Τοῦ κ. Γιαννάκη Λ. Ὁμήρου,
Πρώην Προέδρου Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων
Τὸ 1996 Κυπριακὴ Κοινοβουλευτικὴ ἀντιπροσωπία πήγαμε στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ πάρουμε μέρος σὲ συνέδριο τῆς Διακοινοβουλευτικῆς Ἕνωσης (IPU). Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ὑποφαινόμενο, μέλη τῆς ἀντιπροσωπίας ἦταν ὁ σημερινὸς Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας Νίκος Ἀναστασιάδης καὶ οἱ βουλευτὲς Ἀνδρέας Φιλίππου καὶ Ἄριστος Χρυσοστόμου.
Στὸ περιθώριο τῆς συμμετοχῆς μας στὸ συνέδριο ἐπισκεφθήκαμε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ εἴχαμε συνάντηση μὲ τὸν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο. Στὴ συνάντηση ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὑπῆρξε ἐξόχως ἐξομολογητικὸς καὶ ἀποκαλυπτικός. Μᾶς μίλησε γιὰ τὸ μεῖζον πρόβλημα ποὺ ἀντιμετωπίζει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Αὐτὸ τῆς διαδοχῆς τῶν ἱερωμένων ὅλων τῶν βαθμῶν καὶ ἰδιαίτερα τῶν ἐπισκόπων καὶ πρωτίστως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη.
Ὅπως μᾶς ἐξήγησε, ἐπειδὴ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης πρέπει νὰ εἶναι Τοῦρκος ὑπήκοος ἔχει δυσκολέψει ἀφάνταστα ἡ δυνατότητα ἐπιλογῆς κατάλληλου προσώπου, ποὺ νὰ ἡγεῖται τῆς ὀρθοδοξίας δεδομένου τοῦ ἐλάχιστου ἀριθμοῦ Ἑλλήνων μὲ τουρκικὴ ὑπηκοότητα ποὺ ἀπέμειναν στὴν Τουρκία. Καὶ προχωρώντας μᾶς ἐκμυστηρεύτηκε ὅτι προετοίμαζε ἀπὸ τότε τὸν διάδοχό του τὸν ὁποῖο καὶ «φωτογράφισε».
«Φρόντισα», μᾶς εἶπε, «νὰ στείλω κάποιον κληρικὸ τοῦ Πατριαρχείου νὰ λάβει εὐρεῖα μόρφωση καὶ νὰ λάβει διδακτορικὸ στὴ Γερμανία. Ἔτσι ὅταν ἔλθει ἡ στιγμὴ τῆς διαδοχῆς θὰ εἶναι ἕτοιμος». Διαβάζοντας τὸ βιογραφικὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρου, διαπίστωσα ὅτι τὸ 1993 ὁλοκλήρωσε μεταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴ φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βόννης. Αὐτὸς λοιπόν, κατὰ μεγίστη πιθανότητα, εἶναι ὁ προετοιμαζόμενος διάδοχος τοῦ σημερινοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Ἔρχομαι τώρα στὴν ἐνέργεια τοῦ Ἀρχιεπ. Ἐλπιδοφόρου νὰ παρευρεθεῖ στὴν τελετὴ ἐγκαινίων τοῦ Τουρκικοῦ Μεγάρου στὴ Νέα Ὑόρκη. Κατανοητὴ μὲν ἡ δυσχέρεια τοῦ Ἀρχιεπ. Ἐλπιδοφόρου νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πρόσκληση, ὅπως καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη νὰ τὸν ἀποτρέψει νὰ παρευρεθεῖ, κατανοητὴ δὲ καὶ φυσιολογικὴ ἡ ἀντίδραση τῶν ὁμογενειακῶν ὀργανώσεων τῆς Ἀμερικῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ Προέδρου Ἀναστασιάδη νὰ ἀκυρώσει τὴν συνάντηση μὲ τὸν Ἀρχιεπ. Ἐλπιδοφόρο. Δὲν μποροῦμε νὰ ζητοῦμε νὰ ὑπάρχει κατανόηση γιὰ τὶς πράγματι δύσκολες συνθῆκες, «ἐμπερίστατες» κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ὁρολογία, ἀλλὰ νὰ θέλουμε τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ παραγνωρίζουμε τὶς φυσιολογικὲς εὐαισθησίες ποὺ προκαλοῦνται στὴν Ἑλλάδα, τὴν Κύπρο καὶ τὸν ἀπόδημο ἑλληνισμὸ ἀπὸ ὁρισμένες ἐνέργειες εἴτε τοῦ Οἰκονομικοῦ Πατριαρχείου, εἴτε τῶν ὑπαγόμενων σὲ αὐτὸ Ἐκκλησιῶν.
Δὲν εἶμαι τῆς ἄποψης ποὺ ἐκφράζουν ὁρισμένοι κύκλοι στὴν Ἑλλάδα, γιὰ μετακίνηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀπὸ τὴ Τουρκία στὸ Ἅγιο Ὄρος ἢ ἀλλοῦ ἐντὸς Ἑλλάδας, γιὰ νὰ τερματιστεῖ ἡ ἄτυπη αἰχμαλωσία του ἀπὸ τὸ τουρκικὸ κράτος. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο θὰ πρέπει νὰ παραμείνει στὴ κοιτίδα του. Ἔστω μὲ δυσκολίες καὶ προβλήματα. Ἐκεῖ εἶναι ἡ θέση του, ὁ ρόλος καὶ ἡ ἀποστολή του. Μὲ κατανόηση αὐτῶν τῶν δυσκολιῶν ἀπὸ τὸν ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμό. Τὴν ἴδια ὥρα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀρνούμαστε νὰ τυγχάνουν τῆς ἴδιας κατανόησης οἱ ἀντιδράσεις, τὰ παράπονα καὶ ἡ δυσφορία ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ κάποιες ἐνέργειες ποὺ προκαλοῦν τὰ αἰσθήματα τῶν Ἑλλήνων.
Τελειώνω μὲ ἕνα πικρὸ περιστατικὸ ἀπὸ τὴν ἴδια ἐπίσκεψή μας στὴν Κωνσταντινούπολη. Ζήτησα ἀπὸ ἕνα μέλος τοῦ Ἑλληνικοῦ Προξενείου τῆς Κωνσταντινούπολης νὰ διευθετήσει μία ἐπίσκεψή μου σὲ κάποιο σωματεῖο, σύλλογο τῶν Ἑλλήνων τῆς Πόλης. Ἡ ἀπάντησή του ἦταν ὅτι μόνο σὲ γηροκομεῖο μπορῶ νὰ ἔχω μία τέτοια συνάντηση, δεδομένου ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς φθίνει σταδιακὰ καὶ ἐξαφανίζεται. «Ὅμως», μοῦ εἶπε, «δὲν σὲ συμβουλεύω νὰ πραγματοποιήσεις μία τέτοια ἐπίσκεψη. Ὅταν πληροφορηθοῦν ὅτι εἶσαι Κύπριος θὰ σοῦ ἐπιτεθοῦν λεκτικὰ καὶ πιθανὸν νὰ σὲ διώξουν. Κι’ αὐτὸ γιατί θεωροῦν ὅτι γιὰ τὰ δεινὰ τῶν Ἑλλήνων τῆς Τουρκίας εὐθύνεται ἡ Κύπρος, ὁ ἀγώνας τοῦ 55 – 59 καὶ τὰ γεγονότα τῶν 63 – 64».
Καὶ γι’ αὐτὴν τὴν μικρὴ καὶ πικρὴ ἱστορία ἤμουν ὑποχρεωμένος νὰ ἐπιδείξω κατανόηση καὶ δὲν πῆγα στὸ γηροκομεῖο. Παρ’ ὅλα αὐτὰ εἶναι λογικῶς ἀναμενόμενο ὅτι ὁ Κυπριακὸς λαὸς δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἐλευθερία του; Δὲν θὰ πρέπει ἀντίστοιχη κατανόηση νὰ ἐπιδεικνύεται;
Πηγή: Ἱστοσελὶς «anoixtoparathyro.gr», 23.09.2021