Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Λαμπρόπουλος, Θεολόγος
Ἡ ἀναδίφησις εἰς τὴν Ἱστορίαν δὲν εἶναι ἁπλῶς διδακτική, ὥστε μόνον νὰ νουθετῆ τοὺς ἀπερισκέπτους. Διὰ τὴν Ἐκκλησίαν ἡ Ἱστορία ἔχει καὶ συνεπείας εἰς τὸ σήμερα, καθὼς -εἰς ἀντίθεσιν πρὸς τὴν κοσμικὴν δικαιοσύνην- τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἐγκλήματα δὲν παραγράφονται, ἐξ οὗ πολλοὶ ἀφωρίσθησαν ἢ καὶ καθηρέθησαν διὰ τὰ πεπραγμένα των ἐν ζωῇ, μετὰ θάνατον.
Ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος (Πασχαλίδης) ἐκοιμήθη τὴν 31ην Ἰουλίου 1996, χωρὶς νὰ ἀποκατασταθῆ ἡ κανονικὴ τάξις εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Τῆς ἀντικανονικότητος ἐπικρατούσης «μύρια κακά ἕπονται». Ὀφείλει νὰ προβλητισθῆ σήμερα ἡ Ἱεραρχία μας διὰ τὸ ἀποτύπωμα, τὸ ὁποῖον ἀφήνει εἰς τὸ διηνεκὲς κάθε ἀπόφασις αὐτῆς, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐθύνην τοῦ κάθε Ἐπισκόπου, ἡ ὁποία τὸν συνοδεύει εἰς τὴν αἰωνιότητα.
Εἰς τὴν ἐφημερίδα «Ἀγώνας» (τῶν Ἀγωνιζομένων Χριστιανῶν, ἔτος ΚΖ΄, ἀρ. φ. 316-317, Ὀκτώβριος-Νοέμβριος 2023) εἰς τὸ ἄρθρον «ὁ ψεύτης τοῦ ψεύτη, ποιὸς εἶναι ὁ ψεύτης» καταγγέλλονται γεγονότα, τὰ ὁποῖα θὰ ἦσαν ἀπίστευτα, ἐὰν δὲν ἤσαν ἀπολύτως στοιχειοθετημένα μὲ τεκμήρια. Εἶναι νὰ ἀπορῆ κανεὶς πῶς ἀκόμη συγκαταλέγεται ὁ ἀντικανονικὸς Μητροπολίτης Λαρίσης Ἰγνάτιος Λάππας μεταξὺ τῶν κεκοιμημένων Ἱεραρχῶν ἀντὶ νὰ ἔχη διαγραφῆ ἐκ τῶν δέλτων τῆς Ἐκκλησίας; Ἀκολούθως θὰ δημοσιεύσωμεν ἐλάχιστα ἀποσπάσματα, ἀπολύτως ἐνδεικτικὰ διὰ νὰ ἐξάγη ὁ ἀναγνώστης συμπεράσματα. Ἐντὸς ἀγκυλῶν σύντομοι διευκρινιστικαὶ προσθῆκαι.
Ἔσυρε ὅλους εἰς τὰ δικαστήρια, ἀλλὰ τοὺς ἀπέτρεπε νὰ προσφύγουν
«…ὁ ἴδιος ὁ μακαρίτης Ἰγνάτιος στὴν ἐξώδικη διαμαρτυρία μου (11/12/2014) [δηλ. κατὰ τὴν προσφυγὴν εἰς τὰ Εὐρωπαϊκὰ Δικαστήρια δι’ ἀκύρωσιν καταδικαστικῆς ἀποφάσεως κατὰ τῆς ἐφημερίδος «Ἀγώνας»] νὰ τί ἀπάντησε: 5) «Οὐδέποτε ἔλαβα γνώση τῆς ἀπὸ 15-10-2014 ἔγγραφης ἐπιστολῆς τοῦ Προϊσταμένου τῆς νομικῆς ὑπηρεσίας τῆς Γραμματείας τοῦ ΕΔΔΑ οὔτε τὴν ἀναφορὰ αὐτῆς στὴν ἀπὸ 15-9-2014 αἴτησή σας περὶ ἀναιρέσεως κατὰ τῆς ὑπ’ ἀριθ. 221/2014 ἀποφάσεως τοῦ Ἐφετείου Λάρισας, ἀφοῦ οὐδέποτε μοῦ κοινοποιήθηκαν» (οἱ κοινοποιήσεις ἔγιναν καὶ ὑπάρχουν καὶ τὰ ἀποδεικτικά, ἀλλὰ τὸ ψέμα εἶναι ἰδίωμα τῶν δεσποτάδων…) καὶ συνεχίζει μὲ κάτι πολὺ ἀπολαυστικό: «… Διερωτῶμαι – λέει – ὅμως πῶς ἐσεῖς καὶ οἱ (σὺν) “Ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοὶ” ἄτεγκτοι ἀμύντορες τῆς “ὑπερορθοδοξίας” καταφεύγετε καὶ προσβλέπετε στὴν κρίση μὴ Ὀρθόδοξων δικαστηρίων;»… ὁ μακαρίτης Ἰγνάτιος ἔσυρε στὰ δικαστήρια ἄλλες τριάντα τέσσερις (34) οἰκογένειες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες οἱ δώδεκα (12) ἦταν πολύτεκνες, σὲ ὅλους αὐτοὺς κοινοποίησε τὸ δικαστικὸ ἀπόγραφο ποὺ ἔλεγε: «Ἀκριβὲς ἀντίγραφο ἀπόγραφο ἐκτελεστό… δικαστικὸς ἐπιμελητὴς παραγγέλλεται νὰ ἀποδώσει γιὰ νὰ λάβει γνώση καὶ γιὰ τὶς νόμιμες συνέπειες… νὰ μοῦ καταβάλει νόμιμα καὶ ἐμπρόθεσμα τά…, τά…, τά… ἀπὸ τὴν ἐπίδοση τῆς παρούσης μέχρι ἐξοφλήσεως. Διαφορετικὰ θὰ ἐκτελεστεῖ ἀναγκαστικὴ ἡ παροῦσα ὁπότε θὰ προστεθοῦν… γιὰ τὴν παραγγελία ἐκτελέσεις…». Ἡ ἀναγκαστικὴ ἐκτέλεση δὲν εἶναι κατάσχεση σπιτιοῦ, ἂν δὲ μπορεῖ νὰ πληρώσει;»
Ἡ μεθόδευσις τῆς σωρείας ἀγωγῶν κατὰ πάντων τῶν ἐπικριτῶν του
[Εἰς ἑτέραν δίωξιν ὑπὸ Δικαστοῦ γνωρίμου τοῦ κυροῦ Ἰγνατίου:] «Ἡ ὑπόθεση δὲν περπατοῦσε παρὰ τὴ “διαταγὴ” τοῦ Προέδρου Ἐφετῶν πρὸς τὴν ἀστυνομία “νὰ ἐνεργήσει γιὰ τὴν τιμωρία τῶν ἐνόχων…” μόνο μὲ ἕνα μάρτυρα καὶ χωρὶς κατηγορία. Μετὰ ἕνα μῆνα (2-9-2004) ἔχουμε κατάθεση τοῦ ἴδιου τοῦ δεσπότη Ἰγνατίου, γιὰ νὰ δώσει βαρύτητα στὴ δίωξη καὶ πέντε ἀκόμα καταθέσεις ἱερομονάχων ἀπὸ τὸν Πρωτοσύγκελλο, ἀρχιερατικὸ καὶ προϊσταμένους ἱερῶν Ναῶν. Οἱ καταγγελίες εἶχαν τέτοιο βάρος ποὺ ἦταν ἀδύνατο τώρα νὰ μὴ προχωρήσουν, ἀφοῦ κατέθεσε ΕΝΑΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ, ΠΕΝΤΕ ΠΑΠΑΔΕΣ ΤΙΤΛΟΥΧΟΙ καὶ ἕνας ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ! Τὸ κατηγορητήριο τῆς κατάθεσης τοῦ κ. Ἰγνατίου ἔλεγε: «Εἶμαι Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ Τυρνάβου. Τὴν 5-8-2004 καὶ περὶ ὥραν 18:30 περίπου, ἔξω ἀπὸ τὴν Μητρόπολη Λάρισας συγκεντρώθηκαν ἄτομα, τὰ ὁποῖα χωρὶς καμία πρόκληση μὲ ἐξύβρισαν ἐπανειλημμένα μὲ τὶς φράσεις: «ΑΝΑΞΙΟΣ», «ΛΑΠΠΑ τὰ χέρια σου στάζουν αἷμα», «ἔξω οἱ κλέφτες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία» κλπ. Τὶς φράσεις αὐτὲς ἐπανέλαβαν, φωνάζοντας ὅλοι μαζὶ καὶ προσέβαλαν τὴν τιμὴ καὶ ἀξιοπρέπειά μου… Ἀπὸ τοὺς συγκεντρωμένους ἀναγνώρισα (ἀναφέρει 14 ἄτομα) καὶ συνεχίζει: Ἐπιθυμῶ τὴν ποινική τους δίωξη καὶ τὴ νόμιμη τιμωρία τους»…
Ἡ ποινικὴ δίωξη δὲν προχωροῦσε, παρ’ ὅλη τὴ σφοδρὴ ἐπιθυμία τοῦ κ. Προϊσταμένου Ἐφετῶν, τοῦ δεσπότη Λάρισας καὶ τῶν μαρτύρων κατηγορίας νὰ μᾶς κλείσουν φυλακὴ καὶ δὲν προχωροῦσε, γιατί δὲ στοιχειοθετοῦνταν ἀδίκημα καὶ ὡς ἐκ τούτου μπῆκε στὸ ἀρχεῖο. Ὁ δεσπότης στὴ συνέχεια ποὺ ἐτρώθη τὸ γόητρό του, γιατί δὲν πῆγαν οἱ ἀμφισβητίες Ἀγωνιζόμενοι νὰ τὸν προσκυνήσουν, ὡς ἄλλος Ἡρώδης πλήρης χριστιανικῆς ὀργῆς, ἀποφασίζει τὴν ἐξόντωση τῶν «δικαίων» ὡς «βαρεῖς καὶ βλεπόμενους». Καταθέτει: Ά) Στὶς 14-1-2005 αἴτηση ἀσφαλιστικῶν μέτρων. Β) Στὶς 28-2-2005 Ἀγωγὴ στὸ Πολυμελὲς Πρωτοδικεῖο Λάρισας κατὰ 15 ἀτόμων καὶ Γ) Στὶς 10-4-2005 ἄλλη Ἀγωγὴ σὲ 18 ἀκόμη ἄτομα, ζητώντας χρηματικὴ ἱκανοποίηση. Καὶ γιὰ νὰ πιάσει τὸ κόλπο, νὰ μὴ πάθουν ὅ,τι μὲ τὴν προηγούμενη μηνυτήρια ἀναφορά, πρόσθεσαν καὶ κάμποσα ψέματα, ποὺ μόνο… δεσπότης μποροῦσε νὰ τὰ πεῖ, ὅπως: «κτυποῦν μὲ πέτρες, λακτίζουν καὶ ἐφορμοῦν ἀδιακρίτως ἐναντίον ἐμοῦ καὶ τῆς συνοδείας μου, μὲ πρόθεση νὰ πλήξουν τὴν σωματική μου ἀκεραιότητα… χτυποῦν τοὺς ὑαλοπίνακες, γιὰ νὰ τοὺς θραύσουν ἢ ἐκτοξεύουν πέτρες κατ’ αὐτοῦ…» καὶ κάτι “κωμικὸ” «… διάβαινα πρὸς τὸ Μνημεῖο γιὰ τέλεση ἐπιμνημόσυνης δέησης, γύρισαν ἐν σώματι τὴν πλάτη τους καὶ ἄρχισαν νὰ βήχουν ὁμαδικά, ἐκδηλώνοντας ἔτσι καὶ πάλι ἀπαξιωτικὰ καὶ ἐξυβριστικά, μὲ λόγο, συμπεριφορᾶς πρὸς τὸ πρόσωπό μου…» καὶ κατάληξη εἶχε τὸ χρῆμα ἡ δεσποτικὴ ἀρρώστια: «Πρὸς ἱκανοποίηση τῆς προκληθείσης ἠθικῆς βλάβης μου, νὰ μοῦ καταβάλουν ὡς ἀποζημίωση τὸ ποσὸ τῶν εἴκοσι χιλιάδων (20.000 €) εὐρὼ ἕκαστος, τὸ ὕψος τῆς ὁποίας εἶναι εὔλογο».
Ἀγωγὴ μεστὴ ἀπὸ συκοφαντίας καὶ ψεύδη περὶ «χυδαίων ἐκφράσεων»
[Εἰς συνέχεια τῶν προηγουμένων προστίθενται τὰ ἑξῆς:] «Στὴν ἀγωγὴ ποὺ κατέθεσε τώρα ὁ κ. Ἰγνάτιος καὶ γιὰ νὰ τεκμηριώσει ἀστικὸ ἀδίκημα (οἰκονομικά), πρόσθεσε καὶ μερικὰ ψέματα ποὺ ἀράδιασε, χωρὶς κανένα ἀποδεικτικὸ στοιχεῖο, δηλαδὴ κάποια καταγγελία ἢ ἀναφορὰ πολιτῶν ἢ σύλληψη κάποιου ἢ ἀπὸ τὸ βιβλίο συμβάντων τῆς Ἀστυνομίας ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν καταγραφεῖ τέτοιες σοβαρὲς κακουργηματικὲς πράξεις ποὺ ἀναφέρει ὁ κ. Ἰγνάτιος, ὅπως: «Γιὰ τὴν εἴσοδο καὶ ἔξοδο τῶν αὐτοκινήτων – (ἀπὸ τὴ μητρόπολη) – τὶς ὁποῖες κτυποῦν μὲ πέτρες ἢ λακτίζουν καὶ ἐφορμοῦν ἀδιακρίτως ἐναντίον ἐμοῦ καὶ τῆς συνοδείας μου μὲ πρόθεση νὰ πλήξουν τὴν σωματική μου ἀκεραιότητα κυρίως δὲ ὅταν ἐπιβαίνω ἐπὶ τοῦ αὐτοκινήτου πίπτουν μὲ τὸ σῶμα τους ἐπὶ τοῦ ἐμπροσθίου τμήματος αὐτοῦ, χτυποῦν τοὺς ὑαλοπίνακες, γιὰ νὰ τοὺς θραύσουν ἢ ἐκτοξεύουν πέτρες κατ’ αὐτοῦ, χρησιμοποιώντας ἀκόμα καὶ μικρὰ παιδιὰ γιὰ τὶς ἐνέργειές τους αὐτές…». Κάτω ἐδῶ ὑπάρχει καὶ ἡ ἑξῆς ἔκφραση: «ἐνίοτε δὲ καὶ χυδαῖες ἐκφράσεις», κράτησέ το. Καὶ συνεχίζει πιὸ κάτω: «συγκρατούμενος ἀπὸ τὴν συνήθως παρευρισκόμενη ἀστυνομικὴ δύναμη στὴν δημιουργία ἐκτρόπων καταστάσεων». Ἡ ἀστυνομία ποὺ εἶχε σύρει ἑκατοντάδες χριστιανοὺς ἀγωνιζόμενους γιὰ “ψύλλου πήδημα” στὰ δικαστήρια (βλέπε ἐφημ. “ΑΓΩΝΑΣ”, φ. 272, σελ. 5, περὶ τὰ 680 ἄτομα μὲ διάφορες ἀσήμαντες κατηγορίες, ὅλες ἦταν ἀθωωτικές). Μὲ τέτοιες καταγγελίες ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΕΣ! Δὲν θὰ συλλάμβανε κάποιον ἢ δὲ θὰ καταχωροῦσε ἔστω μία στὸ βιβλίο συμβάντων; Μόνον ἀπὸ αὐτὸ ἀποδεικνύεται τὸ Ἰγνατικὸ ψεῦδος!»
Ἀγωγή, ἀντὶ μηνύσεως, διὰ νὰ εἰσπράξη χρήματα
[Περὶ δευτέρας δίκης καὶ καταδίκης:] «Αὐτὴ ἡ “καταδίκη” μου εἶναι γεγονὸς καὶ ἀφορᾶ σὲ παρέμβαση ποὺ ζητήθηκε τότε ἀπὸ τηλεοπτικὸ σταθμό, γιατί τὸ θέμα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Τεμπῶν βούιζε παγκόσμια. Ἐκεῖ ἐπανέλαβα ἐλάχιστα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀποκάλυψε καὶ εἶχε καταγγείλει στὴν ἐκπομπὴ “ΖΟΥΓΚΛΑ” ὁ Τριανταφυλλόπουλος – στὴν ὁποία ἤμουν καὶ στὶς τρεῖς ἐκπομπὲς ποὺ προβλήθηκαν καὶ στὰ χέρια μου εἶχα καὶ ἔχω ὅλο τὸ σχετικὸ ὑλικὸ μὲ τὶς βιντεοκασέτες – τοῦ π. Λάμπρου Ρίνη… Τότε μετὰ τὴν ἐκπομπὴ ὁ μακαρίτης Ἰγνάτιος προσέφυγε ἐναντίον μου καὶ ποινικὰ καὶ ἀστικά. Στὸ μὲν ποινικὸ ζητοῦσε τὴν καταδίκη μου σὲ ἐγκλεισμὸ στὴ φυλακή, στὸ δὲ ἀστικὸ ζητοῦσε νὰ τοῦ «καταβάλω τὸ ποσὸ τῶν 80.000 εὐρὼ ὡς χρηματικὴ ἱκανοποίηση πρὸς ἀποκατάσταση τῆς ἠθικῆς βλάβης ποὺ ὑπέστη ἀπὸ τὴν προσβολὴ τῆς προσωπικότητός του»… Ἐνῶ αὐτὰ ἔγιναν μὲ τὸ ποινικὸ [δηλ. μὲ ὀλιγόσειρη χειρόγραφη ἀνάκληση ἀπεσύρθη ἡ μήνυση], γιατί θὰ ἀναβίωναν καὶ πάλι οἱ σκηνὲς “ΖΟΥΓΚΛΑΣ”. Τὸ ἀστικὸ ὁ κ. Ἰγνάτιος λόγῳ τῶν χρημάτων ξέχασε νὰ τὸ ἀποσύρει».
«Ὁ Δεσπότης μὲ ἔβαλε νὰ καταθέσω ἀγωγὴ»
[Περὶ τρίτης δίκης καὶ καταδίκης:] «Τὴν παραμονὴ τὸ πρωὶ τῆς λήξης προθεσμίας καταβολῆς τῶν χρημάτων καὶ θὰ ξεκινοῦσε ἡ βίαια εἴσπραξής των, ἐπισκέφθηκε [ὁ ἐνάγων] τὸ γραφεῖο τοῦ νομικοῦ μου συμβούλου, ποὺ ἤμουν παρών. Καὶ ὁμολόγησε τοῦτο τὸ συγκλονιστικό. Ἔρχομαι ἀπὸ τὴ μητρόπολη, πῆγα νὰ ζητήσω τὰ χρήματα, ἀφοῦ αὐτὸς ποὺ μ΄ ἔβαλε νὰ καταθέσω τὴ μηνυτήρια ἀναφορὰ καὶ τὴν ἀγωγὴ ἐναντίον σου, ὁ μητροπολίτης ἐξαγριώθηκε, σηκώθηκε καὶ μοῦ εἶπε νὰ μὴ ξαναπατήσω, διότι θὰ θάψει ἐμένα καὶ τὴν οἰκογένεια. Ἀντέλεξα, τί λέτε Σεβασμιώτατε, καλὰ ἐμένα, τὰ παιδιά μου τί φταῖνε; Ἀπάντηση! “Θοῦ Κύριε…!”».
«Θὰ τοὺς πεθάνω ὅλους αὐτοὺς καὶ μετὰ θὰ πεθάνω»
«Τὸ γνωρίζετε, νομίζω τί ἀπάντησε στὸν π. Ἰγνάτιο, ἐπίσκοπο Πενταπόλεως, ὅταν τὸν ἐπισκέφθηκε πρὶν τὸ τελευταῖο ταξίδι (ἦταν μία καθαρὰ δική του πρωτοβουλία) «Ἀδελφέ – τοῦ εἶπε – βρισκόμαστε στὴ δύση τοῦ βίου μας καὶ νομίζω εἶναι καιρὸς νὰ καλέσεις τοὺς “Ἀγωνιζόμενους” καὶ νὰ ἀλληλοσυγχωρηθεῖτε…». Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἰγνατίου ἦταν: «Ἐγώ! Θὰ τοὺς πεθάνω ὅλους αὐτοὺς καὶ μετὰ θὰ πεθάνω ἐγώ…». ΦΟΒΕΡΟ! Ὁ Θεὸς δὲν τὸν ἄκουσε! Ὁ ἴδιος πέθανε, καὶ κανείς, μὰ κανεὶς “ἀγωνιζόμενος” ἀκόμα καὶ ὁ γεροντότερος Καρκαγιάννης, παρότι καρκινοπαθὴς ἐκοιμήθη πρὸ διετίας σὲ ἡλικία 97 χρόνων».
Οἱ ἴδιοι οἱ ἱερεῖς του εἰς τὸ τέλος τὸν κατεδίκασαν
«Ἂν οἱ καταγγελίες μου ἦταν βόλια ἐχθρότητας καὶ συκοφαντίες, γιατί Σεβασμιώτατε, εἶχε κάνει τὴν προσφυγὴ στὴν ποινικὴ δικαιοσύνη, ἀλλὰ τὴν τελευταία στιγμὴ τὴν ἀπέσυρε; Ἀντρίκια ἐνέργεια εἶναι ἡ μήνυση (ποινικὴ) καὶ ἡ διαδικασία νὰ γίνει, ὅπως γίνεται μὲ ἀνοικτὲς τὶς πόρτες, μὲ μάρτυρες καὶ τὸ βασικότερο νὰ εἶναι παρὼν καὶ ὁ συκοφαντούμενος, γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴν ἠθικὴ βλάβη καὶ τὴν προσβολὴ τῆς προσωπικότητας ποὺ ὑπέστη. Καὶ ὄχι μὲ ἀγωγὴ ἀποζημίωσης νὰ ζητάει 80.000 εὐρὼ ὡς χρηματικὴ ἱκανοποίηση πρὸς ἀποκατάσταση τῆς ζημίας του ἀπὸ τὴν ἠθικὴ βλάβη καὶ τὴν προσβολὴ τῆς προσωπικότητας. Δηλαδὴ ἂν εἰσπράξει χρήματα, θὰ ξεπλυθεῖ ἡ βλάβη καὶ ἡ προσβολή; Διότι μὲ τέτοια ἀγωγὴ νὰ εἰσπράξεις χρήματα, ἀποτελεῖ ὁμολογία πὼς τὸ περιστατικὸ ἔγινε, πὼς τὰ λε-χθέντα δὲν εἶναι συκοφαντικὴ φημολογία, ἀλλὰ πράξη ποὺ ἔγινε καὶ κρατοῦνταν στὸ προσωπικὸ ἑρμάριο τῆς ἰδιωτικῆς του ζωῆς. Ἀκόμα καὶ ὁ πρῶτος ἀποκαλύψας π. Λάμπρος Ρίνης μὲ ἀναφορά του μὲ δύο ἀκόμα παπάδες μάρτυρες (τὸν Πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Ἐπιμελητείας π. Ἀλ. Τσίρκα καὶ τὸν Ἀντιπρόεδρο π. Παῦλο Μαρούλη) γραπτῶς αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα τὰ κατήγγειλαν: «Σεβασμιώτατε, βάσει τῶν ἀποδεικτικῶν στοιχείων, ἔχετε ἀκεραία τὴν εὐθύνη ὡς Πρόεδρος τῆς Δ.Σ. καὶ εἶσθε γνώστης τῶν διαπραχθέντων κακουργημάτων. Ἔτι δὲ περισσότερον καὶ Ὑμετέρα Σεβασμιώτατε ἔλαβε δῶρα καὶ χρήματα τοῦ ἱεροῦ Προσκυνήματος ἀνόμως».
«Νὰ εἰσπράξεις χρήματα, ἀποτελεῖ ὁμολογία πὼς τὰ λεχθέντα δὲν εἶναι συκοφαντία»
«Μπορεῖ Ἐπίσκοπος ἢ Ἱερέας νὰ τραβολογάει χριστιανοὺς στὰ Δικαστήρια καὶ νὰ ζητάει χρήματα, γιὰ νὰ ξεπλυθεῖ ἀπὸ “ἠθικὴ βλάβη καὶ προσβολή;”. Ἢ ἂν δὲ βρεῖτε ἐδῶ, ρίξτε μία ματιὰ στοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μήπως ὑπάρχει κάποιος Ἱερὸς Κανόνας στὸ Ἱερὸ Πηδάλιο!».
Ἂς καταστοῦν ὅλα τὰ παρατεθέντα μάθημα εἰς τοὺς Ἱεράρχας, πὼς οἱ ἴδιοι μὲ τὰς ἀποφάσεις των ἀπὸ συντεχνιακὴν νοοτροπίαν, διὰ νὰ καλύψουν ἕνα ὅμοιὸν των ἐταλαιπώρησαν καὶ ἐσυκοφάντησαν εὐλαβεῖς ἀνθρώπους. Οὐδέποτε ἐλέχθη μία συγγνώμη! Τὰ πεπραγμένα ὅμως ἑκάστου θὰ τὸν συνοδεύουν καὶ ἐν ζωῇ καὶ μετὰ θάνατον.