Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Ἡ Ἑορτὴ τῶν Ἑορτῶν μᾶς βρίσκει γιὰ ἀκόμα μία φορὰ μὲ κλονισμένη τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα. Ἂν ἔγνοιά μας εἶναι νὰ συνεορτάσουμε τὴν Πανήγυριν τῶν Πανηγύρεων μετὰ τῶν ἑτεροδόξων ρωμαιοκαθολικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουν στὶς κακοδοξίες τους καὶ οἱ ὁποῖες τοὺς κρατοῦν ἐκτὸς Ἐκκλησίας, φυσικὰ καὶ θὰ προσπερνοῦμε τὴν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας διχόνοια.
Θὰ ἔλθουν οἱ καλύτερες μέρες, ὅπου ὁ συνεορτασμὸς τῆς Ἑορτῆς τῶν Ἑορτῶν μεταξὺ ὁμοδόξων, θὰ φέρει τὴ χαρὰ στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ σ’ αὐτὸ τὸ θέμα. “Ἡ Ἐκκλησία εἶναι πνευματικὴ «οἰκοδομὴ» τῆς ὁποίας ἀκρογωνιαῖος λίθος εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς καὶ τὸ θεμέλιον οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Προφῆται. Αὔτη ὁλόκληρος αὐξάνει διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐπὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ αὐξάνει διὰ τῶν θεανθρωπίνων δημιουργικῶν δυνάμεων καὶ ἐνεργειῶν Αὐτοῦ. Ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ὁ Χριστὸς εἶναι πανταχοῦ παρών”*, ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς.
Κάθε διχόνοια καὶ διχοστασία θὰ παρέλθει λοιπόν, γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι πνευματικὴ «οἰκοδομὴ», τῆς ὁποίας ἀκρογωνιαῖος λίθος εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός”, ἔγραφε ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς. “Ὁ Χριστὸς κυβερνᾶ τὴν Ἐκκλησία”, ὅπως χαρακτηριστικὰ τόνιζε ὁ Ἅγιος Παΐσιος.
Τὸ Πάσχα θὰ τὸ ἑορτάσουμε καὶ φέτος μὲ κλονισμένη τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ λεγόμενου “Οὐκρανικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος”. Ὅλοι γνωρίζουν, ὅποια καὶ ἂν εἶναι ἡ στάση τους στὸ ζήτημα τοῦτο, ὅτι τὸ πρωτάκουστο καὶ πολύπλοκο αὐτὸ πρόβλημα, τὴν θεραπεία θὰ εὕρει ἀπὸ τὸ συνοδικὸ κάλλος, τὸ ὁποῖο διαφύλαξε ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ ὁποῖο πολέμησε ὁ ἀποκοπείς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Παπισμός.
Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, “ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταὶ ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις” (Ἰω. 13, 35), παραθεωρεῖται. Ἡ χωρὶς διχόνοιες καὶ διχοστασίες ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖ ἀλλότροπον διδαχὴν γιὰ τοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας συνανθρώπους μας. Κάθε διχόνοια καὶ διχοστασία ἀποτελεῖ ἐμπόδιο.
«Ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» (Α΄ Κορ.1,10), λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτὸ καταδεικνύει τὸ ὁμόγνωμο στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ διασφαλίζεται ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα. Αὐτὸ ἔπρεπε νὰ γίνει καὶ γιὰ τὴν περίπτωση τοῦ Αὐτοκεφάλου στὴν Οὐκρανία.
“Τὸ γὰρ τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα οὐ χωρισμοῦ, ἀλλ’ ἑνώσεώς ἐστι καὶ συμφωνίας ὄνομα”, τονίζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Εἰς τὴν Α΄ Κορινθίους Ὁμιλία Α΄). Πρὸς τί λοιπὸν ὁ παρατεινόμενος κλονισμὸς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας; Εἶναι σὲ ὅλους γνωστὸ ὅτι Πανορθοδόξως, θὰ θεραπευθεῖ τὸ τῆς διχόνοιας ἄτοπο.
Ἡ παρατεινόμενη μορφὴ διάσπασης τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ λεγόμενου Οὐκρανικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος, μᾶς βρίσκει νὰ ἑορτάζουμε καὶ φέτος τὴν Ἑορτὴν τῶν Ἑορτῶν, μὲ αὐτὴ τὴ λυπηρὴ κατάσταση.
Νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν ἐλπίδα; “Διὰ τὴν «οἰκοδομή» τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ ἐτέθη ὡς θεϊκῶς βαθὺς καὶ θεϊκῶς πλατὺς καὶ θεϊκῶς ἀρραγὴς θεμέλιος λίθος ὁ Κύριος Ἰησοῦς. Αὐτὸς καὶ μόνον, ὁ Θεάνθρωπος, εἶναι ταυτοχρόνως τὸ θεμέλιον καὶ τῆς Οἰκουμενικῆς καὶ τῆς τοπικῆς καὶ τῆς κατ’ οἶκον καὶ τῆς προσωπικῆς Ἐκκλησίας”*, σημειώνει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς.
Πῶς θὰ “συμπορευθῶμεν” ἐκκλησιαστικῶς πρὸς τὴν Ἀνάσταση; “Ἐκκλησία συστήματος καὶ συνόδου ἐστὶν ὄνομα”, λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (PG 55,493). Ἡ Συνοδικὴ ὁδὸς θὰ γίνει δωροφόρος τῆς ἑνότητας.
Ἡ διχόνοια δὲν ἀφήνει νὰ “προσείσωμεν τῷ Κυρίῳ” τὸ ἐκκλησιαστικὸν ὁμόγνωμον, τὸ ὁποῖο ἔχει διαταραχθεῖ. Πῶς θὰ ἑορτάσωμεν ἐν εἰρήνῃ “αὐτὴν τὴν κλητὴν καὶ ἁγίαν ἡμέραν”; Ὑπερτερεῖ ἡ ἔγνοια νὰ “συνεορτάσωμεν” μετὰ τῶν αἱρετικῶν τὴν Ἑορτὴν τῶν Ἑορτῶν; Ὁ ἐκκλησιαστικὸς συνεορτασμὸς εἶναι ἐφικτός, μόνο μεταξὺ Ὀρθοδόξων.