Ὁ αἱρετικός, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ εἰς τὴν αἰωνίαν ἀπώλειαν, κατανοεῖται ἀπὸ τὸν Σεβ. Σύρου ὡς «καλὸς πατέρας… μὲ μεγάλη ποιμαντικὴ καὶ κηρυκτικὴ δράση»… καὶ ἡ Ἱερὰ Ἐξέτασις εἰς τὴν Δύσιν μᾶλλον ἐπιβεβαιώνει ὅτι «ἡ διαφορὰ στὸ δόγμα δὲν μειώνει τὴν ἀγάπη»… Μήπως ἐνώπιον τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος ἐχάθη ἡ οὐσία; Παραθέτομεν ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱ. Μ. Σύρου.
«Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β΄, ἅμα τῷ ἀγγέλματι τῆς πρὸς Κύριον ἐκδημίας τοῦ διατελέσαντος Ἐπισκόπου Σύρου-Θήρας καὶ Ἀποστολικοῦ Τοποτηρητοῦ Κρήτης ἀοιδίμου Φραγκίσκου Παπαμανώλη, προέβη στὴν ἀκόλουθη δήλωση:
“Ἡ ΡΚαθολική Ἐκκλησία τῆς Σύρου στερεῖται ἕνα καλὸ πατέρα, ποὺ τὸν διέκριναν πηγαία εὐγένεια, ἁπλότητα, πραότητα καὶ ἀπροσποίητη καλωσύνη, καὶ ἕνα ἄγρυπνο ποιμένα, μὲ μεγάλη ποιμαντικὴ καὶ κηρυκτικὴ δράση, ὁ ὁποῖος σὲ κάθε κήρυγμά του ἀναφερόταν στὸν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν Παῦλο!
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Σύρου στερεῖται ἕνα ἀνυπόκριτο φίλο, ὁ ὁποῖος συνέβαλε τὰ μέγιστα στὴν ἑδραίωση τῆς ὁμόνοιας καὶ τῆς συναλληλίας μεταξὺ τῶν πιστῶν τῶν δύο συνοικούντων Δογμάτων, ποὺ ἀνέδειξαν τὴ Σύρο παγκόσμιο πρότυπο ἁρμονικῆς συμβίωσης, κατὰ τὴν ὁποία ἡ διαφορὰ στὸ δόγμα δὲν μειώνει τὴν ἀγάπη, οὔτε ἡ ἀγάπη ζημιώνει τὸ δόγμα!”
Καὶ ἐγὼ στεροῦμαι ἕνα καλὸ φίλο καὶ συνοδοιπόρο στὴν ἀπὸ κοινοῦ ἀντιμετώπιση τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων, ποὺ κατὰ καιροὺς ἀντιμετώπισαν οἱ Συριανοί.
Μὲ πολὺ συγκίνηση ἐνθυμοῦμαι τὴν 19η Ἰανουαρίου 2002, ὅταν ἀποβιβαζόμουν στὴ Σύρα, γιὰ τὴν ἐνθρόνισή μου στὴν, Θείᾳ βουλήσει καὶ εὐδοκίᾳ, λαχοῦσαν μοι Ἐπαρχία, ὁ πρῶτος ἀσπασμὸς ποὺ δέχτηκα ἦταν ἀπὸ τὸ Σεβασμιώτατο Φραγκίσκο, σὰν ἔνδειξη ἀενάου φιλίας, ἀδιαταράκτου ἀγάπης καὶ συνεργασίας γιὰ τὴν πρόοδο τοῦ νησιοῦ μας καὶ τῶν εὐγενῶν κατοίκων του.
Συμμετέχοντας ὁλοθύμως στὸ πένθος τῆς ΡΚαθολικῆς Ἐκκλησίας Σύρου, ἐκφράζω τὰ συλλυπητήριά μου στὸν κατὰ πάντα ἄξιο διάδοχό του, Σεβασμιώτατο κ. Πέτρο Στεφάνου, στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας του καὶ στοὺς οἰκείους του, καὶ προσεύχομαι ὁ Κύριος νὰ ἀναπαύει ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχή του καὶ νὰ τὸν ἔχει αἰώνια στὴ μνήμη Του”».