Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Ἡ στάση τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα ἔγινε ἀφορμή, γιὰ νὰ ἐξαπολύσουν μύδρους σ’ αὐτὸ οἱ ἐπιμένοντες στὴν μονομέρεια. Καὶ παρεπόμενα δὲν ἐξέλιπε ἡ ἀπαξίωση γιὰ τὴ στάση τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας καὶ γιὰ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης.
“Νεοζηλωτὲς” τοὺς ἀπεκάλεσαν στὴν ἀγωνιώδη προσπάθειά τους νὰ στηρίξουν ὅσα δὲν ἦταν σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ ἀπαξιωτικοὶ χαρακτηρισμοὶ καταδείκνυαν τὴν ἔλλειψη θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων.
Πόσους ἀνέπαυσε ἡ ἀπαξιωτικὴ δήλωση σὲ συνέντευξη ποὺ ἔδωσε ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄, ὅτι δῆθεν “τοὺς ἔβαλε πάνω ὁ Πατριάρχης Μόσχας”, ἐννοώντας τὰ Πατριαρχεῖα Βουλγαρίας καὶ Γεωργίας, κάτι τὸ ὁποῖο φυσικὰ δὲν ἴσχυε.
Ἡ ἀπαξιωτικὴ ἐκείνη δήλωση τοῦ μ. Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, ἀκολούθησε τὴν ἀπαξίωση τῆς ἐλευθερίας ἔκφρασης 5 Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου στὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπέγραψαν τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, μὲ τὶς ἀπαράδεκτες ἐκ μέρους του “ἀντ’ αὐτοῦ” ὑπογραφές.
Ἡ ἀνακοίνωση τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας, ἡ ὁποία ἀναρτήθηκε στὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας www.bg-patriarshia.bg, ἡμερομηνίας 29 Νοεμβρίου 2016, ἀναφέρετο στὸ κείμενο τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης “Ἡ σχέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὸν ὑπόλοιπο χριστιανικὸ κόσμο”. Ἡ ἀνακοίνωση ἐκείνη τοὺς ἐνοχλεῖ ἀκόμα.
Καὶ μόνη ἡ ἀπόλυτη σιγή τους γιὰ τὶς λεγόμενες “ἐκκλησιολογικὲς προϋποθέσεις” τῆς “Δήλωσης τοῦ Τορόντο” ἀρκεῖ. Κανένας δὲν τόλμησε νὰ ἀπαντήσει καὶ οὔτε πρόκειται νὰ πράξει κάτι τέτοιο.
Ἡ ὁμολογιακὴ ἀναφορὰ στὴν ἀνακοίνωση τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας, ὅτι «Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι “ἡ Ὁδὸς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή”», μᾶς θύμισε τὴν παρήγορο ὁμολογία στὴν ἐπιστολὴ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου ἀναφορικὰ μὲ τὶς οἰκουμενιστικὲς καὶ φιλενωτικὲς ἐνέργειες τοῦ τότε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα : «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ Αὐτὸς τὴν κυβερνάει».
Θὰ ἦταν παράλειψη ἐπισης νὰ μὴ σημειώσουμε ὅτι στὴν ἀνακοίνωση τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας, γινόταν ἀναφορὰ καὶ στὴν παρουσία τῶν ἑτεροδόξων “παρατηρητῶν” στὴ Σύνοδο, μὲ τὴν ὀρθόδοξη σαφήνεια ὡς ἑξῆς: “…ἑτεροδόξων θρησκευτικῶν ὁμάδων (Ρωμαιοκαθολική, Ἀγγλικανικὴ κλπ). Ἡ ἀκρίβεια τοῦ ἐπιθετικοῦ προσδιορισμοῦ “θρησκευτικῶν ὀμάδων” κατεδείκνυε τὶς ἐκκλησιολογικὲς ἐκτροπές.
Αὐτὸ ποὺ ἐπισημαίνετο πρὶν τὴν ἀνακοίνωση αὐτὴ στὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας, ὅτι «ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχουν ἄλλες ἐκκλησίες, ἀλλὰ μόνο αἱρέσεις καὶ σχίσματα, καὶ τὸ νὰ ὀνομάζονται “ἐκκλησίες” εἶναι θεολογικό, δογματικὸ καὶ κανονικὸ λάθος», βρῆκε τὴν ὀρθόδοξη ἐκφραστικὴ συνέχειά του στὴν ἐν λόγῳ ἀνακοίνωση.
Στὴν ἀνακοίνωση γινόταν ἀναφορὰ στὴ “θεωρία τῶν κλάδων” καὶ στὰ συναφῆ οἰκουμενιστικὰ ἀτοπήματα ὡς ἑξῆς: «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ τὶς διαφορετικὲς ἔννοιες καὶ δόγματα, στὰ ὁποῖα οἱ ἑτερόδοξοι ἔχουν δικαιολογήσει αὐτὴν τὴν ἑνότητα, ὅπως εἶναι οἱ θεωρίες γιὰ τὴν ὕπαρξη μίας φαινομενικῆς “ἑνότητας” ὅλων τῶν χριστιανικῶν δογμάτων, ὅπως οἱ διδασκαλίες γιὰ τὴν “ἀόρατη ἐκκλησία”, τὴ “θεωρία τῶν κλάδων”, τὴ “βαπτισματικὴ θεολογία” ἢ τὴν “ἰσότητα τῶν δογμάτων”».
Ἡ θεολογικὴ ἐπεξήγηση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, κατέρριψε τὰ ἐμπαθῆ καὶ ἀνυπόστατα περὶ δῆθεν ἐθνοφυλετισμοῦ, ἀναφορικὰ μὲ τὴ στάση της γιὰ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης.
Ἀναφορικὰ μὲ τὴ “νομιμοποίηση” τῆς συμμετοχῆς στὸ Π.Σ.Ε., σημειώνοντο τὰ ἑξῆς : “στὸ ὁποῖον (Π.Σ.Ε.), ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, εὐτυχῶς, ἐδῶ καὶ πολὺ καιρὸ δὲν συμμετέχει”.
Τὸ ἐπίρρημα “εὐτυχῶς” στὴν ἀνακοίνωση αὐτή, φανερώνει τόσο τὴν μεταμέλεια, ὅσο καὶ τὸ ἄτοπο νὰ ἀνήκει σὲ αὐτὸ τὸ συγκρητιστικὸ συνονθύλευμα. Ὡς γνωστὸ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας ἔχει ἀποχωρήσει ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε. τὸ ἔτος 1998.
Ἀνάλογη ἦταν καὶ ἡ ἐπισήμανση κατά τὴν 21 Ἀπριλίου 2016 τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, ἡ ὁποία προηγήθηκε τῆς ἀνακοίνωσης αὐτῆς, στὴν ὁποία σημειώνοντο τὰ ἑξῆς: «Δόξα τῷ Θεῷ γιὰ τὸ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας ἐξῆλθε ἀπὸ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, γιὰ τὸ ὁποῖο ἐξέφρασε τὴν ἀποδοκιμασία της γιὰ τὴ λειτουργία του, γιὰ τὸν λόγο ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μέλος μίας ὀργάνωσης, στὴν ὁποία θὰ θεωρεῖται “ὡς μία ἐκ τῶν πολλῶν ἢ ὡς κλάδος τῆς Μίας Ἐκκλησίας, ποὺ ψάχνει καὶ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν πραγμάτωσή της στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν”».
Μπορεῖ κανεὶς μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ νὰ προβάλλει τὸν ἰσχυρισμὸ γιὰ τὴ στάση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, ὅτι στερεῖται ἐκκλησιαστικῆς καὶ θεολογικής ἐπιχειρηματολογίας; Μπορεῖ κανεὶς μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ νὰ προβάλλει τὸν ἰσχυρισμὸ γιὰ τὴ στάση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, ὅτι πρόκειται γιὰ στάση ποὺ φανερώνει μὴ κατ’ ἐπίγνωση ζῆλο; Σαφέστατα ὄχι.