Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Σὲ ἄρθρο τὸ ὁποῖο δημοσιεύτηκε στὸν “Ὀρθόδοξο Τύπο” στὶς 17/4/25, τὸ ὁποῖο τιτλοφορεῖτο “Μητρ. Χαλκηδόνος «Πολεμοχαρὴς ὁ Μόσχας, πλήρως ὑποταγμένος εἰς τὸν Πούτιν», ἀνεφέροντο μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: “Εἰς συνέντευξιν εἰς τὴν ἐφημερίδα Le Monde, ὅπως ἀναφέρει τὸ ἱστολόγιον «orthodoxianewsagency.gr» τῆς 7ης Ἀπριλίου 2025, τὸ ἀπολύτως ἔμπιστον εἰς τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον πρόσωπον τοῦ Μητροπολίτου Ἐμμανουὴλ στιγματίζει τὴν ἐκ μέρους τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου εὐλογίαν ὅπλων μαζικῆς καταστροφῆς, ἡ ὁποία ὡς: «παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἀκατανόητη καὶ ἀπαράδεκτη γιὰ ἕνα Χριστιανό!». Ἀλλὰ στὴν Ρωσία, οἱ κοσμικὲς καὶ πνευματικὲς ἐξουσίες εἶναι ταυτόσημες»”.
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀναφορᾶς ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατον Χαλκηδόνος ὅτι ἡ «παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἀκατανόητη καὶ ἀπαράδεκτη γιὰ ἕνα Χριστιανό!», παρεπόμενα μᾶς θύμισε τὶς φρικτὲς παραποιήσεις τοῦ Εὐαγγελίου στὶς μέρες μας, ἀπὸ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἡ “διδαχὴ” γιὰ παράδειγμα περὶ ὑπάρξεως “πολλῶν ὁδῶν σωτηρίας”, δὲν ἀποτελεῖ παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου; Ἡ “διδαχὴ” περὶ ὑπάρξεως “πολλῶν ὁδῶν σωτηρίας”, δὲν ἀποτελεῖ μόνο μορφὴ συγκρητισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀντιχριστιανικὴ “διδαχή”, καθότι ἀναιρεῖ τὸν σωτηριώδη λόγο τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶπε, “ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ” (Ἰω. 14,6).
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ στὴν Ἐπιστολή του μὲ ἀρ. 238 ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: “Ἡ μόνη ἐγγύηση, ἡ μοναδικὴ ὁδὸς γιὰ τὴν σωτηρία εἶναι ἡ σωστὴ πίστη σὲ Ἐκεῖνον, ποὺ ὁ Θεὸς ἔστειλε στὸν κόσμο δηλαδὴ τὸν Υἱὸν – τὸν Χριστό. Δὲν ἀρκεῖ λοιπόν, νὰ εἴμαστε «καλοὶ» ἄνθρωποι. Καὶ ἂν ἄνθρωποι μεγάλοι καὶ φωτισμένοι, κατέβαιναν τότε στὸν Ἅδη, πῶς εἶναι δυνατὸ ἐσύ, νὰ θέλεις νὰ σωθεῖς χωρὶς πίστη καὶ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Χριστό; Καὶ πῶς τολμᾶς καὶ ψάχνεις νὰ βρεῖς, ἂν καὶ οἱ μουσουλμάνοι θὰ σωθοῦν; Ἐπειδὴ ἁπλὰ σοῦ φαίνονται «καλοί»; Χωρὶς ποτέ, νὰ ἔχουν πιστεύσει στὸν Ἕνα καὶ Μοναδικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτή; Ἂς κάμουμε, λοιπόν, φροντίδα μας νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό. Γιατί σωτηρία χωρὶς Αὐτόν, μόνο χάρη σὲ μερικὲς «καλὲς πράξεις» δὲν γίνεται”*.
Ὅταν κάποιοι Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας κηρύττουν ὅτι ὑπάρχουν “πολλὲς ὁδοὶ σωτηρίας”, αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου; Ἔχουν ἐπιλέξει ἄλλη παράλληλη “ὁδὸ σωτηρίας” οἱ ἀρνητὲς τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ; Ἄπαγε τῆς βλασφημίας. Ἡ ἀντιχριστιανικὴ “διδαχὴ” περὶ πολλῶν ὁδῶν σωτηρίας, τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ προσπαθεῖ νὰ διαψεύσει καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του.
Ὅταν εἶπε ὁ Κύριος τὸ “ὅπου ἐγὼ ὑπάγω οἴδατε καὶ τὴν ὁδὸν οἴδατε” (Ἰω. 14,4) ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς ρώτησε “πῶς δυνάμεθα τὴν ὁδὸν εἰδέναι;” (Ἰω. 14,5), γιὰ νὰ πάρει τὴ σωτηριώδη ἀπάντηση ἀπὸ τὸν Κύριο “ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή” (Ἰω. 14,6).
“Ἐγὼ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει” (Ἰω. 10,9), λέγει ὁ Κύριος. Γιατί κάποιοι Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀντιπαλεύουν τὸν λόγο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ;
“Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία” (Πράξ. 4,12) , ἀναφέρουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Πῶς λοιπὸν ὁ ἀνθρωπάρεσκος συγκρητισμὸς ἀνακαλύπτει καὶ στὶς θρησκειακὲς πλάνες σωτηρία; Ἐὰν αὐτὸ τὸ μήνυμα δίνουν τοὺς συνανθρώπους μας αὐτούς, πῶς θὰ ἔλθουν “εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας”; Ἰσχυρίζονται οἱ Ἱεράρχες αὐτοὶ μὲ τὸν τρόπο τους, ὅτι ὑπάρχει καὶ “ἐν ἄλλῳ ἡ σωτηρία”; Αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ «παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου ἀκατανόητη καὶ ἀπαράδεκτη γιὰ ἕνα Χριστιανό;»;
Ὅταν κάποιοι Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁμιλοῦν περὶ πίστης ὅλων τῶν ἀνθρώπων στὸν ἴδιο Θεό, μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι χρησιμοποιοῦν διαφορετικὰ ὀνόματα, αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου; Αὐτὸ εἶναι μεγάλη κακοδοξία, ἀλλὰ καὶ μεγάλη βλασφημία. Εἶναι ἁπλὰ “ὀνοματολογικὴ” ἡ διαφορά; Πιστεύουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι στὸν ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό;
Εἶναι “ὀνοματολογικὴ” ἡ διαφορά; Ὅλοι πιστεύουν τὸν ἴδιο Θεό; Τὸ πρόβλημα εἶναι ἡ χρήση διαφορετικοῦ ὀνόματος γιὰ τὸν Ἀληθινὸ Θεό; Οἱ Βουδιστὲς σὲ τί πιστεύουν; Στὶς ζοφερὲς πλάνες ποὺ ὁ Βούδας “ἐφηῦρε”, πλανώντας τόσα ἑκατομμύρια συνανθρώπων μας. Οἱ Ἰνδουιστὲς βιώνουν καὶ αὐτοὶ τὸ ἔρεβος φρικτῶν πλανῶν. Οἱ μωαμεθανοὶ πολεμώντας τὴν Ἁγία Τριάδα φανερώνουν τὴν ἀθεότητά τους. Ὁ Ἑβραϊσμὸς ἀρνεῖται τὸν Χριστό. Εἶναι “ὀνοματολογικὸ” τὸ πρόβλημα; Αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ «παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἀκατανόητη καὶ ἀπαράδεκτη γιὰ ἕνα Χριστιανό;».
“Τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τὶς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; (Β΄ Κορ. 6, 15) Γιατί λοιπὸν αὐτὸ τὸ “ἄνοιγμα” ἀσεβείας πρὸς ὅσους δὲν πιστεύουν στὸν ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό; “Διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος” (Β΄ Κορ. 6, 17).
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε στοὺς μαθητές του, “Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὗς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου” (Ἰω. 17,5). Αὐτὸ γιατί τὸ προσπερνοῦν; Καμιὰ θέση δὲν ἔχουν στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ οἱ ἄτοποι “ἀγαπολογικοὶ” ρητορισμοί. Καμιὰ ἐξουσία δὲν ἔχουν νὰ ἀλλοιώνουν τὰ θέματα τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης, ὅποιοι κι ἂν εἶναι, ὅπως καμιὰ ἐξουσία δὲν ἔχουν νὰ ἀπαιτοῦν σιωπὴ στὰ κακόδοξα φληναφήματά τους. “Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τὶς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος” (Β΄ Κορ. 6, 14);
Ὅταν Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας δωρίζουν τὸ κοράνι, τὸ ὁποῖο βλασφημεῖ τὴν Ἁγία Τρίαδα, αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ «παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου ἀκατανόητη καὶ ἀπαράδεκτη γιὰ ἕνα Χριστιανό;»;
Ἡ πανσωστικὴ Ἁγία Τρίαδα νὰ βλασφημεῖται διὰ τοῦ κορανίου καὶ αὐτοὶ νὰ τὸ προσφέρουν ὡς δῶρο; Ὅταν Ἀρχιερεῖς μας δωρίζουν τὸ βιβλίο, τὸ ὁποῖο βλασφημεῖ τὸν τρισυπόστατο Θεὸ δὲν ἀποτελεῖ «παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου ἀκατανόητη καὶ ἀπαράδεκτη γιὰ ἕνα Χριστιανό;»;
Ἂς ἔλθουμε καὶ στὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, στὶς ὁποῖες παρεισέφρησαν ὡς μὴ ὤφειλαν ἐκκλησιολογικὲς στρεβλώσεις, οἱ ὁποῖες διαστρέφουν τὸ Εὐαγγέλιο, ὅσον ἀφορᾶ τὴ μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὲς οἱ στρεβλώσεις δὲν ἀποτελοῦν παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου;
Δὲν ἀποτελεῖ παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου ἡ ἀναγνώριση στοιχείων ἀληθοῦς ἐκκλησίας στὶς αἱρετικὲς κοινότητες μέλη τοῦ ΠΣΕ; Αὐτὸ δὲν διαστρέφει τὴν μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία καταγράφεται στὸ Εὐαγγέλιο;
Ἀπὸ πότε οἱ αἱρετικὲς ὁμάδες ἢ κοινότητες ἔχουν στοιχεῖα ἀληθοῦς ἐκκλησίας; Κι ὅμως αὐτὴ ἡ στρέβλωση, ἡ ὁποία καταγράφεται στὴ Δήλωση τοῦ Τορόντο, ἀποτελεῖ ἐκκλησιολογικὴ στρέβλωση, ἡ ὁποία παρεισέφρησε ὡς μὴ ὤφειλε στὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου;
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία καὶ Μοναδική. Ὡς ἐκ τούτου δὲν μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε στοιχεῖα ἀληθοῦς Ἐκκλησίας σὲ αἱρετικὲς κοινότητες.
Στὴν παράγραφο 8 τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο, ἀναφέρεται ὅτι “οἱ ἐκκλησίες – μέλη εἰσέρχονται σὲ πνευματικὲς σχέσεις, γιὰ νὰ οἰκοδομηθεῖ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀνακαινισθεῖ ἡ ζωὴ τῶν ἐκκλησιῶν”**.
Τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ θὰ οἰκοδομηθεῖ ἀπὸ τὶς “πνευματικὲς” σχέσεις μὲ αἱρετικὲς κοινότητες καὶ ὁμάδες μέλη τοῦ Π.Σ.Ε. Αὐτὴ ἡ “ἐκκλησιολογικὴ” προϋπόθεση ἀποτελεῖ μεγίστη βλασφημία. Αὐτὰ τὰ θλιβερά, δὲν ἀποτελοῦν «παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου ἀκατανόητη καὶ ἀπαράδεκτη γιὰ ἕνα Χριστιανό;»;
* (Ἐπιστολὴ 238 τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ, ἀπὸ τὴν περιοδικὴ ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως «Λυχνία», ἀπὸ μετάφραση Ἀρχιμανδρίτου Α. Μ.)
** «Ἡ συμβολὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ θεολογίας στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» (Στυλιανοῦ Χ. Τσομπανίδη).