Ὁ βασικὸς λόγος γιὰ τὴν ἀποτυχία μας στὸ Κυπριακό, ἀπὸ τὸ 1950 μέχρι σήμερα, εἶναι ὅτι ζητήσαμε τὰ αἰτήματά μας ἀπὸ τὶς ἀντιχριστιανικὲς δυνάμεις (Κυβερνήσεις, διεθνεῖς ὀργανισμούς, ΜΚΟ) καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό. Καὶ ὅσο συνεχίζουμε τὴν ἴδια πολιτικὴ δὲν ὑπάρχει πιθανότητα ὑλοποιήσεως τῶν ἐθνικῶν μας αἰτημάτων. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ἡ Κύπρος εἶναι πρωταθλήτρια στὶς αἰχμαλωσίες. Διότι εὑρίσκεται ὑπὸ τουρκικὴ καὶ βρετανικὴ καὶ εὐρωπαϊκὴ αἰχμαλωσία.
Τὸ ἀποκορύφωμα αὐτῆς τῆς πολιτικῆς εἶναι ὅτι ζητήσαμε καὶ ἐπιτρέψαμε τὴν ἐμπλοκὴ στὸ ἐθνικὸ θέμα καὶ τῆς Ὀργανώσεως «Ἠθικὸς Ἐπανοπλισμός». Τὸ ὅτι τὸ ἐπίσημο περιοδικὸ τῆς ὀργανώσεως εἶχε τὴν ἐπωνυμία MRA φαίνεται δὲν ἀπασχολοῦσε τοὺς Ὀρθοδόξους τοῦ 1960. Σήμερα ἕνας ἀριθμὸς Κληρικῶν, Μοναχῶν καὶ Λαϊκῶν γνωρίζουν τί σημαίνουν τὰ γράμματα MRA, μὲ τὴν βοήθεια καὶ τοῦ ἱδρυτοῦ τοῦ Ο.Τ. Πρὶν ἀπὸ χρόνια ἄκουσα ἀπὸ Ἕλληνα τῆς Κύπρου, συνταξιοῦχο δάσκαλο, ὅτι ἡ ὀργάνωση Ἠθικὸς Ἐπανοπλισμὸς εἶχε ἔντονη παρουσία στὰ Κυπριακὰ σχολεῖα, μετὰ τὸ 1960 γιὰ ἕνα χρονικὸ διάστημα. Τὴν ὀργάνωση ἐντοπίζουμε πάλι τὸ 1988 στὴν Κωνσταντινούπολη. Στὴν ἐφημερίδα τῆς Κωνσταντινουπόλεως «Ἀπογευματινὴ» τῆς 19/4/1988 διαβάζουμε ὅτι ὁ Α.Θ.Π. ὁ Πατριάρχης ἐδέχθη τὸν Ἐλλογ. κ. Marcel Granoy μετὰ τῆς συζύγου αὐτοῦ καὶ ὁμίλου μελῶν τῆς ἐν Ἑλβετίᾳ Κινήσεως Ἠθικὸς Ἐπανοπλισμός.
Γιὰ ἕνα χρονικὸ διάστημα ἕνα πρόβλημα ἦταν ἡ ἀνάδειξη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Κύπρου σὲ πρόεδρο. Ὅταν ἕνας Κληρικὸς ἀναλαμβάνει πολιτικὸ ἀξίωμα χάνει ὅ,τι θὰ ἐλάμβανε διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τῶν Μυστηρίων μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παγιδεύεται καὶ τὸ ἕνα λάθος νὰ διαδέχεται τὸ προηγούμενο, ὅπως συνέβη. Ἂν ἦταν ἕνας βουλευτής, οἱ συνέπειες δὲν θὰ ἦταν οἱ ἴδιες. Μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγεῖται ἀπὸ λάθος σὲ λάθος, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὰ λάθη τῶν ἀντιπάλων του. Γιὰ νὰ γίνει ἕνα πραξικόπημα καὶ νὰ διασπασθῆ τὸ ἐσωτερικὸ μέτωπο χρειάζονται δύο παρατάξεις, ὄχι μόνο τὰ λάθη τῆς μιᾶς. Οἱ ἀναγνῶστες τοῦ Ο.Τ. γνωρίζουν αὐτὴ τὴν πραγματικότητα ἀπὸ τὸ φύλλο τῆς 11ης Μαΐου 1979 μὲ τὸν τίτλο «Ἀποκαλύψεις ἐν Κύπρῳ διὰ τὰ γεγονότα τοῦ 1974. Τί ἐγνώριζε ὁ Μακάριος διὰ τὸ ἔνοπλο πραξικόπημα καὶ τὴν Τουρκικὴν εἰσβολήν». Σήμερα πρὸς τιμὴ τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει Παποκαισαρισμός, Ἑπταετία καὶ Μεταπολίτευση, στρατιωτικοὶ καὶ πολιτικοί, διέπραξαν ἀνήκουστα ἐγκλήματα κατὰ τῆς Κύπρου. Ἕλληνες πολίτες (ΕΛΔΥΚ), εὑρισκόμενοι στὴν Κύπρο, κατόπιν ἐντολῶν, ἔμειναν ἀβοήθητοι, ὅπως καὶ ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Κύπρου στὰ Τουρκικὰ ἀεροπλάνα καὶ τεθωρακισμένα. Μὲ ἀποτέλεσμα τὴν πτώση τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος στὴν Κύπρο μετὰ τὸ 1974.
Σήμερα μεγαλύτερο ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Κύπρου φαίνεται νὰ ἀποτελεῖ ὁ Οἰκουμενισμός, καὶ μάλιστα ὁ διαθρησκειακὸς μὲ Ἰουδαίους καὶ Μωαμεθανούς. Σὲ κληρικοὺς τῆς Κύπρου ὑπάρχει ἡ γνώμη ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν Οἰκουμενισμὸ ἐνημερώνουν τοὺς ξένους γιὰ τὸ ἐθνικὸ θέμα καὶ ἐξασφαλίζουν συμμάχους. Ἄγνοια ἢ ὑποταγὴ σὲ καισαροπαπικοὺς πολιτικοὺς τῆς Λευκωσίας;
Ὅλα αὐτὰ τὰ ἐμπόδια δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀποθαρρύνουν. Ἐμεῖς κάνουμε τὸν ἀγῶνα μας, ὅπως κάποιοι ἄλλοι τὰ ταξίδια τους ἄλλοτε στὴν Ἑλβετία καὶ ἄλλοτε στὴν Νέα Ὑόρκη, γιὰ νὰ λύσουν δῆθεν τὸ Κυπριακό. Γιὰ νὰ πᾶμε στὸν Πενταδάκτυλο καὶ τὴν Κερύνεια ὑπάρχουν δυὸ τρόποι, δύο δρόμοι. Ὁ ἕνας, σωματικά, μὲ ἕνα αὐτοκίνητο, ἀφοῦ προσκυνήσουμε τὸν εἰσβολέα στὰ σημεῖα εἰσόδου στὰ κατεχόμενα. Ὁ ἄλλος, ὁ ἀντικατοχικός, εἶναι νὰ μεταβοῦμε νοερὰ μὲ τὶς προσευχές, τὶς ὁποῖες ἔχουν ὅσοι ἀγωνίζονται ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος. Αὐτὸ τὸν τρόπο δὲν μποροῦν νὰ σταματήσουν οἱ Τοῦρκοι, ὅπως ἔπραξαν μὲ τὶς γυναῖκες, οἱ ὁποῖες προσπαθοῦσαν νὰ ἐπιστρέψουν εἰρηνικὰ στὶς πατρογονικές τους ἑστίες. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴν σημερινὴ Τουρκία, ἡ ὁποία ἄρχισε τὶς ἀπελάσεις Ἑλλήνων πολιτῶν. Ὅπως συμβαίνει καὶ μὲ τὴν Ἀλβανία. Ἕλληνας πολίτης, ὁ ὁποῖος ἐπεχείρησε νὰ μεταβῆ στὴν Βόρειο Ἤπειρο ἐμποδίστηκε στὴ Κακαβιά. Τοὺς Ἕλληνες μποροῦν νὰ σταματήσουν στὰ σύνορα ἢ τὰ ἀεροδρόμια, τὶς προσευχές μας ὅμως μποροῦν;
Σήμερα εὑρισκόμεθα στὸ 48ο ἔτος τῆς κατοχῆς. Ἐπειδὴ ἡ ἐλευθερία δὲν ἦλθε στὸ 7, 14, 21, 25, 35, 42 ἔτος τῆς κατοχῆς, καὶ δίκαια ἐξ αἰτίας τῆς ἀποστασίας μας, θὰ μποροῦσε νὰ συμβῆ στὸ 49ο ἔτος. Τὸ ὁποῖο συμπίπτει μὲ τὴν νέα ἰνδικτιῶνα, τὰ ἑκατὸ χρόνια τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς καὶ τὰ ἑξῆντα χρόνια ἀπὸ τὸ 1963. Αὐτὸ εἶναι μιὰ εὐκαιρία, γιὰ νὰ ἐντείνουν τὶς προσευχὲς καὶ τὴν ἀντίστασή τους, ὅσοι ἐνδιαφέρονται.
Ὅσοι ἀντιστέκονται δὲν πρέπει νὰ ἀγνοοῦν τὶς παραδόσεις. Γιὰ παράδειγμα τὴν ἐποχὴ τῆς Ρωμανίας (330-1453) ὑπῆρχε στὴν Κωνσταντινούπολη ἡ παράδοση ὅτι ἡ Κων/πολη, τὴν ὁποία ἵδρυσε ἕνας Κωνσταντῖνος, ὁ ὁποῖος εἶχε μητέρα Ἑλένη (Ἁγία Ἑλένη) θὰ καταστρεφόταν, ὅταν ἐπικεφαλῆς θὰ ἦταν κάποιος Κωνσταντῖνος, ὁ ὁποῖος θὰ εἶχε μητέρα μιὰ Ἑλένη. Ὅπως συνέβη μὲ τὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο.
Κωνσταντῖνος Γάτος