Ὁ κ. Μητσοτάκης ἔλαβε μέρος εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς Ἱ. Συνόδου (13.12.2021). Ἡ Ἱεραρχία ἐπεκρότησεν ἐκ τῶν ὑστέρων καί τό… κλείσιμον τῶν Ἱ. Ναῶν…
“Σεβασμιώτατοι, τίμια ὁμολογήσετε εἰς τὸν λαὸν ὅτι δὲν εἶσθε Ἐσεῖς εἰς τὸ πηδάλιον…”
ΑΝΥΠΟΛΗΠΤΟΣ Η ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΗ ΕΙΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑ
“ἡ Πολιτεία ἤθελε ψηφίσει νόμους ἀντιτιθεμένους εἰς τοὺς Ἱ. Κανόνας, ἀφοῦ Σεῖς, Σεβασμιώτατοι Ἱεράρχαι, θέτετε εἰς ψηφοφορίαν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας…
Ἡ Ἱεραρχία (θά ἔπρεπε νά) ἀναχαιτίζη καὶ τὸν ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπον ἀπὸ διαφόρων αὐθαιρεσιῶν”.
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Τὰ τελευταῖα ἔτη ἐγίναμεν ὅλοι μάρτυρες τῶν ἑξῆς τραγελαφικῶν: Σύνοδος εἰς Ἀμερικὴν νὰ μὴ τῆς ἐπιτρέπεται ἀπὸ ἄλλην Σύνοδον νὰ ἐκλέξη οὔτε Τιτουλάριον Ἐπίσκοπον. Σύνοδος εἰς Φανάρι νὰ ἐκλέγη διὰ Μητροπολίτην μιᾶς ἐπαρχίας ἤδη ἐκλελεγμένον εἰς ἑτέραν ἐπαρχίαν, ἡ ἰδία Σύνοδος μὲ σύνθεσιν ἀπὸ Ἐπισκόπους ἄνευ ποιμνίου νὰ τιμωροῦν Μητροπολίτην μὲ ποίμνιον ἄνευ οἱωνδήποτε ἐκκλησιαστικῶν διαδικασιῶν, ἐπίσης νὰ ἄρουν τὸ δίκην «καταστατικοῦ χάρτου» Σύνταγμα τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΗΠΑ, ἀφήνοντες μετεώρους τοὺς Μητροπολίτας, τοὺς ὁποίους θὰ εἰδοποιήσουν ποία θὰ εἶναι ἡ νέα τους κατάστασις, δηλ. πιθανὸν ἀπὸ ἐπαρχιοῦχοι νὰ καταλήξουν βοηθοί! Τέλος, Σύνοδος τῶν Ἀθηνῶν νὰ ἀποφασίζη ὅτι δὲν θὰ συγκληθῆ ἡ αὐτοδικαίως συνερχομένη ὁλομέλεια τῆς Ἱεραρχίας!
Δι’ ὅποιον τυγχάνει ἐγκρατὴς τῶν θεολογικῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων ἀντιλαμβάνεται ὅτι πρόκειται διὰ ἀντιστροφὴν τῆς ἐκκλησιολογίας! Τὸ μαῦρον ἔχει γίνει πλέον ἄσπρον μὲ τὴν ἀνοχὴν κλήρου καὶ λαοῦ! Αἱ «Διαρκεῖς Σύνοδοι» ἔχουν καταστῆ αὐθεντίαι (ἐκλέγουν, δικάζουν, ἀποφασίζουν κ.λπ.), ἐνῶ αἱ Ἱεραρχίαι ἔχουν ὑποβαθμισθῆ πλήρως εἰς σημεῖον νὰ εἶναι ἀδιάφορος ἡ σύγκλησίς των ἢ ἡ μὴ σύγκλησίς των! Τὸ Φανάρι τὴν ἔχει καταργήσει ἐντελῶς!
Ἡ αὐθαιρεσία θριαμβεύει ἕνεκα δύο αἰτιῶν: α) οἱ Ἱεράρχαι δὲν λογοδοτοῦν εἰς τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαόν, καθὼς τὸν ἔχουν ἀποκλείσει ἀπὸ τὸ συνοδικὸν σύστημα καὶ β) τὸ συνοδικὸν σύστημα δὲν λειτουργεῖ, ἐπειδὴ οἱ Ἱεράρχαι ἔθεσαν ἑαυτοὺς ὑπεράνω τῶν Ἱ. Κανόνων.
Ἡ μονοκρατορία τῆς ΔΙΣ ἀκυρώνει τὴν Ἀποστολικὴν Διαδοχὴν
Ἀφοῦ καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δημοσιοποιεῖ πρακτικὰ τῆς Συνόδου, ἂς δημοσιοποιήσωμεν καὶ ἡμεῖς.
Τὸ Κράτος καὶ εἰς τὸ παρελθὸν ἠμπόδιζε τὴν σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ περίπτωσις τῆς 9ης Σεπτεμβρίου 1939, ὅπου ἀνεγνώσθη εἰς τὴν Ἱ. Σύνοδον κοινοποίησις τηλεγραφικῆς ἐγκυκλίου τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων πρὸς τοὺς Ἱεράρχας, γνωρίζοντος ὅτι ἡ σύγκλησις τῆς Ι. Σ. Ι. ὑπὸ ἰδίαν του εὐθύνην ἀναβάλλεται ἐπ’ ἀόριστον! Ἐπεχείρει τοιουτοτρόπως νὰ ἐλέγχη τὴν Ἐκκλησίαν διὰ τῆς ΔΙΣ.
Αἱ ἀντιρρήσεις τῶν Ἱεραρχῶν διὰ τὴν ΔΙΣ ἦσαν ἀνέκαθεν γνωσταί, καθὼς ὅλοι εἶχον συνείδησιν ὅτι ἀνώτατον σῶμα εἶναι ἡ ὁλομέλεια τῆς Ἱεραρχίας. Εἶναι βαρυσήμαντα ὅσα εἶχε δηλώσει εἰς τὴν συνεδρίασιν τῆς 18ης Νοεμβρίου 1926 ὁ Μαντινείας Γερμανὸς (Μεταξᾶς):
«Λυποῦμαι διότι ἡ Πολιτεία ἐμποδίζει τὴν σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας καὶ μάλιστα σήμερον, καθ’ ἥν βιοῦμεν ἐν Δημοκρατικῇ Πολιτείᾳ. Δὲν εἶναι νεωτεριστικὴ ἡ σύγκλησις τῆς Ἱεραρχίας, ἀλλὰ μάλιστα συντηρητικωτάτη, διότι αὐτὸ ἐπιτάσσει τό τε γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν Ἱ. Κανόνων. Ἀντιθέτως τὸ σύστημα τῆς Διαρκοῦς Συνόδου εἶναι νεωτεριστικὸν καὶ ὀθνεῖον»!
Τὸν ἀντικανονικὸν καὶ ἄγνωστον εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν θεσμὸν τῆς ΔΙΣ θὰ ἐπισημάνη μὲ τὸν πλέον κατηγορηματικὸν τρόπον καὶ κατὰ τὴν συνεδρίαν τῆς 15ης Ὀκτωβρίου 1960 ὁ Κοζάνης Διονύσιος:
«Ἡ Ι. Σ. Ι. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συνέρχεται ἐν Ἀθήναις αὐτοδικαίως μὲν εἰς κατ’ ἔτος τακτικὴν σύνοδον τὴν 1ην Ὀκτωβρίου, ἐκτάκτως δὲ ὁσάκις παρίσταται ἀνάγκη… ὁ θεσμὸς τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου, ἄγνωστος εἰς τοὺς Ἱ. Κανόνας… ὁ θεσμὸς λοιπὸν τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου εἶναι πάντως ἀντικανονικός… ἔτι δὲ καὶ τὰ περὶ χειρισμοῦ, κατὰ ἀνάθεσιν καὶ ἐκχώρησιν, σπουδαιοτέρων ζητημάτων τῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου, ἐγγίζουν τὰ ὅρια τῆς ἀστειότητος καὶ τῆς εἰρωνείας…».
Ὁ τότε Ἀργολίδος Χρυσόστομος συνεπλήρωσε καὶ τὰ ἑξῆς:
«ταπεινῶς φρονῶ ὅτι δὲν εἶναι πολὺ συνετὸν νὰ ἐκχωρῶνται δικαιοδοσίαι καὶ ἐξουσίαι, διότι ἐνδέχεται νὰ πάθωμεν τὸ πάθημα τοῦ συζύγου τῆς Σεμιράμιδος».
Ἑπομένως, ὡς καθίσταται φανερόν, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἑδραίωσιν τῆς ἀντικανονικότητος ὁ μέγιστος κίνδυνος ποὺ ἐλλοχεύει εἶναι ἡ ΔΙΣ νὰ ἀποφασίζη ἐρήμην τῆς Ἱεραρχίας καὶ οἱ Ἱεράρχαι νὰ μεταβάλωνται τοιουτοτρόπως εἰς ἄβουλα ὄργανα ἄνευ λόγου καὶ συμμετοχῆς! Συνοψίζει εὐστόχως τὸ πρόβλημα ὁ Κασσανδρείας Εἰρηναῖος ἐνώπιον τῶν Ἱεραρχῶν εἰς τὴν τοποθέτησίν του κατὰ τὴν σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1937:
«Τὸ λυπῆσάν με σημεῖον ἐκ τῶν δηλώσεων τοῦ κ. Βασ. Ἐπιτρόπου εἶναι ὅτι τὸ κανονικῶς ὑφιστάμενον σῶμα, τὸ αὐθεντικῶς καθορίζον τὰ δογματικὰ καὶ κανονικὰ ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ διευθετοῦν τὰς μεταξὺ τῶν Ἀρχιερέων διαφοράς, δηλ. ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, μεταβάλλεται εἰς ἁπλοῦν συμβουλευτικὸν τοιοῦτον. Ἀλλ’ ὑπὸ τοιαύτας συνθήκας φρονῶ ὅτι δέον νὰ μὴ συνέλθωμεν ποτέ. Ἂν πρόκειται ἁπλῶς νὰ συμβουλεύωμεν τὴν Δ. Ι. Σύνοδον, αὕτη ἔχει τὸ Κανονικὸν Δίκαιον τῆς Ἐκκλησίας μὴ ἐπιδεομένη συμβουλῆς ἄλλου».
Τελικῶς, ἂν ἡ Ἐκκλησία πορεύεται μὲ τὸν «αὐτόματον πιλότον», τότε οἱ ὑπόλοιποι Ἱεράρχαι δὲν εἶναι διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλὰ ἀντιπρόσωποι ἑνὸς κεντρικοῦ διοικητικοῦ «συμβουλίου». Στεροῦν ἑαυτοὺς ἐκ τῆς Ἀρχιερωσύνης των!
Ἂν ἡ Ἱεραρχία αὐτοκαταργῆται, ἡ Πολιτεία τί θὰ πράξη;
Διὰ ποῖον λόγον πρέπει νὰ συγκαλῆται ἡ Ἱεραρχία πάσῃ θυσίᾳ κατ’ ἔτος; Δύναται ἡ σύγκλησις αὐτῆς νὰ ἀποφασίζεται διὰ ψηφοφορίας; Συγκλονιστικὰ εἶναι τὰ ὅσα κατέθεσεν ἐνώπιον τῆς συνεδριάσεως τῆς Ἱεραρχίας τῆς 12ης Ὀκτωβρίου 1960 ὁ Ἀργολίδος Χρυσόστομος:
«Κατὰ τὸ παρελθὸν Σάββατον, ὅτε ἡ Σεβασμία Ἱεραρχία ἔθεσεν εἰς κυκλοφορίαν τὸ θέμα τῆς κατ’ ἔτος ἢ ἀνὰ τριετίαν συγκλήσεως τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, δὲν ἠδυνήθην νὰ ἐκθέσω τὰς ἀπόψεις μου ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ, ἀρκεσθεὶς νὰ δώσω λευκὴν ψῆφον, ἥτις εἶχε τὸ νόημα ὅτι διεφώνουν καὶ ὡς πρὸς τὸν χρόνον τῆς συνελεύσεως τῆς Ἱεραρχίας καὶ πρὸ παντὸς ὡς πρὸς τὸ ὅτι τὸ θέμα τοῦτο ἐτίθετο εἰς ψηφοφορίαν.
Ἀρχίζω ἀπὸ τῆς ψηφοφορίας ἥν χαρακτηρίζω λίαν ἐπικίνδυνον πρᾶξιν καὶ ἐνέργειαν καθ’ ὅσον τέσσαρες Ἱεροὶ Κανόνες ρητῶς θεσμοθετοῦν, ὅπως «δὶς τοῦ ἔτους γίνεσθαι Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων». Οἱ Κανόνες οὗτοι εἶναι ὁ 37ος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὁ 5ος τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ 40ος τῆς Λαοδικείας καὶ ὁ 6ος τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Ἀλλοίμονον, ἐὰν πιστευθῆ ὅτι ἡμεῖς, προκειμένου περὶ προσωπικῶν θεμάτων ἐχόμεθα ἀπροὶξ τῶν Ἱ. Κανόνων, ὅπως ἐνδεικτικῶς λέγω, ὅταν πρόκειται ν’ ἀφαιρεθῆ ἐκ τῆς ἐπαρχίας ἡμῶν ἔστω καὶ χωρίον εὐάριθμον οἰκογενειῶν, καὶ εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ δημιουργήσωμεν θέμα ὅτι καταπατοῦνται οἱ Ἱ. Κανόνες, ὅταν ὅμως εἶναι θέματα ἀφορῶντα εἰς ὑψηλὰς καὶ γενικὰς ὑποθέσεις τοῦ συνόλου τῆς Ἐκκλησίας, τότε δὲν δυσκολευόμεθα νὰ θέσωμεν εἰς ψηφοφορίαν τοὺς Ἱ. Κανόνας.
Διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Ἁγίαν Ἐκκλησίαν μας τὸ κῦρος τῶν Ἱ. Κανόνων εἶναι τοιοῦτον, ὥστε νὰ ἐπιβάλεται νὰ λέγωμεν καὶ νὰ πιστεύωμεν ὅτι «περὶ δὲ ὧν φανερώτατα οἱ Ἱ. Κανόνες ἐθέσπισαν οὐ δεῖ ψηφίζεσθαι, ἀλλὰ μᾶλλον ἕπεσθαι».
Εἶναι λίαν ἐπικίνδυνον, ἐπαναλαμβάνω, νὰ τίθενται εἰς ψηφοφορίαν θέματα ὑπὸ τῶν Ἱ. Κανόνων σαφῶς καθοριζόμενα, καθ’ ὅσον τί ἠθέλομεν ἀντιτάξει ἐὰν ποτὲ ἡ Πολιτεία ἤθελε ψηφίσει νόμους ἀντιτιθεμένους εἰς τοὺς Ἱ. Κανόνας, ἐφ’ ὅσον ἐκείνη θὰ μᾶς ἔλεγεν «ἀφοῦ Σεῖς, Σεβασμιώτατοι Ἱεράρχαι, θέτετε εἰς ψηφοφορίαν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας».
Ἡ γνώμη μου εἶναι ὅτι δὲν πταίει ἡ κατ’ ἔτος συνέλευσις τῆς Ἱεραρχίας εἰς τὸ νὰ ἐκτιθέμεθα ἢ καθ’ οἱονδήποτε τρόπον νὰ ζημιούμεθα ἔναντι τῶν κομμάτων τοῦ λαοῦ μας, ἀλλὰ ἄλλοι λόγοι, τοὺς ὁποίους, δέον νὰ θεραπεύσωμεν, διότι ἄλλως καὶ ἀνὰ τριετίαν ἐὰν συνέρχεται ἡ Ἱεραρχία, πάλι αὐτὸ τὸ πρόβλημα θὰ προβάλη. Ἡ Ἱεραρχία συνερχομένη κατ’ ἔτος περικρατεῖ πολλὰ πράγματα καὶ ἀποτελεῖ πολλῶν παραγόντων τὴν σώζουσαν φοβίαν.
Ἡ Ἱεραρχία ἀκόμη συνερχομένη κατ’ ἔτος ἀναχαιτίζει καὶ τὸν ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπον ἀπὸ διαφόρων αὐθαιρεσιῶν, εἰς τὰς ὁποίας ἐνδέχεται οὗτος νὰ θεσπίση. Βεβαίως, δὲν ὁμιλοῦμεν διὰ τὸν σημερινὸν Προκαθήμενον, ἀλλὰ καίτοι εὐχόμεθα νὰ ζήση δεκαετηρίδας εἰσέτι, θὰ πληρώση καὶ ὁ ἴδιος, ὡς καὶ ἐγώ, τὸ κοινὸν τοῦ βίου χρέος».
Συνήθης τυγχάνει ἡ μομφὴ ὅτι «οἱ φονταμενταλιστὲς ἔχουν κολλήσει στοὺς Ἱ. Κανόνες». Τὰ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα τοῦ τότε Ἀργολίδος παρουσιάζουν ἀκριβῶς τοὺς σοβαροὺς πρακτικοὺς λόγους, διὰ τοὺς ὁποίους οἱ Ἱ. Κανόνες πρέπει νὰ τηροῦνται ἀπαρεγκλίτως, πέραν βεβαίως τοῦ γεγονότος ὅτι ἐθεσπίσθησαν ἀπὸ Θεοφόρους Πατέρας Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Διὰ τοῦτο εἶναι ἀνεπίτρεπτον νὰ παραβαίνωνται ἀπὸ μὴ παραδοσιακοὺς Ἀρχιερεῖς τοπικῶν Συνόδων, ὅπως συμβαίνει εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ Φανάρι.
Ὡστόσον, οἱ Ἱεράρχαι μας δὲν πρόκειται νὰ δώσουν σημασίαν εἰς ὅσα τεκμήρια παρεθέσαμεν. Θὰ εἴπουν τινὲς «ἔ, καλά, κάποιοι Μητροπολῖται ἐξέφρασαν τὴν προσωπικήν των ἄποψιν καὶ τί ἔγινε;». Δυστυχῶς, ἀντιμετωπίζουν τὴν ἱστορίαν, ὅπως ἐνίοτε ἀντιμετωπίζουν καὶ τὸ συνοδικὸν σύστημα: ἄνευ συνέσεως! Θὰ ἔπρεπε νὰ διδαχθοῦν ἀπὸ τὴν ἱστορίαν, ἀλλὰ ἔχουν μάθει μόνον νὰ διδάσκουν καὶ ὄχι νὰ διδάσκωνται…
Ἴσως καλύτερα νὰ μὴ ἀσχοληθοῦν, διότι οἱ ἐγκύκλιοι ποὺ ἐξέδωσαν κατά τόν κορωνοϊόν καί ἔπειτα τὸ περασμένον διάστημα ἦσαν «πανωλεθρίαμβος», καθώς ἀπένειμαν τὰ εὔσημα εἰς τοὺς διώκτας τῆς Ἐκκλησίας! Ἡ μόνη ἐλπὶς εἶναι ὁ πιστὸς τοῦ Κυρίου λαὸς ὑπὸ πεπνυμένους πνευματικοὺς νὰ ἀκολουθήση τὴν ἰδικὴν του πορείαν, ἕως ὅτου ὁ Κύριος ἀναδείξη Ἱεράρχας ποὺ τουλάχιστον θὰ ἔχουν μελετήσει τὰ πρακτικὰ προηγουμένων Ἱεραρχιῶν, τὰ ὁποῖα ὁμοφώνως πρὸς τὴν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας κραυγάζουν: ἢ συγκαλέσατε τὴν Ἱεραρχίαν ἢ τίμια ὁμολογήσατε εἰς τὸν λαὸν ὅτι δὲν εἶσθε Ἐσεῖς εἰς τὸ πηδάλιον…
Ἐγράψαμεν αὐτὰ ἕνεκα τῆς συγκλήσεως τῆς Ἱεραρχίας, διὰ νὰ ὑπενθυμίσωμεν εἰς τοὺς Ἱεράρχας τὸ χρέος των! Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει περιπέσει εἰς τὸ κατάντημα τῆς (ἀνυπάρκτου) Ἱεραρχίας τοῦ Φαναρίου, δηλαδὴ μία τυπικὴ συνάντησις, ἡ ὁποία δὲν διαδραματίζει κανένα ἀπολύτως ρόλον πουθενὰ (ἰδιαιτέρως βολικὸν δι’ ὅλους…), ὥστε μὲ ἀφορμὴν αὐτὴν τὴν ἀδράνειαν ὁ ἑκάστοτε Προκαθήμενος νὰ νομιμοποιῆται νὰ λαμβάνη ὁ ἴδιος τὰς ἀποφάσεις δι’ ὅλα τὰ ζητήματα μὲ τὴν συγκάληψιν τῆς μικρᾶς “Συνόδου”. Μία πλήρως ἀνυπόληπτος Ἱεραρχία τόσο, εἰς τοὺς ἐντός, ὅσο καὶ εἰς τοὺς θύραθεν, τῆς ὁποίας τὰ μέλη ἐξαπατοῦν τοὺς ἑαυτούς των ἀνταλλάσσοντες φιλοφρονήσεις μεταξύ των καὶ ἀναμένοντες τὴν κρατικὴν ἐλεημοσύνην… ἢ ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ Κ. Παλαμᾶς: “ραγιάδες ἔχεις, μάνα Γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι, κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονᾶν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα τῶν Εὐρωπαίων περίγελα καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι”.