ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Φιλιπ. α‘ 12-20
12 Γινώσκειν δὲ ὑμᾶς βούλομαι, ἀδελφοί, ὅτι τὰ κατ᾿ ἐμὲ μᾶλλον εἰς προκοπὴν τοῦ εὐαγγελίου ἐλήλυθεν, 13 ὥστε τοὺς δεσμούς μου φανεροὺς ἐν Χριστῷ γενέσθαι ἐν ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσι, 14 καὶ τοὺς πλείονας τῶν ἀδελφῶν ἐν Κυρίῳ πεποιθότας τοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρως τολμᾶν ἀφόβως τὸν λόγον λαλεῖν. 15 τινὲς μὲν καὶ διὰ φθόνον καὶ ἔριν, τινὲς δὲ καὶ δι᾿ εὐδοκίαν τὸν Χριστὸν κηρύσσουσιν· 16 οἱ μὲν ἐξ ἐριθείας τὸν Χριστὸν καταγγέλλουσιν, οὐχ ἁγνῶς, οἰόμενοι θλῖψιν ἐπιφέρειν τοῖς δεσμοῖς μου· 17 οἱ δὲ ἐξ ἀγάπης, εἰδότες ὅτι εἰς ἀπολογίαν τοῦ εὐαγγελίου κεῖμαι. 18 τί γάρ; πλὴν παντὶ τρόπῳ, εἴτε προφάσει εἴτε ἀληθείᾳ, Χριστὸς καταγγέλλεται. καὶ ἐν τούτῳ χαίρω, ἀλλὰ καὶ χαρήσομαι· 19 οἶδα γὰρ ὅτι τοῦτό μοι ἀποβήσεται εἰς σωτηρίαν διὰ τῆς ὑμῶν δεήσεως καὶ ἐπιχορηγίας τοῦ Πνεύματος Ἰησοῦ Χριστοῦ, 20 κατὰ τὴν ἀποκαραδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου ὅτι ἐν οὐδενὶ αἰσχυνθήσομαι, ἀλλ᾿ ἐν πάσῃ παῤῥησίᾳ, ὡς πάντοτε, καὶ νῦν μεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷ σώματί μου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
12 Θέλω δὲ νὰ γνωρίζετε, ἀδελφοί, ὅτι ἐκεῖνα τὰ δυσάρεστα, ποὺ μοῦ συνέβησαν, μᾶλλον συνετέλεσαν εἰς πρόοδον τῆς διαδόσεως τοῦ εὐαγγελίου. 13 Οὕτως ὥστε ἔγινε φανερὸν μεταξὺ ὅλης τῆς φρουρᾶς τῶν πραιτωριανῶν καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἄλλους κύκλους τῶν κατοίκων τῆς Ρώμης, ὅτι ἐξ αἰτίας τῆς πίστεως καὶ τῆς σχέσεώς μου μὲ τὸν Χριστὸν ἐρρίφθην εἰς τὴν φυλακὴν δεμένος. 14 Καὶ οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς ἐνισχύθησαν εἰς τὴν πίστιν τους πρὸς τὸν Κύριον καὶ ἀπέκτησαν θάρρος ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ τὴν φυλάκισίν μου, ὥστε νὰ ἔχουν τώρα περισσοτέραν τόλμην διὰ νὰ κηρύττουν ἄφοβα τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου. 15 Καὶ μερικοὶ μὲν κηρύττουν τὸν Χριστὸν καὶ ἕνεκα φθόνου καὶ ἔριδος πρὸς ἐμέ, ἐπειδὴ δὲν ἀνέχονται τὴν ἐπιρροήν μου, μερικοὶ δὲ κηρύττουν καὶ ἀπὸ ἀγαθὴν καρδίαν καὶ πρόθεσιν. 16 Ἄλλοι μὲν ἀπὸ φατριασμὸν καὶ κομματισμὸν κηρύττουν τὸν Χριστόν, ὄχι εἰλικρινῶς καὶ μὲ ἁγνὰ ἐλατήρια, ἀλλὰ διότι φαντάζονται, ὅτι θὰ προσθέσουν θλῖψιν καὶ μεγαλυτέρους κινδύνους εἰς τὴν φυλάκισίν μου. 17 Ἄλλοι δὲ κηρύττουν ἐξ ἀγάπης, ἐπειδὴ ἠξεύρουν καλά, ὅτι ἔχω προορισμὸν καὶ ἀποστολὴν νὰ ἀπολογοῦμαι καὶ ὑπερασπίζω τὸ εὐαγγέλιον καὶ ἐκ συμπαθείας πρὸς τὰ δεσμά μου φιλοτιμοῦνται νὰ ὑποβοηθοῦν τὸ ἔργον τῆς ἀποστολῆς μου. 18 Ἰδοὺ λοιπόν, διατὶ σᾶς εἶπα, ὅτι αἱ θλίψεις, ποὺ περνῶ, συνετέλεσαν εἰς τὴν πρόοδον τοῦ εὐαγγελίου. Διότι τί πρόκειται νὰ συμβῇ; Τίποτε ἄλλο ἐκτὸς τοῦ ὅτι μὲ κάθε τρόπον, εἴτε ὑποκριτικῶς καὶ μὲ προσχήματα, εἴτε εἰλικρινῶς καὶ μὲ εὐθύτητα, ὁ Χριστὸς κηρύττεται. Καὶ διὰ τὸ γεγονὸς τοῦτο χαίρω, ἀλλὰ καὶ θὰ χαίρω. 19 Θὰ χαίρω δέ, διότι γνωρίζω, ὅτι τοῦτο, τὸ νὰ ἐπαυξάνωνται δηλαδὴ αἱ θλίψεις μου διὰ τὴν πρόοδον τοῦ εὐαγγελίου, θὰ ἀποβῇ εἰς μεγάλην πνευματικήν μου ὠφέλειαν καὶ εἰς σωτηρίαν μου αἰωνίαν ἐν τῷ μέλλοντι. Θά μου ἀποβῇ δὲ εἰς ὠφέλειαν διὰ τῆς δεήσεώς σας καὶ διὰ τῆς ἀφθόνου χάριτος καὶ βοηθείας τοῦ Πνεύματος, τὸ ὁποῖον ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς παρέχει. 20 Καὶ ἡ σωτηρία μου αὐτὴ θὰ εἶναι σύμφωνος πρὸς τὴν σφοδρὰν καὶ σταθερὰν προσδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου, ὅτι δὲν θὰ ἐντροπιασθῶ εἰς τίποτε καὶ δὲν θὰ ἀποδειχθῶ φαντασιόπληκτος διὰ τῆς διαψεύσεως τῶν ἐλπίδων μου. Ἀλλ’ ὅπως πάντοτε, ἔτσι καὶ τώρα μὲ πᾶσαν ἀφοβίαν καὶ θάρρος ἐκ μέρους μου θὰ μεγαλυνθῇ καὶ θὰ δοξασθῇ ὁ Χριστὸς διὰ τοῦ βασανιζομένου σώματός μου, εἴτε μείνω εἰς τὴν ζωήν, εἴτε θανατωθῶ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. η’ 22-25
22 Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ἐνέβη εἰς πλοῖον καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν τῆς λίμνης· καὶ ἀνήχθησαν. 23 πλεόντων δὲ αὐτῶν ἀφύπνωσε. καὶ κατέβη λαῖλαψ ἀνέμου εἰς τὴν λίμνην, καὶ συνεπληροῦντο καὶ ἐκινδύνευον. 24 προσελθόντες δὲ διήγειραν αὐτὸν λέγοντες· ἐπιστάτα ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα! ὁ δὲ ἐγερθεὶς ἐπετίμησε τῷ ἀνέμῳ καὶ τῷ κλύδωνι τοῦ ὕδατος, καὶ ἐπαύσαντο, καὶ ἐγένετο γαλήνη. 25 εἶπε δὲ αὐτοῖς· ποῦ ἐστιν ἡ πίστις ὑμῶν; φοβηθέντες δὲ ἐθαύμασαν λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· τίς ἄρα οὗτός ἐστιν, ὅτι καὶ τοῖς ἀνέμοις ἐπιτάσσει καὶ τῷ ὕδατι, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ;
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
22 Καὶ συνέβη κατὰ μίαν ἀπὸ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, ποὺ περιώδευεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις καὶ τὰ χωρία, καὶ αὐτὸς ἐμβῆκεν εἰς κάποιο πλοῖον καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸν ἐμβῆκαν καὶ οἱ μαθηταί του. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἂς περᾴσωμεν εἰς τὸ ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Καὶ ἔπλευσαν εἰς τὰ ἀνοικτά. 23 Ἐνῷ δὲ αὐτοὶ ἔπλεον, ἀπεκοιμήθη. Καὶ κατέβη ἀπὸ τὰ τριγύρω βουνὰ εἰς τὴν λίμνην ἄνεμος σφοδρὸς καὶ αἰφνίδιος. Καὶ ἀπὸ τὰ μεγάλα κύματα, ποὺ ἔσπαζαν ἐπάνω εἰς τὸ πλοῖον, ἐγέμιζε τοῦτο ὁλονὲν μὲ περισσότερα νερὰ καὶ ἐκινδύνευαν νὰ πνιγοῦν. 24 Οἱ μαθηταὶ δέ, ἀφοῦ ἐπλησίασαν εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν ἐξύπνησαν λέγοντες· Διδάσκαλε, διδάσκαλε, χανόμεθα. Αὐτὸς δέ, ἀφοῦ ἐσηκώθη, διέταξεν αὐστηρῶς τὸν ἄνεμον καὶ τὰ κύματα τῆς λίμνης, καὶ ἔπαυσαν, καὶ ἔγινεν ἀμέσως γαλήνη. 25 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Ποῦ εἶναι ἡ πίστις σας; Ποὺ εἶναι ἡ πεποίθησις, τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ ἔχετε, ὅτι ἐφ’ ὅσον μὲ ἔχετε μαζί σας, δὲν διατρέχετε κανένα κίνδυνον; Ἀφοῦ δὲ κατ’ ἀρχὰς τοὺς κατέλαβε φόβος διὰ τὴν ὑπερφυσικὴν παρουσίαν καὶ καταπληκτικὴν ἐνέργειαν τῆς θείας δυνάμεως, ἔπειτα ἐθαύμασαν καὶ ἔλεγαν μεταξύ τους: Ποῖος λοιπὸν νὰ εἶναι αὐτός; Εἶναι πολὺ μεγαλύτερος ἀπὸ ὅ,τι τὸν ἐθεωρούσαμεν ἕως τώρα. Διότι διατάσσει καὶ τοὺς ἀνέμους καὶ τὰ κύματα τῆς λίμνης καὶ τὸν ὑπακούουν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΙΝΟΣ
Στίς 15 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σαβίνου. Ὁ ἅγιος Σαβῖνος ἐπειδή ἦταν στολισμένος μέ πολλές ἀρετές χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος· ὅμως ἀδυνατοῦσε νά ἀνταπεξέλθη στίς ταραχές καί σέ ὅσα ἐπακολουθοῦν τό ἐπισκοπικό ἀξίωμα, γι’ αὐτό ἀναχώρησε γιά τήν ἔρημο. Λόγω τῆς μεγάλης του ἀγάπης πρός τόν Κύριο ἀλλά καί τῶν πολλῶν πνευματικῶν του ἀγώνων, ὁ Χριστός τόν ἀξίωσε νά ἀποκτήση τήν ἀρετή τῆς θαυματουργίας ἀλλά καί νά προλέγη αὐτά πού πρόκειται νά συμβοῦν. Πολλούς ἀνθρώπους θεράπευσε ἀπό σωματικές ἀρρώστιες καί ἄλλους τούς ἀπάλλαξε ἀπό τά δαιμόνια πού τούς κατατυραννοῦσαν. Ἔτσι, ἀφοῦ ὠφέλησε πολλούς ἀνθρώπους μέ τό παράδειγμά του καί τούς ἔπεισε νά ἀπαρνηθοῦν τίς χαρές τοῦ κόσμου καί νά ἀφιερωθοῦν ὁλοκληρωτικά στόν Χριστό, ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ καί ἀξιώθηκε τῆς οὐρανίου μακαριότητος.