«Θεαρχίῳ νεύματι, πάντοθεν οἱ θεοφόροι Ἀπόστολοι, ὑπὸ νεφῶν μεταρσίως αἰρόμενοι, καταλαβόντες τὸ πανάχραντον καὶ ζωαρχικόν σου σκῆνος, ἐξόχως ἠσπάζοντο. Αἱ δὲ ὑπέρτατοι τῶν οὐρανῶν Δυνάμεις, σὺν τῷ οἰκείῳ Δεσπότῃ παραγενόμεναι, τὸ θεοδόχον καὶ ἀκραιφνέστατον σῶμα προπέμπουσι, τῷ δέει κρατούμεναι. Ὑπερκοσμίως δὲ προῴχοντο καὶ ἀοράτως ἐβόων, ταῖς ἀνωτέραις ταξιαρχίαις: Ἰδοὺ ἡ Παντάνασσα θεόπαις παραγέγονεν. Ἄρατε πύλας καὶ ταύτην ὑπερκοσμίως ὑποδέξασθε, τὴν τοῦ ἀενάου φωτὸς Μητέρα. Διὰ ταύτης γὰρ ἡ παγγενὴς τῶν βροτῶν σωτηρία γέγονεν, ᾗ ἀτενίζειν οὐκ ἰσχύομεν, καὶ ταύτῃ ἄξιον γέρας ἀπονέμειν ἀδύνατον. Ταύτης γὰρ τὸ ὑπερβάλλον, ὑπερέχει πᾶσαν ἔννοιαν»…
Ἄλλος ἕνας Δεκαπενταύγουστος, καθώς βουλιάζουμε ὅλο καί πιό βαθιά στήν ἀγωνία, τή θλίψη καί τήν ὀδύνη. Δύσκολοι καί σκοτεινοί καιροί, πού θά γίνουν ἀκόμη πιό σκληροί καί ζοφεροί, καθώς θά κλιμακώνεται ἐφεξῆς ἡ δοκιμασία. Μά δέν θά λυγίσουμε, δέν θά φοβηθοῦμε. Γιατί ἡ παρηγοριά μας, ἡ δύναμή μας, ὁ φωτισμός μας καί ἡ μόνη ἐλπίδα μας ἧταν πάντοτε καί πάντοτε θά παραμένει ἐκείνη. Ἡ Υπέρμαχος Στρατηγός μας, ἡ θερμή πρεσβεία μας, ἡ ἀέναος μεσιτεία μας ἐν κινδύνοις και θλίψεσι, τό ἀπροσμάχητον τεῖχος μας, ἡ Μάνα μας. Ἄς σκεπάζει και ἄς προστατεύει τήν πληγωμένη καί χειμαζόμενη πατρίδα. Καί ὅλους μας ξεχωριστά, στίς δυσκολίες πού ἀνοίγονται μπροστά μας…
Νεκτάριος Δαπέργολας