Ἡ Ἀπόφασις τῆς Δ.Ι. Σ. διὰ τὸν Π.Α. καὶ τὰ «Σημεῖα τῶν καιρῶν 666»
Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Β. Ἐμμανουήλ, Ἀναγνώστης
2ον
«Φωνάζω ὁ ταλαίπωρος πρὶν ἀπὸ πόσα χρόνια! Εἶναι φοβερή, ἐξωφρενικὴ ἡ κατάσταση! Ἡ παλαβομάρα ἔχει ξεπεράσει τὰ ὅρια. Ἦλθε ἡ ἀποστασία καὶ μένει τώρα νὰ ἔλθη «ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας»…» (Φωνὴ ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτη)
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες,
Ἔχοντας κατὰ νοῦ τὸν λόγο τοῦ Ἀπ. Παύλου «Λάβετε τὰ μέτρα σας νὰ μὴ σᾶς ἐξαπατήση κανεὶς κατὰ κανένα τρόπον· διότι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου δὲν θὰ ἔλθη, ἐὰν προηγουμένως δὲν ἔλθη ἡ ἀποσκίρτησις πολλῶν ἀπὸ τὴν πίστιν (=ἀποστασία), συνέπεια τῆς σκληρύνσεώς των ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν των καὶ δὲν φανερωθῆ ὁ ἄνθρωπος, ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἁμαρτωλὸς καὶ ὑποκινητὴς πρὸς κάθε ἁμαρτίαν, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας·», προσεγγίζουμε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ τὸ καπνίζον ὄρος ποὺ ἀκούει στὸ ὄνομα Δ.Ι.Σ. καὶ συγκεκριμένα τὴν ἀπόφαση αὐτῆς ἐν σχέσει μὲ τὸν συμπεριληπτικὸ Προσωπικὸ Ἀριθμὸ (Π.Α.) ὁ ὁποῖος σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὴν νέα ἠλεκτρονικὴ Ταυτότητα τοῦ Ἕλληνα πολίτη. Μία Ταυτότητα κι ἕνα Δελτίο μὲ τριπλῆ ὑπόσταση, τουτέστιν Δελτίο Ταυτότητας, Δελτίο φορολογικῆς Ταυτότητας καὶ Δελτίο ὑγειονομικῆς Ταυτότητας,
[Ἐπικεντρώνοντας, γιὰ λίγο τὴν προσοχή μας στὴ λέξη «Δελτίο» θυμίζουμε τὴ γνωστὴ σὲ ὅλους μας ρήση: «Μοίραζαν τρόφιμα μὲ τὸ δελτίο (ταυτότητας)», ἐννοεῖται σὲ περίοδο «Κρίσης», εἴτε ἐπιδημιολογικῆς εἴτε οἰκονομικῆς εἴτε ἐμπόλεμης, Μία ρήση ποὺ φωτίζει μία ἀκόμη πλευρὰ τῆς Ἀποκαλυπτικῆς φράσεως: “Κανεὶς δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ἀγοράσει ἢ νὰ πουλήσει ἐὰν δὲν ἔχει τὸν ἀριθμὸ τοῦ θηρίου (=Ἀντιχρίστου) στὸ χέρι ἢ στὸ μέτωπο”].
Μία ἠλεκτρονικὴ Ταυτότητα μ’ ἕνα μοναδικὸ συμπεριληπτικὸ ἀριθμό, ὁ ὁποῖος θὰ κλείνει μέσα του τὸ 666, ἐφόσον καὶ σύμφωνα μὲ τὸν κ. Ἰωάννη Λοβέρδο (Δημοσιογράφο): «Ὁ ἀριθμὸς 666 θὰ βρίσκεται γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς μηχανογράφησης στὶς νέες ταυτότητες ποὺ προβλέπονται συνεπείᾳ τῆς κύρωσης τῆς Συνθήκης Σένγκεν» (Ἐφημερὶς «Ἐπενδυτής», Σάββατο 14-6-97).
Μία Ταυτότητα μὲ ἕνα μοναδικὸ (=παγκόσμιο) ἀριθμό, γιὰ τὴν ὁποία μᾶς μίλησαν προφητικῶς πολὺ σύγχρονοι γέροντες καὶ ἅγιοι, ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, ὁ π. Σάββας Ἀχιλλέως, ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης καὶ ἄλλοι.
(Φωνὴ ἁγίου Παϊσίου) «Κι ἐνῶ τὰ σημεῖα φαίνονται ξεκάθαρα· “τὸ θηρίο” στὶς Βρυξέλλες μὲ τὸ 666 ἔχει σχεδὸν ρουφήξει ὅλα τὰ κράτη στὸ κομπιοῦτερ. Ἡ κάρτα, ἡ ταυτότητα, “ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ σφραγίσματος” τί φανερώνουν; Δυστυχῶς στὸ ράδιο μόνο παρακολουθοῦμε τί καιρὸ θὰ ἔχουμε.
Τί θὰ μᾶς πεῖ ὁ Χριστός; “ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπο τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύναστε γνῶναι;” Ματθ. κεφ. Β΄, 5.
Μετὰ λοιπὸν ἀπὸ τὴν κάρτα, καὶ τὴν ταυτότητα, “τὸ φακέλωμα”, γιὰ νὰ προχωρήσουν πονηρὰ στὸ σφράγισμα…»
ΠΡΩΤΑ Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ «ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ»
Ἀγαπητοί, αὐτὸ ποὺ ἐν πρώτοις πρέπει νὰ ξεκαθαρίσουμε εἶναι ἡ περὶ ἱεραρχίας διδασκαλία τῶν (ὀρθοδόξων) Πατέρων, ἡ σημασία δηλ. τοῦ ὅρου «ἱεραρχία» ποὺ δυστυχῶς οἱ περισσότεροι τὸν ταυτίζουν πλήρως καὶ ἀποκλειστικῶς εἴτε μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ οἰκείου ἱεράρχη – ἐπισκόπου εἴτε μ’ ἕνα ἀριθμό, δηλ. μὲ τὸ σύνολο τῶν (κανονικῶν) ἐπισκόπων ποὺ ποιμαίνουν, δηλ. ἄρχουν (=κυβερνοῦν ἐν Συνόδῳ) μία κατὰ τόπους Ἐκκλησία, Πατριαρχεῖο ἢ Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία.
Ἔχει ἐνδιαφέρον λοιπὸν νὰ δοῦμε τὴν οὐράνια ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱεραρχία, δηλαδὴ τὸν τρόπο μετάδοσης τοῦ φωτισμοῦ ἀπὸ βαθμίδα σὲ βαθμίδα καὶ ἀπὸ τάξη σὲ τάξη, κάτι ποὺ μᾶς θυμίζει τὴν ἀλληλοδιδακτικὴ μέθοδο ποὺ ἐφάρμοσε τὸ ἑλληνικὸ κράτος λίγο μετὰ τὴν παύση τοῦ ἐμφυλίου πολέμου, ὅπου οἱ καλοὶ μαθητὲς τῆς γ΄ τάξης δίδασκαν στοὺς μαθητὲς τῆς β΄ καὶ οἱ καλοὶ τῆς τάξεως αὐτῆς στοὺς μαθητὲς τῆς α΄ (λόγῳ ἔλλειψης μισθωτῶν δασκάλων). Ἐπίσης νὰ δοῦμε καὶ νὰ ἐννοήσουμε ὅτι ὁ ἅγιος Παΐσιος, γιὰ παράδειγμα ἦταν καὶ εἶναι ἕνας ἀδιάσπαστος κρίκος αὐτῆς τῆς (ἱεραρχικῆς) ἁλυσίδας, ὅτι ὑπῆρξε ἕνας φωτισμένος «Ἱεράρχης» στὶς συμβουλὲς καὶ ὁδηγίες τοῦ ὁποίου ἔκαναν ὑπακοὴ οὐκ ὀλίγοι Ἐπίσκοποι…
Περὶ οὐρανίας καὶ ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας
Στὴν εἰσαγωγὴ τοῦ βιβλίου: «Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου Συγγράμματα – Α΄ Μέρος: Περὶ ἐκκλησιαστικῆς καὶ οὐράνιας ἱεραρχίας. Β΄ Μέρος: Περὶ Θείων ὀνομάτων, Περὶ μυστικῆς θεολογίας» διαβάζουμε τὰ ἑξῆς περὶ ἱεραρχίας λόγια: «Ἔχομε σήμερα στὰ χέρια μᾶς τέσσερις πραγματεῖες τοῦ Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου καὶ δέκα ἐπιστολές. Μία πρώτη ὁμάδα θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ἀποτελοῦν ἡ ‘Περὶ τῆς οὐρανίας ἱεραρχίας’ καὶ ἡ ‘Περὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας’. Στὰ δύο αὐτὰ ἔργα του ὁ Διονύσιος ἀσχολεῖται μὲ ὅλη τὴν κλίμακα τῶν πλασμάτων ἀπὸ τὴν πρώτη τάξη τῶν ἀγγέλων ὥς τὸν τελευταῖο πιστό, ποὺ μποροῦν νὰ δεχτοῦν τοὺς θείους φωτισμούς» (σ. 187), προκειμένου νὰ ἐπιτύχουν «τὴν κάθαρση, τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν τελείωση».
[Σχόλιο: Πράγματι, ὅλοι οἱ πιστοί, κληρικοὶ ὅλων τῶν βαθμίδων, ἀλλὰ καὶ λαϊκοὶ μποροῦν μὲν νὰ δεχτοῦν τοὺς θείους φωτισμοὺς (γιὰ νὰ πετύχουν τὴν κάθαρση, τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν τελείωση), ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ ἐν ζωῇ πέτυχε τὴν κάθαρση, τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν τελείωση, π.χ. ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης αὐτὸς γίνεται ἀληθινὰ ἱεράρχης, δηλαδὴ κυβερνήτης (θαυμαστὸς σύμβουλος), στὸν ὁποῖο ὑπακούουν ὅλοι οἱ πιστοὶ ἀνεξαρτήτως βαθμίδος (ἱερατικῆς) καὶ τάξης (εἴτε κληρικοὶ εἴτε λαϊκοί). Ἄλλη λοιπὸν ἡ κατάσταση, π.χ. τῶν 12 ἐπισκόπων τῆς Δ.Ι.Σ. ποὺ δέχονται τοὺς φωτισμοὺς (ἀλλὰ δὲν τοὺς μεταδίδουν ὀρθῶς), καὶ ἄλλη ἡ κατάσταση, π.χ. τοῦ ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτη ποὺ μετὰ τὴν κάθαρσή του μετέδιδε (καὶ μεταδίδει) τοὺς θείους φωτισμούς… Καὶ φυσικὰ τὸ ζητούμενο στὴν δική μας ὑπόθεση εἶναι «τὸ ποιὸς μεταδίδει τοὺς θείους φωτισμούς», δηλ. ἀκριβῶς ὅ,τι ἀκούει ἢ διαβάζει, δηλ. αὐτὰ τὰ λόγια τῶν σύγχρονων γεροντάδων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἐν τέλει ἡ εὐχαριστία τοῦ ἁγίου Διονυσίου ποὺ εὐχαριστεῖ τὸν ἕνα Θεό, τὸν αἴτιο ὅλων τῶν ἀγαθῶν, πρῶτον «ποὺ μᾶς χαρίζει τὴ δυνατότητα νὰ ὁμιλοῦμε», «καὶ δεύτερον [ποὺ μᾶς χαρίζει τὴ δυνατότητα] νὰ μιλοῦμε ὀρθὰ» (σ. 549), κρύβει ἢ ὄχι μία «μυστικοτάτη» ἀλήθεια;]
Ὁ Ἅγιος Διονύσιος συνεχίζει τὸν περὶ «ἱεραρχίας» λόγο του: «Τονίζεται ὁ ἰδιαίτερος τρόπος φωτισμοῦ τῆς πρώτης τάξης ποὺ εἶναι «μυστικότερος» – σὰν πιὸ νοητὸς καὶ δυσκολότερος στὴν κατανόηση γιὰ τοὺς ἀνθρώπους – καὶ «λαμπρότερος», ἐπειδὴ προέρχεται κατευθεῖαν ἀπὸ τὸν Πατέρα τῶν φώτων. Ὁ φωτισμὸς αὐτὸς ἀπὸ τὴν Πρώτη τάξη μεταβιβάζεται, μὲ Δεύτερη ἀκτινοβολία τώρα στὴ δεύτερη τάξη κι ἀπὸ αὐτὴν στὴν Τρίτη μὲ Τρίτη ἀκτινοβολία. Ἀπὸ τὴν Τρίτη τάξη ὁ φωτισμὸς φτάνει στὴν ἱεραρχία ἐμᾶς τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν ἴδιο κανόνα τῆς εὐκοσμίας καὶ τάξης. Κάθε τάξη γίνεται ἑρμηνευτὴς καὶ ἀγγελιοφόρος τῆς προηγούμενης. Ὁ ἴδιος χωρισμὸς ποὺ γίνεται σὲ κάθε ἱεραρχία γίνεται καὶ σὲ κάθε τάξη. Ὁ κανόνας αὐτὸς [τῆς μετάδοσης τῶν θείων φωτισμῶν] ἰσχύει καὶ γιὰ κάθε οὐράνιο κι ἀνθρώπινο νοῦ ξεχωριστὰ κι ἔχει κι ἐκεῖνος δυνάμεις πρῶτες, ἐνδιάμεσες καὶ τελευταῖες ποὺ ἐνεργοποιοῦνται ἀνάλογα στὸν καθένα γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῆς κάθαρσης, τοῦ φωτισμοῦ, τῆς τελείωσης» (σ. 195)…
[Σχόλιο: «Σημεῖο τῶν καιρῶν», μποροῦμε νὰ ποῦμε πὼς ἀποτελεῖ ἡ βιοτὴ τοῦ Μοναχοῦ Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητῆ. Ἕνας Μοναχὸς νὰ μεταδίδει τοὺς θείους φωτισμοὺς κόντρα στοὺς αἱρετικούς, ἐνῶ ὅλοι οἱ Ἱεράρχες – Πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι τοῦ καιροῦ ἐκείνου ὅμηροι τῆς πλάνης, (ἀλλὰ καὶ «εὐγενικοί»!, τοῦ ἔκοψαν γλώσσα καὶ χέρι προκειμένου νὰ πάψει νὰ μεταδίδει τοὺς θείους φωτισμούς, τοὺς ἀναγκαίους τόσο γιὰ τὴν στήριξη τῶν μικρῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ὅσο καὶ γιὰ τὴ συνοδικὴ καθαίρεση τῶν φιλομονοθελητῶν ΙΕΡΑΡΧΩΝ.]
«Μαρτυρίαι προσκυνητῶν / Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης»
Καθὼς ὁ ἅγιος Διονύσιος ἀσχολεῖται «μὲ ὅλη τὴν κλίμακα τῶν πλασμάτων ἀπὸ τὴν πρώτη τάξη τῶν ἀγγέλων ὥς τὸν τελευταῖο πιστὸ ποὺ μποροῦν νὰ δεχτοῦν τοὺς θείους φωτισμούς», οἱ μαρτυρίες τριῶν ἐπισκόπων (κυρίως δὲ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναυπάκτου καὶ Ἄγ. Βλασίου κ.κ. Ἰερόθεου – τοῦ ἑνὸς τῶν 12, ἀλλὰ καὶ ἀντιπροέδρου τῆς Δ.Ι.Σ.) γιὰ τὸν ἅγιο Παΐσιο, δηλ. γιὰ τὸν συγγραφέα τοῦ γνωστοῦ φυλλαδίου μὲ τίτλο «ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ» συμβάλλουν τὰ μέγιστα στὸν σκοπὸ αὐτῆς τῆς συγγραφῆς ποὺ εἶναι ἡ διερεύνηση – διευκρίνηση τοῦ ὅρου «ἱεράρχης» καὶ «ἱεραρχία», τουτέστιν στὴν κατανόηση τῆς περὶ μετάδοσης τῶν θείων φωτισμῶν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Τῆς μετάδοσης τῶν θείων φωτισμῶν ποὺ προέρχονται κατευθεῖαν ἀπὸ τῶν Πατέρα τῶν φώτων προκειμένου ὅλα τὰ πλάσματά του νὰ ἐπιτύχουν «τὴν κάθαρση, τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν τελείωση», καὶ ποὺ φθάνουν μέχρι ἡμῶν τῶν ἀναξίων διὰ τῶν ἀξίων ὡς πατερικὸς λόγος (διδασκαλία – προφητεία.)
Ἂν καὶ αὐτὸ ποὺ λέγει ὁ ἅγιος Διονύσιος, τὸ λέμε καὶ ἐμεῖς: «…ὅτι ὁ [Ὀρθόδοξος]ἐπίσκοπος ἐνεργεῖ τὸ τριπλὸ ἔργο τῆς κάθαρσης, τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς τελείωσης μέσῳ τῶν ἱερέων καὶ τῶν διακόνων, ἀφοῦ αὐτοὶ ἔλαβαν τὴ δύναμη ἀπὸ ἐκεῖνον.» (σ. 196), ἔχει σημασία νὰ ἀκούσουμε τί καταθέτουν τρεῖς ἐπίσκοποι γιὰ τὸν ἅγιο Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη:
† Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης κυρὸς Ἀντώνιος:
«Ἡ κοίμησις τοῦ οὐρανοδρόμου τούτου Γέροντος ὅλους μᾶς συνεκλόνισε, διότι στοὺς δυσχειμέρους τούτους καιρούς, ἠθέλαμεν νὰ εὑρίσκετο ἀνάμεσά μας, διὰ νὰ μᾶς ἐνισχύει καὶ νὰ μᾶς καθοδηγῆ… ὁ πατὴρ Παΐσιος, ἐκτὸς τοῦ χαρίσματος τῆς διοράσεως καὶ τῆς διακρίσεως, εἶχε καὶ τὸ χάρισμα τῆς προοράσεως. Διὰ τὸν Γέροντα Παΐσιον πολλὰ ἐλέχθησαν καὶ πολλὰ ἐσχάτως εὑρίσκουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος πρὸς πνευματικὴν ὠφέλειαν τῶν χριστιανῶν, τόσον μὲ τὴν σκιαγράφησιν τῆς πνευματικῆς φυσιογνωμίας τοῦ Γέροντος καὶ τὴν ἀσκητικήν του ζωήν, ὅσον καὶ μὲ τὰ ταπεινὰ καὶ ἀληθῆ του λόγια, ποὺ ἐλέχθησαν εἰς διαφόρους περιστάσεις. …καὶ εἰς μνημόσυνον τούτου, νὰ εἴπωμεν μετὰ βεβαιότητος, ὅτι εἰς τὸ πρόσωπόν του συνεκέντρωνε τὴν ποικιλία τοῦ ἀποστόλου, τοῦ προφήτου, τοῦ εὐαγγελιστοῦ, τοῦ διδασκάλου καί, πρὸ πάντων, τοῦ πατρός. …Ἡμεῖς ποτὲ δὲν θὰ λησμονήσωμεν τὰ ζωηφόρα λόγια του». (σελ. 31-33)
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μονεβασίας καὶ Σπάρτης κ.κ. Εὐστάθιος
«…ἔφτασα εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος γιὰ μία ἀκόμη φορά… κατεβαίνοντας πρὸς τὸ κελλὶ τοῦ ἁγίου Γέροντος Παϊσίου, τὸν ὁποῖο λαχταροῦσα νὰ συναντήσω, μὲ εὐλάβεια νὰ ἀκούσω καὶ μὲ ὁλοπρόθυμη διάθεση, σ’ αὐτὰ ποὺ θὰ μοῦ ἔλεγε νὰ ὑπακούσω. …ἀπήλαυσα καὶ ἐγώ, μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους, τὰ ὅσα ὁ Γέροντας μὲ τὸ διακριτικὸ καὶ διορατικὸ χάρισμά του μᾶς εἶπε. Μάλιστα, ἐγὼ ἔκλεισα στὴν καρδιά μου καὶ τὰ ὅσα ἐποικοδομητικὰ καὶ ἐνισχυτικὰ διὰ τὴν διακονία μου μοῦ εἶπε σὲ ἰδιαίτερη συζήτησή μας. Εὐλογῶ τὸν Πανάγιο Θεὸ καὶ τὴν Κυρία Θεοτόκο, ποὺ μὲ ἀξίωσαν νὰ γνωρίσω ἕνα σύγχρονο ἅγιο». (σελ. 33-34).
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου κ.κ. Ἱερόθεος
«Ὁ Γέροντας Παΐσιος καθάρισε τὸ νοερὸ τῆς ψυχῆς του καὶ ἔλαβε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τὴν σοφία, ἀνέπτυξε τὴν δεκτικὴ δύναμη τοῦ λόγου καὶ ἀπέκτησε ὑπαρξιακὴ γνώση, βίωσε τὴν πληροφορία τῶν μελλόντων καὶ τῶν ἀποκρύφων…»
Βλέπων, ὅσιος, μάρτυς
Τοὺς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ λαὸς τοὺς ὀνόμαζε “ὁρῶντες” καὶ “βλέποντες”, ὅπως τὸν προφήτη Σαμουήλ, διότι εἶχαν πνευματικὲς διόπτρες, ἔβλεπαν τὶς πνευματικὲς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, εἶχαν διαρκῆ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεὸ μὲ τὸν προφορικὸ λόγο καὶ τὴν προφορικὴ ἐπικοινωνία μαζί Του, ἔβλεπαν τὴν μελλοντικὴ ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἕνας τέτοιος “ὁρῶν” καὶ “βλέπων” ἦταν καὶ ὁ γέροντας Παΐσιος, ὅπως τὸν γνωρίσαμε προσωπικά… Τὸν ζήσαμε ὡς «βλέποντα», ὅσιο καὶ μάρτυρα, γι’ αὐτὸ καὶ δίνουμε τὴν μαρτυρία τῆς ἁγιότητός του. Ἡ προσωπικότητα τοῦ πατρὸς Παϊσίου εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ συνάντησα στὴν πορεία τῆς ἀναζητήσεως τῆς ἐσωτερικῆς ζωῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὕστερα ἀπὸ ἀπογοήτευση ποὺ προξενοῦσαν οἱ στοχαστικὲς καὶ λογικοκρατικὲς θεολογικὲς ἀναλύσεις. Καὶ οἱ εὐλογημένες αὐτὲς προσωπικότητες μοῦ δημιούργησαν ἰδιαίτερη αἴσθηση.
…Πρέπει νὰ διαβάσουμε προσεκτικὰ τὸ βιβλίο “Βίος τοῦ Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου” γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε καθαρὴ αἴσθηση τῆς πνευματικῆς ζωῆς, νὰ καταλάβουμε σὲ τί συνίσταται τὸ φιλότιμο καὶ ἡ παλληκαριά, ἀπὸ τὴν ὁποία διαπνεόταν ὁ ἀείμνηστος γέροντας Παΐσιος, νὰ δοῦμε τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πῶς γίνεται κανεὶς μέλος τῆς Ἐκκλησίας, τί εἶναι στὴν πραγματικότητα ἡ κάθαρση, ὁ φωτισμὸς καὶ ἡ θέωση, ὥστε νὰ θεραπευτοῦμε ἀπὸ τὴν σύγχρονη ἀνίατη ἀσθένεια τῆς θεολογικῆς βαβυλωνίας καὶ τὴν σύγχρονη σύγχυση τοῦ θεολογικοῦ λόγου». (σελ. 37-42).
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
(Φωνὴ ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου: «Θὰ πλανηθοῦν, αὐτοὶ ποὺ τὰ ἑρμηνεύουν μὲ τὸ μυαλό»…)
«Πίσω λοιπὸν καὶ ἀπὸ τὸ τέλειο σύστημα “κάρτας ἐξυπηρετήσεως” ἀσφαλείας κομπιοῦτερ, κρύβεται ἡ παγκόσμια δικτατορία, ἡ σκλαβιὰ τοῦ ἀντιχρίστου…
Τὸ παράξενο ὅμως, καὶ πολλοὶ πνευματικοὶ ἄνθρωποι ἐκτὸς ποὺ δίνουν δικές των ἑρμηνεῖες, φοβοῦνται καὶ αὐτοὶ τὸν κοσμικὸ φόβο τοῦ φακελώματος, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀνησυχοῦν πνευματικὰ καὶ νὰ βοηθήσουν τοὺς Χριστιανοὺς μὲ τὴν καλὴ ἀνησυχία καὶ νὰ τοὺς τονώνουν στὴν πίστη, νὰ νιώθουν θεϊκὴ παρηγοριά.
Ἀπορῶ! Δὲν τοὺς προβληματίζουν ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα; Γιατί δὲν βάζουν ἔστω ἕνα ἐρωτηματικὸ γιὰ τὶς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους; Κι ἂν ἐπιβοηθοῦν τὸν ἀντίχριστο γιὰ τὸ σφράγισμα, πῶς παρασύρουν καὶ ἄλλες ψυχὲς στὴν ἀπώλεια; Αὐτὸ ἐννοεῖ· “…τὸ ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς”. Μάρκ. ιγ΄ ”.
Θὰ πλανηθοῦν, αὐτοὶ ποὺ τὰ ἑρμηνεύουν μὲ τὸ μυαλό.
…Μετὰ λοιπὸν ἀπὸ τὴν κάρτα, καὶ τὴν ταυτότητα, “τὸ φακέλλωμα”, γιὰ νὰ προχωρήσουν πονηρὰ στὸ σφράγισμα…» [3].
Ἐν τέλει ἡ ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ μεταδίδει τὸν Θεῖο φωτισμὸ τῆς τοῦ ἀγαπημένου νεοφανοῦς ἁγίου μας «χειρόγραφης Ἐπιστολῆς» πρὸς τὸν λαό; Οἱ δώδεκα τῆς Δ.Ι.Σ. ποὺ ὁρμήνεψαν τοὺς πιστοὺς νὰ πάρουν τὸν Π.Α., δηλ. τὴν Νέα τριπλοταυτότητα «ἑρμήνευσαν μὲ τὸ μυαλὸ» ἢ ὄχι; Πλανήθηκαν ἢ ὄχι; Τὰ παρακάτω λόγια τοῦ Ἁγίου μας: «Δυστυχῶς καὶ πάλι “ὁρισμένοι γνωστικοὶ” θὰ φασκιώνουν τὰ πνευματικά τους τέκνα σὰν τὰ μωρά, δῆθεν γιὰ νὰ μὴ στενοχωροῦνται· “δὲν πειράζει αὐτό, δὲν εἶναι τίποτα, ἀρκεῖ ἐσωτερικὰ νὰ πιστεύετε!”», φανερώνουν ἢ ὄχι τὸ κωφὸ καὶ ἄλαλο «πνεῦμα» τῆς ἐν λόγῳ Ἀπόφασης;
Ἀδελφοί,
Ὅπως διαπιστώνουμε, οἱ ἀποφασίζοντες Ἱεράρχες τῆς Δ.Ι.Σ «δὲν βάζουν οὔτε ἕνα ἐρωτηματικὸ γιὰ τὶς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους». Ἐμεῖς;
Ἀναλογιζόμαστε τὴν εὐθύνη μας, ἂν τοὺς ὑπακούσουμε; Κι ἂν (τοὺς ὑπακούσουμε καὶ ἔτσι) ἐπιβοηθήσουμε τὸν Ἀντίχριστο γιὰ τὸ σφράγισμα, πῶς παρασύρουμε καὶ ἄλλες ψυχὲς στὴν ἀπώλεια;
Καὶ τέλος, ὅταν οἱ ἱεράρχες μας δὲν μεταδίδουν τοὺς θείους φωτισμοὺς τῶν σύγχρονων ἁγίων γερόντων μας, κρίνονται ὡς ἀποστάτες ἢ ὄχι;
ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ, ΑΜΗΝ.
(Συνεχίζεται)