ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Πρξ. κ΄ 7-12

    7 Ἐν δὲ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων συνηγμένων τῶν μαθητῶν κλάσαι ἄρτον, ὁ Παῦλος διελέγετο αὐτοῖς, μέλλων ἐξιέναι τῇ ἐπαύριον, παρέτεινέ τε τὸν λόγον μέχρι μεσονυκτίου. 8 ἦσαν δὲ λαμπάδες ἱκαναὶ ἐν τῷ ὑπερῴῳ οὗ ἦμεν συνηγμένοι. 9 καθήμενος δέ τις νεανίας ὀνόματι Εὔτυχος ἐπὶ τῆς θυρίδος, καταφερόμενος ὕπνῳ βαθεῖ διαλεγομένου τοῦ Παύλου ἐπὶ πλεῖον, κατενεχθεὶς ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ τριστέγου κάτω καὶ ἤρθη νεκρός. 10 καταβὰς δὲ ὁ Παῦλος ἐπέπεσεν αὐτῷ καὶ συμπεριλαβὼν εἶπε· μὴ θορυβεῖσθε· ἡ γὰρ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν αὐτῷ ἐστιν. 11 ἀναβὰς δὲ καὶ κλάσας ἄρτον καὶ γευσάμενος ἐφ᾿ ἱκανόν τε ὁμιλήσας ἄχρις αὐγῆς, οὕτως ἐξῆλθεν. 12 ἤγαγον δὲ τὸν παῖδα ζῶντα, καὶ παρεκλήθησαν οὐ μετρίως.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἰω. ιδ΄ 10-21

     10 Ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, 11 ὅτι πολλοὶ δι᾿ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν. 12 Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, 13 ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 14 εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ᾿ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· 15 μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου. 16 Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ᾿ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ᾿ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. 17 Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ᾿ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. 18 διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον. 19 οἱ οὖν Φαρισαῖοι εἶπον πρὸς ἑαυτούς· θεωρεῖτε ὅτι οὐκ ὠφελεῖτε οὐδέν; ἴδε ὁ κόσμος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν. 20 Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ

     Στίς 12 Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου τοῦ Αἰγυπτίου. Ὁ ὅσιος Ὀνούφριος ἔζησε κατά τόν 4ο αἰώνα καί ἀσκήτευε σέ κοινόβιο στήν Ἑρμούπολη τῶν Θηβῶν τῆς Αἰγύπτου. Εὑρισκόμενος στό Κοινόβιο ἄκουσε γιά τήν ἐρημική ζωή τοῦ προφήτου Ἠλιού καί τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, σαγηνεύθηκε ἀπό αὐτήν καί ἀναχώρησε ἀπό τό Κοινόβιο καί πῆγε στήν ἔρημο, ὅπου παρέμεινε γιά ἑξήντα χρόνια ἀσκητεύοντας χωρίς νά δῆ ἄνθρωπο. Τόν ὅσιο Ὀνούφριο τόν βρῆκε ὁ μοναχός Παφνούτιος, ὁ ὁποῖος ποθώντας νά γνωρίση ἁγίους ἀνθρώπους καί νά ἀκούση σοφά λόγια προχώρησε στό ἐσωτερικό τῆς ἐρήμου. Ἀφοῦ περπάτησε δεκαπέντε ἡμέρες ἔφθασε στόν τόπο ὅπου ἦταν ὁ ὅσιος καί τόν παρακάλεσε νά τοῦ διηγηθῆ τήν ζωή του, τήν ὁποία καί φανέρωσε ἀργότερα στούς μοναχούς. Ἐπειδή ἦταν θέλημα Κυρίου ἡ γνωριμία τῶν δύο ὁσίων, γιά νά φανερωθῆ ἡ ζωή τοῦ ὁσίου Ὀνουφρίου, ὁ ὅσιος Ὀνούφριος, ἀφοῦ τήν διηγήθηκε ἐξεδήμησε πρός τόν Θεό. Ὁ Παφνούτιος, ἀφοῦ ἔθαψε τό γυμνό λείψανο τοῦ ὁσίου, τό ὁποῖο προστατευόταν μόνο ἀπό τίς τρίχες τοῦ σώματός του τό σκέπασε μέ τό μισό ἐπανωφόρι του, ἀφοῦ τό ἄλλο μισό τό κράτησε ὡς εὐλογία. Κατόπιν ἀναχώρησε, ἡ δέ καλύβη τοῦ ὁσίου χάριτι Θεοῦ γκρεμίσθηκε, ὁ δέ φοίνικας πού ἦταν φυτεμένος ξεράθηκε καί ἡ πηγή πού χρησιμοποιοῦσε, γιά νά πίνη νερό ὁ ὅσιος, στέρεψε.

Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.)

Τῶν Ἀγγέλων τόν βίον ἐν σαρκί μιμησάμενοι, ὤφθητε ἐρήμου πολῖται, καί χαρίτων κειμήλια, Ὀνούφριε Αἰγύπτου καλλονή, καί Πέτρε τῶν ἐν Ἄθῳ ὁ φωστήρ· διά τοῦτο τούς ἀγῶνας ὑμῶν ἀεί, τιμῶμεν ἀναμέλποντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι᾽ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις τῆς Αἰγύπτου θεῖος πυρσός, Ὀνούφριε πάτερ, νομοστάθμη ἡσυχαστῶν. Χαίροις τῶν ἐν Ἄθῳ, ἀκρότης μάκαρ Πέτρε, Τριάδος τῆς Ἁγίας ἐνδιαιτήματα.