ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Κορ. ιε΄ 12-20
12 Εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς λέγουσί τινες ἐν ὑμῖν ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν; 13 εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται· 14 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν. 15 εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρες τοῦ Θεοῦ ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἤγειρε τὸν Χριστόν, ὃν οὐκ ἤγειρεν, εἴπερ ἄρα νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται· 16 εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται. 17 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν· ἔτι ἐστὲ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν. 18 ἄρα καὶ οἱ κοιμηθέντες ἐν Χριστῷ ἀπώλοντο. 19 εἰ ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ ἠλπικότες ἐσμὲν ἐν Χριστῷ μόνον, ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμέν. 20 Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
22 Ἐὰν δὲ ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους κηρύττεται, ὅτι ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἒκ νεκρῶν, πῶς λέγουν μερικοὶ μεταξύ σας, ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν δὲν ὑπάρχει καὶ ὅτι οἰ πεθαμένοι δὲν θὰ ἀναστηθοῦν; 13 Ἐὰν ἀνάστασις νεκρῶν δὲν ὑπάρχῃ, τότε λοιπὸν οὔτε ὁ Χριστὸς ἀνέστη, ἀφοῦ καὶ αὐτὸς εἶχε σῶμα σὰν τὸ ἰδικόν μας. 14 Ἐὰν δὲ ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστη, εἶναι χωρὶς πραγματικὸν περιεχόμενον καὶ χωρὶς νόημα τὸ κήρυγμά μας, κούφια καὶ χωρὶς οὐσιαστικὸν περιεχόμενον εἶναι καὶ ἡ πίστις σας, ἀφοῦ καὶ τὸ κήρυγμά μας καὶ ἡ πίστις σας θεμέλιον καὶ βάσιν ἔχει τὴν Ἀνάστασίν τοῦ Χριστοῦ. 15 Ἐπὶ πλέον ἡμεῖς οἱ Ἀπόστολοι συλλαμβανόμεθα καὶ ψευδομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι δίδομεν μαρτυρίαν ψευδῆ διὰ τὸν Θεόν, διότι ἐμαρτυρήσαμεν εἰς βάρος τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἀνέστησε τὸν Χριστόν, τὸν ὁποῖον δὲν ἀνέστησε. Καὶ ἀσφαλῶς δὲν τὸν ἀνέστησεν, ἐὰν ὑποτεθῇ, ὅτι οἱ νεκροὶ δὲν ἀνασταίνονται. 16 Διότι ἐάν οἰ νεκροὶ δὲν ἀνασταίνωνται, οὔτε ὁ Χριστὸς ἀνέστη. 17 Ἐὰν δὲ ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστη, εἶναι ματαία καὶ κούφια ἀπὸ περιεχόμενον ἡ πίστις σας. Ἀκόμη εἶσθε βυθισμένοι εἰς τὰς ἁμαρτίας σας. 18 Συνεπῶς καὶ ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπέθαναν μὲ τὴν πίστιν καὶ ἐλπίδα τους εἰς τὸν Χριστόν, ἐχάθησαν. 19 Ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς, ἐὰν εἰς τὴν ζωὴν αὐτὴν ἔχωμεν στηρίξει τὰς ἐλπίδας μας μόνον εἰς τὸν Χριστόν, εἴμεθα οἱ περισσότερον ἄθλιοι καὶ ἀξιολύπητοι ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. 20 Ἀλλ’ ὄχι· δὲν εἴμεθα οἱ ἐλεεινότεροι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Διότι τώρα ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Ὅπως οἱ πρώϊμοι καρποί, ποὺ ὠριμάζουν προτήτερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ μᾶς προαναγγέλλουν, ὅτι θὰ ἀκολουθήσῃ καὶ ὁλόκληρος ἡ συγκομιδή, ἔτσι καὶ ὁ Χριστός, ἀνέστη πρῶτος ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ βεβαιώνει μὲ τὴν Ἀνάστασίν του, ὅτι θὰ ἀκολουθήσῃ ἔπειτα ἡ ἀνάστασις καὶ τῶν ἄλλων ἀποθαμένων.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. κα΄ 18-22
18 Πρωῒας δὲ ἐπανάγων εἰς τὴν πόλιν ἐπείνασε· 19 καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ’ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐτῇ· Μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. 20 καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες· Πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ; 21 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε, οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσετε, ἀλλὰ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἂρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται· 22 καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
18 Ὅταν δὲ τὸ πρωῒ ἐπέστρεφεν εἰς τὴν πόλιν, ἐπείνασε. 19 Καὶ ὅταν εἶδε κάποιαν συκῆν εἰς τὸν δρόμον, ἦλθε πλησίον της καὶ δὲν ηὗρε τίποτε ἐπάνω της παρὰ φύλλα μόνον, ἀκριβῶς ὅπως καὶ ἡ συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων τότε φύλλα μόνον καὶ ἐξωτερικοὺς τύπους, ὅχι δὲ καὶ καρποὺς ἀρετῆς εἶχε νὰ ἐπιδείξῃ.Καὶ διὰ νὰ δώσῃ μάθημα περὶ τοῦ ποία θὰ εἶναι ἡ τύχη κάθε ἀνθρώπου ἀκάρπου σὰν τὴν συκῆν, λέγει εἰς αὐτήν· Νὰ μὴ βγῇ ποτὲ πλέον ἀπὸ σὲ καρπὸς εἰς τὸν αἰῶνα.Καὶ ἐξηράνθη ἀμέσως ἡ συκῆ. 20 Καὶ ὅταν εἶδαν αὐτὸ οἱ μαθηταί, ἐθαύμασαν καὶ εἶπαν· Πῶς ἀμέσως, εἰς τὴν ἰδίαν στιγμὴν ἐξηράνθη ἡ συκῆ; 21 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπεν· Ἐν πάσῃ ἀληθείᾳ σᾶς βεβαιῶ, ἐὰν ἔχετε πίστιν εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν διστάσετε, ὅτι θὰ λάβετε καὶ σεῖς δύναμιν θαυματουργόν, ὅχι μόνον τὸ θαῦμα τῆς συκῆς θὰ κάμετε, ἀλλ’ ἀκόμη καὶ ἐὰν εἰς τὸ ὅρος αὐτὸ εἴπητε· Σήκω καὶ πέσε εἰς τὴν θάλασσαν, θὰ γίνῃ. 22 Καὶ ὅλα ὅσα ζητήσετε εἰς τὴν προσευχὴν μὲ πίστιν εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, θὰ τὰ λάβετε.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΠΛΟΥΣ Ο ΔΙΑΚΟΝΟΣ
Στίς 11 Αὐγούστου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Εὔπλου τοῦ Διακόνου. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Διοκλητιανοῦ (296) καί καταγόταν ἀπό τήν Κατάνη τῆς Σικελίας. Κατηγορήθηκε στόν ἄρχοντα Καλβιασιανό γιά τήν χριστιανική του πίστη καί ἐπειδή δέν ἀρνιόταν τόν Χριστό, τόν ἔδεσαν καί ἀφοῦ τόν κρέμασαν σέ ἕνα ὄρθιο ξύλο τόν ξέσχισαν μέ σιδερένια νύχια. Μία θεϊκή φωνή τοῦ ἔδινε κουράγιο νά ἀντέξει τά ἀπάνθρωπα βασανιστήρια· κατόπιν συνέτριψαν τίς κνῆμες του μέ σφυριά καί τόν ἔριξαν στή φυλακή. Ὁ ἅγιος προσευχόμενος θαυματούργησε καί ἀνέβλυσε νερό μέσα στή φυλακή, γι’αὐτό καί τόν ἔβγαλαν ἀπό ἐκεῖ. Τόν ξαναφυλάκισαν πληγώνοντας τά αὐτιά του μέ σιδερένια καί πυρωμένα νύχια. Τέλος τόν ἀποκεφάλισαν καί ἡ ἁγία του ψυχή ἀνῆλθε στόν Κύριο.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.)
Ὡς θεῖος διάκονος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ὁσίως διήγαγες, τὰ πρὸς Θεὸν καὶ πιστῶς, καὶ ἤθλησας ἄριστα, σὺ γὰρ ἐν τῷ πελάγει, τῶν ποικίλων ἀγώνων, εὔπλοος ἀνεδείχθης, παμμακάριστε Εὖπλε. Καὶ νῦν ἠμᾶς πρὸς λιμένα, θείον κυβέρνησον.
Μεγαλυνάριον
Ἄθλους διανύσας μαρτυρικούς, καί λύθροις αἱμάτων, πορφυρώσας τήν σήν στολήν, τῷ Χριστῷ παρέστης, ὡς μάρτυς τροπαιοῦχος, ὦ Εὖπλε Διακόνων τό ἐγκαλλώπισμα.