Τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Λεμοντζῆ, Δρ. Θεολογίας
7ον
Ἐπίσης τὸν Ἰούλιο τοῦ 2005, ἡ ἴδια τελετὴ ἔλαβε χώρα σ’ ἕνα ἀρχαῖο νεκροταφεῖο, ὅπως ἔδειξε ἡ ἑβραϊκὴ τηλεόραση[112], ἐναντίον τοῦ τότε πρωθυπουργοῦ Ἀριὲλ Σαρὸν (Ariel Sharon), ἐξαιτίας τῆς πολιτικῆς του ἐναντίον τῶν ἑβραϊκῶν ἐποικισμῶν σὲ περιοχὴ παλαιστινιακῶν ἐδαφῶν καὶ ὁ ὁποῖος μετὰ ἀπὸ λίγους μῆνες ἀρρώστησε βαριὰ καὶ πέθανε τὸ 2014[113]. Ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ἔλαβαν χώρα τελετὲς μαύρης μαγείας ἐναντίον τοῦ Χίτλερ, τὸ τελετουργικὸ τῶν ὁποίων περιγράφεται σὲ χειρόγραφο σημείωμα ποὺ γράφτηκε ἀπὸ ραββίνους καμπαλιστὲς καὶ φυλάσσεται σὲ μουσεῖο στὸ Ἰσραὴλ[114], ὥστε σήμερα ἀνώτεροι μουσουλμάνοι Ἰρανοὶ κληρικοὶ νὰ δηλώνουν ὅτι οἱ καμπαλιστές εἶναι οἱ μεγαλύτεροι μάγοι τοῦ πλανήτη ποὺ ἐπιδιώκουν μὲ τὴν μαύρη μαγεία νὰ καταστρέψουν τὸ Ἰράν[115].
Ὅλες οἱ παραπάνω πρακτικές, ἂν καὶ ἠχοῦν παράξενα στὰ αὐτιὰ πολλῶν ὄχι ὅμως τόσο καὶ στὰ αὐτιὰ τῶν ὀπαδῶν τῆς Καμπαλά, διότι ἐξαιτίας τῶν ἀντιλήψεων ποὺ ἔχουν γιὰ τὸν Σατανᾶ καὶ τὸ ἔργο του εἶναι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες μὲ αὐτὲς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἐνῷ τὸ βιβλίο τῆς Γένεσης ἀναφέρει ὅτι ὁ ἀρχέκακος ὄφις, ὁ ἀνθρωποκτόνος Σατανᾶς[116] ὁδήγησε τὸν ἄνθρωπο στὴν ἐξορία ἀπὸ τὸν Παράδεισο, στὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο[117], ἡ Καμπαλὰ διδάσκει ὅτι ὁ Σατανᾶς δὲν προσπαθεῖ νὰ καταστρέψει καὶ νὰ περιπαίξει τὴ δημιουργία (Βλ. Β΄ Κορ. 11, 14)[118], ἀλλὰ εἶναι συνεργάτης τοῦ Θεοῦ[119]. Σύμφωνα μὲ τὴν Καμπαλὰ ὁ Σατανᾶς στέλνει δοκιμασίες στὸν ἄνθρωπο ὄχι διότι θέλει νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν ἀπώλεια καὶ τὴν καταστροφή, ἀλλὰ διότι θέλει νὰ τὸν βοηθήσει στὴ διαδικασία ἠθικῆς τελειοποίησης[120]. Ἀσφαλῶς, ἄνευ τῆς ὑπομονῆς στοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς δοκιμασίες εἶναι ἀδύνατος ἡ τελείωσις τοῦ ἀνθρώπου[121], ὅμως αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι τὰ κίνητρα καὶ τὰ ἔργα τοῦ ἀνθρωποκτόνου (Ἰω.8,44)[122] Σατανᾶ εἶναι ἀγαθὰ[123].
Προκαλεῖ ἐντύπωση μάλιστα ὅτι ἡ Καμπαλὰ ἀντὶ νὰ ἐνθαρρύνει τὴν ἀγωνιστικότητα ἐναντίον τῶν μεθοδειῶν καὶ πειρασμῶν τοῦ Σατανᾶ, ὅπως ἔπραξαν οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὑποστηρίζει ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νὰ ἔρχεται σὲ συναλλαγὴ μὲ τὸν Σατανᾶ, νὰ τὸν δωροδοκεῖ μὲ ἁμαρτωλὲς πράξεις, ὥστε ὁ Σατανᾶς νὰ μὴ τὸν ἐνοχλεῖ. Τὸ ἴδιο θὰ πράξει, λέγουν, καὶ ὁ μελλοντικὸς Μεσσίας, ὁ ὁποῖος θὰ δωροδοκήσει τὸν Σατανᾶ μὲ ἀνάρμοστες πράξεις, ὥστε νὰ τὸν ἀφήσει ἀπερίσπαστο νὰ πράξει τὸ μεσσιανικό του ἔργο[124]. Μάλιστα, ὑποστηρίζουν οἱ καμπαλιστές, ὅτι πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης δωροδόκησαν τὸν Σατανᾶ μὲ ἀνάρμοστες πράξεις καὶ φέρουν ὡς παράδειγμα τὴν Θάμαρ, ὅτι δῆθεν διέπραξε πορνεία (Γέν.38,1-30)[125]. Ἐδῶ πρέπει νὰ σημειώσουμε ὅτι ἡ πράξη της δὲν ἦταν πορνική, ὡς δωροδοκία πρὸς τὸν Σατανᾶ, ὅπως πιστεύει ἡ Καμπαλὰ[126], ἀλλὰ τέχνασμα γιὰ νὰ ὑπακούσει ὁ πεθερός της Ἰούδας στὶς διατάξεις τοῦ λεβιρατικοῦ γάμου[127], ὡς ὄφειλε νὰ πράξει καὶ ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Στέργιος Σάκκος, “ἡ Θάμαρ ἐνήργησε ἔτσι ὄχι ἀπὸ διαφθορά, ἀλλὰ ἀπὸ πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεὸ ποὺ μόνο ἡ οἰκογένεια τοῦ Ἰούδα λάτρευε ἀνάμεσα στοὺς ἀλλόθρησκους. Ἦταν ἡ ἐπιθυμία τῆς Θάμαρ μὲ κάθε τρόπο νὰ παραμείνει μέσα σ’ αὐτήν”[128].
Σημειώσεις:
[112] Βλ. τὸ βίντεο τῆς τελετῆς ὅπως τὸ μετέδωσε ἡ ἑβραϊκὴ τηλεόραση: youtube.com
[113]Τὸ κείμενο ποὺ ἀναγνώσθηκε στὴν τελετὴ κατέληγε μὲ αὐτὴν τὴν φράση: “We have permission to ask the higher beings to send angels of destruction to hurt Ariel Ben-Dvora Sheinerman (Ariel Sharon)”. Βλ.ἀναλυτικὰ Efrat Weiss ,‘We prayed for Sharon’s death’, στὸ ynetnews.com/articles. Βλ. ἐπίσης τὸ ἄρθρο τοῦ Anshel Pfeffer, The Cursing of Ariel Sharon.The former prime minister had been the target of many a warning and kabbalistic curse, στὸ haaretz.com.
[114] Yuval Harari, Three charms for Hitler. Harmful magic and practical Kabbalah in World War II, on 74th anniversary of the death of the ‘ruler of the Germans’, στὸ tabletmag.com
[115] The Jewish Death Curse In Israeli Politics, στὸ thedailybeast.com
[116] Βλ. Μητροπολίτου Ἠλείας Γερμανοῦ, Χριστιανισμὸς καὶ Μαγεία, Εἰσήγησις εἰς τὸ θεολογικὸν Συνέδριον τῆς Ἱ. Μητροπόλεως 22-23 Φεβρουαρίου 1992, Ἀθήνα 1993, σελ.23.
[117] Βλ. ἀναλυτικὰ γιὰ τὸ συγκεκριμένο θέμα: πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωάννου Ρωμανίδη, Τὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα, ὅ.π., σελ.156 ἑξ καὶ Ἀρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζῆ, Ἁμαρτία: Ἐνοχὴ ἢ πένθος; ὅ.π., σελ. 23 ἑξ.
[118] Λέγει ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός: “Ὅπως ὁ Θεὸς σὰν ἀγαθὸς ποὺ εἶναι, θέλει ὅλους νὰ τοὺς εὐεργετήσει, ἔτσι καὶ ὁ διάβολος, σὰν πονηρὸς ποὺ εἶναι, θέλει ὅλους νὰ τοὺς σύρει στὴ μοχθηρία του, ἂν καὶ δὲν μπορεῖ”.Βλ. Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν, μτφρ. Ἀντώνιος Γαλίτης, ἔκδ. Τὸ περιβόλι τῆς Παναγίας, 1986, τ.3, σελ. 156. Βλ. ἀναλυτικὰ γιὰ τὴ θεώρηση τοῦ Σατανᾶ στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία: Ν. Ματσούκα, Τὸ πρόβλημα τοῦ κακοῦ, Θεσσαλονίκη 1986, πρωτοπρεσβυτέρου Μ. Καρδαμάκη, Ὀρθόδοξη Πνευματικότητα, Ἀθήνα 1980, σελ. 256 ἑξ., Ἀρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζῆ, Ἁμαρτία: Ἐνοχὴ ἢ πένθος; ὅ.π., σελ. 172 ἑξ. καὶ τοῦ ἰδίου, Τὸ θαῦμα ἀπέναντι στὴ Μαγεία. (Θαῦμα ἀληθείας καὶ «θαῦμα» ψεύδους), Ἀθήνα 2008, σελ. 159-172.
[119] Isaiah Tishby, The Wisdom of the Zohar: An Anthology of Texts (3 Volume Set), The Littman Library of Jewish Civilization 1991, σελ. 448.
[120] Βλ. Eitan Yardeni, Is Satan real?, στὸ kabbalah.com καὶ Ezra Bick, The reality of evil,στὸ etzion.org.il
[121] Ἀρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζῆ, Ἁμαρτία: Ἐνοχὴ ἢ πένθος; ὅ.π., σελ.172.
[122] Βλ. ἀναλυτικὰ γιὰ τὰ τεχνάσματα, τὶς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου καὶ τὸν πόλεμο ποὺ πρέπει νὰ διεξάγει ἐναντίον του ὁ ἄνθρωπος: Γέροντος Ἰωσὴφ Βατοπαιδινοῦ, Ποιὸς εἶναι ὁ διάβολος καὶ πῶς ἐνεργεῖ;
Συζητήσεις στὸν Ἄθωνα, σελ. 19-23, Ψυχωφελῆ Βατοπαιδινὰ 13, στὸ pemptousia.gr
[123] Σύμφωνα μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία, ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος, γιὰ νὰ καταλύσει τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου καὶ νὰ καταπατήσει τὸν θάνατο (Ἑβρ. 2,14-15). Σκοπὸς τῆς πνευματικῆς ζωῆς ὅλων ποὺ πιστεύουμε στὸν νικητὴ τοῦ θανάτου εἶναι ἡ καταπολέμηση τοῦ Σατανᾶ, τῶν μεθοδειῶν καὶ τῆς πανουργίας του, καὶ τῆς ἐν τῷ θανάτῳ βασιλευούσης ἁμαρτίας. Εἶναι ὁ συνεχὴς ἀγώνας κατὰ τῆς τυραννίας τοῦ διαβόλου, τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας διὰ τῆς ἐν Χριστῷ ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης. Βλ. πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωάννου Ρωμανίδη, Τὸ Προπατορικὸν ἁμάρτημα, ὅ.π., σελ. 20,115,123 καὶ Ἀρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζῆ, Ἁμαρτία: Ἐνοχὴ ἢ πένθος; ὅ.π., σελ.172 ἑξ.
[124] Ἀναφέρει ὁ Xus Casal στὸ ἄρθρο του “The Good of Evil” τὰ ἑξῆς: “Messiah is such a lofty soul that he cannot be brought to this world without first bribing Satan. Messiah’s coming must be shrouded in the mists of impropriety. That’s the reason that Messiah’s ancestry comes from Moab, from Tamar (who acted as a prostitute) or from king David (who was considered a bastard), or that in his coming he may be perceived as ‘not-fitting’ for the position (just like Moses was when he killed the Egyptian). They did things that may appear to onlookers as improper, but those were bribes to the keep the forces of the Other Side(ἔνν. τοῦ Σατανᾶ) busy, as they considered such behavior their victory”. Βλ. 13petals.org
[125] Γέν. 38, 6-30: “καὶ ἔλαβεν Ἰούδας γυναῖκα Ἢρ τῷ πρωτοτόκῳ αὐτοῦ, ᾗ ὄνομα Θάμαρ. ἐγένετο δὲ Ἢρ πρωτότοκος Ἰούδα πονηρὸς ἔναντι Κυρίου, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτὸν ὁ Θεός. εἶπε δὲ Ἰούδας τῷ Αὐνάν· εἴσελθε πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ ἐπιγάμβρευσαι αὐτὴν καὶ ἀνάστησον σπέρμα τῷ ἀδελφῷ σου. γνοὺς δὲ Αὐνὰν ὅτι οὐκ αὐτῷ ἔσται τὸ σπέρμα, ἐγίνετο ὅταν εἰσήρχετο πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἐξέχεεν ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ μὴ δοῦναι σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ. πονηρὸν δὲ ἐφάνη ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐποίησε τοῦτο, καὶ ἐθανάτωσε καὶ τοῦτον. εἶπε δὲ Ἰούδας Θάμαρ τῇ νύμφῃ αὐτοῦ· κάθου χήρα ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός σου ἕως μέγας γένηται Σηλὼμ ὁ υἱός μου. εἶπε γάρ· μὴ πότε ἀποθάνῃ καὶ οὗτος, ὥσπερ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ. ἀπελθοῦσα δὲ Θάμαρ ἐκάθητο ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτῆς. Ἐπληθύνθησαν δὲ αἱ ἡμέραι καὶ ἀπέθανε Σαυὰ ἡ γυνὴ Ἰούδα· καὶ παρακληθεὶς Ἰούδας ἀνέβη ἐπὶ τοὺς κείροντας τὰ πρόβατα αὐτοῦ, αὐτὸς καὶ Εἰρὰς ὁ ποιμὴν αὐτοῦ ὁ Ὀδολλαμίτης εἰς Θαμνά. καὶ ἀπηγγέλη Θάμαρ τῇ νύμφῃ αὐτοῦ λέγοντες· ἰδοὺ ὁ πενθερός σου ἀναβαίνει εἰς Θαμνὰ κεῖραι τὰ πρόβατα αὐτοῦ. καὶ περιελομένη τὰ ἱμάτια τῆς χηρεύσεως ἀφ’ ἑαυτῆς, περιεβάλετο θέριστρον καὶ ἐκαλλωπίσατο καὶ ἐκάθισε πρὸς ταῖς πύλαις Αἰνάν, ἥ ἐστιν ἐν παρόδῳ Θαμνά· εἶδε γὰρ ὅτι μέγας γέγονε Σηλώμ, αὐτὸς δὲ οὐκ ἔδωκεν αὐτὴν αὐτῷ γυναῖκα. καὶ ἰδὼν αὐτὴν Ἰούδας ἔδοξεν αὐτὴν πόρνην εἶναι· κατεκαλύψατο γὰρ τὸ πρόσωπον αὐτῆς, καὶ οὐκ ἐπέγνω αὐτήν. ἐξέκλινε δὲ πρὸς αὐτὴν τὴν ὁδὸν καὶ εἶπεν αὐτῇ· ἔασόν με εἰσελθεῖν πρὸς σέ· οὐ γὰρ ἔγνω ὅτι νύμφη αὐτοῦ ἐστίν. ἡ δὲ εἶπε· τί μοι δώσεις, ἐὰν εἰσέλθῃς πρός με; ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ σοι ἀποστελῶ ἔριφον αἰγῶν ἐκ τῶν προβάτων μου, ἡ δὲ εἶπεν· ἐὰν δῶς μοι ἀρραβῶνα, ἕως τοῦ ἀποστεῖλαί σε. ὁ δὲ εἶπε· τίνα τὸν ἀρραβῶνά σοι δώσω; ἡ δὲ εἶπε· τὸν δακτύλιόν σου καὶ τὸν ὁρμίσκον, καὶ τὴν ράβδον τὴν ἐν τῇ χειρί σου. καὶ ἔδωκεν αὐτῇ καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν, καὶ ἐν γαστρὶ ἔλαβεν ἐξ αὐτοῦ. καὶ ἀναστᾶσα ἀπῆλθε καὶ περιείλετο τὸ θέριστρον αὐτῆς ἀφ’ ἑαυτῆς καὶ ἐνεδύσατο τὰ ἱμάτια τῆς χηρεύσεως αὐτῆς. ἀπέστειλε δὲ Ἰούδας τὸν ἔριφον ἐξ αἰγῶν ἐν χειρὶ τοῦ ποιμένος αὐτοῦ τοῦ Ὀδολλαμίτου κομίσασθαι παρὰ τῆς γυναικὸς τὸν ἀρραβῶνα, καὶ οὐχ εὗρεν αὐτήν. ἐπηρώτησε δὲ τοὺς ἄνδρας τοὺς ἐκ τοῦ τόπου· ποῦ ἐστιν ἡ πόρνη ἡ γενομένη ἐν Αἰνὰν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ; καὶ εἶπαν· οὐκ ἦν ἐνταῦθα πόρνη. καὶ ἀπεστράφη πρὸς Ἰούδαν καὶ εἶπεν· οὐχ εὗρον, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ ἐκ τοῦ τόπου λέγουσι μὴ εἶναι ὧδε πόρνην. εἶπε δὲ Ἰούδας· ἐχέτω αὐτά, ἀλλὰ μή ποτε καταγελασθῶμεν· ἐγὼ μὲν ἀπέσταλκα τὸν ἔριφον τοῦτον, σὺ δὲ οὐχ εὕρηκας. Ἐγένετο δὲ μετὰ τρίμηνον ἀνηγγέλη τῷ Ἰούδᾳ λέγοντες· ἐκπεπόρνευκε Θάμαρ ἡ νύμφη σου καὶ ἰδοὺ ἐν γαστρὶ ἔχει ἐκ πορνείας. εἶπε δὲ Ἰούδας· ἐξαγάγετε αὐτήν, καὶ κατακαυθήτω. αὐτὴ δὲ ἀγομένη ἀπέστειλε πρὸς τὸν πενθερὸν αὐτῆς λέγουσα· ἐκ τοῦ ἀνθρώπου, οὗτινος ταῦτά ἐστιν, ἐγὼ ἐν γαστρὶ ἔχω. καὶ εἶπεν· ἐπίγνωθι, τίνος ὁ δακτύλιος καὶ ὁ ὁρμίσκος καὶ ἡ ράβδος αὕτη. ἐπέγνω δὲ Ἰούδας καὶ εἶπε· δεδικαίωται Θάμαρ ἢ ἐγώ, οὗ ἕνεκεν οὐκ ἔδωκα αὐτὴν Σηλὼν τῷ υἱῷ μου. καὶ οὐ προσέθετο ἔτι τοῦ γνῶναι αὐτήν. Ἐγένετο δὲ ἡνίκα ἔτικτε, καὶ τῇδε ἦν δίδυμα ἐν τῇ γαστρὶ αὐτῆς. ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τίκτειν αὐτήν, ὁ εἷς προεξήνεγκε τὴν χεῖρα· λαβοῦσα δὲ ἡ μαῖα ἔδησεν ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ κόκκινον λέγουσα· οὗτος ἐξελεύσεται πρότερος. ὡς δὲ ἐπισυνήγαγε τὴν χεῖρα, καὶ εὐθὺς ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ. ἡ δὲ εἶπε· τί διεκόπη διὰ σὲ φραγμός; καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Φαρές. καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, ἐφ ᾧ ἦν ἐπὶ τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὸ κόκκινον· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ζαρά”.
[126] Xus Casal, The Good of Evil, στὸ 13petals.org
[127] Βλ. τὴ διάταξη στὸ Δευτ. 25,5-6: “Ἐὰν δὲ κατοικῶσιν ἀδελφοὶ ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ ἀποθάνῃ εἷς ἐξ αὐτῶν,σπέρμα δὲ μὴ ᾖ αὐτῷ, οὐκ ἔσται ἡ γυνὴ τοῦ τεθνηκότος ἔξω ἀνδρὶ μὴ ἐγγίζοντι· ὁ ἀδελφὸς τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς εἰσελεύσεται πρὸς αὐτὴν καὶ λήψεται αὐτὴν ἑαυτῷ γυναῖκα καὶ συνοικήσει αὐτῇ. καὶ ἔσται τὸ παιδίον, ὃ ἐὰν τέκῃ, κατασταθήσεται ἐκ τοῦ ὀνόματος τοῦ τετελευτηκότος, καὶ οὐκ ἐξαλειφθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξ Ἰσραήλ”.
[128] Βλ.Ἡ γενεαλογία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, orthodoxoiorizontes.gr