Νά συνέλθη Ἐνδημοῦσα Σύνοδος μέ ἐκπροσώπους ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν

Share:

Τοῦ Σεβ. Ἀσκάλωνος Νικηφόρου

   Ἀγαπητέ μου κ. Τραμπούλη

 Ξαναδιαβάζοντας τὶς σημειώσεις σας σχετικὰ μὲ τὴν ἀπάντησὴ μου στὴν δημοσίευση τοῦ π. Λαυρεντίου πρόσεξα κάτι ποὺ διέφυγε τῆς προσοχῆς μου στὴν πρώτη ἀνάγνωση.

 Γράφετε λοιπὸν ὅτι «ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἑνότης διεταράχθη λόγῳ τῆς ἀποτειχίσεως σεβαστῶν καὶ ἀγωνιστῶν πατέρων»!!!

 Ὥστε, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἑνότης διαταράσσεται κάθε φορὰ ποὺ ἕνας «σεβαστὸς καὶ ἀγωνιστὴς πατέρας (φαντάζομαι ὅτι αὐτὸ συμπεριλαμβάνει ὅλους τοὺς Χριστιανούς, πατέρες, μητέρες, ἀδελφοὺς καὶ τέκνα, Κληρικοὺς καὶ Λαϊκοὺς), ἀποτειχίζεται γιὰ λόγους πίστεως.

 Ὥστε, λοιπόν, δὲν πρέπει, σὲ καμμιὰ περίπτωση, (ἀφοῦ δὲν πρέπει νὰ ἀποτειχίζεται κανεὶς γιὰ λόγους πίστεως), κανένας Χριστιανὸς δὲν πρέπει νὰ «ἀποτειχίζεται» ἀπὸ κάποιον ἢ κάποιους οἱ ὁποῖοι «…μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο∙ εἰσί γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος) (Τίτον, 3, 9-11).

 Τὸ πρῶτο ἐρώτημα εἶναι: Πρέπει ἢ δὲν πρέπει νὰ ἀποτειχιστοῦμε ἀπὸ τὸν Ἀρχιαιρεσιάρχη τῆς Κωνσταντινούπολης καὶ ὅσους τὸν ἀκολουθοῦν;

 Δεύτερον: Ἐὰν πρέπει νὰ ἀποτειχιστοῦμε, πόσοι πρέπει νὰ «μαζευτοῦμε, νὰ συμφωνήσουμε, τέλος πάντων» γιὰ κάτι τέτοιο; ὅλοι μας; Ἕνας; Πέντε; Δέκα; Χίλιοι; Πόσοι;

  Ἢ μήπως θὰ πρέπει νὰ περιμένουμε νὰ γίνη Σύνοδος καὶ νὰ ἀποφασίση; Ὁ Ἀπόστολος λέει: παραιτοῦ. Δὲν λέει: Συγκάλεσε Σύνοδο, γιὰ νὰ ἀποφασίσετε τὶ πρέπει νὰ κάνετε. Ἐξ ἄλλου, ὅπως ἔγραψε καὶ ὁ Ο.Τ. στὸ παρελθόν, καὶ νὰ ἤθελε κάποιος νὰ ζητήση τὴν σύγκληση Συνόδου, γιὰ νὰ συζητήση τὸ θέμα αὐτό, ξέρουμε ὅτι σήμερα δὲν πρόκειται νὰ γίνη κάτι τέτοιο, γιατὶ ὁ Νέος Πάπας τῆς Ἀνατολῆς δὲν θὰ ἐπέτρεπε κάτι τέτοιο. Ἄλλο θέμα τώρα ὅτι τὴν Σύνοδο δὲν τὴν συγκαλεῖ, ἰδανικά, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης αὐτοδικαίως ἀλλὰ ὡς συντονιστὴς τῆς συνεργασίας ὅλων τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ ὅταν διαπιστωθῆ ἀνάγκη συγκλήσεως τῆς Συνόδου γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση προβλημάτων ἢ τὸ ζητήση κάποιος Προκαθήμενος ἄλλης Ἐκκλησίας.

  Κάτι ἄλλο τὸ ὁποῖο δὲν βλέπω νὰ συζητῆται εἶναι ὁ ρόλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὡς συντονιστοῦ τῆς συνεργασίας ὅλων τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Γιὰ νὰ εἶναι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο πραγματικὰ Οἰκουμενικὸ θὰ πρέπη νὰ ὑπάρχη ἐνδημοῦσα Σύνοδος μὲ ἀντιπροσώπους ἀπὸ κάθε τοπικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ πρόεδρο τῆς Συνόδου ποὺ θὰ ἐκλέγεται ἀπὸ τὴν Ἐνδημοῦσα Σύν­οδο κατ’ ἔτος. Ὅπωσδήποτε, ἡ λειτουργία τῆς ἐνδημούσης Συνόδου θὰ καθορισθῆ μὲ κοινὴ ἀπόφαση ὅλων τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

  Τέλος, νομίζω ὅτι ἡ ἀποτείχιση εἶναι θέμα προσωπικὸ καὶ πρέπει νὰ ἐνθαρρύνουμε ὅλους τοὺς Πιστούς, Κληρικοὺς καὶ Λαϊκούς, νὰ τολμήσουν νὰ δηλώσουν τὴν ἀποτείχισή τους ἀπὸ τοὺς προδότες τῆς πίστεώς μας.

  Δὲν ἀποτειχίζονται αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι διακόπτουν τὸ μνημόσυνο τῶν αἱρετιζόντων Ἐπισκόπων τους, καὶ παραμένουν πιστοὶ στὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ ἀποτειχίζονται καὶ θέτουν ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι διδάσκουν ἀλλότριες πρὸς τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας διδασκαλίες.

  Δὲν ἀποτειχίζονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι διακόπτουν τὸ μνημόσυνο τῶν αἱρετιζόντων Ἐπισκόπων τους, ἀλλὰ μόνο ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα Ἐπίσκοπο.

  Γράφει ὁ κ. Τρακάδας ὅτι ἡ Ἐκκλησία, (νοουμένου ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνο ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ Κλῆρος καὶ Λαὸς) ἀπομακρύνει τοὺς αἱρεσιάρχες, μόνον ὅταν πλέον ἡ κατάστασις ἔχει φθάσει εἰς τὸ ἀπροχώρητο. Δηλαδὴ τὶ ἄλλο πρέπει νὰ κάνουν ὁ Μέγας Αἱρεσιάρχης τῆς Κωνσταντινούπολης καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες αὐτόν, γιὰ νὰ τοὺς ἀπομακρύνη ἡ Ἐκκλησία; Καὶ ποιὰ Ἐκκλησία νομίζετε ὅτι εἶναι σὲ θέση σήμερα νὰ τοὺς ἀπομακρύνη, ὅταν φτάσαμε στὸ σημεῖο ὅπου, σχεδὸν: «…πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν˙ οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνὸς» (Ρωμ. γ, 12).

  Μόνο αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι παραμένουν πιστοὶ στὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχουν τὴν Ἀλήθεια, τὸν Χριστό, γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Ἀλήθεια, (Ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ) (Ἰωάν. ιδ, 6.). Ὅσοι παρεκλίνουν ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτοί θέτουν ἑαυτοὺς ἔξω τῆς Ἐκκλησίας, ἀπομακρύνονται (ἀποτειχίζονται) ἀπὸ τὸν Χριστό, ἔστω καὶ ἂν εἶναι Πατριάρχες. «…ἀλλά ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω». (Γαλ. α, 8).

  Δὲν θέλει κανεὶς νὰ πιστέψη, οὔτε καὶ μπορεῖ νὰ φανταστῆ ὅτι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι βρίσκονται στὸ πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δυνατὸν νὰ κάνουν αὐτὰ ποὺ κάνουν στὴν ἐποχὴ μας, ὁ Μέγας Ἀρχιαιρεσιάρχης τοῦ Φαναρίου καὶ ὅσοι συμπλέουν μαζὶ του.( Ὁ Λαὸς σήμερα λέει :«Ἐὰν δὲν ταιριάζαμε δὲν θὰ συμπεθεριάζαμε». «Ὅμοιος ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει» εἶχε πεῖ καὶ ὁ μεγάλος φιλόσοφος τῆς ἀρχαιότητας Πλάτων καὶ νομίζω ὅτι ὅλοι συμφωνοῦμε μαζὶ του).

  Καὶ ὅμως, τὶ νὰ πιστέψουμε μετὰ ἀπὸ τὶς καταιγιστικές ἐκδηλώσεις ὅλων αὐτῶν τῶν ἀντίχριστων χριστιανομάχων ἀπατεώνων; Τὶ νὰ πιστέψη κανεὶς ὅταν ἀνοικτὰ πλέον μᾶς διδάσκουν ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ πιστεύαμε μέχρι σήμερα, αὐτὰ δηλαδή ποὺ μᾶς δίδασκε ἡ Ἐκκλησία μας, (οὐσιαστικὰ μᾶς λένε ὅτι αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς, αὐτὰ ποὺ γράφει τὸ Εὐαγγέλιο, αὐτὰ ποὺ μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, δεν ἰσχύουν πλέον, καὶ ὑποστηρίζουν δημοσίως (γυμνῇ τῇ κεφαλῇ), τοὺς ἀνώμαλους καὶ θέλουν νὰ μᾶς πείσουν ὅτι δὲν ἔχουμε δίκαιο νὰ θεωροῦμε «παρὰ φύσιν» αὐτὰ ποὺ μέχρι σήμερα θεωρούσαμε «παρὰ φύσιν»;

  Βεβαίως, φταῖμε κι ἐμεῖς ποὺ δὲν βγαίνουμε στοὺς δρόμους νὰ τοὺς κράξουμε ὅλους αὐτοὺς τοὺς προβατόσχημους λύκους ποὺ ἔχουν εἰσβάλει στὴν κοινωνία μας καὶ γκρεμίζουν, σὰν μπουλντόζες, ὅτι καλὸ καὶ ὡραῖο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Νὰ μὴ ἔχουμε καμιὰ ἀμφιβολία ὅτι αὐτὰ ποὺ παθαίνουμε σήμερα καὶ αὐτὰ ποὺ θὰ πάθουμε αὔριο δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴν στάση μας ἀπέναντι σὲ ὅλα ὅσα «…καταπίνουμε ἀμάσητα».

  Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ καὶ ἐκτίμηση πρὸς τὸ πρόσωπό σας.

Previous Article

Oι νέοι που πρόκειται να νυμφευθούν, να κάνουν ένα νέο πνευματικό ξεκίνημα με οδηγό στη ζωή τους τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό

Next Article

Ὁ Θεὸς εἶναι πανταχοῦ παρὼν