Ἡ ὀρθόδοξη πίστη στερεώθηκε καὶ ἁπλώθηκε ὄχι ἀπὸ ὑπερφυσικὰ ὄντα, ἀνδρείους στρατιῶτες, σοφούς. Ἄνθρωποι ἀμαθεῖς, ἁπλοὶ ἁλιεῖς, δώδεκα στὸν ἀριθμὸ χωρὶς ὅπλα ἢ χρήματα (ἄφησαν πίσω καὶ τὰ λίγα ὑπάρχοντά τους) χωρὶς εὐγλωττία καὶ τὴ σοφία τοῦ κόσμου ἐστάλησαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ «πορευθέντες κηρύξατε».
Αὐτοὶ οἱ ταπεινοὶ ἐθριάμβευσαν ἔναντι τῶν ἰσχυρῶν καὶ φιλοσόφων «εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν». Δίδαξαν πίστη στὴ θυσία τοῦ Θεανθρώπου, στὴν Ἀνάσταση καὶ στὴν Δευτέρα Παρουσία Του, γιὰ νὰ κρίνει τοὺς πάντες· δίδαξαν τὴν σκληραγωγία καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τοὺς ἐχθρούς.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι θεία στὴν ἀρχή της. Ἡ πίστη εἶναι διδασκαλία ὑπὲρ φύσιν, ὑπὲρ λόγον. Περιέχει μυστήρια, ποὺ δὲν ἀποδεικνύονται. Ὁ Παῦλος τὴν ὅριζε «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων».
Ἡ πίστη στερεώθηκε μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Θεμέλιο εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων πότισε τὴν Ἐκκλησία ἐπὶ 500 περίπου χρόνους, ἀλλ’ οἱ διῶκτες βασιλεῖς ἐξαφανίσθηκαν. Καὶ οἱ αἱρέσεις, τὰ σχίσματα καὶ πάλι θάνατοι δὲν κατίσχυσαν τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ πίστη πλέον εἶναι κανόνας ζωῆς· ἂν ἡ ζωὴ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν πίστη, δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Δυστυχῶς εἶναι δύσκολο νὰ βρεθῆ χριστιανὸς στὸ ὄνομα καὶ στὰ ἔργα σ’ ὅλες τὶς τάξεις τῶν ἀνθρώπων· στοὺς ἄρχοντες, στοὺς ἐμπόρους, στοὺς νέους, ναυτικοὺς καὶ στρατιωτικούς, στοὺς ἐκκλησιαστικούς.
Ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ φιλαργυρία, τὸ ψεῦδος, ἡ ἀσωτία, ἡ ὑποκρισία ὑπάρχουν καὶ στοὺς χριστιανούς.
Μακάρι τὰ ἔργα τοῦ Χριστιανοῦ νὰ εἶναι κατὰ τὴν πίστη του καὶ νὰ εὐχαριστεῖ τὸν Θεό, ἐπειδὴ εἶναι πιστός, Ὀρθόδοξος (ὄχι αἱρετικός), γιὰ νὰ ἔχει ἐλπίδα σωτηρίας.
Ἠλίας Μηνιάτης
«Πατερικὸν Κυριακοδρόμιον»
Ἱ. Κελλίου Ἁγ. Νικολάου Μπουραζέρη Ἅγ. Ὄρος