Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Ἡ “διδαχὴ” περὶ ὑπάρξεως “πολλῶν ὁδῶν σωτηρίας”, δὲν ἀποτελεῖ μόνο μορφὴ συγκρητισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀντιχριστιανικὴ “διδαχή”, καθότι ἀναιρεῖ τὸν σωτηριώδη λόγο τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶπε, “ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ” (Ἰω. 14,6).
Οἱ διαπροσωπικὲς σχέσεις, καθὼς καὶ ἡ πρέπουσα ἀγάπη πρὸς κάθε ἄνθρωπο, δὲν πρέπει νὰ ἐκλαμβάνονται ὡς ἀφορμὴ διαθρησκειακῶν ἀτοπημάτων στὶς συναντήσεις ποὺ πραγματοποιοῦνται μὲ ἀλλόθρησκους συνανθρώπους μας.
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ στὴν Ἐπιστολή του μὲ ἀρ. 238 ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: “Ἡ μόνη ἐγγύηση, ἡ μοναδικὴ ὁδὸς γιὰ τὴν σωτηρία εἶναι ἡ σωστὴ πίστη σὲ Ἐκεῖνον, ποὺ ὁ Θεὸς ἔστειλε στὸν κόσμο δηλαδὴ τὸν Υἱὸν – τὸν Χριστό. Δὲν ἀρκεῖ λοιπόν, νὰ εἴμασθε «καλοὶ» ἄνθρωποι. Καὶ ἂν ἄνθρωποι μεγάλοι καὶ φωτισμένοι, κατέβαιναν τότε στὸν Ἅδη, πῶς εἶναι δυνατὸ ἐσύ, νὰ θέλεις νὰ σωθεῖς χωρὶς πίστη καὶ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Χριστό; Καὶ πῶς τολμᾶς καὶ ψάχνεις νὰ βρεῖς, ἂν καὶ οἱ μουσουλμάνοι θὰ σωθοῦν; Ἐπειδὴ ἁπλὰ σοῦ φαίνονται «καλοί»; Χωρὶς ποτέ, νὰ ἔχουν πιστεύσει στὸν Ἕνα καὶ Μοναδικὸ Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή; Ἂς κάμουμε, λοιπόν, φροντίδα μας νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό. Γιατί σωτηρία χωρὶς Αὐτόν, μόνο χάρη σὲ μερικὲς «καλὲς πράξεις» δὲν γίνεται”*.
Ὅταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε ὅτι “ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαὶ εἰσιν” καὶ πρόσθεσε τὸ “πορεύομαι ἑτοιμᾶσαι τόπον ὑμῖν” (Ἰω. 14.2), εἶπε στοὺς μαθητές Του, “πάλιν ἔρχομαι καὶ παραλήψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγώ, καὶ ὑμεῖς ἦτε” (Ἰω. 14.3).
Γιατί κάποιοι Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας κηρύττουν ὅτι ὑπάρχουν “πολλὲς ὁδοὶ σωτηρίας”; Ἔχουν ἄλλη παράλληλη “ὁδὸ σωτηρίας” οἱ ἀρνητὲς τῆς θεότητάς Του; Ἄπαγε τῆς βλασφημίας. Ἡ ἀντιχριστιανικὴ “διδαχὴ” περὶ πολλῶν ὁδῶν σωτηρίας, τὸν Χριστὸ προσπαθεῖ νὰ διαψεύσει.
Καὶ ὅταν εἶπε ὁ Κύριος τὸ “ὅπου ἐγὼ ὑπάγω οἴδατε καὶ τὴν ὁδὸν οἴδατε” (Ἰω. 14,4) ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς ρώτησε “πῶς δυνάμεθα τὴν ὁδὸν εἰδέναι;” (Ἰω. 14,5), γιὰ νὰ πάρει τὴ σωτηριώδη ἀπάντηση ἀπὸ τὸν Κύριο “ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ” (Ἰω. 14,6).
Γιατί κάποιοι Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας ὁμιλοῦν σὰν νὰ μὴ γνωρίζουν τὸν σωτηριώδη αὐτὸ λόγο τοῦ Κυρίου μας, “ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ” (Ἰω. 14,6);
Εὐτυχῶς ὅμως οἱ Ἱεράρχες αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὴ μειοψηφία τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας γνωρίζει νὰ ἀναπαύεται σὲ ὅσους Ἱεράρχες διεκδικοῦν στὴ συνείδησή του τὸ “πρωτεῖο ἀληθείας”.
Τέτοιες ἀντιχριστιανικὲς “διδαχὲς” περὶ ὑπάρξεως “πολλῶν ὁδῶν σωτηρίας”, θὰ πρέπει Πανορθοδόξως νὰ ἀντιμετωπίζονται. Ἀποτελεῖ μορφὴ συγκρητισμοῦ τέτοιο ἀτόπημα καὶ “διδαχὴ” ἀναιροῦσα τὸν σωτηριώδη λόγο τοῦ Κυρίου, “ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ” (Ἰω. 14,6).
Ἀποτελεῖ μήπως ἔκφραση ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀλλόθρησκους συνανθρώπους μας, τέτοια ἀντιχριστιανικὴ “διδαχή”;
Τὸ χειρότερο εἶναι πὼς οἱ Ἱεράρχες ποὺ ὑποπίπτουν σὲ τέτοιο ἀτόπημα, ἐπιθυμοῦν (κάποιοι τὸ ἐπιβάλλουν μὲ τὸν τρόπο τους), αὐτὲς οἱ ἀντιχριστιανικὲς “διδαχές” τους νὰ συνοδεύονται ἀπὸ σιωπή, χωρὶς καμιὰ ἀνασκευή. Τέτοια ἀτοπήματα ὅμως, ἔπρεπε Πανορθοδόξως νὰ ἀντιμετωπίζονται.
“Ἐγὼ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει” (Ἰω. 10,9), λέγει ὁ Κύριος. Γιατί ἀντιπαλεύουν τὸν λόγο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐφόσον ὅμως ἡ σιωπὴ καλύπτει τὸ ἀτόπημα τῆς ἀντιχριστιανικῆς “διδαχῆς” περὶ ὑπάρξεως “πολλῶν ὁδῶν σωτηρίας”, ἀνωδύνως θὰ πορεύονται. Τὸν Κύριο σίγουρα δὲν εὐαρεστοῦν καὶ αὐτὸ θὰ γίνει περισσότερο ἀντιληπτό, ὅταν ἔλθουν καλύτερες μέρες γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Ζῆ Κύριος.
* (Ἐπιστολὴ 238 τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ, ἀπὸ τὴν περιοδικὴ ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως «Λυχνία», ἀπὸ μετάφραση Ἀρχιμανδρίτου Α. Μ.).