχε δηλώσει τὰ ἀκόλουθα: «Μετὰ ἀπὸ 17 χρόνια ὑποψηφιότητας, ἐπιτέλους ξεκινήσαμε ἐπάξια τὶς διαπραγματεύσεις γιὰ ἔνταξη στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση» καὶ συνέχισε, λέγοντας περιχαρὴς τὰ ἑξῆς:
«Ὅλα αὐτὰ τὰ πετύχαμε μὲ τὴ διατήρηση τῆς μακεδονικῆς γλώσσας σὲ καθαρὴ διατύπωση, μὲ προστατευμένη μακεδονικὴ ταυτότητα, ἀναγνωρισμένη ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο. Μπαίνουμε στὴν ΕΕ ὡς “Μακεδόνες” ποὺ μιλοῦν τὴ μακεδονικὴ γλώσσα καὶ αὐτὸ φαίνεται ἤδη ἀπὸ τὴν πρώτη διακυβερνητικὴ διάσκεψη καὶ ἀπὸ τὴ διαδικασία ἐλέγχου4».
Ἑπομένως, ἡ κακόβουλη χρήση καὶ ἀπόδοση τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία» γιὰ τὸν προσδιορισμὸ τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων, τόσο ἀπὸ τοὺς νόμιμα ἐκλεγμένους πολιτειακοὺς παράγοντες καὶ βουλευτές, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς ἁπλοὺς πολίτες καὶ ἰδιωτικοὺς φορεῖς, συνιστᾶ κατάφωρη παραβίαση τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, ἐκκολάπτει τὴν ἐχθρότητα καὶ τὸν ἱστορικὸ ἀναθεωρητισμό, καὶ τέλος ναρκοθετεῖ τὶς σχέσεις καλῆς γειτονίας μεταξὺ Ἑλλάδας καὶ Βόρειας Μακεδονίας.
Δὲν χωρεῖ καμία ἀμφισβήτηση ὅτι οἱ δηλώσεις τῆς Προέδρου καὶ τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Βόρειας Μακεδονίας τροφοδοτοῦν τὶς ἐπεκτατικὲς βλέψεις τῶν ἐθνικιστικῶν κύκλων τῶν Σκοπίων, οἱ ὁποῖοι ἐποφθαλμιοῦν τὴν γεωγραφικὴ περιοχὴ τῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας, φθάνοντας στὸ σημεῖο νὰ τὴν ἀποκαλοῦν «Μακεδονία τοῦ Αἰγαίου» ἢ «Μακεδονία τῆς Λευκῆς Θάλασσας».
Μετὰ τὴν πιὸ πάνω ἐξέλιξη, ὀφείλουμε νὰ σημειώσουμε ὅτι ἡ κύρωση τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα μίας ἐθνικὰ καταστροφικῆς διαπραγμάτευσης ποὺ σωρεύει ἐπιπλέον προβλήματα στὴν ἑλληνικὴ ἐξωτερικὴ πολιτική, ἐνῶ ἀποδεικνύει πέρα ἀπὸ κάθε ἀμφιβολία τὴν ἔλλειψη πολιτικῆς ὀξυδέρκειας καὶ διορατικότητας τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτικοῦ συστήματος ἐξουσίας, ἀλλὰ καὶ τὴν παντελῆ ἀνικανότητά του νὰ ἐκπροσωπήσει ἀποτελεσματικὰ τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα στὴν περιοχὴ τῆς Νοτιοανατολικῆς Εὐρώπης.
Τὸ σύνολο τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, δηλ. τόσο ἡ κυβέρνηση Τσίπρα, ὅσο καὶ τὰ κόμματα τῆς μείζονος καὶ ἐλάσσονος ἀντιπολιτεύσεως (μὲ ἐξαίρεση τὸ «Ποτάμι») –τὰ ὁποῖα, μολονότι ἀρχικὰ διαφώνησαν στὴν συνέχεια ἀποδέχθηκαν καὶ σεβάστηκαν τὴν Συμφωνία μὲ τὸ προσχηματικὸ καὶ ὑποκριτικὸ ἐπιχείρημα τῆς ἑνότητας καὶ συνέχειας τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους– προτίμησε νὰ συμβιβαστεῖ στὶς «πλάτες» τῆς Ἱστορικῆς Ἀλήθειας, ἱκανοποιώντας τὰ εὐρω-νατοϊκὰ συμφέροντα, ἀντὶ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν ἀρχὴ τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας καὶ τὸ καλῶς νοούμενο πατριωτικὸ αἴσθημα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ὅμως, τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι ἡ κυβέρνηση τοῦ κ. Μητσοτάκη βρίσκεται σήμερα σὲ κατάσταση προφανοῦς ἀμηχανίας, παρακολουθώντας αἰφνιδιασμένη καὶ ἀπαθὴς τὴν ἀνώτατη πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ γειτονικοῦ κρατιδίου ὄχι μόνο νὰ ἀποκαλεῖ τὴν χώρα της «Μακεδονία», ἀλλὰ καὶ νὰ προβαίνει σὲ προκλητικὲς δηλώσεις ἀλυτρωτικοῦ περιεχομένου.
Τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν καλεῖται νὰ προβεῖ σὲ ἔντονα καὶ αὐστηρὰ διπλωματικὰ διαβήματα, καὶ ἀκολούθως νὰ προσφύγει στὸν Γενικὸ Γραμματέα τοῦ Ο.Η.Ε., ἀπαιτώντας τὴν συμμόρφωση τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων στὶς προβλέψεις τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, οἱ ὁποῖες ἐπιβάλλουν τὴν erga omnes (= ἔναντι πάντων) συνταγματικὴ χρήση τοῦ ὀνόματος «Βόρεια Μακεδονία» καὶ τὴν ἀποφυγὴ κάθε εἴδους προπαγάνδας ποὺ ὑποδαυλίζει τὸν ἀναθεωρητισμό.
Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΣΤΑΣΙΣ
Ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τῆς Βουλγαρίας εἶχε ἀσκήσει βέτο στὴν ἔναρξη τῶν ἐνταξιακῶν διαπραγματεύσεων τῶν Σκοπίων μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, θέτοντας ὡς ἀπαράβατο ὅρο καὶ πρὸ-ἀπαιτούμενο γιὰ τὸ ἄνοιγμα κάθε νέου ἐνταξιακοῦ κεφαλαίου τὴν θεσμικὴ ὑποχρέωση τῆς κυβέρνησης τῆς Βόρειας Μακεδονίας νὰ προβεῖ στὴν τροποποίηση τοῦ Συντάγματός της, μὲ σκοπὸ τὴν συμπερίληψη καὶ τὴν ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς βουλγαρικῆς ἐθνικῆς μειονότητας ποὺ ζεῖ στὰ Σκόπια.
Ἡ βουλγαρικὴ πολιτικὴ τάξη ἔχει ἐκθέσει ἀνεπανόρθωτα τὴν ἀντίστοιχη τῆς Ἑλλάδας, παραδίδοντας μαθήματα πολιτικῆς ἀξιοπρέπειας, καθὼς ὑπερασπίστηκε ἀποφασιστικὰ τὰ βουλγαρικὰ ἐθνικὰ συμφέροντα, ἐνῶ ἡ ἑλληνικὴ ἡγεσία ἔσπευσε νὰ παραδώσει τὸ ἀτίμητο ὄνομα τῆς Μακεδονίας, τὴν μακεδονικὴ ἰθαγένεια καὶ γλώσσα στὸ Σκοπιανὸ κράτος.
Γιὰ νὰ μπορέσει ὁ ἀναγνώστης νὰ συνειδητοποιήσει τὸ μέγεθος τῆς διαφθορᾶς, διαπλοκῆς, ἀνικανότητας καὶ ξενοδουλείας ποὺ χαρακτηρίζει τὸ ἑλληνικὸ πολιτικὸ σύστημα ἐξουσίας ἐν σχέσει πρὸς αὐτὸ τῆς Βουλγαρίας, ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε μὲ ἔμφαση τὰ ἀκόλουθα:
Τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ Βουλγαρία ἔχει κατορθώσει νὰ μπλοκάρει τὴν ἔναρξη τῶν ἐνταξιακῶν διαπραγματεύσεων τῶν Σκοπίων μὲ τὴν Ε.Ε. ἐξαιτίας ἐθνικῶν, γλωσσολογικῶν καὶ ἱστορικῶν διαφορῶν μεταξὺ τῶν δύο κρατῶν, γεγονὸς ποὺ θορύβησε τοὺς εὐρωπαϊκοὺς κύκλους, ἐξαναγκάζοντας τὴν Γαλλία νὰ καταρτίσει συμβιβαστικὴ διπλωματικὴ πρόταση, μὲ σκοπὸ τὴν ἱκανοποίηση τῶν ἀπαιτήσεων τῆς Σόφιας καὶ τὴν ἄρση τοῦ βέτο στὶς «εὐρωσκοπιανὲς» συνομιλίες.
Τελικῶς, ἡ Βουλγαρία ἀπέσυρε τὸ βέτο, ἀφοῦ ἡ προηγούμενη κεντροαριστερὴ κυβέρνηση τῶν Σκοπίων ὑποχώρησε στὶς βουλγαρικὲς ἀξιώσεις, ὑποσχόμενη νὰ προχωρήσει στὴν τροποποίηση τοῦ Συντάγματος ποὺ θὰ ἀναγνωρίζει τὴν ὕπαρξη βουλγαρικῆς ἐθνικῆς μειονότητας. Ὅμως, ἡ κυβέρνηση τῆς κεντροαριστερᾶς δὲν μπόρεσε ἐν τέλει νὰ ἐξασφαλίσει τὴν συγκέντρωση τῆς ἀπαιτούμενης κοινοβουλευτικῆς πλειοψηφίας τῶν 2/3, γιὰ νὰ περάσει τὴν συνταγματικὴ τροποποίηση ἐξαιτίας τῆς σφοδρῆς ἀντίδρασης τοῦ δεξιοῦ καὶ νῦν κυβερνῶντος κόμματος τῆς χώρας VMRO-DPMNE, τοῦ Πρωθυπουργοῦ Χρίστιαν Μίτσκοσκι.
Συνεπῶς, ἡ ἐνταξιακὴ πορεία τῶν Σκοπίων ἔχει ἐκ νέου παγώσει, καθὼς προσκρούει στὴν πολιτικὴ ἀδιαλλαξία τοῦ Πρωθυπουργοῦ τοῦ κυβερνῶντος ἐθνικιστικοῦ κόμματος, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται ἀνυποχώρητος5, δηλώνοντας σὲ ὅλους τοὺς τόνους ὅτι ἀπορρίπτει κατηγορηματικὰ τὸ ἐνδεχόμενο τῆς συνταγματικῆς τροποποίησης, ἀρνούμενος νὰ ἀποδεχθεῖ τὸ πολιτικὸ τελεσίγραφο τῆς Σόφιας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, οἱ Βρυξέλλες καὶ ἡ Σόφια ὑπενθυμίζουν σταθερὰ στὴν κυβέρνηση τῶν Σκοπίων τὴν ὑποχρέωσή της νὰ προβεῖ στὴν τροποποίηση τοῦ Συντάγματος τῆς χώρας, ποὺ ἀποτελεῖ τὸν οὐσιώδη ὅρο γιὰ τὴν ἐπανεκκίνηση τῶν ἐνταξιακῶν διαπραγματεύσεων.
Καρπὸς τῆς ἐθνικὰ σταθερῆς θέσης τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τῆς Βουλγαρίας ἦταν ἡ ἔγκριση ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο6 τῆς Ἐκθέσεως Προόδου τῶν Σκοπίων γιὰ τὰ ἔτη 2023-2024, στὴν ὁποία ἀπαλείφεται κάθε ἀναφορὰ σὲ «μακεδονικὴ ἐθνικὴ ταυτότητα» καὶ σὲ «μακεδονικὴ γλώσσα», γεγονὸς ποὺ ἀποτελεῖ ἠχηρὸ ράπισμα στὸν ἐθνικὸ ρεβανσισμὸ τῶν Σκοπιανῶν, ἐνῶ συνιστᾶ ἀξιοσημείωτη ἐπιτυχία τῆς εὐρωπαϊκῆς στρατηγικῆς τῆς βουλγαρικῆς κυβέρνησης.
Ἡ ἀφαίρεση ἀπὸ τὴν Ἔκθεση Προόδου τῶν ἀναφορῶν σὲ «μακεδονικὴ ἐθνικὴ ταυτότητα» καὶ σὲ «μακεδονικὴ γλώσσα» δημιουργεῖ ἀνάμικτα συναισθήματα χαρᾶς καὶ θλίψης στὸν ἑλληνικὸ λαό, ὁ ὁποῖος σίγουρα αἰσθάνεται ἱκανοποίηση γιὰ τὴν ἔστω μερικὴ ἀποκατάσταση τῆς ἱστορικῆς ἀδικίας εἰς βάρος τῆς ἑλληνικότητας τῆς Μακεδονίας, ὅμως τὴν ἴδια στιγμὴ θλίβεται, διαπιστώνοντας ὅτι τὸ ἀποτέλεσμα αὐτὸ δὲν προῆλθε ἀπὸ τὴν συντονισμένη δράση τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν κυβέρνηση ξένης χώρας. Χαριτολογώντας, θὰ ζητούσαμε ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν νὰ προτείνει τὴν φωταγώγηση τῆς Βουλγαρικῆς Πρεσβείας στὴν Ἀθήνα, μὲ πολὺ πιὸ δυνατοὺς προβολεῖς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶχαν ἐπιλεγεῖ γιὰ τὴν ντροπιαστικὴ φωταγώγηση τῆς Βουλῆς μὲ τὰ χρώματα τοῦ οὐράνιου τόξου ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς παρέλασης Athens Pride 2019 στὴν ἑλληνικὴ πρωτεύουσα.
Οἱ Βούλγαροι πολιτικοὶ ὑποστήριξαν ὅτι ἡ γλώσσα τῶν Σκοπίων δὲν εἶναι παρὰ μία διάλεκτος τῶν βουλγαρικῶν (!), ἐνῶ τὸ «Βόρειο-μακεδονικὸ ἔθνος» στὴν πραγματικότητα ἀποτελεῖται ἀπὸ ἄτομα βουλγαρικῆς καταγωγῆς (!), προσθέτοντας ὅτι ἡ κρατικὴ ὑπόσταση τῶν Σκοπίων ὀφείλεται σὲ λανθασμένη σύλληψη τῶν Γιουγκοσλάβων κομμουνιστῶν. Ἡ ἐπιχειρηματολογία τῶν πολιτικῶν ἐκπροσώπων τῆς Βουλγαρίας ἔφθασε πραγματικὰ στὸ ἀποκορύφωμά της, ὑποστηρίζοντας ἐμφατικὰ ὅτι «οἱ Βόρειο-Μακεδόνες» κλέβουν τὴν βουλγαρικὴ ἱστορία»!7
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
Παρακολουθώντας ὅλοι οἱ Ἕλληνες μὴ-ὑπνωτισμένοι πολίτες –ἡ καρδιὰ τῶν ὁποίων ἐπιμένει νὰ σκιρτᾶ ἀκόμη γλυκὰ γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γῆ τῆς Μακεδονίας– τὶς δηλώσεις τῶν Βούλγαρων πολιτικῶν, μένουν στὴν κυριολεξία ἄφωνοι, ἀδυνατώντας νὰ συλλάβουν τὸ μέγεθος τῆς συντελεσθείσας ἱστορικῆς προδοσίας εἰς βάρος τῆς Μακεδονίας ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πολιτικὴ τάξη καὶ γιὰ ὅσα δὲν τόλμησαν νὰ ψελλίσουν ποτὲ τὰ χείλη τῶν Ἑλλήνων (;) πολιτικῶν.
Ὄφειλαν δηλαδὴ οἱ Ἕλληνες πολιτικοί, ἀκολουθώντας (τουλάχιστον) τὸ παράδειγμα τῶν Βουλγάρων συναδέλφων τους νὰ καταγγείλουν erga omnes ὅτι οἱ Σκοπιανοὶ ὑφαρπάζουν τὴν μακραίωνη ἱστορικὴ καὶ πολιτιστικὴ κληρονομιὰ καὶ παράδοση τῆς Ἑλλάδας! Ἐκεῖνοι, ὅμως, ἐπέλεξαν νὰ μὴ διαπραγματευτοῦν, ἀλλὰ ὑπακούοντας πειθήνια στὰ ξένα ἀφεντικά τους «ἔστησαν» τὴν ἱλαροτραγωδία τῶν Πρεσπῶν, πετώντας στὸν «κάλαθο τῶν ἀχρήστων» Ἑλληνικὴ Ἱστορία 2.500 χρόνων!
Ὁ συγγραφέας Ἀρχιμ. Χρίστος Κυριαζόπουλος στὸ ἐξαιρετικὸ πόνημά του μὲ τὸν τίτλο «Ἡ Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας»8 παραθέτει χρήσιμα στοιχεῖα καὶ πληροφορίες ποὺ καταρρίπτουν τὴν ἐπιχειρηματολογία τῶν Σκοπιανῶν περὶ «μακεδονικῆς γλώσσας».
Διαβάζουμε μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον ὅσα καταγράφονται ἀπὸ τὴν πέννα τοῦ π. Χρίστου Κυριαζόπουλου:
«Μὲ τὸ γιουγκοσλαβικὸ σύνταγμα ἀναγνωρίστηκε ὡς ἐπίσημη γλώσσα μία τοπικὴ διάλεκτος, ἡ ὁποία ὀνομάστηκε “μακεδονική” καὶ θεωρήθηκε ἰσότιμη μὲ τὴν σερβοκροατικὴ καὶ τὴν σλοβενική. Ἡ ψευδώνυμη αὐτὴ “μακεδονικὴ” γλῶσσα εἶναι διάλεκτος τῆς βουλγαρικῆς, ἀπέχει ἀπὸ τὴν ἐπίσημη βουλγαρική, διότι τὸ Βουλγαρικὸ κράτος ἐπέλεξε ὡς πυρήνα τῆς ἐπίσημης ἐθνικῆς βουλγαρικῆς γλώσσας ἰδιώματα τῆς βορειοανατολικῆς Βουλγαρίας. Ἡ ὁμάδα γλωσσολόγων ποὺ συγκροτήθηκε ἐπὶ τούτῳ καὶ ἀνέλαβε νὰ διαμορφώσει τὴν γλώσσα τῶν Σκοπίων, πῆρε ὡς βάση τὸ βουλγαρικὸ γλωσσικὸ ἰδίωμα τῆς περιοχῆς Περλεπὲ (ἀρχ. ἑλλ. Πρίλαπος, 38 χλμ. ΒΑ τοῦ Μοναστηρίου), στὸ ὁποῖο εἰσήγαγε λεξιλόγιο καὶ γραμματικὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὶς γύρω περιοχὲς ποὺ μιλοῦσαν Σερβικά, ὥστε ἡ τοπικὴ βουλγαρικὴ νὰ ἀποκτήσει σερβικὴ γλωσσικὴ μορφὴ καὶ νὰ περιοριστεῖ κάπως ὁ βουλγαρικὸς γλωσσικός της χαρακτήρας. Ἡ τεχνητὰ “ἐκσερβισμένη” αὐτὴ βουλγαρικὴ γλώσσα ἔλαβε τὴν παραπλανητικὴ ὀνομασία “Μακεδονική”, ἔγινε ἡ ἐπίσημη γλώσσα τῆς περιοχῆς καὶ ἡ γλώσσα ποὺ διδάσκεται στὰ σχολεῖα. Ἡ τεχνητὴ αὐτὴ σερβοβουλγαρικὴ γλώσσα τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων δὲν ταυτίζεται μὲ τὰ λεγόμενα “Σλαβομακεδονικά”, δηλαδὴ τὴν τοπικὴ διάλεκτο ποὺ παλαιότερα γνώριζε καὶ μιλοῦσε παράλληλα μὲ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ ἕνας ἀριθμὸς Ἑλλήνων τῶν συνοριακῶν περιοχῶν. Ἡ γλώσσα αὐτὴ δὲν ἐκσερβίστηκε, καὶ εἶναι μόνο προφορική. Ἔρευνες πάντως ἔχουν ἀποδείξει πὼς τὸ τοπικὸ αὐτὸ γλωσσικὸ ἰδίωμα βρίθει ἑλληνικῶν λέξεων, ἔστω καὶ μὲ παρεφθαρμένη προφορά»9.
Δυστυχῶς, ἀποτελεῖ θλιβερὴ διαπίστωση ὅτι ἡ ἑλληνικὴ πολιτικὴ ἐλὶτ καταξεσκίζει τὶς σάρκες τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, καταποντίζοντας τὸ διεθνὲς κῦρος τῆς πατρίδας μας καὶ καθιστώντας την ἀνυπόληπτη καὶ ἀξιοθρήνητη μεταξὺ ἐχθρῶν καὶ φίλων, σὲ ἐπονείδιστη καὶ κραυγαλέα ἀντίθεση μὲ τὸ ἐθνικὸ κοινοβούλιο τῆς Βουλγαρίας, τὸ ὁποῖο ψήφισε ὑπὲρ τῆς ἄρσης τοῦ βέτο στὶς ἐνταξιακὲς διαπραγματεύσεις τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων μὲ τὴν Ε.Ε., δηλώνοντας ρητὰ ὅτι δὲν ἀναγνωρίζει τὴν «μακεδονικὴ γλώσσα», τὴν ὁποία ἡ Σόφια θεωρεῖ βουλγαρικὴ διάλεκτο!10
Ἀντιθέτως, ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση ἔσπευσε πρόθυμα καὶ ξεδιάντροπα νὰ τὴν ἐκχωρήσει στοὺς Σκοπιανοὺς παραχαράκτες τῆς Ἱστορίας, προκαλώντας ἄφατη θλίψη σὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες ἁπανταχοῦ τῆς γῆς.
ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ
Ὁ σπουδαῖος ἱστορικος καὶ συγγραφέας Σαράντος Καργάκος εἶχε παραχωρήσει πρὶν ἀπὸ ἕνδεκα χρόνια ἀποκλειστικὴ συνέντευξη στὴν δημοσιογράφο Μαρία Γιαχνάκη, στὴν ὁποία ἐξέφραζε τὴν ἔντονη πεποίθησή του ὅτι στὴν ἀρχαία Ἀμφίπολη φιλοξενεῖται ὁ τάφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
Στὴν ἴδια συνέντευξη, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, εἶχε προβεῖ καὶ στὴν ἀκόλουθη συγκλονιστικὴ δήλωση, ποὺ ἐντυπωσιάζει μὲ τὴν διαχρονική της ἀξία, καθὼς ἀποτυπώνει μὲ τὸν πλέον ἀνάγλυφο τρόπο τὴν ἄνευ προηγουμένου πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ διάβρωση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας:
«Τώρα κάποιοι εἶπαν “μακάρι νὰ μὴ βρεθεῖ τίποτε καὶ νὰ εἶναι ἄδειος ὁ τάφος” (σ.σ. ἐννοεῖ στὸν ἀρχαιολογικὸ χῶρο τῆς ἀνασκαφῆς στὴν Ἀμφίπολη), ὁ καθένας μιλάει κατὰ τὸ περιεχόμενο τῆς ψυχῆς του, ὅταν ἔχεις ἄδεια ψυχή, θέλεις νὰ εἶναι καὶ ὁ τάφος ἄδειος. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ κατὰ τὴν ταπεινή μου ἄποψη εἶναι νεκροί, ἀλλὰ δὲν τοὺς τὸ ἔχει πεῖ κανένας. Καὶ δυστυχῶς στὴν πατρίδα μας οἱ περισσότερο ζωντανοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ βρίσκονται στὰ νεκροταφεῖα. Ζωντανοὺς στὴν Ἑλλάδα βρίσκεις μόνο στὰ νεκροταφεῖα. Η Ἑλλάδα αὐτὴ τὴν στιγμὴ κατοικεῖται ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἄψυχοι, καὶ ποὺ ἔτσι καὶ τολμήσεις νὰ πεῖς τὸ ὄνομα Ἑλλάδα, τὸ ὄνομα πατρίδα ἢ τὴν λέξη ἔθνος χαρακτηρίζεσαι ἐθνικιστὴς ἀπὸ κάποια τσόφλια τῆς δημοσιογραφίας καὶ τῆς ὑποκουλτούρας. Εἶναι ντροπή. Εἶναι ντροπὴ τὸ νὰ ντρέπεται κάποιος γιὰ τὴν καταγωγή του, εἶναι ντροπὴ νὰ ντρέπεται γιὰ τὴν δόξα τῶν προγόνων του, γιατί δὲν μποροῦμε ἐμεῖς στὸ χάλι ποὺ ἔχουμε φθάσει νὰ δημιουργήσουμε μία δόξα γιὰ τὰ παιδιά μας. Τουλάχιστον, ἂς ἀφήσουμε τὴν δόξα τῶν παλαιῶν, μὴ τὴν σπιλώνουμε καὶ αὐτή. Μὴ τὴν σπιλώνουμε καὶ αὐτὴ» (σ.σ. ἐπαναλαμβάνει ἐμφατικά).
Καὶ ὁ μεγάλος σύγχρονος διανοητὴς καταλήγει, λέγοντας τὴν τελευταία του φράση, στὴν ὁποία περικλείεται ὁλόκληρη ἡ κακοδαιμονία τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, ποὺ ἔχει παγιδευτεῖ στὰ δίκτυα μίας διαπλεκόμενης, διεφθαρμένης καὶ ἐθνομηδενιστικῆς πνευματικῆς καὶ πολιτικῆς ἐλίτ:
«Δὲν μποροῦν οἱ νᾶνοι τοῦ σήμερα νὰ ὑψώνουν τὸ ἀνάστημά τους στοὺς γίγαντες τοῦ χθές».
ΥΒΡΙΔΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
Πρὶν ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια, ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἔδινε μαζικὸ καὶ βροντερὸ παρὼν στὰ ὀγκώδη συλλαλητήρια, ἀπαιτώντας ἀπὸ τὴν πολιτική του ἡγεσία νὰ ἀπορρίψει κάθε συμφωνία ποὺ θὰ περιελάμβανε τὴν χρήση τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία».
Σήμερα, ὁ ἴδιος λαὸς παραμένει ἀπαθὴς καὶ ἀδιάφορος, ἀκούγοντας τὴν Πρόεδρο καὶ τὸν Πρωθυπουργὸ τοῦ Κράτους τῶν Σκοπίων νὰ ἀποκαλοῦν τὴν χώρα τους ὄχι μὲ τὴν συνταγματική της ὀνομασία, ἀλλὰ «Μακεδονία».
Ἡ παρασιτικὴ καὶ ἐξωνημένη πολιτικὴ τάξη ἐκπαίδευσε τὸν Ἕλληνα πολίτη, μέσῳ τῶν τηλεοπτικῶν ὑπό-προϊόντων τῆς δαιμονοκίνητης woke κουλτούρας νὰ ὑποβαθμίζει ἢ ἀκόμη καὶ νὰ χλευάζει τὴν ἀξία τῆς Πίστης καὶ τὴν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα, υἱοθετώντας εὐδαιμονιστικὰ πρότυπα συμπεριφορᾶς. Ἡ Ἑλλάδα διαρκῶς φθίνει καὶ παρακμάζει. Ἡ Ἑλλάδα ἀργοπεθαίνει. Ἡ ἀγαπημένη μας πατρίδα βρίσκεται ἀντιμέτωπη μὲ μία ὑβριδικὴ ἀπειλή, ἡ ὁποία δὲν συνδέεται μὲ τὴν ὕπαρξη ἐξωτερικῶν κινδύνων (ποὺ ὁπωσδήποτε ὑφίστανται), ἀλλὰ ἀφορᾶ κυρίως καὶ πρωτίστως τὴν πνευματική, ἠθικὴ συγκρότηση καὶ ποιότητα τῶν πολιτῶν της. Οἱ Ἕλληνες ἔχουν παραδοθεῖ στὸν κακό τους ἑαυτό, ἔχοντας ξεχάσει νὰ ἀγαποῦν, ἀλλὰ καὶ νὰ θυσιάζονται γιὰ ὅσα ἀγαποῦν.
Πολλοὶ μάλιστα, ἔχουν φθάσει στὸ σημεῖο νὰ μισοῦν τὴν Πίστη, τὴν Ἐκκλησία, τὴν Πατρίδα, τοὺς Ἁγίους, τοὺς Ἥρωες. Δηλαδή, ἀπεχθάνονται τὶς ἀξίες, τὰ ἰδανικὰ καὶ τὰ πρόσωπα ποὺ νοηματοδοτοῦσαν μέχρι σήμερα τὴν Ἱστορικὴ Πορεία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους στὸ διάβα τῶν αἰώνων. Ὁ Ἕλληνας πολίτης ἔχει αὐτὸ-παραιτηθεῖ ἀπὸ κάθε τι μεγάλο, εὐγενικὸ καὶ σπουδαῖο, ἐπιλέγοντας νὰ βυθιστεῖ στὸν μικρόκοσμο ἑνὸς ὑλιστικοῦ καὶ ψεύτικου τρόπου ζωῆς.
Ὅσοι πολίτες, κυρίως νέοι ἄνθρωποι, κατορθώσουν νὰ ἀντισταθοῦν ἐπιτυχῶς στὴν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα τῆς πνευματικῆς, ἠθικῆς καὶ πολιτισμικῆς ἀποσύνθεσης, παραμένοντας ἀκλόνητοι στὰ Ἰδανικὰ τῆς Πίστης καὶ τῆς Ἐλευθερίας, ἡ Ἑλλάδα θὰ τοὺς ὀφείλει αἰώνια τιμὴ καὶ ἀναγνώριση, ἐπειδὴ δέχθηκαν νὰ κουβαλήσουν σιωπηλὰ καὶ καρτερικὰ στοὺς ὤμους τους τὴν χειμαζόμενη Πατρίδα, κρατώντας «Θερμοπύλες», τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία, οἱ περισσότεροι γύρω τους ἔμοιαζαν μὲ τὸν Ἐφιάλτη.
Σημειώσεις:
1. kathimerini.gr 2. web.archive.org 3. kathimerini.gr 4. in.gr 5. kathimerini.gr 6. kathimerini.gr 7. in.gr 8. Βλ. σχετικώς: Ἀρχιμ. Χρίστος Κυριαζόπουλος, Ἡ Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας μέσα ἀπὸ τὸν ἀλάνθαστο λόγο τῆς Ἱστορίας, Ἐκδόσεις «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη», 2017. 9. Κυριαζόπουλος, ὅ.π., σελ. 44, 45 καὶ 46. 10. kathimerini.gr