Ὁ ἐπίσκοπος Ναυπάκτου καὶ ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος, ἐδῶ καὶ καιροὺς πολλούς, ἑτεροζυγεῖ μὲ τοὺς ὑμνητὲς τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ.
Προχθές, Κυριακὴ τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, συνεόρτασε μὲ τὸν Ἰταλίας Πολύκαρπο τὴ Σύναξη τῶν Ἁγίων Ἐπισκόπων τῆς Ναυπάκτου ποὺ συμμετεῖχαν σὲ Οἰκουμενικὲς Συνόδους καί, τοῦ Ἁγίου Δαμασκηνοῦ τοῦ Στουδίτου ποὺ ὑπῆρξε Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης τὸ 1574.
Συνεόρτασε, ὁ ἐπίσκοπος Ναυπάκτου Ἱερόθεος, Ὀρθοδόξους Ἁγίους μὲ ἕνα πικρόκαρπο ὑμνητὴ τῆς «μισητῆς καὶ βλασφήμου αἱρέσεως τῶν Λατίνων», ἕνα προπαγανδιστὴ τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ καὶ τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ, κάποιον ποὺ πιστεύει ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση, πώς, μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Λατίνους δὲν μᾶς χωρίζουν ἀγεφύρωτες διαφορὲς δόγματος καί, ὅτι, χωρὶς χρονοτριβὴ μποροῦμε νὰ ἑνωθοῦμε μαζί τους καὶ «σὲ θεσμικὸ ἐπίπεδο [ἀφοῦ, κατὰ τὸν πικρόκαρπο ἐπίσκοπο Ἰταλίας] ὁ στόχος αὐτὸς καί, τοῦτο εἶναι τὸ σημαντικό, ἔχει ἤδη ἐπιτευχθεῖ στὸ ἐπίπεδο τῶν πιστῶν»!
Συνεόρτασε ὁ ἐπίσκοπος Ναυπάκτου Ἱερόθεος μὲ τὸν Ἰταλίας Πολύκαρπο, ἕνα ρασοφόρο ποὺ ζήτησε ἀπὸ τὸν «ἀγαπημένο του πατέρα καὶ πατριάρχη του! [αἱρεσιάρχη «Πάπα» Φραγκίσκο τὴν] παπικὴ εὐλογία του γιὰ τὸ ἔργο [του στὴν Ἰταλία διαβεβαιώνοντάς τον] ὅτι προσεύχεται θερμὰ γιὰ νὰ τοῦ δίνει ὁ Θεὸς πολλὰ χρόνια σωματικῆς καὶ πνευματικῆς ὑγείας γιὰ τὸ καλὸ τῆς παγκόσμιας (universal) Ἐκκλησίας»!!!
Ἀπὸ τὴ βλάσφημη παρουσία, ἐπίσκοπε Ναυπάκτου Ἱερόθεε, τοῦ Πολύκαρπου Ἰταλίας στὴ Θεία Λειτουργία, αὐτοῦ τοῦ ὑμνητῆ καὶ προπαγανδιστῆ τῶν παπικῶν αἱρέσεων, θὰ τρίζουν τὰ κόκκαλα τοῦ Ἁγίου Δαμασκηνοῦ τοῦ Στουδίτη ποὺ πρωτοστάτησε στὴν ὑπεράσπιση τοῦ Ὀρθοδόξου Δόγματος στὴ Μικρὰ Ρωσία (Οὐκρανία) τὰ ἔτη 1565 – 1572, ὅπου κατανίκησε τὴν αἱρετικὴ ρωμαιοκαθολικὴ προπαγάνδα.
Λοιπόν, ὁ ἐπίσκοπος Ναυπάκτου Ἱερόθεος ἐὰν πνευματικὰ συνοδοιπορεῖ μὲ τὸν βλάσφημο Ἰταλίας Πολύκαρπο, πιστεύει ὅτι :«Τὸ ταξίδι τῶν Καθολικῶν καὶ τῶν Ὀρθόδοξων πρὸς τὴν πλήρη ἑνότητα βρίσκεται στὸ σωστὸ δρόμο ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ κινεῖται πρὸς τὴν γραμμὴ τοῦ τερματισμοῦ [καὶ ἐπιπρόσθετα πιστεύει] ὅτι ὁ στόχος αὐτὸς ἔχει ἤδη ἐπιτευχθεῖ στὸ ἐπίπεδο τῶν πιστῶν, καὶ αὐτὸ εἶναι πιὸ σημαντικὸ ἀπὸ ὅ,τι σὲ θεσμικὸ ἐπίπεδο».
Ἐὰν δὲν συμμερίζεται ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος, ὅσα διακηρύσσει ὁ βλάσφημος Πολύκαρπος, γιατί τὸν κάλεσε; Δὲν γνωρίζει ὅτι ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μᾶς προτρέπει τοὺς κακόδοξους, ὄχι μόνο νὰ μὴ τοὺς «μπάζουμε στὸ σπίτι μας, ἀλλὰ οὔτε καὶ καλημέρα νὰ τοὺς λέμε, καθότι, ἐὰν αὐτὰ τὰ κάνουμε, μαζί τους κοινωνοῦμε καὶ ἀποδεχόμαστε τὰ πονηρά τους ἔργα»;
Ἂν ἡ πρόσκληση σὲ ἕνα ἔνθερμο ὑποστηρικτὴ τῆς ἀπροϋπόθετης ἕνωσης Ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν Λατίνων κτυπᾶ καμπάνες ἀποδοχῆς ἢ κατακριτέας ἀνοχῆς τῶν κακοδοξιῶν του, μήπως ὁ ἐπίσκοπος Ναυπάκτου Ἱερόθεος εἶναι ἕτοιμος καὶ πρόθυμος νὰ ὑποστηρίξει «θεολογικὰ» τὸν προσεχῆ συνεορτασμὸ τοῦ Πάσχα τῶν αἱρετικῶν Λατίνων μὲ τοὺς Φαναριῶτες;
Ἡ ἐπίκληση ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ναυπάκτου Ἱερόθεο τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: «Τοῦτο τελειότης ἐστὶ σωτήριος ἔν τε γνώσει καὶ δό-γμασι τὸ ταὐτὰ φρονεῖν προφήταις, ἀποστόλοις, πατράσι πᾶσιν ἁπλῶς, δι’ ὧν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μαρτυρεῖται λαλῆσαν περί τε Θεοῦ καὶ τῶν κτισμάτων αὐτοῦ» καὶ «τοῦτ’ ἐστιν ἀληθὴς εὐσέβεια, τὸ μὴ πρὸς τοὺς Θεοφόρους Πατέρας ἀμφισβητεῖν», προφανῶς ἔγινε γιὰ ἐπίδειξη πολυγνωσίας.
Καὶ τοῦτο, διότι, ὁ Πολύκαρπος Ἰταλίας ποὺ συμμετεῖχε στὸ Ἀρχιερατικὸ Συλλείτουργο, ἀμφισβητεῖ εὐθέως τοὺς Θεοφόρους Πατέρες, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ καὶ τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη ἀναγνωρίζοντας ὡς «ἐπίσκοπό του καὶ πατριάρχη του τὸν πάπα» καί, ἄρα, υἱοθετεῖ τὴν αἵρεση τοῦ παπισμοῦ ποὺ οἱ δύο Πατέρες πολέμησαν μὲ ἐπιτυχία, γιὰ νὰ εἶναι σήμερα Μητροπολίτης ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος καὶ ὄχι ὑποτακτικὸς κάποιου καρδινάλιου.
Ἐὰν πάλι ἡ πρόσκληση τοῦ Ἰταλίας Πολύκαρπου ἔγινε ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ναυπάκτου Ἱερόθεο γιὰ λόγους ἁβροφροσύνης, ἐπειδὴ ἕλκει τὴν καταγωγὴ ἀπὸ τὴ Ναύπακτο, τότε ἀναφύεται τὸ ἐρώτημα: Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὁ Ἰταλίας Πολύκαρπος ὑπὲρ ποιοῦ ἀρχιεπισκόπου εὐχόταν; Τοῦ Πάπα Φραγκίσκου ποὺ τὸν ἀποδέχεται ὡς «προκαθήμενο καὶ πατριάρχη του» ἢ τοῦ π. Βαρθολομαίου;
Πηγή: Ἱστοσελὶς «Τὰς θύρας», 17.07.2024