«ΟΠΟΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΥΛΛΟΓΑΤΑΙ,
ΣΥΛΛΟΓΑΤΑΙ ΚΑΛΑ» (Ρήγας Φεραῖος)
Τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Ἀναλαμβάνοντας τὴν εὐθύνη ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ ὡς ἀνθρώπων καὶ πολιτῶν αὐτοῦ τοῦ κόσμου, αὐτῆς τῆς χώρας καὶ αὐτῆς τῆς κοινωνίας, αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη καὶ τὸ χρέος νὰ καταθέσουμε δύο λόγια, συμμαρτυρούσης τῆς συνειδήσεώς μας, γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ βιώνουμε τὸν τελευταῖο χρόνο.
Ἀφοῦ πέρασε ἡ ἀρχικὴ ἀμηχανία, τὴν ὁποία προκάλεσε ἡ «πρωτόγνωρη» ἐμπειρία τῆς «πανδημίας» (τοῦ νέου κορωνοϊοῦ covid-19) καὶ κυρίως τῶν ἐπιβληθέντων μέτρων γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή της, ἀκούσαμε, εἴδαμε, διαβάσαμε, μελετήσαμε, διακρίναμε, διαπιστώσαμε ὁρισμένα πράγματα καὶ καταλήγουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι ὅλο αὐτὸ ποὺ ζοῦμε δὲν μπορεῖ πλέον νὰ γίνει περαιτέρω ἀνεκτό.
Ἡ ἄδηλη, ἀκόμη, προέλευση τοῦ ἰοῦ, ἐν συνδυασμῷ μὲ τὰ ἀποκαλυφθέντα ντοκουμέντα “σχεδίων” ἀναμενόμενης ἐμφάνισης “πανδημίας” μὲ (τὰ) συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ἡ σχεδὸν ταυτόχρονη παγκόσμια διάδοση καὶ ἡ μετάδοση τοῦ νέου κορωνοϊοῦ, ἡ παγκοσμιοποιημένη ἰατρική, κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ ὅλου ζητήματος (τοῦ ἐμβολιασμοῦ συμπεριλαμβανομένου), ἐγείρουν εὔλογα πολλὰ λογικὰ ἐρωτήματα, στὰ ὁποῖα ὁμολογουμένως δὲν ἔχουν δοθεῖ πειστικὲς ἀπαντήσεις. Κάθε ἄλλο!
Κρατώντας, λοιπόν, «ἀποστάσεις» ἀπὸ ἀστήρικτα σενάρια καὶ ἀπὸ ἀφελεῖς καὶ ἄκριτες ἀποδοχὲς ἐπισήμων ἐκδοχῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν καταδικαστέα ἀποκρουστικὰ τρομολαγνικὴ καὶ ἐν τέλει τρομοκρατικὴ προσέγγιση καὶ προπαγάνδα τῶν Μ.Μ.Ε., ἐκτιμοῦμε ὅτι αὐτὸ ποὺ ζοῦμε ὡς διαμορφωθεῖσα «νέα κανονικότητα», δὲν μπορεῖ νὰ συνεχιστεῖ! Πρόκειται γιὰ ἀπαράδεκτη καὶ ἀδιέξοδη κατάσταση, ἡ ὁποία μάλιστα, κατὰ τὴν κρίση πολλῶν ἐγκρίτων εἰδικῶν ἐπιστημόνων, δὲν ἀποτελεῖ μονόδρομο! Ἐπιπλέον ὁδηγεῖ, μέρα μὲ τὴ μέρα, σὲ γενικευμένη οἰκονομικὴ καταστροφὴ μὲ ἀπρόβλεπτες κοινωνικὲς συνέπειες.
Ἑπομένως, συντασσόμαστε καὶ ἑνώνουμε τὴ φωνή μας μὲ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, ὡς ἐλεύθεροι καὶ σκεπτόμενοι πολίτες, ἀρνοῦνται, διαμαρτύρονται καὶ ἀντιστέκονται στὸν παραλογισμὸ τῆς παθητικῆς «ἀποδοχῆς», γιὰ ὁποιοδήποτε «λόγο» καὶ πρόφαση, ἑνὸς βίου ἀβίωτου καὶ τὴν ἐγκαθίδρυση μιᾶς νέας ἀπάνθρωπης κανονικότητας.
Ὁ,τιδήποτε παραβιάζει καὶ καταργεῖ τὴν ἐλεύθερη βούληση, τὴν ἐλεύθερη ἔκφραση τῶν πολιτῶν καὶ καλλιεργεῖ συστηματικὰ τὸν φόβο, μᾶς βρίσκει κάθετα ἀντιθέτους. Ὅπως, ἐπίσης, ἀπορριπτέα καὶ καταδικαστέα εἶναι καὶ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἀκυρώνουν τὴν κοινὴ λογική, προσβάλλουν τὴν ἀξία καὶ τὴν προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου καὶ παραβιάζουν τὴν προσωπική του ἐλευθερία.
Τὸ κράτος ὀφείλει, ἔναντι ὁποιασδήποτε ὑγειονομικῆς ἀπειλῆς, νὰ προστατεύει τὴν ὑγεία τῶν πολιτῶν, ἀκολουθώντας τὶς κατάλληλες ὑποδείξεις τῶν ἐπιστημόνων ποὺ ὑπηρετοῦν χωρὶς πολιτικὲς παρεμβάσεις καὶ χειραγωγήσεις τὴν ἀποστολή τους, πρωτίστως καὶ κυρίως παρέχοντας τὴν κατάλληλη καὶ ἀπαραίτητη ὑγειονομικὴ ὑποστήριξη καὶ ἰατροφαρμακευτικὴ κάλυψη καὶ περίθαλψη, μέσα ἀπὸ τὰ δημόσια νοσηλευτικὰ ἱδρύματα. Γιὰ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ὑπάρχουν τὸ Σύνταγμα καὶ οἱ νόμοι, τὰ ὁποῖα δὲν πρέπει οὔτε νὰ παραθεωροῦνται οὔτε νὰ καταστρατηγοῦνται.
Ἀπαγορεύσεις τῆς ἐλεύθερης κυκλοφορίας τῶν πολιτῶν στὰ ὅρια τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐγκλεισμοῦ, παρατεταμένες ἀπαγορεύσεις τῆς λειτουργίας καταστημάτων καὶ ἐπιχειρήσεων, ἀλλὰ καὶ τῶν χώρων πολιτισμοῦ, ἀντικατάσταση ἐπὶ μακρὸν τῆς κανονικῆς λειτουργίας τῆς ἐκπαίδευσης μὲ τὴν ἄκρως προβληματικὴ τηλε-ἐκπαίδευση, ἀπαγόρευση τῆς θρησκευτικῆς (ἐκκλησιαστικῆς) Λατρείας, ἐπιβολὴ ἀδιακρίτως σὲ ὅλους τοὺς πολίτες χρήσης μασκῶν ἀκόμη καὶ σὲ ἐξωτερικοὺς χώρους, ἐπιβολὴ χρηματικῶν προστίμων καὶ μάλιστα μὲ ὑπέρογκα ποσά, εἶναι ἀπαράδεκτα καὶ ἐν τέλει προβληματικὰ “μέσα” καὶ μέτρα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση ἐπιδημιῶν, ἀφοῦ ὁδηγοῦν στὴν ἀπαξίωση, ἐξουθένωση ἢ (καὶ) ἐξόντωση τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου.
Οἱ φερόμενοι ὡς ὑπεύθυνοι καὶ ἁρμόδιοι κυβερνητικοὶ καὶ ὑγειονομικοὶ φορεῖς ὀφείλουν νὰ συστήνουν τὰ δέοντα, νὰ παροτρύνουν καὶ προτρέπουν τοὺς πολίτες, ὄχι ὅμως νὰ τοὺς καταδυναστεύουν. Ὀφείλουν νὰ τοὺς συστήνουν σὲ κάθε περίπτωση προσοχή, ἐν προκειμένῳ τήρηση τῶν λογικῶν καὶ πάγιων ὑγειονομικῶν κανόνων καὶ ἀποφυγὴ ὅσων εὐνοοῦν τὴν ἐξάπλωση μεταδοτικῶν νόσων καὶ νὰ παρέχουν ἐνημέρωση γιὰ τὴν προστασία καὶ τὴν ἐνίσχυση τοῦ ἀνοσοποιητικοῦ συστήματος τῶν πολιτῶν.
Τέλος, ἐπισημαίνουμε ὅτι, ἐπὶ τῆς οὐσίας, τὴν κυριότερη πηγὴ προέλευσης, συντήρησης καὶ ἀναζωπύρωσης σεναρίων συνωμοσιολογίας ἀποτελοῦν οἱ ἀψυχολόγητες, ἀδικαιολόγητες καὶ ὕποπτες δηλώσεις «ἁρμοδίων» καὶ «ὑπευθύνων», οἱ ὁποῖες καταλήγουν σὲ ἐπίσημη «φαιὰ προπαγάνδα», ἰδιαίτερα μὲ τὶς χαρακτηριστικὲς ἀποστροφές τους περὶ ἀναπόφευκτης μονιμοποίησης τῆς «νέας κανονικότητας» στὴ ζωή μας καί, συνεπακόλουθα, περὶ δῆθεν ἀνάγκης προσαρμογῆς ὅλων μας σὲ μία “νέα ζωή” χωρὶς ζωντανὴ ἐπικοινωνία, ἀνθρώπινη ἐπαφὴ καὶ ἐλευθερία.
Ἡ ἀπάντηση σὲ μία τέτοια “πρόταση” ἢ καὶ ἐπιβολὴ εἶναι, ἢ μᾶλλον πρέπει νὰ εἶναι, αὐτονόητη!