Ἡ παρέμβασις τοῦ Ἁγίου Ὄρους, σχετικὰ μὲ τὴν ὑποχρεωτικὴν ἔκδοσιν τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ τοῦ Πολίτη, ὅπως καὶ ἡ ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας τὴν ὁποίαν εἶχεν ἀποστείλει προσφάτως πρὸς τὴν ὑπουργὸν Πολιτισμοῦ καὶ ἀφεώρα τὴν ἔκθεσιν εἰς τὴν Ἐθνικὴν Πινακοθήκην, ἡ ὁποία παρουσίαζεν ἔργα τὰ ὁποῖα προσέβαλλον τὸ ὀρθόδοξον φρόνημα καὶ τὴν πίστιν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, στερεῖται οὐσιαστικοῦ περιεχομένου. Ἀφοῦ δὲν τολμᾶ νὰ καταγγείλη τὸ ἔγκλημα, τὸ ὁποῖον ἐπιτελεῖ ἡ κυβέρνησις ἐναντίον τοῦ ὀρθοδόξου ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Τὴν στιγμὴν κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ Ἅγιοι, ὅπως καὶ ὁ σύγχρονος Ἅγιος Παΐσιος, ὁμιλοῦν ἐμφανῶς διὰ ὁλοκληρωτισμόν, διὰ σκλαβιάν, διὰ ἀκόρεστον ἐκζήτησιν ἐπιγείου δόξης, ἀθέμιτον πλουτισμόν, ἄκρατον ἀνταγωνισμόν, ἐκμετάλλευσιν, ἠθικὴν κατάπτωσιν, ἀναλγησίαν, ἑωσφορικὴν διαστροφήν, τὰ ὁποῖα χαρακτηρίζουν τοὺς κοσμοκράτορας τῶν ἡμερῶν μας, τὸ γράμμα τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος δὲν τολμᾶ νὰ τὰ καταγγείλη.
Ἐνῶ οἱ Ἅγιοι βλέπουν εἰς τὸ ἠλεκτρονικὸν σύστημα πονηρίαν κρυμμένην, ὀπίσω ἀπὸ τὴν ἐξυπηρέτησιν καὶ τὴν ἀσφάλειαν, τὸ γράμμα δὲν τολμᾶ νὰ τὴν καταγγείλη.
Ἐνῶ τὸ «παιχνίδι» τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς ἐξέλιξιν εἶναι «χονδρὸν» καὶ ἐπικίνδυνον διὰ τὰς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων, τὸ γράμμα δὲν ἀναδεικνύει τὰς πραγματικάς του διαστάσεις.
Ἐπίσης, τὸ γράμμα δὲν ἐκφράζει μίαν γενναίαν ἀπόφασιν ἐναντιώσεως εἰς αὐτὴν τὴν στυγνὴν δικτατορίαν, ἡ ὁποία ἔχει ἐπιβληθῆ εἰς τὴν Πατρίδα μας, εἰς ἀντίθεσιν ὁμιλεῖ διὰ ἀορίστους ἐπιφυλάξεις, αἱ ὁποῖαι δὲν δύνανται εἰς καμίαν περίπτωσιν νὰ ἀποτελέσουν ἱκανὸν λόγον ἐξαιρέσεως, δι’ ὅσους δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ λάβουν τὸν ἐν λόγῳ Ἀριθμόν.
Εἶναι σημαντικὸν νὰ κατανοήση κανεὶς ὅτι μὲ τὴν ἐξαίρεσιν δὲν λύεται τὸ πρόβλημα. Δὲν λύεται διότι ἡ ἐξαίρεσις δὲν θὰ μᾶς προστατέψη ἀπὸ τὸν ἀποκλεισμόν. Αἱ διαδικασίαι διεκπεραιώσεως τῶν ζητημάτων μας θὰ ἐμποδισθοῦν σκόπιμα, ὥστε τελικὰ νὰ ἀποκλεισθῶμεν ἀπὸ ὑπηρεσίας καὶ ἀγαθά. Αἱ «ὑποδομαὶ» δὲν θὰ δύνανται νὰ μᾶς ἐξυπηρετήσουν. Νομίζομεν ὅτι ἡ πονηρία, διὰ τὴν ὁποίαν μᾶς ἔγραψαν οἱ Ἅγιοι καὶ τὴν ὁποίαν ἀποδεικνύουν οἱ κυβερνῶντες, πείθει δι’ αὐτό.
Χρειαζόμεθα ποιμένας ἱκανοὺς νὰ σταθοῦν εἰς τὸ ὕψος τῶν περιστάσεων καὶ νὰ ἀναλάβουν ἕνα ἀγῶνα ἐφάμιλλον τῶν προηγουμένων καὶ ἱκανὸν νὰ ἀκυρώση τὸ πονηρὸν σχέδιον τῆς κυβερνήσεως. Εἶναι δυνατόν, ἐνῶ θὰ ἐπικρατήση εἰς ὅλον τὸ κράτος ὁ ὁλοκληρωτισμός, νὰ ἔχωμεν τὴν ψευδαίσθησιν ὅτι θὰ γίνη κάποια ἐξαίρεσις εἰς μερικούς. Τόσον ἀφελεῖς εἴμεθα νὰ νομίζωμεν ὅτι εἶναι δυνατόν νὰ σταθῆ κάτι παρόμοιον;
Ἀντὶ αὐτοῦ ἔχομεν ποιμένας καὶ μάλιστα ἁγιορείτας μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ὑποβιβάζουν τὸ θέμα ὡς νὰ μὴ εἶναι τόσον σοβαρὸν καὶ παρακαλοῦν τοὺς τυράννους νὰ μᾶς ἐλεήσουν.
Ἔχει ἔλεος ὁ διάβολος καὶ οἱ δικοί του ἄνθρωποι;
Δεδομένων αὐτῶν τῶν συνθηκῶν δὲν ἔχομεν παρὰ νὰ παρακαλέσωμεν τὸν Θεὸν νὰ μᾶς γλυτώση ἀπὸ αὐτὸ τὸ μέγα κακόν, τὸ ὁποῖον καθὼς φαίνεται δὲν ὑπάρχει κανείς θεσμὸς οὔτε ὁ μοναχισμός, οὔτε οἱ ποιμένες, νὰ τὸ σταματήσουν. Ἄς μὴ παραμένωμεν ἀδιάφοροι, ὅταν βλέπωμεν νὰ διαμορφώνωνται τοιαῦται καταστάσεις οὔτε νὰ ὑποτιμῶμεν τοὺς κινδύνους.