Ευλαβείς, πτωχοποιημένοι Έλληνες ας προσέξωμεν
Όταν μεταφέρεται Ιερόν Σέβασμα (Ι. Λείψανον η Ι. Εικών) να μη υπάρχουν παγκάρια και ταμεία, τα δε κεριά να διανέμωνται ΔΩΡΕΑΝ
Του κ. Γεωργίου Παππά
Η αφορμή για να συνταχθούν αυτές οι σκέψεις εδόθη από την ανακοίνωσι ότι πρόκειται να έλθη το ιερό λείψανο της Αγίας Ελένης από την Βενετία.
Όλον τον χρόνον ελεύθερος εις προσκύνησιν ο Τίμιος Σταυρός
Εισήλθαμε να προσκυνήσουμε εις τον Αγ. Νικόλαο Πευκακίων, μεγάλο Κεντρικό Ναό της Ελληνικής Πρωτευούσης. Εκτός από την καθαριότητα και την ευπρέπεια του Οίκου του Θεού, μας προεξένησε ευχάριστη έκπληξι ένα ασύνηθες γεγονός.
Προ της Εικόνος του Κυρίου εις το Τέμπλο, υπήρχε μεγάλος αργυρόδετος Σταυρός, εντός διαφανούς ασφαλισμένης θήκης, και με σύστημα συναγερμού. Η μικρή επιγραφή εξηγούσε ότι, εντός του Σταυρού, υπήρχε τεμάχιο Τιμίου Ξύλου.
Τι υπέροχο πράγμα! Όλοι οι πιστοί της ενορίας, αλλά και όλης της Πρωτευούσης, δύνανται να προσέλθουν και να λάβουν την Χάρι του Παναγίου Σταυρού, χωρίς οικονομική επιβάρυνσι και την παραμικρά ταλαιπωρία που συνεπάγεται η αναμονή σε πολύωρες ουρές.
Τι υπέροχη σκέψις και πόσο πνευματική η πρακτική εφαρμογή της!
Μετά από μικρή έρευνα, διαπιστώσαμε με πολλή χαρά, ότι το ίδιο πράγμα συμβαίνει και σε πολλούς άλλους Ιερούς Ναούς των Αθηνών, του Πειραιώς και όλης της Ελλάδος, που ως θησαυρούς κατέχουν Άγια Λείψανα, Ιερές Εικόνες κ.τ.λ..
Να καταγράψουμε πως, τα Ιερά Λείψανα, κατά τον Ιερόν Χρυσόστομο, είναι πηγαί πνευματικών ναμάτων και θησαυροί περιουσίας ανάλωτοι και όποιος πλησιάζει αυτά μύρια κομίζεται αγαθά.
Γίνεται συστηματική, εντός και εκτός Συνόρων, περιφορά Ι. Σεβασμάτων, που δικαίως χαρακτηρίζεται αγιεμπορία και Χριστεμπορία, ενίοτε και προσπάθεια εξωδικαστικής ρυθμίσεως σημαντικωτάτων εκκρεμοτήτων, των διαπραττόντων αυτήν!
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για την Πλουσία Χάρι, που δωρίζουν τα Ιερά Κειμήλια της πίστεώς μας (το Τίμιο Ξύλο, Ι. αντικείμενα σχετιζόμενα με τον Κύριο η την Παναγία μας, Χαριτόβρυτα Ι. Λείψανα, Θαυματουργές Ι. Εικόνες κ.α.). Πλήθη πιστών συρρέουν προς αυτά και εκζητούν την Χάριν, την ευλογίαν και την θαυματουργίαν παρά του Κυρίου μας.
Κατ’ αυτές τις ημέρες π.χ., συνετελέσθη μεταφορά της Σεπτής Τιμίας Ζώνης της Παναγίας μας σε κάποια Ι. Μητρόπολι, κάτι που επανειλημμένως έχει συμβή.
Δυστυχώς, παραβιάζεται κατάφωρα και προκλητικά η ρητή εντολή του Κυρίου μας, προς τους Μαθητές του: «Πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η Βασιλεία των Ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε͵ νεκρούς εγείρετε͵ λεπρούς καθαρίζετε͵ δαιμόνια εκβάλλετε·», αλλά προσέξατε πολύ, «δωρεάν ελάβετε͵ δωρεάν δότε» (Ματθ. ι 7-8). Αντιλαμβάνεσθε επομένως, ότι η παραβίασις αφορά την φοβερή οικονομική εκμετάλλευσι των πιστών. Σ’ αυτά τα “Ιεροπροσκυνήματα”, ανοίγουν παγκάρια και παραπάγγαρα, ταμεία και παραταμεία…!
Εκτός όμως της οικονομικής διαστάσεως του ζητήματος υπάρχει και κάτι βαρύτερο και φοβερώτερο. Τα Ιερά Αντικείμενα μεταφέρονται ειδικώς και αποκλειστικώς εις τα «Σπιτοπάλατα» των ισχυρών πολιτικών και οικονομικών παραγόντων του κόσμου τούτου. Έτσι μετακινούνται τα Ιερά μας σε Προεδρικά και Πρωθυπουργικά Μέγαρα, σε κατοικίες Πρωθυπουργών και άλλων επωνύμων προυχόντων. Προφανής λόγος δεν είναι η μεταφορά της Ευλογίας, αλλά το οικονομικό όφελος η η διευθέτησις άλλων (κυρίως δικαστικών) εκκρεμοτήτων και υποθέσεων των μεταφερόντων ταύτα Εκκλησιαστικών μεγαλοσχήμων Κληρικών. Προσέτι, το πιο σκοτεινό είναι ότι, εν “Ονόματι” των Ιερών μας Κειμηλίων, συντάσσονται “Συμφωνίες Ανομίας η Παρανομίας” με θεσμικά πρόσωπα της Πολιτείας.
Είναι γνωστό ανά το Πανελλήνιο ένα Μεγάλο «Εκκλησιατικο-Πολιτικό σκάνδαλο», που προέκυψε, προ ολίγων ετών, εξ αιτίας της μεταφοράς της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου εις ασθενούντας πολιτικούς. Το πράγμα κατέληξε σε άνομες και παράνομες πράξεις, εκ των οποίων μία ολόκληρος Κυβέρνησις έχασε την εξουσία της και κάποιοι ρασοφόροι ωδηγήθησαν εις τις φυλακές. Τα ατελείωτα δικαστήρια με τις περίεργες αποφάσεις, συνεχίζονται επί χρόνια τώρα. Τα δημοσιεύματα κατακλύζουν τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, να διασύρεται η Εκκλησία και να ζημιούται το ευλαβές ποίμνιο που δεν γνωρίζει τι να πιστεύση γύρω από αυτού του είδους τα σκάνδαλα, και τι όχι.
Κάποιος κληρικός διετύπωνε την απορία του με τον εξής χαρακτηριστικό τρόπο: «Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται. Οι ρασοφόροι αυτού του σκανδάλου, συνεχώς καταφέρνουν και αθωώνονται, αλλά τα δικαστήρια συνεχίζονται και δεν δείχνουν να τελειώνουν ποτέ!».
Τα σεπτά Σεβάσματα να εκτίθενται εις προσκύνησιν επί μονίμου βάσεως
Νομίζουμε ταπεινώς ότι είναι προφανές το τι πρέπει να καθιερωθή εις όλες μας τις Εκκλησίες και τις Ιερές Μονές, της ανά τον Κόσμο Ορθοδοξίας μας. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγώτερο από το προφανές:
Όλα τα Σεπτά Σεβάσματα, να εκτίθενται εις προσκύνησιν, με μεγάλη φροντίδα και ασφάλεια για την περίπτωσι κλοπής η καταστροφής, από όλους τους πιστούς, επί καθημερινής βάσεως, χωρίς άλλους όρους και προϋποθέσεις.
Για την όποια μεταφορά Ι. Σεβασμάτων (π.χ. από Ι. Μονάς) να ψηφισθή Ιεροσυνοδική ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙΣ παγκαρίων και ταμείων.
Δια δε την μεταφορά των Ιερών Σεβασμάτων, προτείνομε να γίνεται μετά φειδούς και σε ειδικές και εξαιρετικές περιπτώσεις. Αλλά, και όταν τούτο πραγματοποιείται τότε, η πρότασίς μας είναι απλή και λογική:
Να απαγορευθή δι’ αυστηράς Ιεροσυνοδικής Αποφάσεως η τοποθέτησις παγκαρίων και παραταμίων στους Ναούς που υποδέχονται τα Ιερά Σεβάσματα. Επί πλέον, ακόμη και τα κεριά και τα αγιαστικά στοιχεία, «λαδάκια κ.τ.λ.», κατά τις συγκεκριμένες ημέρες είτε να παρέχωνται εντελώς δωρεάν και άνευ ουδεμιάς επιβαρύνσεως είτε να μη υπάρχουν καθόλου κεριά, εάν επιβαρύνεται αρκετά ο Ι. Ναός, ως συμβαίνει εις το Άγιον Όρος.
Να μη μεθοδεύεται παράβασις και καταστρατήγησις της απαγορεύσεως
Πρέπει να τονίσουμε με έμφασι ότι θα πρέπει να μη συντελείται πονηρά καταστρατήγησις της αποφάσεως, καθ’ οιονδήποτε τρόπον και με πλάγιες μεθοδεύσεις.
Για παράδειγμα, κατά τις Ι. Πανηγύρεις των Ι. Ναών να μη πραγματοποιείται μεταφορά Ι. Σεβασμάτων και τοποθέτησις παγκαρίων λόγω της Εορτής. Δηλαδή, να μη εγκαθίσταται ούτε παγκάρι δίπλα στο μεταφερθέν Ι. Σέβασμα, αλλά ΟΥΤΕ και σε άλλο σημείο του Εορτάζοντος Ι. Ναού, δίπλα στην Ι. Εικόνα.
Ο Λαός προσφέρει αφειδώς δωρεάς του εις την Εκκλησίαν
Κάποιοι αγαθοί Κληρικοί και μοναχοί, εν απλότητι διαλογίζονται, ότι ο λαός μας θέλει να προσφέρει τα δώρα του προς την Εκκλησία, και εμείς οφείλουμε να μη τον παρεμποδίζουμε με οποιοδήποτε τρόπο. Ορθό και συμφωνούμε απόλυτα. Ναι, είναι αληθές, πως ο ευλαβέστατος λαός μας προσφέρει προς την Μητέρα του Εκκλησία, πλουσιοπάροχα, για τις ανάγκες της και για το φιλανθρωπικό της έργο, με ανοικτή καρδιά με μεγάλη απλοχεριά.
Προσέτι θα θέλαμε να καταγράψουμε εδώ την διαπίστωσι ότι αυτή η αναίσχυντη πράξις της ειδικής “Χριστοληστείας” έχει γίνει καθεστώς σε πολλές Σχισματικές και Αιρετικές «Εκκλησίες», ανά την Ελλάδα και την Οικουμένη.
Για παράδειγμα, σε γνωστό «Μοναστήρι» Ζηλωτών Παλαιοημερολογιτών, υπάρχει ένα προσκυνητάρι με την επιγραφή: «Ο τόπος ου έστησαν οι πόδες Κυρίου» (Πρβλ. Ψαλμ. ρλα’ 7). Υποτίθεται, ότι είναι στο σημείο στο οποίο ο «Γέροντας» είδε τον Θεό, όπως και ο Θεόπτης Μωϋσής. Εκείθεν, απορρέουν πολλές οικονομικές “Ιεροευλογίες”.
Να οι θησαυροί μας … Οι πτωχοί μας
Μελετώντες τα συναξάρια των Αγίων μας, διαπιστώνουμε εύκολα την παρακμιακή μας κατάστασι, σε καιρούς μάλιστα ειρηνικούς που, δυστυχώς, ευκόλως μας αγραναπαύουν και μας αποπνευματοποιούν.
Επί παραδείγματι, κατά τους πρώτους αιώνες της Χριστιανοσύνης, ο πραίτωρ της Ρωμης επληροφορήθη ότι η Εκκλησία έχει αμυθήτους θησαυρούς. Ως εξουσιαστής και φιλοχρήματος, εζήτησε από τον Αγ. Λαυρέντιο, Επίσκοπο Ρώμης, να του παρουσιάση όλους τούς θησαυρούς της Εκκλησίας.
Ο Άγιος του πρότεινε να προσέλθη το άλλο πρωϊνό στο κατάλυμά του. Με την έλευσι του άρχοντος, τον ωδήγησε στο παράθυρο και του έδειξε προς την αυλή. Εκεί υπήρχαν πολλοί άνθρωποι. Αλλά τι άνθρωποι; Ήσαν, όλοι οι πτωχοί, οι ρακένδυτοι, οι επαίτες, οι πονεμένοι, που προσήλθαν να παραλάβουν την συνδρομή της Εκκλησίας και τα ευγενή δώρα του Αγίου εκείνου Κληρικού.
-Να άρχοντα, είπε ο Άγιος! Αυτοί είναι οι πλούσιοι θησαυροί της Εκκλησίας. Αυτά είναι τα ανεξάντλητα πολύτιμα πετράδια της Βασιλείας του Θεού. Αποτέλεσμα ήτο, ο Άγιος να οδηγηθή στα βασανιστήρια και στον μαρτυρικό θάνατο.
Και άλλο παρόμοιο παράδειγμα: Ο Αγ. Ζωτικός ο Ορφανοτρόφος (εορτάζει 31 Δεκεμβρίου), προσήλθε στον Βασιλέα, του εζήτησε και έλαβε πολύ χρυσό, για να του αγοράση πολυτίμους λίθους. Αλλά όμως, η επένδυσίς του ήτο εντελώς παράξενη. Ολόκληρο τον χρυσό εξόδευσε, για να διασώση εκ του θανάτου τους λεπρούς της Πόλεως, ακόμη και την κόρη του Βασιλέως. Κατόπιν, αφού τους εφρόντισε δεόντως, τους εγκατέστησε εις κατάλληλα οικήματα έξω από την Πόλι. Έτσι επρομηθεύθη τους «υπερπολιτίμους λίθους» για τον Βασιλέα, αλλά εκείνος ωδήγησε τον Άγιο στον μαρτυρικό θάνατο.
Μικρά μερίς μετά φόβου Κυρίου
Εν συμπεράσματι, πρέπει να τονίσουμε ότι τα όποια χρήματα συνάζει η Εκκλησία, πρέπει να τα χρησιμοποιή καλώς, τόσο για τον ευπρεπισμό των Ναών, Μονών και Ιδρυμάτων της, αλλά κυρίως προς ενίσχυσι και βοήθεια των ελαχίστων ενδεών και πτωχών, των πονεμένων και πεινασμένων αδελφών του Χριστού, που δυστυχώς στις μέρες των “Kατοχικών Μνημονείων” έχουν γίνει αμέτρητοι κρυπτόμενοι και φανερούμενοι.
Με προσοχή όμως, αυτά τα χρήματα να μη υποκλέπτωνται από τους εκμεταλλευτές. Επί πλέον να μη διασπαθίζωνται μέσα από υποχθόνιες μεθοδεύσεις και σκοτεινές διαδικασίες, που ασφαλώς είναι αντίθετες προς το Άγιον Θέλημα του Κυρίου μας. Μη λησμονούμε ότι, «έστι δίκης Οφθαλμός, Ος τα πανθ’ ορά» (Αγ. Κλήμης Αλεξανδρεύς, Stromata 5.14.121.1.6).!
Ας κάνουμε συνετή διαχείρισι και του οβολού της χήρας, καθότι: «κρείσσων μικρά μερίς μετά φόβου Κυρίου η θησαυροί μεγάλοι μετά αφοβίας» (Ψαλμ. ιε 16). Και τότε, ασφαλώς, ο Δωρεοδότης και Υπέρπλουτος θα αναπληρώση τα ελλείποντα.