ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Β΄ Κορ. α΄ 1-7
1 Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός, τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ τῇ Ἀχαΐᾳ· 2 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. 3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως, 4 ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐν πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν, εἰς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ· 5 ὅτι καθὼς περισσσεύει τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς, οὕτω διὰ Χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησις ἡμῶν. 6 εἴτε δὲ θλιβόμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας τῆς ἐνεργουμένης ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτων ὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν, καὶ ἡ ἐλπὶς ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν· εἴτε παρακαλούμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας, 7 εἰδότες ὅτι ὥσπερ κοινωνοί ἐστε τῶν παθημάτων, οὕτω καὶ τῆς παρακλήσεως.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
1 Ἐγὼ ὁ Παῦλος, ὁ ὁποῖος εἶμαι ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διότι τὸ ἠθέλησεν ὁ Θεός, χωρὶς νὰ πάρω μόνος μου τὸ ἀξίωμα τοῦτο, καὶ ὁ Τιμόθεος ὁ γνωστός σας ἀδελφός, πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὑπάρχει εἰς τὴν Κόρινθον, καθὼς καὶ πρὸς ὅλους τοὺς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι εἰς ὅλην τὴν ἐπαρχίαν τῆς Ἀχαΐας. 2 Εἴθε ἡ χάρις καὶ ἡ ἐξ αὐτῆς εἰρήνη νὰ σᾶς δοθῇ ἀπὸ τὸν Θεόν Πατέρα μας καὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. 3 Ἂς εἶναι εὐλογημένος καὶ δοξασμένος ὁ Θεός, ποὺ εἶναι Πατὴρ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν θείαν του φύσιν, ἀλλὰ καὶ Θεός του κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν. Ἂς εἶναι δοξασμένος, διότι αὐτὸς εἶναι Πατὴρ καὶ πηγὴ ἐλέους, συμπαθείας καὶ εὐσπλαγχνίας, καὶ Θεός, ποὺ χορηγεῖ κάθε παρηγορίαν. 4 Αὐτὸς μᾶς παρηγορεῖ εἰς κάθε θλῖψιν μας, διὰ νὰ ἠμποροῦμεν καὶ ἡμεῖς μὲ τὴν παρηγορίαν, μὲ τὴν ὁποίαν μᾶς παρηγορεῖ ὁ Θεός, νὰ παρηγορῶμεν τοὺς ἄλλους εἰς ὁποιανδήποτε θλῖψιν καὶ ἂν εὑρίσκωνται. 5 Τὸν δοξάζομεν λοιπὸν καὶ τὸν εὐχαριστοῦμεν, διότι, καθὼς πάρα πολλὰ εἶναι τὰ παθήματα καὶ αἱ θλίψεις, ποὺ πάσχομεν σὰν τὸν Χριστὸν καὶ πρὸς δόξαν αὐτοῦ, οὕτω πολλὴ καὶ ὑπὲρ ἄφθονος εἶναι καὶ ἡ παρηγορία, τὴν ὁποίαν διὰ μέσου τοῦ Χριστοῦ λαμβάνομεν. 6 Καὶ εἴτε θλιβόμεθα, θλιβόμεθα καὶ κακοπαθοῦμεν διὰ νὰ σᾶς κηρύξωμεν τὸ Εὐαγγέλιον καὶ νὰ σᾶς ὁδηγήσωμεν εἰς τὴν πίστιν, ὥστε νὰ ἐπιτύχετε τὴν παρηγορίαν καὶ σωτηρίαν σας. Τὴν παρηγορίαν δὲ καὶ σωτηρίαν σας ἐνεργεῖ ἡ θεία χάρις, ἡ ὁποία σᾶς ἐνισχύει νὰ ὑπομένετε τὰ ἴδια παθήματα καὶ τὰς ἰδίας θλίψεις, τὰς ὁποίας καὶ ἡμεῖς πάσχομεν. Εἴτε παρηγορούμεθα, παρηγορούμεθα πάλιν διὰ τὴν παρηγορίαν καὶ σωτηρίαν σας, διότι ὅταν μᾶς βλέπετε παρηγορημένους, ἐνθαρρύνεσθε καὶ παρηγορεῖσθε καὶ στηρίζεσθε εἰς τὴν ἐλπίδα καὶ ὑπομονήν, αἱ ὁποῖαι θὰ σᾶς ἑξασφαλίσουν τὴν σωτηρίαν. 7 Καὶ εἶναι βεβαία ἡ ἐλπίς, ποὺ ἔχομεν διὰ σᾶς, ὅτι τὰ δεινὰ καὶ αἱ θλίψεις δὲν θὰ κλονίσουν τὴν πίστιν σας. Διότι γνωρίζομεν ὅτι, ὅπως συμμετέχετε εἰς τὰ παθήματα καὶ τὰς κακοπαθείας μας, ἔτσι θὰ γίνετε συμμέτοχοι καὶ εἰς τὴν παρηγορίαν μας. Καὶ θὰ ἐνισχυθῆτε ἀπὸ τὸν Θεόν, ὅπως καὶ ἡμεῖς, διὰ νὰ ὑποφέρετε μὲ γενναιότητα καὶ μὲ παρηγορημένην καρδίαν τὰς δοκιμασίας καὶ κακοπαθείας.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. κα΄ 43-46
43 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς· 44 καὶ ὁ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται· ἐφ᾿ ὃν δ᾿ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν. 45 καὶ ἀκούσαντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι τὰς παραβολὰς αὐτοῦ ἔγνωσαν ὅτι περὶ αὐτῶν λέγει· 46 καὶ ζητοῦντες αὐτὸν κρατῆσαι ἐφοβήθησαν τοὺς ὄχλους ἐπειδὴ ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
43 Διὰ τοῦτο σᾶς λέγω, ὅτι θὰ ἀφαιρεθῇ ἀπὸ σᾶς ἡ βασιλεία καὶ ἡ ἰδιαιτέρα προστασία τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ δοθῇ εἰς ἔθνος, τὸ ὁποῖον θὰ παράγῃ τὰ ἀγαθὰ ἔργα, ποὺ εἶναι οἱ καρποὶ τῆς βασιλείας αὐτῆς. 44 Καὶ ἐκεῖνος, ποὺ θὰ πέσῃ μὲ ἐχθρικὰς διαθέσεις ἐπάνω εἰς τὸν λίθον αὐτὸν τὸν ἀκρογωνιαῖον, θὰ τσακισθῇ· ἐκεῖνον δὲ ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ πέσῃ βαρὺς ὁ λίθος αὐτός, θὰ τὸν κάμῃ θρύμματα καὶ θὰ τὸν σκορπίσῃ σὰν σκόνην. Ὄλεθρος δηλαδὴ καὶ ἀφανισμὸς ἐπιφυλάσσεται εἰς ἐκεῖνον, ποὺ θὰ πολεμήσῃ τὸν Χριστὸν καὶ θὰ ἀντικρύσῃ τὴν ὀργήν του. 45 Καὶ ὅταν ἤκουσαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι τὰς παραβολάς του ἐκατάλαβαν, ὅτι δι’ αὐτοὺς ὁμιλεῖ. 46 Καὶ ἐζητοῦσαν νὰ τὸν συλλάβουν, ἀλλ’ ἐφοβήθησαν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ, ἐπειδὴ ὡς προφήτην τὸν ἐθεώρει καὶ τὸν ἐτίμα ὁ λαός.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΠΑΜΕΙΑΣ
Στίς 14 Αὐγούστου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Μαρκέλλου, Ἐπισκόπου Ἀπαμείας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου τοῦ μεγάλου (379). Καταγὀταν ἀπό τήν Κύπρο καί κατεῖχε κοσμική ἐξουσία, τήν ὁποία ἀσκοῦσε μέ μεγάλη σύνεση καί εὐσέβεια. Κατόπιν εἰσῆλθε στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο καί χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ἀπαμείας στή Συρία. Ἔκτισε πολλούς χριστιανικούς ναούς, ὑπῆρχε δέ ἕνας εἰδωλολατρικός ναός ἀφιερωμένος στόν Δία, τόν ὁποῖο ὁ δαίμων δέν ἄφηνε νά γκρεμιστεῖ. Ὁ ἅγιος πῆρε νερό, τό εὐλόγησε καί μέ αὐτό ράντισε τόν ναό, ὁ ὁποῖος πῆρε φωτιά. Οἱ εἰδωλολάτρες τότε ἔπιασαν τόν Ἐπίσκοπο, τόν παρέδωσαν στήν πυρά κι ἔτσι μέ αὐτόν τόν τρόπο μαρτύρησε ὁ ἅγιος Μάρκελλος. Ἀπό τότε ξεκίνησε ἡ συνήθεια νά τελεῖται ὁ μικρός ἁγιασμός κάθε πρώτη τοῦ μηνός καί νά ραντίζονται οἱ οἰκίες καί ἄλλα μέρη, γιά νά διώκονται ἀσθένειες καί δαιμονικές ἐνέργειες.