Στὴ Λεωφόρο Ἀθηνῶν, δίπλα στὴν ἀντιπροσωπία Σαρακάκη, βρίσκεται τὸ ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης, κτισμένο στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰώνα ἀπὸ τὸν τότε ἰδιοκτήτη τῆς περιοχῆς Κων/νο Μαυρίδη(;), ὅπου στὴν περιοχὴ βρίσκονταν ἀμπέλια. Μάλιστα, κάτω ἀπὸ τὸ δάπεδο τοῦ Ναοῦ, βρίσκονται θαμμένοι μερικοὶ ἰδιοκτῆτες, ὅπως συνηθιζόταν παλιά.
Τὰ χρόνια πέρασαν, ἴσως κληρονομικὰ προβλήματα, ἐρήμωσε ἡ περιοχὴ καὶ στὴν αὐλὴ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἦταν τόπος ἀγοραίου ἔρωτα καὶ ναρκωτικῶν. Ἀλλὰ καὶ κλέπτες ἔκλεψαν τὴν καμπάνα καὶ ράγισαν τὸν τοῖχο τοῦ Καμπαναριοῦ. Τὸ ἐκκλησάκι παρέμεινε ἀπὸ κάποια χρόνια καὶ πέρα ἀλειτούργητο ἀκόμη καὶ τὴν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου.
Ὁ γράφων ἔχει ἕνα ἰδιαίτερο σεβασμὸ στὸν Μεγάλο Ἅγιο Κωνσταντῖνο γιὰ προσωπικοὺς ἀλλὰ καὶ ἐθνικοὺς λόγους. Προσπάθησα νὰ βρῶ ἕνα ἐκ τῶν ἰδιοκτητῶν, τὸν συγχωρεμένο σήμερα Στέργιο Μαυρίδη, ἀπόγονο τῶν κτητόρων, ποὺ μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη του ἐψάλαμε ἑσπερινοὺς καὶ ἀρτοκλασίες τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς, μὲ ἱερέα τὸν π. Σπύρο τοῦ ὅμορου Ναοῦ Προφήτη Δανιήλ.
Ἀπὸ τὸν Στέργιο Μαυρίδη πληροφορήθηκα ὅτι ἡ ἀρχαιολογικὴ ὑπηρεσία μὲ δημοσίευση στὴν Ἐφημερίδα τῆς Κυβέρνησης χαρακτήρισε τὸ 2006, τὸν ναὸ ὡς νεότερο μνημεῖο, ἀπαγορεύοντας τὴν ἐκτέλεση ἔργων χωρὶς τὴν ἄδειά της. Ἂς σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι οἱ πέτρινοι τοῖχοι τῆς ἐκκλησίας τώρα ἐμφανίζουν ρωγμὲς καὶ ὑπάρχει ὁ κίνδυνος κατακρήμνισης.
Ἔχουμε ὅμως καὶ μία δυσάρεστη συνέπεια. Ὁ Δῆμος Ἀθηναίων μὲ τὴν ὑπ’ ἀριθ. ἀπόφασή του ἐκήρυξε τὸν ὀλίγων τετραγωνικῶν περιβάλλοντα χῶρο, ὡς δημοτικὴ ἔκταση (!) ὡς μὴ ὤφειλε καὶ μετὰ περιέφραξε τὸν χῶρο, ἀπαγορεύοντας τὴν εἴσοδο.
Τέλος, μὲ νεότερο ἔγγραφο, ἡ ἀρχαιολογικὴ ὑπηρεσία 27/7/2020 ἀπαγόρευσε ὁποιαδήποτε τέλεση θρησκευτικῆς τελετῆς ἀκόμα καὶ στὸν περίβολο τοῦ Ναοῦ.
Ἀπὸ τότε, ὁ Ναὸς παραμένει ἀλειτούργητος καὶ ἐπικίνδυνα ρήγματα ὑπάρχουν καὶ εἶναι ἐμφανῆ ἐξωτερικά.
Πρέπει ἀκόμη νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ὑπῆρξαν ἰδιῶτες καλοθελητὲς καὶ μή, ποὺ προσπάθησαν νὰ ἀγοράσουν τὸ Ναὸ ἀπὸ τὸν κληρονόμο Σ. Μαυρίδη, ἀλλὰ δὲν προχώρησαν ἴσως λόγω τῆς ἀπαλλοτρίωσης τοῦ χώρου ἀπὸ τὸ Δῆμο Ἀθηναίων.
Διὰ ταῦτα καὶ κεφάλαιον, ἐν τοῖς λεγομένοις, ὅπως ἔλεγε ὁ Μακαριστὸς π. Θεόκλητος Διονυσιάτης.
α) Ὁ γράφων πιστεύει ὅτι ἂν οἱ κληρονόμοι πωλήσουν τὸν Ναό, αὐτὸς πρέπει νὰ ἀγορασθεῖ ἀπὸ ὅμορη Ἐκκλησία ἢ Μοναστήρι τῆς Ἐκκλησίας μας ἢ ἀπὸ ἵδρυμα, διότι, ἂν ἕνας ἰδιώτης ἀγοράσει τὸ Ἱερὸ Ναὸ ἔχει τώρα καλὲς προθέσεις, ἀλλὰ οἱ ἀπόγονοι δὲν ξέρουμε πῶς θὰ συμπεριφερθοῦν.
β) Ὁ Δῆμος Ἀθηναίων, στὸν ὁποῖο ἡ Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία ἐπιρρίπτει εὐθύνες ἐγκατάλειψης, πρέπει νὰ ἄρει τὴν ἀπαλλοτρίωση τοῦ περιβάλλοντος χώρου.
γ) Ἡ Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία, ἂν δὲν ἔχει τὰ χρήματα τῶν ἐπισκευῶν, μὲ λίγη καλὴ θέληση, μποροῦν νὰ βρεθοῦν ἀπὸ συνεισφορὲς ἰδιωτῶν καὶ μὲ τὴν ἔγκρισή της νὰ προβοῦμε σὲ ἐπισκευὲς μὲ εἰδικευμένο ἀρχιτέκτονα στὴν συντήρηση Βυζαντινῶν Μνημείων.
δ) Τὸ κείμενο αὐτὸ θὰ δημοσιοποιηθεῖ γιὰ τὰ περαιτέρω στούς:
i) ἰδιοκτῆτες
ii) στὸ Δῆμο Ἀθηναίων
iii) στὴν ἁρμόδιο Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία.
ε) Τέλος ὁ γράφων παρακαλεῖ τοὺς ἁρμόδιους i), ii) καὶ iii) νὰ δοῦν μὲ ἀγάπη καὶ προσοχὴ τὶς προτάσεις, ἀφοῦ δὲν ἀποβλέπουν σὲ προσωπικὸ ὄφελος καὶ ἐλπίζει στὴν ἐπίλυση τοῦ προβλήματος.
Εὔχεται τέλος διακαῶς στὴν ἑπόμενη ἑορτὴ τὸ 2026 νὰ λειτουργήσουμε τὸν Ἱερὸ Ναό.
Μετὰ Τιμῆς
Γεώργιος Σπηλιώτης
Μαθηματικὸς – Ἐκδότης – Συγγραφεύς