Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς τεσσαρακονθημέρου Νηστείας τῶν Χριστουγέννων, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἀναφορῶν κάποιων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ κάποιων Κληρικῶν δυστυχῶς, οἱ ὁποῖοι καταφεύγουν σὲ ἐναλλακτικὲς ἀνορθόδοξες θεραπευτικὲς μεθόδους, καθὼς καὶ στὸν τρόπο διατροφῆς τους καὶ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὴν κρεοφαγία γιὰ τοὺς δικούς τους λόγους, εἶναι σωστὸ νὰ εἰπωθεῖ ὅτι δὲν πρέπει νὰ θεωροῦν κιόλας ὅτι ὅταν “τηροῦν” τὴ Νηστεία τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν τηροῦν ὅπως χριστιανοπρεπῶς ἁρμόζει.
Ἀκόμα καὶ ὅταν θέλουν νὰ τηρήσουν τὶς νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ εὐκολία τῆς ἐναλλακτικῆς γι’ αὐτούς “συνέχειας”, ὅσον ἀφορᾶ τὴν κρεοφαγία δὲν λογίζεται τὸ ἴδιο, ὅπως αὐτῶν ποὺ δὲν ἀκολουθοῦν τὶς δίαιτες τῶν ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν. «Οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι τὸ κάνουνε γιὰ ψυχικὴ ὠφέλεια, γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεό», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος.
Παρατηροῦμε δυστυχῶς κάποιους Ὀρθόδοξους Χριστιανούς, ποὺ ἐνῶ γιὰ τὴν ἄσκηση τῆς θεσπισθείσας ἀπὸ τὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία Νηστείας, εἶναι πολὺ ἐπιεικεῖς μὲ τὸν ἑαυτό τους στὸ θέμα τοῦτο, γιὰ τὶς προτεινόμενες ὅμως ἀπὸ τὶς ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες δίαιτες, ἡ ἀκρίβειά των ἐγγίζει ὅρια ποὺ προξενοῦν ἀπορία, ἀλλὰ καὶ λύπη.
Εἶναι ὄντως μεγάλη ἡ δυσκολία νὰ ἀκολουθήσει ὁ Χριστιανὸς ποὺ ζεῖ στὸν κόσμο, τὴν διαπαντὸς ἐγκράτεια στὸ κρέας, μιμούμενος τὴν μοναστηριακὴ ἐγκράτεια. Ἡ ὑπερπροσπάθεια ὅμως ποὺ γίνεται γιὰ τὶς προτεινόμενες ἐναλλακτικὲς διὰ βίου δίαιτες καὶ ἀπὸ μέρους κάποιων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, εἰδικότερα στὸ θέμα τῆς κρεοφαγίας, εἶναι ἀπορίας πρόξενος. Καὶ φυσικὰ καμιὰ σχέση δὲν ἔχει μὲ τὴν Νηστεία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ἐναλλακτικὴ ἀποφυγὴ κρεοφαγίας.
Θὰ πρέπει νὰ προσθέσομε ὅτι πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀκολουθοῦν τὶς “χορτοφαγικὲς ἐναλλακτικὲς δίαιτες”, κατὰ κανόνα σχεδὸν ἔχουν ἐμπλακεῖ μὲ κάποια “ἐναλλακτικὴ θεραπευτική”, μὴ ἀντιλαμβανόμενοι τὴν “ἐναλλακτικὴ μεταφυσική” ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ αὐτές.
Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ «Θ΄ Συνδιάσκεψις Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ Ἱερῶν Μητροπόλεων διὰ θέματα Αἱρέσεων καὶ Πανθρησκείας», ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Ρῶσσο στὴν Εὔβοια, ἀπὸ 8 μέχρι 13 Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1997, καταδίκασε αὐτὲς τις “Ἀνορθόδοξες Θεραπευτικὲς Μεθόδους”, καθότι ὅπως ἀναφέρθηκε «ἐμπλέκουν μὲ ἕνα πολὺ ἐπικίνδυνο τρόπο μέσα στὶς διδασκαλίες τους τὰ θέματα αὐτὰ τῆς ὑγείας».
«Ἴδε καιρός, ἴδε ἡμέρα σωτήριος, ἡ τῆς Νηστείας εἴσοδος, ψυχὴ γρηγόρησον καὶ παθῶν τὰς εἰσόδους ἀπόκλεισον, Κυρίῳ, ἐνατενίζουσα», ψάλλουμε στὸν Ὄρθρο τῆς Δευτέρας τῆς Α΄ Ἑβδομάδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Σωτήριος καλεῖται ἡ τῆς Νηστείας εἴσοδος, γιατί ὄντως εἰς σωτηρία ἄγει. «Ἄμωμον» καλοῦμε τὴν νηστεία (Εἰς τὸ Λυχνικὸν τῆς Α΄ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν), τὴν ὁποίαν ἐθέσπισε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία.
Ἐνδεικτικὸ τοῦ μεγαλείου τῆς Νηστείας, τὴν ὁποία ἔχει θεσπίσει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, εἶναι καὶ αὐτὸ ποὺ ψάλλουμε: «Ἔφθασε νῦν, εἰσῆκται ὁ τῶν ἀγώνων καιρός, τὸ τῆς νηστείας στάδιον, προθύμως ἅπαντες, ἀπαρξώμεθα ταύτης, τὰς ἀρετὰς Κυρίῳ, ὡς δῶρα φέροντες».
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος συμβούλευε: «ὅλα νὰ γίνονται μὲ χαρά», «γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεό». «Ὑποδεξώμεθα τῶν Νηστειῶν τὸ χάρισμα ὡς θεοδώρητον», ψάλλομε στὸν Ὄρθρο τῆς Δευτέρας τῆς Α΄ Ἑβδομάδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Θεοδώρητον χάρισμα, καλεῖται ὁ τῆς Νηστείας ἀγώνας, καταδεικνύοντας τὸ κάλλος τῆς Νηστείας ποὺ ἔχει θεσπίσει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία.
Θὰ ἐπαναλάβουμε τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου: «Ὅλα νὰ γίνονται μὲ χαρά. Δὲν εἶναι οἱ μετάνοιες ποὺ θὰ κάνομε, δὲν εἶναι οἱ προσευχές, εἶναι τὸ δόσιμο, ὁ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὰ πνευματικά».
Δυστυχῶς ἔχουν παρασυρθεῖ καὶ κάποιοι Κληρικοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας (ὀλίγιστοι εὐτυχῶς), οἱ ὁποῖοι μὲ τὴ σειρά τους παροτρύνουν καὶ πνευματικά τους παιδιὰ σὲ ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες, οἱ ὁποῖες ἀπαιτοῦν καὶ τὶς ἀνάλογες ἐναλλακτικὲς δίαιτες.
Σὲ ἐπίπεδο ἐκκλησιαστικὸ δὲν ἔχουν κανένα δικαίωμα νὰ παρέχουν ἐκκλησιαστικὴ συνηγορία σὲ κάτι τέτοια. Ἡ ἀπόφαση «Θ΄ Συνδιάσκεψις Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ Ἱερῶν Μητροπόλεων διὰ θέματα Αἱρέσεων καὶ Πανθρησκείας», τοῦ ἔτους 1997 εἶναι ξεκάθαρη γιὰ τὴ στάση τῆς Ἐκκλησίας μας σὲ αὐτά.