Γράφει ὁ κ. Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, πρέσβυς ἐπὶ τιμῇ
Σὲ ὁποιαδήποτε διαπραγμάτευση τὰ ἐμπλεκόμενα μέρη γνωρίζουν ἀπὸ πρὶν τί ἐπιδιώκουν καὶ τί ἑλιγμοὺς καὶ παραχωρήσεις μποροῦν νά κάνουν, γιὰ νὰ πετύχουν τὸν σκοπό τους. Ὅλοι γνωρίζουν, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση πού, καθὼς δὲν θέτει καμιὰ ἀπαίτηση στὴν Τουρκία, ἡ μόνη παραχώρηση ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει θὰ εἶναι πάνω στήν ἐθνικὴ κυριαρχία. Μία σοβαρὴ ἑλληνικὴ κυβέρνηση θὰ ἔθετε τὶς παρακάτω ἀπαιτήσεις στὴν Τουρκία στὰ πλαίσια τῶν διμερῶν διαπραγματεύσεων, κάτι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ κάνει καὶ ἡ σημερινὴ ἂν δὲν ἔπασχε ἀπὸ τὸ σύνδρομο τῆς ὑποτέλειας. Συγκεκριμένα:
1. Ἐπιστροφή τῆς Ἴμβρου καὶ τῆς Τενέδου, ἐπειδή ἡ Τουρκία οὐδέποτε ἐφάρμοσε τὸ ἄρθρο 14 τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης ποὺ προβλέπει εἰδικὴ διοικητικὴ ὀργάνωση.
2. Ἀποζημίωση γιά τὶς ζημιὲς ποὺ ὑπέστη ἡ Ὁμογένεια τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπό τὶς βιαιοπραγίες τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1955 (οἱ ἐλάχιστες ἀποζημιώσεις ποὺ δόθηκαν τότε φορολογήθηκαν μὲ 100%, μὲ συνέπεια νὰ μή φθάσει τίποτα στὰ χέρια τῶν δικαιούχων).
3. Ἐπίσημη ἀκύρωση τοῦ Τουρκο-Λιβυκοῦ μνημονίου ποὺ δὲν ἔχει, ἐξάλλου, ἐπικυρωθεῖ ἀπὸ τή Λιβύη.
4. Ἀπόσυρση τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων Κατοχῆς ἀπὸ τὴν Κύπρο καί ἀναγνώριση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ὡς προϋπόθεση γιὰ νὰ προχωρήσουν οἱ ἐνταξιακὲς διαπραγματεύσεις τῆς Ἄγκυρας μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση.
5. Ἀπόσυρση τῆς τουρκικῆς στρατιᾶς τοῦ Αἰγαίου στήν ἐνδοχώρα τῆς Τουρκίας, γιατί ἀποτελεῖ ἀπειλὴ γιὰ τὰ ἑλληνικὰ νησιά.
6. Κατάργηση τοῦ casus belli.
7. Ἄνοιγμα καὶ λειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης.
8. Ἐπαναφορά τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ τῆς Μονῆς τῆς Χώρας στό μουσειακὸ καθεστὼς ποὺ εἶχαν.
9. Νά σταματήσει ἡ κατασκευή ἀπό τούς Τούρκους τῆς διώρυγας πού, παράλληλα μὲ τὸν Βόσπορο, θὰ συνδέει τὴν Μαύρη Θάλασσα μὲ τὴ Θάλασσα τοῦ Μαρμαρᾶ, καθὼς εἶναι ἄγνωστες οἱ περιβαλλοντικὲς ἐπιπτώσεις ποὺ θὰ ἐπιφέρει στὸ Αἰγαῖο αὐτὸ τό φαραωνικό ἔργο.
Αὐτὲς οἱ ἐννέα ἀπαιτήσεις τῆς Ἑλλάδας πρός τὴν Τουρκία θά μποροῦσε νά προστεθοῦν στὰ πλαίσια τοῦ δῆθεν διαλόγου ποὺ διεξάγεται αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἀνάμεσα στὶς δύο χῶρες.
Ἡ Ἑλλάδα, ὡστόσο, θὰ πρέπει ταυτόχρονα μὲ τὶς ἀπαιτήσεις της νὰ προχωρήσει στὴν ἐπέκταση τῶν χωρικῶν της ὑδάτων στὰ 12 ναυτικὰ μίλια (τὸ ἴδιο καὶ στόν ἐναέριο χῶρο), ὥστε να συμπέσουν οἱ κινήσεις της καὶ νὰ δημιουργηθεῖ πάταγος καί σύγχυση στὴν Ἄγκυρα, ἡ ὁποία μέχρι σήμερα ἔχει καλομάθει νὰ δέχεται ἀπὸ τὴ χώρα μας μόνο συναινέσεις καὶ ἐνίοτε τεμενάδες. Εὐνόητο εἶναι ὅτι συγχρόνως μὲ τὰ 12 μίλια θὰ τονιστεῖ ἰδιαίτερα στὴ διεθνῆ κοινότητα καὶ στὴ γείτονα χώρα ὅτι ἡ ἐπέκταση αὐτὴ οὐδόλως θὰ παρεμποδίσει τὸ δικαίωμα ἀβλαβοῦς διέλευσης στὸ Αἰγαῖο στὰ πλοῖα ὁποιασδήποτε σημαίας, ὅπως ἐπιτάσσει τὸ διεθνὲς δίκαιο κι ὅπως συμβαίνει στὴ Βαλτικὴ Θάλασσα καὶ ἀλλοῦ.