Γράφει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀσκάλωνος Νικηφόρος
κ. Διευθυντά
Διάβασα στό περιοδικό «Ἐνοριακή Εὐλογία» τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου, Πευκακίων, στό τελευταῖο τεῦχος, Ἀρ. 232, Σελ 486, τό ἄρθρο «Τό σενάριο lockstep τοῦ Ἱδρύματος Ροκφέλλερ: Προφητικές ἤ προγραμματικές ἀσκήσεις ἐπί χάρτου;», καί ἐλπίζω ὅτι θά τό δημοσιεύσετε, γιατί νομίζω ὅτι περιγράφει ξεκάθαρα τήν σημερινή πραγματικότητα ὅσον ἀφορᾶ τά σχέδια τῶν Σκοτεινῶν Δυνάμεων γιά τό μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος.
* * *
Σχετικά μέ τά ὅσα σᾶς εἶχα γράψει τελευταῖα ἀναφορικά μέ τήν ἀνάγκη ἄμεσης ἀποκήρυξης τοῦ Ἀρχιαιρεσιάρχου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, θέλω νά σημειώσω καί τά παρακάτω:
Ὅπως γνωρίζετε, ὁ Ἀρχιαιρεσιάρχης τῆς Κωνσταντινούπολης ἔχει αὐτοανακηρυχθεῖ Πάπας τῆς Ἀνατολῆς, καί ἀπόλυτος Μονάρχης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί νομίζει ὅτι μπορεῖ νά ἀποφασίζει γιά ὅ,τι θέλει χωρίς νά ρωτάει κανένα. Ἐπίσης, εἶναι βέβαιο πλέον ὅτι ἔχει συμφωνήσει μὲ τοὺς Δυτικούς Λυκοποιμένες τὴν ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μαζί τους, πρᾶγμα γιά τό ὁποῖο δέν μέ ρώτησε, ὅπως δέν ρώτησε καί κανένα ἄλλον, ἐάν συμφωνῶ . Ἐγώ γεννήθηκα καί βαπτίστηκα Ὀρθόδοξος καί πιστεύω σέ αὐτά, τὰ ὁποῖα πιστεύει ἀνέκαθεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἀπό τήν στιγμή ὅμως πού θά ἀνακηρυχθεῖ ἐπίσημα ἡ ἕνωση μέ τούς Λατίνους καί τούς ἄλλους κατ’ ὄνομα χριστιανούς, ἐγώ θά βρεθῶ πρό μεγάλου διλήμματος. Ἤ θά πρέπει νά δεχθῶ μιά τέτοια ἕνωση ἤ νά διαχωρίσω τήν θέση μου ἀπό αὐτήν. Πῶς ὅμως θά διαχωρίσω τήν θέση μου; Ἐάν ἁπλῶς πάψω νά πηγαίνω στούς Ναούς, πού θά ἐλέγχονται ἀπὸ τοὺς «Ἑνωτικούς» καί πολύ φοβᾶμαι ὅτι θά εἶναι οἱ περισσότεροι, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θά ἀδιαφορήσουν γιά τήν νέα κατάσταση καί εἴτε θά πάψουν τελείως νά πηγαίνουν στίς Ἐκκλησίες, ἤ θά προσποιηθοῦν ὅτι δέν συνέβη τίποτα καί θά συνεχίσουν ὅπως καί πρίν. Οὐσιαστικά θά βρεθῶ ἔξω ἀπὸ τὴν «Νέα Ἐκκλησία», ἡ ὁποία θά εἶναι ὁ,τιδήποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό ΟΡΘΟΔΟΞΗ. Οὐσιαστικά ἡ γνωστή ὡς Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὅπως τήν κατάντησαν οἱ σημερινοί «ἡγέτες» της, δέν εἶναι καθόλου Ὀρθόδοξος, δέν ἔχει καμιά σχέση μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στήν ὁποία πιστεύω ἐγώ, ἡ Ἐκκλησία τὴν ὁποία παρέλαβαν ἀπό τίς προηγούμενες γενεές καί στήν ὁποία πίστευαν οἱ Πατέρες μας.
Πιστεύω λοιπόν ὅτι πρέπει νά διαχωρίσουμε ἄμεσα τήν θέση μας ἀπό τούς φιλενωτικούς, νά ἀποκηρύξουμε τόν Πάπα της Ἀνατολῆς, ὅπως ἔκαναν οἱ Προπάτορές μας μέ τόν Πάπα τῆς Δύσης καί νά παραμείνουμε πιστοὶ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅπως παραλάβαμε αὐτήν ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους.
Θυμᾶστε ποὺ σᾶς εἶχα γράψει ὅτι ὁ Ἀρχιαιρεσιάρχης τῆς Κωνσταντινούπολης εἶναι ὁ Ἀντίχριστος; Ποιός ἄλλος θά ἔκαμνε αὐτά πού κάνει ὁ προδότης τῆς Κωνσταντινούπολης; Ποιός θά τολμοῦσε νά κηρύξει ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσμου εἶναι ἁπλῶς διαφορετικοί τρόποι, γιά νά πλησιάσουμε τόν Θεό, πρᾶγμα πού εἶναι ἄρνηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Διδασκαλίας Του καί τῆς Ἐκκλησίας Του;
Στό Συνοδικό τῆς Ἁγίας Οἰκουμενικῆς Ζ΄ Συνόδου ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, (βλέπε Τριώδιον, Ἔκδοσης Ἀποστολικῆς Διακονίας 2003, Σελ. 327-348), Μεταξύ τῶν ἀναθεμάτων γιά διάφορες κατηγορίες Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι πίστευαν καί κήρυτταν πράγματα διαφορετικά ἀπό αὐτά πού κήρυττε ἡ Ἐκκλησία μας, ὑπάρχει καί ὁ ἑξῆς ἀναθεματισμός: «Τοῖς μή ὀρθῶς τάς τῶν ἁγίων Διδασκάλων τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας θείας φωνάς ἐκλαμβανομένους, καί τά σαφῶς καί ἀριδήλως ἐν αὐταῖς διά τοῦ ἁγίου Πνεύματος χάριτος εἰρημένα, παρερμηνεύειν τε καί περιστρέφειν πειρωμένοις, Ἀνάθεμα». (Σελ. 337, 2ος ἀναθεματισμός)
Ἀπάντησις «Ο.Τ.»:
Σεβασμιώτατε, ἀπαιτεῖται πρῶτα ἡ ἀφύπνισις τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, καθώς πολλοί ἀκόμα δὲν ἔχουν συνειδητοποιήσει, ποῦ ὁδηγούμεθα, πρὶν συμβῆ ὁτιδήποτε ἄλλο. Οἱανδήποτε ἐσπευσμένη κίνησις καταλήγει πάντοτε εἰς ἐνάντια ἀποτελέσματα ἀπὸ τὰ ἐπιδιωκόμενα. Ὁ «Ο.Τ.» ἀποτελεῖ ὄχι μόνον Κονίστραν ἀπόψεων διὰ τὴν κατάδειξιν τῆς ἐνδεδειγμένης πορείας ἀλλὰ καὶ τόπος συντεταγμένης στρατηγικῆς, ὅπου καλοῦνται ὅλοι εἰς τὴν δημιουργίαν ἑνὸς κοινοῦ μετώπου. Ἄνευ αὐτοῦ τοῦ κοινοῦ μετώπου δὲν γίνεται τίποτε ἀνθρωπίνως.