Τοῦ κ. Περικλέους Ἠλ. Νταλιάνη, Θεολόγου
4ον.-Τελευταῖον
Ε) Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
α. Ὁ Σεβ. Μόρφου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ συμμετάσχη εἰς τὴν ψευδοσύνοδον τοῦ Κολυμπαρίου ἀφοῦ ἦτο ἀντίθετος μὲ αὐτὴν
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κήρυξε τὴν παραβολὴ τῆς ξηρανθείσης Συκῆς. Στὸν ὄρθρο τῆς Μεγάλης Δευτέρας, ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν ξηρανθεῖσα συκιὰ ποὺ ἀναφέρει τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Ματθ. 21,18-22). Μὲ τὴν παραβολὴ αὐτὴ ὁ Χριστὸς συμβολίζει τὸ Ἰσραήλ, τὸ ὁποῖο πλέον πρόδωσε τοὺς προφῆτες του καὶ τὸν Μεσσία Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ πλέον δὲν βγάζει πνευματικοὺς καρποὺς καὶ ἔργα ἀγαθά, ἀλλὰ ἀντίθετα ἔργα τοῦ διαβόλου. Τὸ ἴδιο γίνεται καὶ μὲ τοὺς ψευδοπροφῆτες καὶ τοὺς ψευδοποιμένες.
Προσωπικὰ μπορῶ νὰ δεχθῶ ὅτι ὁ Σεβ. Νεόφυτος εἶχε ἀγαθὰ κίνητρα πρὸ τῆς Συγκλήσεως τῆς Ψευδοσυνόδου. Ἐν τέλει ὅμως συμμετεῖχε σὲ αὐτὴν καὶ στὸ τέλος ἡ ὑπογραφὴ του μπῆκε ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο.
Καὶ ἐδῶ δημιουργεῖται τὸ ἐρώτημα; Γιατί ὁ Μόρφου συμμετεῖχε στὸ Κολυμπάρι, ἀφοῦ δὲν δεχόταν – σωστὰ ἀρχικὰ ὅπως ἔλεγε – τὴν ψευδοσύνοδο καὶ γιατί ἐν τέλει ἔστω καὶ ἔμμεσα δὲν ἀντέδρασε, ὅταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου προέβη στὴν ἐν λόγῳ πλαστογραφία;
Ἐὰν ὄντως ἦταν ἀντίθετος στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ συμμετάσχει σὲ αὐτήν, ἀφοῦ οὕτως ἢ ἄλλως ἡ συμμετοχὴ τῶν Μητροπολιτῶν σὲ αὐτήν, διὰ τῶν ἀντιπροσωπιῶν τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν δὲν ἦταν οὐσιαστική, ἀλλὰ ἦταν γιὰ «ὀμορφιὰ ἢ γιὰ γλάστρα», ὅπως λέει ὁ λαὸς (χωρὶς οὐσιαστικὴ δηλαδὴ συμμετοχή), διότι τὶς ἀποφάσεις θὰ τὶς λάμβαναν οἱ προκαθήμενοι ἀπὸ μόνοι τους – καθ’ ὑπόδειξιν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου – καὶ ὄχι οἱ Μητροπολίτες, ὅπως καὶ ἔγινε καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Σεβ. Μόρφου Νεοφύτου, κάτι τὸ ὁποῖο καὶ ὁ ἴδιος γνώριζε πρὸ τῆς συμμετοχῆς του σὲ αὐτήν.
Στὴν Ἐκκλησία τῆς ΕΛΛΑΔΟΣ, δὲν συμμετεῖχαν πρὸς τιμήν τους οἱ Ἕλληνες Μητροπολίτες – γιὰ λόγους συνειδήσεως, ὅπως δήλωσαν οἱ περισσότεροι τουλάχιστον καὶ λίγοι γιὰ προσωπικοὺς λόγους – ὅπως ὁ Ν. Σμύρνης Συμεών, ὁ Μακαριστὸς πρ. Φθιώτιδος Νικόλαος, ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ, ὁ Μακαριστὸς πρ. Γλυφάδος Παῦλος, ὁ Μακαριστὸς πρ. Αἰτωλίας Κοσμᾶς, ὁ Μακαριστὸς πρ. Γόρτυνος Ἰερεμίας, ὁ Φλωρίνης Θεόκλητος, ὁ Ἐλευθερουπόλεως Χρυσόστομος, ὁ Ζιχνῶν Ἱερόθεος, ὁ Ἐδέσσης Ἰωήλ, ὁ Κοζάνης Παῦλος, ὁ Γυθείου Χρυσόστομος, ὁ Καισαριανῆς Δανιήλ, ὁ Κηφισίας Κύριλλος…, οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες, ὅπως τὰ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀντιοχείας, τῆς Μόσχας (μὲ τοὺς περισσότερους ἐπισκόπους καὶ τὸ μεγαλύτερο ποίμνιο), τῆς Γεωργίας, τῆς Βουλγαρίας καὶ ἐν μέρει τῆς Σερβίας, ἡ ὁποία ἀρχικὰ συμμετεῖχε κατόπιν πιέσεων τὴν τελευταία στιγμή, ἀλλὰ τελικὰ ἀποχώρησε λόγω ἐλλιπῶν διευθετήσεων σχετικὰ μὲ τὴν ὁμοφωνία τῶν ἀποφάσεων.
Μάλιστα ἐνῶ ἀρχικὰ εἶχε ἀνακοινωθεῖ ἡ συμμετοχὴ 290 ἐπισκόπων, τελικὰ συμμετεῖχαν 156 ἐπίσκοποι, ἀφοῦ πολλὲς τοπικὲς Ἐκκλησίες δὲν συμπλήρωναν τοὺς 25 ἐπισκόπους στὶς ἀντιπροσωπίες τους, ὅπως εἶχαν δικαίωμα, ὅπως ὁμοίως ἔγινε καὶ μὲ τὴν ἀντιπροσωπία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἀλλὰ ὁ Μητρ. Μόρφου ἔτρεξε νὰ συμμετάσχει καὶ νὰ προσφέρει ὅπως φαίνεται «σωσίβιο» στὴν μικρὴ αὐτὴ ἀντιπροσωπία τῶν 17 μὲ αὐτὸν συνολικὰ ἀντιπροσώπων.
Ἐπίσης ὁ Μητρ. Μόρφου ἤξερε ὅτι στὴν ψευδοσύνοδο θὰ συμμετεῖχαν ὡς παρατηρητὲς οἱ ἐκπρόσωποι τῶν αἱρέσεων καὶ θὰ γινόταν καὶ συμπροσευχή. Ἄρα γιατί συμμετεῖχε ἀναρωτιέται ὁ κάθε πιστός;
Ὁ κ. Β. Χαραλάμπους ἀναρωτιέται καὶ σκέπτεται φανταστικὰ πράγματα ποὺ δὲν ἔγραψα ποτέ. Γράφει: «Δηλαδὴ μὲ βάση τὰ γραφόμενα τοῦ κ. Περικλέους Ἠλ. Νταλιάνη, συμφωνοῦσε ἀλλοτρόπως ὁ Μητροπολίτης Μόρφου, μὲ τὰ ὅσα ἀντορθόδοξα παρεισέφρησαν σὲ κείμενα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης; Δηλαδὴ ἦταν γιὰ τὸν Σεβασμιώτατο Μόρφου ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης ἑπόμενη “τοῖς Ἁγίοις Πατράσι’’;»
Προσωπικὰ μὲ ἐνδιαφέρει τὸ ἀποτέλεσμα τῶν πράξεων, τὸ ὁποῖο ἦταν τελικὰ ἡ ὑποχώρηση τοῦ Μητρ. Μόρφου. Σαφῶς καὶ δὲν πιστεύω ὅτι ὁ Σεβ. Μόρφου δεχόταν ὡς δῆθεν «ὀρθόδοξη» τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, ἀλλὰ ἐν τέλει ὑποχώρησε, γιὰ νὰ μὴ χάσει τὸν θρόνο του, τὸν ὁποῖο ὅμως θρόνο ἐν τέλει δὲν ὁρίζει ὁ ἴδιος, ἀφοῦ πλέον αὐτὸν τὸν ἐξουσιάζει οὐσιαστικὰ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου.
Σαφῶς καὶ δὲν πιστεύω, ὅπως γράφει ὁ Β.Χ. ὅτι «συμφωνοῦσε καὶ συμφωνεῖ ὁ Μητροπολίτης Μόρφου μὲ τὴν ἐκκλησιολογικὴ στρέβλωση τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο, περὶ ἀναγνώρισης στοιχείων τῆς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας στὶς αἱρετικὲς κοινότητες μέλη τοῦ λεγόμενου Π.Σ.Ε.;»…
Εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ ἀνωτέρω προσπαθεῖ νὰ παρασύρει τὸν ἀναγνώστη ἀπὸ τὸ οὐσιῶδες θέμα ποὺ εἶναι ἡ ὑπογραφὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου – ἀντὶ τοῦ Σεβ. Μόρφου, κάτι τὸ ὁποῖο κάνει τὸν Σεβασμιώτατο Συνένοχο, ἀφοῦ ἡ ἔμμεση ὑπογραφή του στὴν ψευδοσύνοδο σημαίνει καὶ ἔμμεση ἀναγνώριση αὐτῆς, ἀκόμη καὶ ἐὰν αὐτὴ ἡ ὑποχώρηση ἔγινε ἀπὸ δειλία.
Ὅμως ἐδῶ ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη πονηρὴ λεπτομέρεια. Ὁ Σεβ. Μόρφου Νεόφυτος, ἐκτὸς τοῦ ὅτι δέχθηκε νὰ συμμετάσχει στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τὸ 2016, δὲν φαίνεται νὰ διαφώνησε μὲ τὸ σύνολο τῶν ἀποφάσεων αὐτῆς, ἀλλὰ μὲ ἕνα συγκεκριμένο κείμενο τοῦ Κολυμπαρίου, τὸ ὁποῖο σχολιάζει ὁ Μητρ. Μόρφου στὸ…« Ὑπόμνημα πρὸς τὴν ἐν Κρήτῃ Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀναφορικῶς πρὸς τὴν εἰδικὴν Συνεδρίαν αὐτῆς ἐπὶ τοῦ θέματος: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον». Σὲ αὐτὸ τὸ κείμενο ὁ Σεβ. Μόρφου Νεόφυτος γράφει ἀρχικά:
«Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, Οἰκουμενικὲ Πατριάρχα Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖε καὶ Πρόεδρε τῆς Ἁγίας ταύτης Συνόδου…
Ἀναφορικῶς πρὸς τὸ θέμα τῆς παρούσης Συνόδου, «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον», εὐχαριστοῦμεν ἐκ βαθέων τὴν πατρικὴν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ Πρόνοιαν, ἡ ὁποία ἀξιώνει ἡμᾶς νὰ καταθέσωμεν ἐνώπιον Ὑμῶν ἐμπειρίας ἁγίων ἀνθρώπων, ὡς πρὸς τὸ τί εἶναι Ἐκκλησία, καὶ πῶς ἡ Ἐκκλησία σημαίνεται εἰς τὴν Θεολογίαν τῆς ἐμπειρίας καὶ εἰς τὴν ἁγιοπνευματικὴν ἐμπειρίαν μεγάλων θεολόγων τοῦ συγχρόνου Ὀρθοδόξου κόσμου, ἀνεγνωρισμένου κύρους…».
Ἄρα ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω βλέπουμε ὅτι ὁ Σεβ. δέχεται τὴν σύνοδο ταύτη ὡς «Ἁγία Σύνοδο», παρόλες τὶς διαφωνίες του στὸ ἐν λόγῳ κείμενο καὶ ἐπίσης θεωρεῖ εὐλογία τόσο τὴν σύγκληση αὐτῆς, ὅσο καὶ ὀνομάζει ὡς «μεγάλους θεολόγους» τοὺς οἰκουμενιστὲς ποὺ ἔβγαλαν τὰ ἐν λόγῳ κακόδοξα θεωρήματα!!! Ἄρα ἐντρυφώντας βαθύτερα στὸ ἐν λόγῳ θέμα, μήπως τελικὰ ἀνατρέπεται τὸ ἀφήγημα τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, «περὶ ὁλικῆς διαφωνίας τοῦ Μόρφου Νεοφύτου, μὲ τὴν σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου»; Μήπως τελικὰ ἦταν διαφωνία ἁπλὰ σὲ ἕνα συγκεκριμένο κείμενο καὶ ὄχι ἐν γένει μὲ τὸ σύνολο καὶ τὴν σύγκληση τῆς ἴδιας τῆς ψευδοσυνόδου;
ΣΤ) ΕΝ ΤΕΛΕΙ Ο Β.Χ. ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΑΦΟΥ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΔΕΙΛΙΑΝ ΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ – Η ΑΡΧΙΚΗ «ΑΡΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ», Η ΟΠΟΙΑ ΤΕΛΙΚΑ ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ «ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ»
Τέλος γράφει ὁ κ. Β. Χ. καὶ μὲ δικαιώνει ἀπόλυτα: «Ἡ ἀντισυνοδικότητα τῶν “ἀντ’ αὐτοῦ’’ ὑπογραφῶν ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β΄, στὴ θέση τῶν πέντε Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, οἱ ὁποῖοι δὲν θέλησαν νὰ ὑπογράψουν τὰ κείμενα τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, δὲν ἄφηνε περιθώρια γιὰ τέτοια καμώματα. Ἡ ἀπάντηση ἡ ὁποία δόθηκε ἀπὸ τὸν μ. Ἀρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β΄, γιὰ τὶς ἀντ’ αὐτοῦ ὑπογραφές, ὅτι δηλαδὴ “δὲν θὰ κάνει ὁ καθένας ὅτι θέλει’’, νὰ θεωρήσουμε ὅτι εἶχε τὴν ἐξαίρεσή της γιὰ τὸν Μητροπολίτη Μόρφου; Μὰ εἶναι σοβαρὰ πράγματα αὐτά;»
Δηλαδὴ ὁ κ. Β. Χαραλάμπους ἐν τέλει παραδέχεται παραπάνω, τὴν ὑποχώρηση τοῦ Σεβ. Μόρφου Νεόφυτου, ὅπως ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΤΡΙΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ σὺν τῶν δύο ὑπολοίπων Ἐπισκόπων σχετικὰ μὲ τὸ Κολυμπάρι καὶ τὴν ἀντικατάσταση τῆς ὑπογραφῆς τους ἀπὸ τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο, ὁπότε «τί χρεία μαρτύρων ἔχουμε, περὶ τῆς ἀληθείας τῶν γεγονότων καὶ τῶν γραφομένων μου», τὰ ὁποῖα ὁ Β. Χ. προσπαθεῖ ἀρχικὰ νὰ πεῖ ὡς δῆθεν «ψέμα», ἀλλὰ ἐν τέλει παραδέχεται καὶ ὁ ἴδιος ὡς ἀλήθειαν!
Σὲ ὅ,τι ἔχει νὰ κάνει τέλος μὲ τοὺς ἄλλους Μητροπολίτες, θὰ θυμίσω στὸν κ. Β. Χ. ὅτι οἱ ἐν λόγῳ Μητροπολίτες δὲν βγῆκαν νὰ ὑπερηφανευτοῦν, ὅπως ὁ Μόρφου, γιὰ τὴν στάση καὶ τὴν τελικὴ ὑποχώρησή τους στὸ Κολυμπάρι καὶ τὸ Οὐκρανικό.
Ἐπίσης μετὰ τὸ Κολυμπάρι καὶ τὴν ἀναγνώριση τῶν Οὐκρανῶν σχισματικῶν, οἱ Κύπριοι συνοδικοί, Μητροπολίτες Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος, Μόρφου Νεόφυτος, Κύκκου Νικηφόρος, Ταμασσοῦ Ἡσαΐας, καθὼς καὶ ἐπίσκοποι Ἀμαθοῦντος Νικόλαος καὶ Λήδρας Ἐπιφάνιος, ποὺ δὲν συμφωνοῦσαν ἀρχικὰ μὲ τὴν ἀναγνώριση τῆς OCU, ἀρνήθηκαν νὰ συμμετάσχουν στὸ συνοδικὸ συλλείτουργο, ποὺ καθόρισε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Κύπρου στὴ μνήμη τοῦ ἐθνομάρτυρα Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ στὶς 10 Ἰουλίου 2021.
Ἐν συνεχείᾳ ὅμως δὲν κράτησαν τὸν ἀγώνα, ἀλλὰ ὑποχώρησαν καὶ ἐν τέλει συντάχθηκαν ἔστω καὶ ἀτύπως μὲ τὸ μέρος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου (δηλαδὴ οἱ ἕξι ὑποτάχθηκαν στὸν ἕνα, ὁ ὁποῖος ἦταν μάλιστα καὶ λάθος), οὐσιαστικὰ βάζοντας «ταφόπλακα» στὸν ἀγώνα ποὺ εἶχε νὰ κάνει μὲ τὴν μὴ κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, μὲ τοὺς σχισματικοὺς καὶ ἀχειροτόνητους τῆς Οὐκρανίας, ἡ ὁποία μετέχει πλέον τοῦ σχίσματος καὶ ἂς μέμφεται ὁ ἐκεῖ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ Γεώργιος τὴν «ἀποτείχιση», ὡς δῆθεν «σχίσμα», ἔχοντας κάνει τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου νὰ ἔχει πάθει πανικὸ – λόγῳ τῶν ἐκεῖ ἀντιδράσεων καὶ τοῦ Μητροπολίτη Τυχικοῦ τοῦ ἕως τώρα τοὐλάχιστον ὁμολογητοῦ Ἐπισκόπου, ἀρκεῖ νὰ μὴ προδώσει στὴν συνέχεια τὸν ἀγώνα του! Μὲ λίγα λόγια «στὸ σπίτι τοῦ κρεμασμένου δὲν μιλᾶνε γιὰ σκοινί.» Ἐπίσης οἱ ἐν λόγῳ Μητροπολίτες κατέλυσαν τὴν συνοδικότητα καὶ ὑποτάχθηκαν στὸν Παπισμὸ τοῦ ἑνός!
Ἂς μᾶς ποῦν λοιπὸν οἱ τέσσερις μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος, Μόρφου Νεόφυτος, Κύκκου καὶ Τηλλυρίας Νικηφόρος, Ταμασοῦ καὶ Ὀρεινῆς Ἡσαΐας, καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Ἀμαθοῦντος Νικόλαος κ.ἄ., ποιὰ εἶναι ἡ στάση τους σήμερα σχετικὰ μὲ τὸ Κολυμπάρι καὶ τὸ Οὐκρανικὸ σχίσμα καὶ τί προτίθενται νὰ κάνουν, γιὰ νὰ μὴ λένε ὅτι δῆθεν τοὺς «ἀδικοῦμε». ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ.
Υ.Σ. «Ο.Τ.»: Κάνομεν γνωστὸν εἰς τοὺς ἀγαπητοὺς ἀρθρογράφους ὅτι δὲν θὰ ὑπάρξη ἄλλη ἀνταπάντησις, μετὰ τὴν ὁλοκλήρωσιν τῆς ἀνταπαντήσεως τοῦ κ. Περικλέους Νταλιάνη.